ဒဂုံစင်တာရှေ့ဘက်ရောက်တော့ ကားကိုဖြည်းဖြည်းခြင်း အရှိန်လေးလျော့ချလိုက်တယ်။
ဘာကြောင့်မှန်း မသိပေမဲ့လမ်းဘေးမှာ ပန်းတွေရောင်းနေတာကိုတွေ့တော့ ပန်းလေး ဝယ်သွားရင်ကောင်းမလားဆိုတဲ့ အသိလေးကဝင်လာလို့ပါ။
ကားစက်ကို ခဏရပ်ပြီး ကားပေါ်ကနေ ပန်းရောင်းနေတဲ့ သူတွေဆီ အသာကြည့်နေမိတယ်။
ပန်းရောင်းနေတာကော ဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး ငါးရောင်းနေတာကြလို့ အတင်းအလုအယက် ဝူးးးး.. ငါလဲခက်ပါပြီ မကြီးမငယ်နဲ့ ဒီအရွယ်ကြမှ ပန်းဝယ်ဖို့ စိတ်ကူးကပေါ်လာသေးတယ်။
မထူးပါဘူး ရောက်နေမှတော့ ဝယ်သွားမယ်ဆိုပြီး ကားပေါ်ကဆင်းလာပြီး အနီးဆုံးနှင့် အစွန်ကလူရှင်းနေတဲ့ ပန်းသည်ဆီ ခပ်သွက်သွက်သွားမိတယ်။
တခြားမဟုတ်ဘူး ပန်းသည်တွေ နင်လားငါလား အလုအယက် သူဆိုင်ဝယ်ပါ ငါ့ဆိုင်ဝယ်ပါနဲ့ အလွန်ရှက်ဖို့ ကောင်းတဲ့ ကိစ္စမို့ အစွန်ဆုံးဆိုင်ကို ရွေးလိုက်ရတာပါ။
အယ်..ဆိုင်ရှေ့မှာ လူတယောက်လုံးရောက်နေတာတောင် မမြင်ဘူး ပန်းရောင်းတဲ့ကောင်းမလေးက ပိုက်ဆံကို သေချာ ခေါင်းငုံ့ကုန်းရေနေတယ်။
“ အဟမ်း ”ချောင်းလေးတချက် ဟန့်လိုက်တယ် ကြားမလားလို့ ..ပိုက်ဆံရေနေတုန်းဗျာ မှားပြီလို့တွေးရင်း ရှက်လည်း ရှက်လာတာမို့မဝယ်တော့ဘူးဆိုပြီး လှည့်ထွက်မယ် အလုပ်…“ ဦးလေး ဦလေး ဆောရီးနော် ဆော်ရီးနော် သမီးမကြားလို့ပါ တောင်းပန်းပါတယ် လာပါ..ဦးရယ် လာပါ ဘာဝယ်မလဲ ပြော ”ကျွန်တော် ဘာမှလည်း ပြန်မပြော တောင့်တောင့်ကြီးရပ် မျက်မှောင်ကုတ်ရင်း သူ့ကို ကြည့်လိုက်တယ် …“ လာပါ ဦးရယ် တောင်းပန်ပါတယ် …သမီး..တကယ်မမြင်လို့ပါ…လာပါ.. အားပေးပါအုန်း ဦးရယ်..”“ မဟုတ်ဘူး ဦးလက်မောင်းကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်…”“ အိုးးးး…. ဆောရီးးး…ဟီးဟီး ဆောရီးနော်… လာ ဦးး ..”ဘယ်လို မိန်းကလေးတွေမှန်းမသိဘူး တသက်နဲ့တကိုယ် မိန်းကလေးတယောက်က ဆွဲလားရမ်းလား ဒီလိုမဖြစ်ဖူးဘူး လက်ရဲဇာတ်ရဲတဲ့ မိန်းကလေးပါလား။
အသက်ကလေးကလည်း အလွန်ဆုံးရှိမှ၂၀ ရုပ်ကလေးကသနားကမားနဲ့ ဈေးရောင်းကောင်းဖို့အဲလောက်ထိ မလိုဘူးလို့တော့ ထင်မိတယ်။
ဒါပေမဲ့ လူပျိုကြီး ကျွန်တော့အဖို့ ရင်တွေခုန်သွားတာတော့ အမှန်ပဲ။
“ ဘာပန်းယူမှာလဲ ဦးလေးက ပန်းတွေကတော့ အစုံပဲ…အဲ.. အရင်မေးရမှာက ပန်းက ဘုရားတင်မှာလား …”ဘုရားရှစ်ခိုးသလို လတ်အုပ်လေးချီ မျက်လုံးလေး ပေကလပ်ပေကလပ်နဲ့ ပြုံးပြီး မေးနေတော့လည်း တချက်ပြုံးမိတယ်ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်….မဟုတ်ဘူး…. အော် ဒါဆို.. ဇနီးအတွက်လား… ”မျက်လုံးလေး ပြူးအပေါ်ပင့် ဇက်ကလေးပုရင်း ပြောနေပြန်တယ်။
“ ဟာ…..မဟုတ်ပါဘူး ငါက မိန်းမ မယူသေးဘူး ဟ…”တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း မျက်လုံးလေးထောင့်ကပ် မျက်မှောင်လေးကုပ် ပါးချိုင့်လေးပေါ်အောင် ပြုံးရင်း …“ အော် သိပြီ ဦးလေးက လူပျိုကြီးကို ..ဟီးဟီး ဒါဆို.. ပန်းက ချစ်သူအတွက်ပေါ့ ဟုတ်လား..ဟီးးးးး ”တယ်လဲတတ်နိုင်ပါလား ဟန်အမျိုးမျိုး အမှုယာအမျိုးမျိုးနဲ့ ပြောနေတာ ပန်းရောင်းဖို့မကောင်း သရုပ်ဆောင်သင်တန်းသွားလျှောက်ဖို့ကောင်းတယ်.. မေးနေလိုက်တာ လူကိုဇာတ်စုံကိုဖေါ်နေသလိုပဲ… လူကိုရှက်လာလို့ ဖိန်းကနဲဖြစ်သွားတယ်..“ ဘယ်ကလာ ချစ်သူရမှာလဲ လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက် ငယ်သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်တဲ့ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတယောက် ဆေးရုံတက်နေလို့ အဲဒါ ဆေးရုံကို လက်ကြီးမသွားပဲ ဟိုလေ…ပန်းကလေးများဝယ်သွားမလားလို့ …”“ အော် သိပြီ ဒီပန်းလေး တပွင့်ထဲယူသွား ဈေးတော့ နည်းနည်းကြီးတယ်နော် ဒါပေမဲ့ ဒီစတိုင်က အိုင်းရစ်(IRIS)ကိုရီးယားကားထဲ ဇာတ်လိုက်မင်းသားက မင်းသမီးလေးကို အဲလိုပေးတာ…”“ဟာ …ငါ ကိုရီးယားကား မကြည့်ဘူး တပွင့်တည်းယူသွားတော့ ကပ်စေးနည်းတယ် ထင်နေပါအုန်းမယ် ပေး ၁၀ပွင့်..”ဇက်ကလေးပုရင်း… ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ ပန်းလေးတွေကို အလှပလပ်စတစ်လေးနဲ့ သေချာ ပတ်စီးပြီး သေချာလုပ်ပေးနေတယ်။
“အော် ..ဟုတ်ကဲ့… ဒီမှာ ရပြီ ဦးလေး…”သူတောင်းတဲ့ ကျသင့်တဲ့ ပိုက်ဆံလေး ရှင်းပြီး ပန်းဆိုင်က လှည့်ထွက်ကားဆီကိုလျောက်ထွက်လာတော့မယ်လုပ်တော့…“ဦးလေး…”နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း ဘာလဲ ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ မေးဆတ်ပြလိုက်တော့..“သမီး ဆီက ပန်းဝယ်သွားတဲ့ လူတွေတော်တော်များများ ထူးထူးခြားခြားဖြစ်တတ်သလို ကံလည်းကောင်းတတ်ကြတယ် ဦးလေးလည်း ကံကောင်းပါစေလို့ ဆုတောင်းပါတယ်…”မျက်နှာထား တည်တည်လေးနဲ့ပြောလာတော့ တချက်ပြန်ပြုံးပြရင်း ..“ထူးခြားတာလဲ မလိုချင်ဘူး ကံကောင်းတာလည်း မလိုချင်ဘူး အဓိကကတော့ ဝတ္တရားအရပဲ.. ”ဟုပြောရင်း ပန်းစည်းလေးထောင်ပြပြီး ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။
လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ ပန်းစည်းက တဖက် ကုမဏီကပေးလိုက်တဲ့ တင်မိုးနိုင်တက်နေတဲ့ ဆေးရုံလိပ်စာနဲ့ ကုတင်နံပါတ်ကို သေချာရှာမိနေတယ်။
ဆေးရုံကြီးတော့ ရောက်ပါပြီ ဘယ်နေရာပါလိမ့် ကုတင်နံပါတ်က ဘယ်လောက်လဲ… အော ဒီမှာ ကုတင်နံပါတ် သုံးဆယ့်တစ်ဆိုပါလား။
ဖြတ်သွားဖြတ်လာ သူနာပြုဆရာမလေးတယောက်ကို မေးတော့ အပေါ်ထပ်မှာဆိုလို့ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့တယ်။
ဆေးရုံဆိုတဲ့ နေရာမျိုးဟာ လူမလာသင့်တဲ့ အရပ်ဆိုတာ သိပ်မှန်တာပဲ ဝင်ကတည်းက အနံ့အသက်က မကောင်းရတဲ့ ကြားထဲလူနာပေါင်းစုံကို မြင်ရတော့ စိတ်ထဲမှာ ကျဉ်းကြပ်လာသလိုပဲ။
ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လို တင်မိုးနိုင် ဆေးရုံရောက်နေတာလဲဘာဖြစ်တာလဲ ကုမဏီကလူတွေကို မေ့ပြီးမမေးလိုက်ရဘူး။
သူလဲ ကျမ္မာရေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဒေါင်ဒေါင်မြည်ပါ။
ငယ်ငယ်ထဲက ပြောမနာဆိုမနာပေါင်းလာတဲ့ သူဆိုတော့ သူအကြောင်းအကုန်သိတယ်။
စိတ်သဘောထားကောင်းတယ် …ဆိုပေမဲ့ ဇတ်ဇတ်ကျဲ ပေါက်ပေါက်ဖောက်သလို စကားပြောသလို လူတဖက်သားကိုလည်း တအားအပြစ်မြင်တတ်တယ်။
တော်ရုံလူသူ့ကို အပေါင်းအသင်းမလုပ်သလို သူကလဲ သိပ်အပေါင်းအသင်းမများလှ။
ရုပ်ရည်လေး အသင့်အတင့်ရှိတာဒီအရွယ် ၃၅ကျော်တာတောင် အပျိုကြီးဘွဲ့ကို ဆက်လက်သယ်ပိုးနေတာသာ ကြည့်တော့။
တွေးရင်း ကျောင်းတုန်း အတူသွားအတူလာ စကြနောက်ကြ အလုပ်လုပ်တော့လည်း အတူတူ တခါတလေ မတည့်တာများတယ်။
တွေးရင်းနဲ့ အနီးဆပ်ဆုံး ကုတင် နံပါတ်ကို သွားတွေ့တယ် ။
ကုတင်နံပါတ် ၂၉တော့ေတွေ့ပြီ ဟော ဟိုဘက်က တကုတင်ကျော်က သူဖြစ်မယ်။
ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် စောင်လေးခြုံထားပြီး မျက်နှာကျက်ကို တွေတွေကြီး ကြည့်နေတယ်။
ကျွန်တော် သူ့ကုတင်နားကပ်သွားတော့ ကျွန်တော့်ကိုမြင်သွားပြီးတော့မှ …“ ဟယ်…. မျိုးကျော် ..မသာ.. ကြည့်စမ်း ဘယ်တုန်းကရောက်တာလဲ ငါ့ဆီလာတာလား…”သူတော်တော်ဝမ်းသာသွားပုံရပါတယ် ကြည့်ရတာ လူပေါင်းမတတ်တော့ လူနာကြည့် သိပ်လာကြတဲ့ ပုံမပေါ်ဘူးထင်တယ်။
“ အေး…. ရောက်တာ ၃ ရက်ရှိပြီ ရောက်ရောက်ခြင်းနင့်သတင်းတော့ ကြားတယ် ချက်ချင်းလာမလို့ပဲ ဌာနချုပ်ကို သတင်းပို့ နေရတယ် နင်သိတဲ့ အတိုင်း ဝိုင်းလေးဘာလေး လုပ်ပေးနေရတာနဲ့ ဒီနေ့မှလာရတယ် ”“ ဘယ်လိုလဲ တရုတ်ပြည်မှာ ပျော်ခဲ့ရဲ့လား ၅ လတောင် ဆိုတော့ ပိုက်ဆံတွေလည်းရ ကောင်မလေးချောချောလေးတွေနဲ့ရောဆုံခဲ့သေးလား..”“ဟာ နင်ကလည်း ငါ့အကြောင်း သိရက်နဲ့ . ဟိုမှာ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားတာကို… ဒီလိုပါပဲ.. ဒါနဲ့ နင်ကဘာဖြစ်တာလဲ ဆေးရုံတက်ရလောက်အောင် ဘာရောဂါလဲ ”“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးယာ အကျိတ်ကနေဖြစ်တဲ့ သွေးစုနာပုံစံ ဖြစ်တာပါ ..”“ အမ်..ဘယ်မှာ ဖြစ်တာလဲ လည်ပင်းမှာလား… ဟင်းး.. လည်ပင်းမှာလဲ မရှိပါဘူး ..ဂျိုင်းမှာလား… ”“ ဟေ့.. မျိုးကျော် ငါ့အတွက် ဘာပါလဲ လက်ဆောင် ..ငါ့အတွက်လတ်ဆောင် မပါလို့ကတော့ နင်အသေပဲ နော် နင် ငါ့အကြောင်းသိတယ်နော် ”“အေး ဟုတ်သားပဲ နင်ပြောမှ သတိရတယ်… လတ်ဆောင်တော့ အိမ်လာလည်မှ ပေးတော့မယ်ဟာ ခုပါမလာဘူး အလုပ်ထဲကလာတော့လေ ဒီမှာ ခုလောလောဆယ် ပန်းတော့ပါတယ်ဟ… ဟီးဟီး”“ဟွန်း….ဒါပဲနော် အိမ်လာရင် လတ်ဆောင်ယူခဲ့ ..”“ဒါနဲ့ နင့်အမေကော လာမစောင့်ဘူးလား ”“ အယ်… နင်မလာခင်လေးတင် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အောက်ဆင်းသွားတာ အပြင်မှာ ဆေးသွားဝယ်တယ်လေ.. တချိန်လုံး ငါ့အနားမှာဟ မေမေက ”“ ဆေးရုံကနေ အပြင်သွားကို ဆေးဝယ်ရတယ် …”“တိုးတိုးပြောပါဟယ် အသံပြဲကြီးနဲ့ ကြားသွားအုံးမယ်…”“နင်တို့ကလည်း အပြင်က အထူးကုတွေဘာတွေမှာ တက်တာမဟုတ်ဘူး ..”“ဟာ… နင့်လို မချမ်းသာဘူးဟဲ့ အကောင်ရဲ့”“ ဟဟဟ … ငါသိပါတယ် နင်ကိုကလည်း တအားကပ်စေးနည်းနေတာလဲ ပါပါတယ်ဟာ..”“ ဟွန်း.. နင်ကတော့ ပြောပြီ ….”“ စတာပါဟာ ကဲ ငါဘာကူညီပေးရမလဲ … ကဲပြော”“ ဘာမှမလိုပါဘူးဟာ … ဒါပေမဲ့ ခုလောလောဆယ် ရေဆာနေတယ်… ”“ အိုကေ ဘယ်မှာလဲ စားပွဲပေါ်က ရေဘူးထဲကလား”ရေဘူးထဲမှ ရေကို ခွက်ထဲကို ထည့်ပေးပြီး ….“ ကဲ ထသောက်တော့ ”“ အမ် ခွဲစိတ်ခန်းဝင်ထားတာမှ မနေ့က .. နာနေတုန်း မထနိုင်ဘူး အိပ်ရင်းပဲ သောက်မယ်..ငါသောက်နေကြ ”“ ဟာ.. နင်ကတော့ ရစ်ပြီ… နင်ကလေးလား ထသောက်ဟာ…”“ ပေးရေခွက်… ငါ့ဘာသူ အိပ်သောက်သောက် မှောက်သောက်သောက်..”ပြောရင်း ကျွန်တော့်လက်ထဲမှ ရေခွက်ကိုယူပြီး အိပ်ရင်း ဖြည်းဖြည်းခြင်း သောက်နေလေပြီ…“ အဟွတ်..အဟွတ်…”ရေသီးလေပြီ…. ရေတွေရင်ဘက်ပေါ်ဖိတ်ဆင်ကုန်တာထက် သူမှာ ရေသီးတာကို မချည့်မဆံခံနေရပြီ..“ ငါပြောပါတယ်.. မသောက်ပါနဲ့လို့ ပြောရဲသားနဲ့..”လတ်လေးကျောအောက်အသာ လျိုဝင်ထူမပြီး ကျောကို အသားထုရင်း သူဘေးက သဘတ်စောင်ကလေးနဲ့ မျက်နာကိုသုတ် ရင်ဘက်ပေါ်မှာ ကျနေတဲ့ရေတွေကိုပါ သုတ်ပေးနေတုန်း တာဝန်ကျဆရာဝန်မ နဲ့ သူနာပြုဆရာမတို့ ဝင်လာလေသည်။
“ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကြတာလဲ အစ်မရဲ့ …”ပြုံးပြုံးနှင့် ဆရာမလေးက ခပ်ငယ်ငယ်ရယ် ပါ။
ငယ်တယ်ရယ်မဟုတ်ပါဘူး ကျွန်တော်တို့က ၃၅ အကျော်တွေဆိုတော့ ကိုယ့်ထက်တော့ငယ်တာ အမှန်ပါ။
“ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဆရာမ ရေသောက်ရင်း သီးတာပါ ..ဟီးဟီး ”“ ဟီးဟီး..”ကျွန်တော်လည်း ရောရောင်ပြီး လိုက်ရယ်မိတယ်။
ဆရာမက ကျွန်တော့အားကြည့်ရင်း ..ရယ်လျက် …“ ဘာမှမပူနဲ့ သိလား နောက် ၃ ရက်လောက်ဆို အနာကျက်ပြီး ဆေးရုံက ဆင်းလို့ရပါပြီး သိလား”“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ… ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..ခင်ဗျာ.”ဟိုက် ..ငါဘာတွေပြောနေတာလဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်တွေ ကော ဘာတွေကော ဟီးဟီးး..“ ကဲ ဆရာမရေ …”တာဝန်ကျ ဆရာဝန်မလေးက သူနာပြုဆရာမလေးကို ပြောလိုက်သည်နှင့် သူနာပြုဆရာမလေးက ဘေးမှ လိုက်ကာတန်းစီးကို ဘေးကလူတွေ မမြင်အောင် ဆွဲဆန့်ကာထားလိုက်ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက် ဆရာဝန်မက ဖျက်ကနဲ့ တင်မိုးနိုင် ကိုယ်ပေါ်က စောင်နဲ့ အတူ အောက်ကထမီကိုပါ ဆွဲလှန်လိုက်တော့ ကျွန်တော်ဘယ်လိုမှ ရှောင်ချိန်မရလိုက်သလို တင်မိုးနိုင် ကိုယ်တိုင် မှင်သက်မိနေပြီး ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေပြီးမှ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားတယ်။
ခုမှသဘောပေါက်တယ် တာဝန်ကျဆရာဝန်မက ကျွန်တော်တို့ကို တကယ့်အိမ်ထောင်သည်ကြီးတွေ ထင်နေမှာပေါ့ ဒီအသက်အရွယ်တွေဆိုတော့လည်း … ကျွန်တော်လည်း မရှောင်သာတာကတကြောင်း မထူးတော့ပြီမို့ ဆက််ကြည့်နေမိတော့တယ်။
ကျွန်တော်ကြည့်ရင်း မျက်လုံးတွေ ဝေတက်လာတယ် မတ်တပ်ရပ်နိုင်တဲ့ အင်အားတောင် မရှိချင်တော့လို့ပါ မိန်းကလေးရဲ့တန်ဆာဆိုတာကို ဗီဒီယိုထဲမှာပဲ မြင်ဖူးပေမဲ့ ဒီအသက်ဒီအရွယ်ထိ ခုလိုနီးနီးကပ်ကပ်ကြီးတခါမှ မမြင်ဖူးတော့ ရင်တွေတုန်တက်လာသလို ခြေဖျားလတ်ဖျားတွေ အားမရှိသလိုလို ခံစားလာရတယ်။
ပေါင်ရင်းတည့်တည့်မှာ ဖြစ်တဲ့ သွေးစုနာကြောင့်ခွဲစိတ်ထားခါနီး အမွှေးတွေကို ရိတ်ထားဟန်တူပါတယ်။
ရိတ်ပီး သေသပ်သပ်ရှိတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ပေါင်အနေတော်ကားထားတော့ အထင်းသားမြင်နေရတယ်။
နဂိုထဲကမှ တင်မိုးနိုင်က အသန့်သမားမိန်းကလေးကလည်း ဖြစ်ပြန်တော့ သူ့အသားအရေတွေ သူ့ပစ္စည်းလေးကို သေချာကြည့်ပြီး အပြစ်တောင် ရှာမရတော့ဘူး။
အသက်သာ ၃၅ ရောက်နေပြီး တကယ့်လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီးပဲ အားလုံးအသစ်ကြီးရှိသေးတာပဲလို့ တွေးနေမိတယ်။
မျက်လုံးက အဲဒီကနေကို မဖယ်နိုင်တော့ဘူးသေချာကြည့်လေ ချစ်စရာအက်ကွဲကြောင်းလေးထဲကနေ အတွင်းသားနီနီရဲလေးက ကိုယ့်ကိုလက်ချောင်းလေးနဲ့ တို့ကြည့်ပါလားလို့ ညို့ယူဖမ်း ခေါ်နေသလိုလို။
ငါမကြည့်သင့်ဘူး သူဒီလို ဖြစ်နေတာ။
ငါအခွင့်အရေးသမားလို့ တင်မိုးနိုင်ထင်သွားမလားပဲ။
ဒါပေမဲ့ ငါသာမျက်နှာလွဲှထားရင် ဆရာမတွေသဘောပေါက်ပြီး အဲဒါမှ တင်မိုးနိုင်အတွက်ပိုရှက်ဖို့ကောင်းသွားမှာ။
ဒီအတိုင်းလေး မသိလိုက်ဖာသာနေတာမှ သူ့အတွက်ကောင်းပါတယ်လေ။
“ ကဲ..အနာကတော့ စိတ်ချရပါပြီ …ဘာမှမပူနဲ့ နောက် ၃ရက်ဆို ဆေးရုံကဆင်းရပြီ ”ဆရာမကသေချာကြည့်ပြီး တင်မိုးနိုင်အား ထမီနဲ့ စောင်ကို ပြန်ခြုံပေးနေတယ်။
“ ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ခင်ဗျာ..”“ ကဲ ဆရာမတို့ ဟိုဘက်သွားကြည့်အုန်းမယ်နော်..”“ ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျာ..”အဲဒါမှ ပြဿနာစတက်တော့တယ် နှစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုပုံစံ အတူတူနေမလဲ ထွက်ပြေးချင်တဲ့ စိတ်တွေခုမှ ပေါက်လာတော့တယ်။
တင်မိုးနိုင်ကတော့ မျက်စိလည်းမှိတ်ထားရတဲ့ ကြားထဲမျက်နာပါ ဟိုဘက်ကို လှည့်ထားတယ်။
မျက်နှာလည်း နီရဲနေတယ်။
တော်တော်ရှက်နေပုံ ရတယ်။
ကျွန်တော်လည်း ဆက်မနေသင့်တော့ဘူး ထင်တာနဲ့..“ တင်မိုးနိုင် ….ငါ….ငါ ပြန်တော့မယ်နော် …အဒေါ်လာရင်ပြောလိုက်ပါ ငါလာသွားတယ်လို့ ”“ အေးအေး ”လှည့်မကြည့်ပဲ ခေါင်းငြိမ့် အေးအေး လုပ်နေတယ်.။
ကျွန်တော်လည်း ထွက်မယ်လုပ်ပီး သူ့ကို ကျောပေးရင်း စိတ်ထဲနောက်ထပ်ဘာပြောရင်ကောင်းမလဲလို့ စဉ်းစားနေတယ်။
သူစိတ်သက်သာရာ သက်သာကြောင်းလေး.. အို မထူးပါဘူး….။
“ တင်မိုးနိုင်…”“ အေး…..”“ ငါတောင်းပန်ပါတယ်ဟာ… ငါလဲ သိဘူးလေ…”“ ဟာ… မသာ..မသွားသေးဘူးလား နင်သွားတော့ ဘာမှဆက်မပြောနဲ့ ခုထွက်သွားတော့ ….”သူတအားစိတ်ကြီးတယ် ကုတင်ကို လက်နဲ့ ထုတာ ဘုံး ကနဲပဲ… ကျွန်တော်လည်း လှည့်ထွက်လာတော့တယ်။
ဆေးရုံအခန်းအပြင်ရောက် သိတိုင်အောင် ခြေထောက်တွေမြေကြီးချမိရဲ့လားလို့တောင် ထင်မိတယ်။
လေပေါ်လွင့်နေနေသလိုပါပဲငါဘာတွေမြင်မိပါလိမ့်နော် ။
ကိုယ့်ကိုကို တအားကို ရီချင်သလိုလိုကြီး။
ထီပေါက်တဲ့ လူတယောက်လို ပျော်သလိုလို ထီပေါက်ပြီး ထီလတ်မှတ်ပျောက်သလိုကြီးမို့ ထလည်းမခုန်ချင်ပေမဲ့ ခုန်ဆွခုန်ဆွတော့ ဖြစ်ချင်နေတယ်။
ရင်တွေခုန်တာ အခုထိတောင် ပါလာတုန်းပဲ ဝူးးး တင်မိုးနိုင်ရေငါတော့ သွားပါပြီထင်တယ်။
မျက်လုံးထဲမှာမြင်သမျှ မည်းမည်းပဲ မြင်နေတော့တယ်။
သူရဲ့ပစ္စည်းလေးကို မျက်လုံးရှေ့ကကို ထွက်ကိုမသွားတာ။
နောက်တခေါက်လောက်တောင် ကြည့်ချင်လိုက်တာ ..။
စိတ်ကြီးညစ်ရပါပြီ… တသက်နဲ့တကိုယ်မဖြစ်ဖူးဘူး… ဘယ်နှယ်င့ါကြမှဖြစ်ရတယ်လို့ မိန်းကလေးတို့ရဲ့ အလုံခြုံဆုံးနေရာကိုမှဟိုကောင်က မြင်သွားတာလဲ။
စိတ်ညစ်တယ် စိတ်ညစ်တယ် သေသာသေချင်လိုက်တော့တယ် မိတင်မိုးနိုင်ရယ် လို့..ကိုယ့်ကိုကိုပြန်ပြောနေမိတယ်။
ငါကိုက အသုံးမကျတာ အရင်နေ့တွေ ဆရာမတွေလာရင် ဒီလိုစစ်နေကြပဲ သူ့ကို အသိပေးအပြင်မထွက်ခိုင်းမိတာပါလိမ့်နော်…တော်တော်အသုံးမကျတဲ့ ငါပါလား ပြောရင်းကိုယ့်ကိုစိတ်တိုလာသလို ဟိုကောင် မျိုးကျော် သူ ငါ့ဟာလေးကိုသေချာ ကြည့်နေမှာပဲ..ဟာ..ပါးကြီးကို ရိုက်ပစ်ချင်လိုက်တာ ပြောလေပြောလေ သူဟာလေးက ယားလာသလိုလို ကျုံ့သွားလိုလိုကျယ်လာသလိုလို ဟာ…. ဘယ်နှယ်ဟာလဲနော် ငါ့နှယ် ရှက်ဖို့ကောင်းရတဲ့အထဲ ရင်ကခုန်နေသေးတယ်။
သေစမ်း ငါ ဒီကောင့်ကိုဘယ်တော့မှ မတွေ့တော့ဘူး သူငယ်ချင်းမတော်တော့ဘူး ငါ့ကိုငါ ကတိပေးတယ်။
ဟယ်…..ကြည့်အုန်း ခုမှ စဉ်းစားမိတယ် ဒီကောင်မျိုးကျော် ခုမြင်ခဲ့တာတွေ ရုံးကိုရောက်ရင် လူစုံပြောပြအုန်းမလား မသိပါဘူး ဟယ် သေပါပီ… ဒီသတင်းပေါက်လို့ကတော့ သတ်မှာဒီကောင့်ကို သတ်မှာ..ဟာ… စိတ်ညစ်လိုက်တာနော်..။
ခရီးက ပြန်လာပြီးကတည်းက တင်မိုးနိုင်နဲ့ တွေ့ရတာ ဒီတခါပဲ ရှိသေးတယ်။
ခုမတွေ့ရတာ ၄ရက်တောင်ကျော်ပြီ ။
အလုပ်ကို ခုထိလည်းမလာသေးဘူး။
သူ့ဌာနကို သွားမေးကြည့်တော့လည်း နောက်ထပ်ခွင့် ၁၀ရက်တောင် ယူထားတယ်တဲ့။
ဒီကိစ္စလေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ အလုပ်ကနေတော့ မထွက်ပါနဲ့ တင်မိုးနိုင်ရယ်။
သူ ငါ့ ရှက်ပြီးမလာရတာလား မသိပါဘူး။
ငါလည်းခက်ပါပြီ ဟိုဟာကြီး မြင်ပြီးကတည်းက တင်မိုးနိုင်ဟာလေးရော တင်မိုးနိုင်ကိုပါ အတွေးထဲကကိုထုတ်မရတာ။
သူ့ကိုပဲ တွေ့ချင်နေတော့တယ်။
ငါ့စိတ်တွေ အကုန်လုံးကို နင်က သိမ်းပိုက်လိုက်ပြီ ..တင်မိုးနိုင်ရေ။
အလုပ်လုပ်ရတာလဲ စိတ်က မပါတော့ဘူး။
အော်..ဟုတ်ပြီ တရုတ်ကဝယ်လာတဲ့ လတ်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ သူ့ကိုသွားပေးရမယ် တခုခုတော့ ထူးခြားမှာပဲ ။
နေအုန်း ငါလုပ်နေတဲ့ ပုံက သောက်ရှက်မရှိတဲ့ နှာဘူးကောင်များ ဖြစ်နေပြီလား မသိပါဘူး။
ဒုက္ခပဲ…….ဟာဖြစ်ဖြစ်ကွာ… မတတ်နိုင်ဘူး တင်မိုးနိုင်ရေ ငါတော့ နင့်ရှက်ရှက်ကို မြင်ပြီးကတည်းက အရှက်ကို လုံးဝမရှိတော့ဘူးဟေ့… ငါလာပြီဟေ့..။
တင်မိုးနိုင်ဆီသွားရင်း သတိတချက်ရသွားတယ်။
ဟာ … ဟုတ်သားပဲ ဟိုအပေအတေမလေး ပါးစပ်ဆော့လိုက်တာ ငါမှာ ရင်တသက်မောစရာကြီး တွေ့ရတာ သူ့ကျေးဇူးမကင်းဘူး ထင်တယ်။
ဟုတ်ပြီ ကားကလည်း တလမ်းကြောင်းထဲ ဖြစ်နေတာနဲ့ သူ့ဆီအရင်ဝင်ရမယ် ဆိုပြီးကားလေးကိုဒဂုံစင်တာရှေ့ အမြန်မောင်းသွားတော့တယ်။
ရောက်တာစောလို့နဲ့တူတယ် ဆိုင်တောင်မဖွင့်သေးတာလား မဖွင့်တာလားမသိဘူး။
ဟောတွေ့ပြီ အပေအတေလေးလာနေပြီ အံ့မယ်ဘေးမှာလည်း တယောက်နဲ့ လက်လေးချိတ်လို့ အတော်အဆင်ပြေနေပုံရတယ်။
ကျွန်တော့ကားမြင်ပြီးမှတ်မိသွားဟန်တူပါတယ်.. ကျွန်တော့ဆီပြေးလာတယ်။
“ ဟယ်…ဦးလေးကြီး… ပန်းလာဝယ်တာလား သမီးဒီနေ့ပန်းမရောင်းဘူးဗျ အမေပဲရောင်းတယ် ဟိုးဘက်အစွန်မှာလေ ဘာပန်းဝယ်မလဲ ဝယ်ပေးမယ်….”“ ဘာမှမဝယ်တော့ဘူး… နင့်ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်းလာပြောတာ ဟဲဟဲ…”“ ရှင်… သမီးကို…”“ ဟုတ်တယ်…. ”“ ဘာလို့လဲ….ဦးလေးကြီးကလည်း..”“ ဟိုနေ့က နင့်ဆီက ဝယ်သွားတဲ့ ပန်းကလေး နင်ပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ ထူးထူးခြားခြားဖြစ်သလို ကံကလည်း ကောင်းလိုက်တာ ပြောမနေနဲ့ … ဟဟဟ”“ ဟုတ်လား ဘယ်လိုကံကောင်းတာလဲ ဦးလေးချစ်သူဆီက အဖြေရတာလား ဒါမှမဟုတ် လတ်ဆောင်ရလို့လား ”“ အယ် ..ဘယ်လိုပြောရမလဲ ဟီးးး ဒီလိုပါပဲ..”“ ဟင်း..ဦးလေးကြီးကလည်း… ”“ နင်လည်းကံကောင်းနေတယ် မဟုတ်လား ဘေးမှာလဲ ဘော်ဒီဂတ်တွေ ဘာတွေနဲ့ ဆိုတော့ အတော်ပျော်နေတယ်ထင်တယ်.. ”“ ဟုတ် ဦးလေး အဲဒါသမီးချစ်သူလေ… ခိခိ..”“ ကဲပါ ဦးလေးသွားစရာရှိလို့ နင့်မြင်တာနဲ့ ကားရပ်လိုက်တာ နောက်မှာ ပန်းလာဝယ်မယ်နော်.. ”“ ဦးလေး တကယ်နော် ..နောက်နေ့ ပန်းတွေလာဝယ်နော် ..သမီးမရှိလည်း ဟိုးဘက်က အစွန်က သမီးအမေပဲ .. ဝယ်လို့ရတယ် အားပေးရမယ်နော်”“ အေးပါ အေးပါ …”ဟုပြောရင်း တင်မိုးနိုင်အိမ် ရှိရာ လမ်းဘက်ကို ကားလေး မောင်းထွက်လာတော့တယ်။
စိတ်တိုတိုနဲ့ ခွင့်ကို ၁၀ရက်ယူပစ်လိုက်မိတာ မှားသလိုဖြစ်နေပြီလား မသိတော့ပါဘူး။
တချိန်လုံး မျိုးကျော်အကြောင်းပဲ တွေးတွေးမိဖို့ နေရသလို ဖြစ်နေပြီ။
ငါ့စိတ်တွေမှု မမှန်တော့တာလား မသိပါဘူး။
စိတ်ကို အငြိမ်ဆုံးထားပြီး သေချာစဉ်းစားမိတယ်။
ငါ့ဘဝကိုထူးချွန်ထက်မြတ်တဲ့မိန်းမ အများကလေးစားရတဲ့ မိန်းမဖြစ်အောင် ရာထူးရှိတဲ့ မိန်းမဖြစ်အောင် ငါ့မှာကြိုးစားလိုက်ရတာ အပျိုကြီးဆိုတဲ့ ဘွဲ့တောင်ရမှန်မသိရခဲ့ ရတာသာကြည့်တော့။
ဒီကြိုးစားခဲ့ရတဲ့ အချိန်အတွင်း လင်ယူသားမွေးမပြောနဲ့ ယားလို့တောင်လက်ကြားမလျိုခဲ့ဘူး ကိုယ့်ကိုကို မလိမ်တမ်းပြောတာပါ။
ခု ဒီဘာမဟုတ်တဲ့ ကိစ္စလေးကြမှ ငါစိတ်တွေ ယိုင်တောင် လဲချင်နေပါလားပြန်စဉ်းစားမိတိုင်း ကိုယ်တွေ လက်တွေ ဖိန်းကနည်း ဖိန်းကနည်း ဖြစ်လာသလို။
အောက်က ဟာလေးကလည်း အရေကိုရွဲှရွဲှတက်လာတယ်။
တွေးရင်း မိမိလက်က သူ့အလိုလို သွားသွားစမ်းမိနေတယ်။
ဟယ်.. ငါဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ အိပ်ယာထဲမှာ ငုပ်တုပ်ထထိုင်လိုက်တယ်။
ထမီလေးကိုအသာဖြီပြီး ငုံကြည့်မိတယ်။
အယ်..အမေ ဝင်လာလို့တွေ့သွားမှဖြင့်။
အသာဖြည်းဖြည်းထ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကြည့်တယ် အမေ့ကိုမတွေ့ ။
အိမ်အပြင် ဘက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ အမေရယ် အိမ်ရှေ့မှာ ပန်းပင်တွေ ရေတွေလောင်းနေတာကိုတွေ့တော့ အသာလေး အခန်းထဲ ပြန်ဝင် အခန်းကို လော့ချ မှန်းတချပ်ယူပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်ထိုင်လိုက်တယ်။
ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ထမီကိုချွတ် ပေါင်းကားထားလိုက်ကာ ရှေ့နေ မှန်နဲ့ ကိုယ့်ဟာကို သေချာပြန်ကြည့်နေမိတယ်။
ဟိုကောင်မျိုးကျော် မြင်သွားတာ ဒီပုံစံနဲ့နေမှာ ဆရာဝန်မလာတော့ သူငါ့ခြေရင်းမှာ တည့်တည့်ကြီး သေပါတော့ဟယ်..။
ကြည့်စမ်း ဟတ်တက်ကွဲနေတာလေးကို ရုပ်က ဆိုးရတဲ့ကြားထဲ ရွှံစရာကြီးကို တွေးနေရင်း လက်ညိုး လက်ခလယ်လေးနှင့် အသာဖြဲကြည့်လိုက်မိတယ်။
အရည်လေးတွေတောင် စို့နေပါရောလား ထိပ်က အစိလေးက အသာပွတ်ကြည့်မိနေတော့သည်။
မှန်းလေးဘေးကို ချ ပြန်လဲှနေရင်းလက်က မိမိဟာလေးနေရာက မဖယ်နိုင်တာကြောင့် အထပ်ထပ်ပွတ်မိနေတော့တယ်။
လူတကိုယ်လုံးကို တွန့်ကနဲ တချက်ချက်ဖြစ်သွားသည်။
အချိန်နှင့် အမျှ မိမိလက်က အရမ်းကို မြန်မြန်ဆန်ဆန် ပွတ်မိနေတော့ သတိဝင်လာပြီး မိမိကိုယ်ကို ရှက်စိတ်ဝင်လာသလို မုန်းလဲမုန်းလာတယ်။
ငါဘာတွေလုပ်နေတာလဲ မိတင်မိုးနိုင် နင် အရှက်မရှိတဲ့ မိန်းမတယောက်လား။
ကိုယ့်ဘာသာတယောက်ထဲ တောက် ခေါက်မိနေတယ်။
“ သမီး…”ဟယ် ဒုက္ခပဲ ….ပြေနေတဲ့ ထမီကို အမြန်ပြန်ပြင်ဝတ်ရင်း“ရှင်….. အမေ ဟုတ်ကဲ့ သမီးလာပီ..”သူခိုးလူမိသလို ဖြစ်နေပြီ ။
ပြာပြာသလဲနှင့် တံခါးဆီ အမြန်ထပြေးမိတော့ ပေါင်ရင်းက စစ်ကနဲ နာသွားလို့ အောင့်အီးပြီးဖြည်းဖြည်းခြင်း လမ်းလျောက် တံခါးဖွင့်လိုက်တော့“ သမီး… အပြင်မှာ မောင်မျိုးကျော် ရောက်နေတယ်…”“ ဟာ… အမေ သမီးနေမကောင်းသေးဘူးလေ.. ဘယ်သူနဲ့မှ မတွေ့ချင်ဘူး..”“ သမီးကလည်း စောစောက အကောင်းကြီးပါ ..မောင်မျိုးကျော် အားနာစရာကြီး…”“ ဟင့်အင်း အမေ သမီးမတွေ့ချင်ဘူး….”“ သမီးကလည်း ဟိုမှာ လက်ဆောင်တွေ တပုံကြီးပဲ …ဟီးဟီး ”အမေလုပ်သူက လတ်ဆောင်တွေအများကြီးပဲ ဆိုတဲ့ စကားကြတော့ အပြင်လူမကြားအောင်ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ ဟန်လုပ်တိုးတိုးလေးပြောနေသည်။
“ လာပါ သမီးရယ်…. ”ဆိုပြီး တင်မိုးနိုင်လက်ကို ကိုင်အခန်းအပြင်သလို့ ဆွဲထုတ်ခေါ်လာတော့ တင်မိုးနိုင် မလိုက်ချင်လိုက်ချင်နဲ့ ပါလာတော့တယ်…“ မောင်မျိုးကျော်ကို အားနာလိုက်တာကွယ် မင်း သူငယ်ချင်းက နေသိပ်မကောင်းသေးဘူးကွဲ့ ..သမီးက သူငယ်ချင်းအချင်းဘာတွေရှက်နေလဲ မသိပါဘူးကွယ် မနည်းအပြင်ဆွဲထုတ်ရတယ်.. ဟီးဟီး..”“ ဟာ.. အမေကလည်းလေ…”ဟု မျက်နာကို မဲ့ပြီး ဟိုဘက်လှည့်နေတယ်။
“ ရပါတယ် ဒေါ်ဒေါ် ကျွန်တော်လည်း တရုတ်က ပြန်လာတော့ သူ့ဖို့ ရယ် ဒေါ်လေးဖို့ ရယ် ဝယ်လာတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေကို ပေးချင်လို့ တမင်သက်သက်လာခဲ့တာပါ..”“ အေးပါကွယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒေါ်လေးကို ပေးမယ့် ပစ္စည်းတွေ သမီးကိုပေးခဲ့နော် ဒေါ်လေး ဟိုဘက်အိမ်ကို အလှူကိစ္စလေးသွားမေးစရာရှိလို့ ခဏသွားအုန်းမယ် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်စကားပြော နေအုန်းနော်…”“ အမ်… အမေ ဘယ်သွားမလို့ လဲ.. မသွားနဲ့ သမီးနေမကောင်းတဲ့ ဥစ္စာကို..”“ နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ အရင်လဲ နင်တို့တွေ ဒီလိုစကားပြောနေကြပဲ ဟာကို ဘာဖြစ်တာလဲ မောင်မျိုးကျော် သားတို့ ရန်တွေဘာတွေများဖြစ်ထားလား ကွယ်..”“ ဟာဟ ..ဒေါ်လေး ကျွန်တော်တို့ ရန်မဖြစ်ပါဘူး …သူကျွန်တော့်ကို စိတ်ကောက်နေတာ တရုတ်က ပြန်လာလာချင်း သူ့ဆီကိုမလာလို့တဲ့ အဲ ဒါကြောင့်ပါ..”“ ဒါလေးများ စိတ်ကောက်စရာလား မိတင်မိုးနိုင်တို့တော့လေ ငါမပြောလိုက်ချင်ဘူး… ကဲ မောင်မျိုးကျော် အဒေါ်ခဏ သွားအုန်းမယ်..”“ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး ဟုတ်ကဲ့ ”ယောက်ခမလောင်းကြီးက အရင်ထဲက စိတ်ချပြီးသားပါ။
ကိုယ့်ဆို အရင်ထဲက ဘာသဘောတူသလဲမမေးနဲ့ အဲဒီတုန်းက ကိုယ်ကလည်း တင်မိုးနိုင်နဲ့ ဟာလေးကို အဲ အလှတရားတွေကို မသိတော့ ကြိုက်ရမှန်းတောင် မသိတော့ ဖုတ်လေတဲ့ ငါးပိ ရှိတယ်လို့တောင်သဘောမထားမိဘူး နောင်တရလိုက်တာ ကုန်ခဲ့တဲ့ အချိန်တွေကို ။
ခုကြည့် ဟိုဘက်ကို လှည့်ထိုင်နေတယ် တချက်တောင် လှည့်မကြည့်ဘူး။
ကောင်းတယ် မကြည့်တာပဲ သူ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို သေချာအ၀ ကြည့်နေလိုက်တယ်…။
“ ဘာလုပ်နေတာလဲ အမေမရှိဘူး ပြန်တော့ပါလား..”“ နင်ကလည်းဟာ ဒီမှာ ငါတရုတ်ကဝယ်လာတဲ့ အထည်တွေ.. နောက်…”“ ဟာ … အဲတာတွေ မပြောနဲ့တော့ အဲဒီပစ္စည်းတွေ ပေးချင်ရင်ထားခဲ့ မပေးချင်ယူသွား ဒါပဲရှိတယ် နင်သွားတော့ ”“ ဘာလဲနင်ငါ့ကို ခုထိ စိတ်ခုနေတုန်းလား ငါ့ကို ဟိုနေ့က ဖြစ်သွားတယ် ဆိုတာက…ဟို…”“ အာ.. ငါမကြားချင်ဘူး အဲဒီစကားတွေ ငါလည်းမေ့ထားတယ် နင်လဲမေ့ထားလိုက်တော့..”“ မဟုတ်ဘူးလေဟာ..”“ စကားဆက်မပြောနဲ့ ဟာ နင်ပြန်တော့လို့ ငါပြောနေတယ်နော်..”“ အေးပါဟာ…..”ဘယ်လိုကနေဘယ်လိုမှ စမရတဲ့အဆုံး တင်မိုးနိုင် အိမ်မှ ပြန်လာခဲ့တော့တယ်။
အလာတုန်းကလိုတော့ တက်တက်ကြွကြွ မရှိတော့ဘူး။
ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ တင်မိုးနိုင်ရယ်။
နင်တကယ်ပဲ အဲဒီစိတ်တွေမရှိတာလား ငါ့ကိုပဲမကြိုက်တာလား ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ဟာ။
ငါ မွှန်နေတာလား အချစ်ဆိုတဲ့ နွံထဲမှာပဲ နစ်နေတာလား ဘာမှန်းကို မသိတော့ဘူး။
နင့်ကို မရ ရအောင် ကြိုးစားမယ်။
နင်ဘယ်လောက်တောင့် ခံနိုင်မလဲ စောင့်ကြည့်ရသေးတာပေါ့ ဟာ။
ဒီလိုနဲ့ တင်မိုးနိုင်နဲ့ မတွေ့ရတာ ၃ ရက်လောက်ကြာတော့ နေရထိုင်ရတာလည်းမကောင်းတော့ဘူး။
မနက်မနက် အိပ်ယာကနိုးလာလည်း ဒီစိတ်ပဲ စားလဲဒီစိတ်ပဲ လူတောင်နည်းနည်းကျလာသလို ခံစားရတယ်။
အလုပ်လည်း ပိတ်ရက်မို့ ပျင်းပျင်းနဲ့ မြို့ထဲပတ်ကားပတ်မောင်းရင်း ဟို အပေအတေကောင်မလေးကို သတိရမိတယ်..။
ဟာ..ဟုတ်ပြီ အေးဒီကောင်မလေး ဆီက ပန်းသွားဝယ်ပြီး တင်မိုးလွင်အိမ်ကို ထပ်သွားမယ်.. ဟုတ်ပြီ။
ကားကို ဒဂုံစင်တာရှေ့ခပ်သွက်သွက်လေး မောင်းထွက်လာခဲ့တယ်။
ဒဂုံစင်တာရှေ့ရောက်တော့ သူ့ကိုမတွေ့ သူ့အမေဆိုင်ကိုတွေ့ပေမဲ့ သူက ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ။
ခဏစောင့်ကြည့်ပေမဲ့ ပေါ်မလာတဲ့ အဆုံး မြေနီကုန်းဘက်ကို လှည့်ပြန်လာခဲ့ တယ်။
တိုက်ဆိုင်တာပဲ လားမသိဘူး မြေနီကုန်းပန်းခြံနားက ဖြတ်ကျော်သွားတော့ ဟို အပေအတေမလေးကို ဖျတ်ကနဲ့ တွေ့လိုက်တယ် ကားကို ရပ်ပြီး ကားနောက်ကြည့်မှန်ကနေ သူလားလို့ သေချာကြည့်မိတယ်။
ဟုတ်ပါတယ်သူပဲ ကောင်လေးတယောက်ကို လက်လေးချိတ်ရုံတင်မကဘူး ခါးကိုပါ ဖတ်ထားတယ်။
ကျွန်တော့ကားနားက ဖြတ်တော့မှ ကားမှန်ကို အမြန်ချပြီး ဘာကြောင့်မှန်းမသိ လှမ်းခေါ်မိလိုက်တယ်။
“ ဟေ့..”“ ဟယ် ..ဦးလေး… ဘယ်သွားမလို့တုန်း…”ပန်းခြံထဲက ထွက်လာတယ်ဆိုတော့ တော်တော်အခြေအနေကောင်းလာပုံရတယ် ထင်တယ်။
သူမေးတာကို ပြန်မဖြေသေးပါဘူး သူ့ကိုကျွန်တော်သူးစမ်းသလိုလို အထင်သေးတဲ့ အကြည့်လိုလိုနဲ့ ကြည့်လိုက်တယ်။
ကောင်မလေးက ချောချင်ပါတယ် တင်တွေရင်တွေနဲ့ စွဲဆောင်အားကောင်းမယ့် ရုပ်ပါပဲ။
ကိုယ့်ရုပ်ရည်လေးမှ အားမနာ သူနဲ့တွဲနေတဲ့ သူနောက်က ကောင်လေးကိုကြည့်အုန်း ပန့်လိုလို ရော့လိုလိုနဲ့ နားတွေကလည်းဖောက် ဆံပင်ကလည်း စိမ်းနေတယ်။
တကယ့် ခပ်စုတ်စုတ်ထဲကပါပဲ။
ကျွန်တော် သူ့ကောင်လေးကိုကြည့်နေတာသဘောပေါက်ဟန်တူပါတယ်။
“ အဲဒါ နောက်တယောက်လေ အရင် ကောင်က သိပ်မချေငံလို့ ဝဲလိုက်ပြီ…ခိခိ ”ဟာလွယ်လိုက်တာနော် မိန်းကလေးတွေများ ဆက်ပြီးစကားပြောချင်စိတ် မရှိတော့လောက်အောင်ပဲ ငါနဲ့ ဒီလိုအဆင့်ရှိတဲ့ မိန်းကလေးမျိုးနဲ့ ဘာမှပြောဆိုဆက်ဆံနေစရာတောင် မရှိဘူး။
“ တူတယ်လို့ ကြည့်နေတာ ဘာမှတော့ မဟုတ်ပါဘူး…ပန်းမရောင်းတော့ဘူးလား ”“ မရောင်းတော့ဘူး ဦးလေးရာ အခု သမီး ထီရောင်းနေတယ်လေ ဒီနေ့ နားရက်ရတာနဲ့ လန်းနေတာ ..အဟဲ..”“ ကောင်းပါပြီဗျာ ကဲ… ဦးလေး လုပ်စရာရှိလို့နော်… ဘိုင့်ပါ..”“ ဟုတ်…”ဟုပြောပြီး ကားမောင်းထွက်လာခဲ့တယ် ။
စိတ်ပြေလက်ပျောက်မလားလို့ မြို့ထဲလျောက်သွားပါတယ် စိတ်ပျက်စရာတွေနဲ့ ကြုံနေပါလား..တော်ပြီ နောက်တခါ ဒီလိုကောင်မလေးတွေနဲ့ မဆက်ဆံတော့ဘူး။
ရှုပ်တယ်။
“ သမီး မောင်မျိုးကျော် ပြန်သွားပြီလား..”“ ပြန်သွားပြီအမေ….”“ သူ့ ကြည့်ရတာ မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား နင်တို့ ဘာဖြစ်ကြပြန်တာလဲ ..”“ ဟာ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး အမေရယ်… စိတ်ညစ်ရတဲ့ အထဲ ”“ မိ.. တင်မိုးနိုင် ညီးကို ငါပြောမယ်နော် ငါမပြောချင်လို့ ကြည့်နေတာကြာပြီ ငြီးကိုငြီးကလေးများ မှက်နေလား အသက်က ၃၅ရောက်နေပြီငါကတော့ နင့်အတွက် ယောကျာ်းရှာ မပေးစားနိုင်ပေမဲ့ နင့်ကိုတော့ ယောင်္ကျားယူစေချင်တာတော့ အမှန်ပဲ…”“ ဟာ အမေကလည်း …သမီး ယောကျာ်း မယူချင်ဘူး ..”“ ညီး … ဘာမာန်တက်နေတာလဲ ညီးအဖေမရှိထဲက ငါက မုဆိုးမ သမီးကတယောက်ထဲ တံခွန်မရှိတဲ့ ရထားမတင့်တယ်သလို ယောကျာ်းမရှိတဲ့ငါတို့ မှာ ဘယ်လောက် လူကြားသူကြား မျက်နှာငယ်ရလဲ နင်က ဆယ့်ခြောက်နှစ်သမီး မဟုတ်ဘူး ခုဟာက ရိပ်သာကို လှမ်းနေပြီ …။
ကဲ ….ပြောစမ်းပါအုန်း မောင်မျိုးကျော်မှာ ဘာအပြစ်ရှိလဲ ပြောစမ်း..”“ သူနဲ့တော့ ဖြစ်မယ်မ…”“ တော်တော့ မိဘတွေက နိုင်ငံခြားမှာ ချမ်းသာလိုက်တာ ကျိကျိတက် သားလေးတယောက်ထဲ မျက်နာမငယ်ရအောင် ဆိုပြီး ဟိုကပို့လိုက်တာတွေကလည်း အစုံ ..ဒီလောက်ချမ်းသာတာတောင် သူက ဝန်ထမ်းအလုပ်ကို လုပ်သေးတယ် စိတ်သဘောထား ရိုးသားတယ် နင်တို့လည်း သိလာတာ ကျောင်းထဲက ၁၀ နှစ်တောင်ကျော်လာပါပြီ.. ငါကြည့်နေတယ် တနေ့တော့ အဆင်ပြေလာနိုးပြေလာနိုးနဲ့ အရင်တုန်းကအိုးကလည်းမလှုပ်လို့ စလောင်းကလည်းမလှုပ်ဘူးဆိုတာကို လက်ခံတယ် ခုဟာ စလောင်းကြီးကိုတိုင်လှုပ်နေတာတောင် အိုးက မရွဖြစ်နေတာတော့ ငါဟယ် အံ့သြတယ်…”“ အမေရယ် …ဒီ အသက် ဒီ…”“ ညီး … ဆက်စကားမရှည်နဲ့ …ဒီတခါ မောင်မျိုးကျော်လာရင် ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပါ….ဒါပဲ..”ဝူးးး အမေကတော့ သူပြောချင်ရာ စွတ်လွှတ်သွားပြီး သူ့စလောင်းကြီးက ငတုံးငအကြီးမှန်း သူက ဘာမှန်းမသိ အိမ်လာတောင်းပန်တယ် တဲ့ကြည့်အုန်း ဒီကမိန်းကလေးမှာ ရှိသမျှအရှက် အကုန်သူ့ကိုပေးထားပြီးသား ဒီမှာလည်း ရှက်လို့သေတော့မယ် နားလည်မှပေါ့ ကိုယ့်ကမျက်နာဟိုဘက်လှည့်ထားရင် လှည့်တဲ့ ဘက်ကို လာတောင်းပန်မှပေါ့ အရင်လို စသလိုနောက်သလိုနဲ့ လက်လေးဘာလေး လှမ်းကိုင် အတင်းအကြပ်တောင်းပန်မှပေါ့။
နင်အဲလိုလုပ်လို့ ငါက ခုနှစ်အိမ်ကြားရှစ်အိမ်ကြား ကယ်ကြပါရှင်လို့ အော်ရမှာလား ငတုံးရဲ့ နင်နဲ့ငါ ပွင့်လင်းခင်မင်မှုအတိုင်းအတာက သူများတွေထက်ကြီးတယ်ဆိုတာ မမေ့ပါနဲ့ဟာ… အင်းဘာပဲ ပြော မျိုးကျော်လာရင်တော့ အမေပြောသလို ကောင်းကောင်းဆက်ဆံရမယ် တောင်းလည်း တောင်းပန်ရမယ်။
ဟုတ်ပြီ။
မိမိကိုယ်ကို မှန်ထဲ ပြန်ကြည့်မိနေသည်။
ဟိုဝတ္တုတွေထဲက ဇာတ်ကောင်မင်းသားလို့ အရပ်မြင့်မြင့် မျက်ခုံးကောင်းကောင်း မေးရိုးကားကားတွေကို ငါလဲပိုင်ဆိုင်နေတာပဲ။
ခုမှ အသက် ၃၇ ဆိုတာ တကယ့်အရွယ်ကောင်းပဲ။
တင်မိုးနိုင်ဘာလို့များ ငါ့ကို ခါးခါးသီးသီးဆက်ဆံနေရတာလဲဆိုတာနားကိုမလည်ဘူး။
ဒီအချိန် တင်မိုးနိုင် အမေကြီးတော့ မရှိလောက်ဘူးထင်တယ်။
ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် တဆင့်တက်နိုင်အောင်တော့ လုပ်ရမယ်။
ခုပဲသွားမယ်ကွာ။
ဒီလိုနဲ့ တင်မိုးနိုင်တို့ အိမ်ဘက်ကို ထွက်လာတော့ ကံဆိုးချင်လို့လား ကံကောင်းချင်လို့လား မသိ အိမ်ပေါက်ဝတင် တင်မိုးနိုင်တို့ အမေနဲ့တည့်တည့်တိုး ပါလေရော။
သူဘယ်က ပြန်လာတာလဲတော့မသိဘူး။
ဝူးး…ဒါဆိုရင် ဒီအဖွားကြီး အိမ်မှာ ရှိအုန်းမှာပဲကွာ..။
“ အဒေါ် ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ ခင်ဗျ ..တင်မိုးနိုင် ရှိလားအိမ်မှာ သက်သာရဲ့လား အလုပ်လဲ မဆင်းနိုင်သေးလို့ စိတ်ပူပြီး လာကြည့်တာပါ..”“ အယ် …မောင်မျိုးကျော် အဒေါ်ဘယ်ကမှ ပြန်လာတာ မဟုတ်ပါဘူး ခြံတံခါး သော့ခပ်ဖို့မေ့နေလို့ ပြန်လာခဲ့တာ သမီးအပေါ်ရှိတယ်…”အဖွားကြီး လိမ်ပြီ။
သူ့သမီးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အတူရှိစေချင်နေတာ သိသာနေပြီ ..“ ကဲ အဒေါ် ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က မိတ်ဆွေတယောက်ရဲ့ သာရေးရှိနေလို့ သွားမလို့… မင်းသူငယ်ချင်းကို ကြည့်ထားအုန်းနော်..”“ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်ဒေါ် … အော်..ဒေါ်ဒေါ် ကျွန်တော့ ကားနဲ့ လိုက်ပို့ရမလားးး…”“ နေပါစေကွယ် နေပါစေ.. ဒီဘက်အိမ်က အဖော်တယောက်ပါ ဝင်ခေါ်ရမှာမို့.. သွားသွားအိမ်ပေါ်ကို ..သမီးရှိတယ်..”သုတ်သုတ်နဲ့ လစ်သွားပြီ အဖွားကြီးတော့ ။
ဂွင်ပဲ… အိမ်ပေါ်ကို တချက်လမ်းကြည့်လိုက်တယ် တင်မိုးနိုင်ရေ နည်းနည်းတော့ ရုန်းကြည့်ဟာ ဟုစိတ်ထဲမှာ ပြောရင်း အပြုံးလေးနဲ့ အိမ်ပေါ်ကိုတက်လိုက်တယ်။
“ တင်မိုးနိုင် ရေ.. တံခါးလေးတော့ လာဖွင့်ပေးပါအုန်း ဟ..”“ လာပြီ..”အင်း…နည်းနည်းတော့ ပြောင်းလဲနေတယ်။
အရင်လို စူပုပ်တော့မနေတော့ဘူး အိမ်တံခါးဖွင့်နေတဲ့ အချိန်မှာ မျက်နာတော့ နည်းနည်းလေး အောက်ကို ငုံထားတယ်ပြီး ပြုံးသယောင်ယောင် … သော့ကိုင်တဲ့ လက်တွေ ကတုန်ကယင်နဲ့ တုန်နေတာကို သတိတော့ထားမိတယ်။
ဘာမှပြောမနေတော့ဘူး ထုံးစံအတိုင်း ဧည့်ခန်းက ခုံမှဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
“ နင်ဘာသောက်မလဲ ”တချက်ဆတ်ကနဲ မော့ကြည့်လိုက်တယ် သူကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေရာကနေ အောက်ကို ရွေ့ကြည့်တာတွေ့လိုက်ရတယ်.။
. အံ့မယ် တင်မိုးနိုင်တို့အပိုးကျိုးပြီး တယ်လည်း ဧည့်ခံကောင်းနေပါလား အံ့သြဖို့ကောင်းလိုက်တာ။
ခေါင်းကနေ ခြေဖျားဆုံးထိ သေချာကြည့်လိုက်ပြီး…“ သံပုရာရေ အေးအေးတခွက်လောက် သောက်ချင်လိုက်တာ..”ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ထွက်သွားပြီ။
မီးဖိုချောင်ကို ကျောပေးပြီး လျောက်သွားတဲ့ ဒီခန္ဓာကိုယ်ကို ခင်လာတဲ့ သက်တမ်းအတွင်းမှာ ပထမဆုံးမြင်ကွင်းလားတင်ကြီးကို ဝင်းနေတာပဲ..စိတ်ထဲ နွေးကနည်း ဖြစ်သွားလို့ တခါထဲ ထလိုက်သွားမိတယ်။
မီးဖိုချောင်ထဲရောက်တော့ သူသံပုရာသီးကို လှီးနေပြီ။
ကျွန်တော့်မြင်တော့..“ ဧည့်ခန်းထဲမှာ သွားစောင့်ပေါ့ဟယ်..”ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်“ နင် ဖျော်တာကို ကြည့်ချင်လို့ ..ဟီးဟီး..”စကားလေးတပြောပြောနဲ့ သူ့ကျောနောက်ကို ရောက်တော့ ဆတ်ကနဲ ကောက်ဖက် လိုက်တယ် ကျွန်တော့လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့ချိုင်းအောက်ကနေလျှိုပြီးနို့အုံကို တခါထဲဖမ်းကိုင်ထားသလို သူတင်ပါးဆုံနှစ်ခုကြားထဲကို ကိုယ့်အချောင်းနဲ့ ကွက်တိအံကိုက်ကျအောင် အတင်းဆွဲချုပ်ထားလိုက်တော့တယ်။
“ အာ…. မသာ လွှတ်နော် မျိုးကျော် .. နင်ဘာလုပ်တာလဲ … ဘာလဲ ဒါ ယုတ်မာတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးလား…”ပြန်သာပြောနေပေမဲ့ ဘေးအိမ်တွေကြားမှာ စိုးလု့ိထင်တယ် အသံထွက်တယ် ဆိုရုံလေးပါ.. ကျွန်တော်ကတော့ လုပ်စရာရှိတာ တခါထဲလုပ်ထားမှသူ့ကို ခုထဲက အတွေ့အထိတွေပေးထားမှ ဖြစ်မယ် ။
ကိုယ့်အောက်က အချောင်းကို သ့ူဖင်ကြားထဲမှာ အထက်အောက် စုန်ဆန်လေး အသာအယာလုပ်နေတော့တင်မိုးနိုင်ခမျာ ရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေတာ ကိုယ်တောင် ခံစားနေရတယ်။
သူ့လက်တွေကလည်း သူ့နို့ကိုကိုင်ထားးတဲ့ ကျွန်တော့လက်တွေကိုပဲဆွဲခွာရမလား သူ့တင်ကြားထဲမှာ ထပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့ အချောင်းကြီးကိုပဲ ဆွဲဖယ်ရမလား ဟိုဟိုဒီဒီလျောက်စမ်းနေတယ်။
ကျွန်တော်လည်း ဒီလို ပထမဆုံးလုပ်ဖူးတော့ အရမ်းကို အရသာတွေ့လှတယ်။
လုပ်ရင်း သူ့ထမီအပေါ်တက် လာပြီး ဒူးတောင် ပေါ်လာတယ်။
ဆတ်ကနဲ နို့ကိုကိုင်ထားတဲ့ လက်တဖက်ကပေါ်နေတဲ့ ဒူးအထက်က ထမီစအောက်ကိုလျှိုပြီး ပေါင်းသားတွေကို စစမ်းလိုက်တော့တယ်။
“ တော်သင့်ပြီ တော်သင့်ပြီ မျိုးကျော်ရယ် ”တင်မိုးနိုင် သမင်လည်ပြန် မျက်နှာလေးလှည့်ပြီး ပြောလာတော့ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့် ရင်ထဲထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားတယ်။
ဆံပင်တွေ ပြေကျနေပြီး မျက်နာတခုလုံး သွေးရောင် သန်းနေသလို မျက်ရည်တွေကလည်း အပြည့် နှုတ်ခမ်းတွေလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။
သူတော်တော့်ကိုကြောက်သွားတာပဲ။
ကြည့်နေရင်း သူအရုပ်ကြိုးပြတ်ကျသွားသလိုပါပဲ ကြမ်းပေါ်ကို ပ့ုံပုံ့လေး ဖြစ်သွားတယ်။
ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းကြီးသွားတယ်။
တော်သေးတာက မေ့တာတော့မဟုတ်ပေမဲ့ သူတော်တော်လေး ခံစားမှုပြင်းထန်လို့လား အရှက်ကြီးသွားတာလား အကြောက်ကြီးတာလား မသိ။
သူ့ပုံစံကမှုမမှန်တာတော့ သေချာတယ်။
ကျွန်တော့် အနေနဲ့ ဒီထက်ပိုမလုပ်သင့်တော့ဘူးဆိုတဲ့ အသိက ဦးနှောက်ထဲ ဒိုင်းကနဲ့ ဝင်လာတယ်။
အလိုက်သင့်လေးသူ့ကိုပွေ့ချီပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ခုံပေါ်တင်ပြီး စောစောက တဝက်တပျက်ဖျော်ထားတဲ့ သံပုရာဖျော်ရည်ကို ဆက်ဖျော်ပြီး သူ့ကို တိုက်မယ်လုပ်တော့မသောက်ဘူးဆိုပြီး ခေါင်းခါပြတယ်။
“ နင်.. ပြန်တော့..”“ နင် ကလည်းဟာ….”“ နင့်ကို ငါပြောနေတယ်နော် .. နင်ပြန်တော့လို့ .. နင် ငါ့ကို ယုတ်…….”စကားတောင် ဆုံးအောင်မပြောတော့ဘူး မျက်နာကို လက်နှစ်ဖက်အုပ်ပြီး ချုံးပွဲချ ငိုပါနေတော့တယ်။
ကျွန်တော် တော်တော်လေး စိတ်ဓာတ်ကျသွားသလိုစိတ်လည်းမကောင်းဖြစ်မိသွားတာလား။
နောင်တရတာလား ခွဲခြားမရဘူး။
တင်မိုးနိုင်နဲ့တော့ ငါနဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ထင်ပါတယ်လေ။
“ နင်….. နင် နဲ့ ငါ..ဘယ်…တော့ မှ အပေါင်းအသင်း မလုပ်တော့ဘူး… နင် ငါ့ဆီ လာစရာ မလိုတော့ဘူး…”ငိုသံကြီးနဲ့ စကားလည်း မပီတော့သလို သူတော်တော် စိတ်ကုန်သွားတာ ဖြစ်မယ်။
ပြီးသွားပြီ ထင်ပါတယ်. ဒီထက်ပိုမဆိုးခင် ပြန်တာပဲကောင်းပါတယ် ဆိုပြီးကျွန်တော် တင်မိုးနိုင်မှ ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။
-----------------------------------တင်မိုးနိုင်အိမ်က ပြန်လာကတည်းက မိမိမျှော်လင့်ချက်တွေလား ပူလောင်နေတဲ့ အပူမီးတွေကို ငြိမ်းဖို့ ကြိုးစားလာခဲ့တွေလား တခုမှကိုအထမမြောက်။
သေချာပြန်စဉ်းစားကြည့်ရင် ကိုယ့်ကိုကို ရှက်ဖို့အလွန်ကောင်းနေပါပြီ။
ဘာမဟုတ်တဲ့ အပူမီးလေးကို အတင်းမီးမွေးပြီး မိမိရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာတွေ အဆင့်အတန်းတွေ သတိလက်လွတ် အားလုံးရေစုန်မျှောလိုက်ရတဲ့ အဖြစ်နဲ့တူနေပြီ။
နောင် တင်မိုးနိုင်ရှေ့မျက်နာတောင်မပြရဲအောင် ပါပဲ ။
စိတ်ထဲ တနုံ့နုံ့နဲ့မို့ အိမ်လည်း မပြန်ချင်သေး။
အချိန်ကလည်း ညနေစောင်းနေတော့ သူငယ်ချင်းတွေကို ဖုန်းဆက်ခေါ်ချိန်းလိုက်တယ်။
နိုက်ကလပ်မှာ ဘီယာသောက်မယ် အခြေအနေပေးရင်း ဟိုကောင်တွေ အရင်ကမြှောက်ပေးလို့ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ စော်ကိစ္စတွေပါအကုန်လျောက်လုပ်မယ် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်။
သူငယ်ချင်းတွေကို မိမိချိန်းတဲ့ နိုက်ကလပ်က ဘီယာဘားမှာ တယောက်ထဲ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်။
သိပ်မကြာပါဘူး သူငယ်ချင်းတွေရောက်လာပြီး ဘီယာလေး စသောက်ဖြစ်တယ်။
သူငယ်ချင်းတွေကတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ထူးထူးခြားခြား အပြုအမူတအားပျော်နေကြသလို ကျွန်တော့် စိတ်တိုင်းကျ ဒီညဘီယာကို မူးအောင်သောက် နည်းနည်းမှန်လာတော့ စော်တွေခေါ် သီချင်းဆိုခိုင်းကခိုင်းနဲ့ အခြေအနေအတော်ကောင်းနေပြီ။
ပျော်လိုက်တာလဲ ပြောမနေပါနှင့် တင်မိုးနိုင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ စိတ်ညစ်တာတွေတောင် ဘယ်ရောက်ကုန်မှန်းမသိတော့ပါဘူး။
သီးချင်းသံ ဆူညံသံနဲ့အတူ ပျော်နေတုန်း ဖုန်းဝင်လာတယ်။
နည်းနည်းလည်း မှန်နေတော့ ဖုန်းကိုမနည်းထုတ်ကြည့်လိုက်တာ မျက်လုံးပြူးပြီး ခေါင်းကျိန်းသွားတယ်။
ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ အဖေနဲ့ အမေနိုင်ငံခြားကနေခေါ်တဲ့ ဖုန်းဖြစ်နေလို့ပါပဲ။
ဖုန်းကို ပြန်မဖြေခင် ဒီနိုက်ကလပ်ထဲက အသံတွေ အဖေနဲ့အမေကြားလို့ မဖြစ်ဘူး။
ဆိုင်အပြင်ကို အမြန်ပြေးထွက်လိုက်ပြီး …“ ဟဲလို…ဟဲလို အဖေလား ..”“ အေး… သားး မင်းဖုန်းကိုခေါ်နေတာ ၄ ခါရှိပြီသား ဖုန်းလေးတောင်မကိုင်နိုင်ရအောင် မင်း …..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..မင်းအမေက စိတ်တွေတောင်ပူနေပြီ…”“ ဘာမှလုပ်ဘူး အဖေ သူငယ်ချင်းတယောက် မင်္ဂလာဆောင်မလို့ အဲဒါ မနက်မင်္ဂလာဆွမ်းကျွေးအတွက် သူတို့ အိမ်ရောက်နေလို့ပါ ..”“ မင်းပေါင်းတဲ့ အပေါင်းအသင်း လတ်ချိုးရေလို့ရပါတယ် ငါမသိတဲ့လူ ခပ်ရှားရှားရယ်ပါ …. ပြော … ဘယ်သူသားလဲ ”“ ဟို… အဖေ မသိပါဘူး သူ့ကို …. လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အသစ်ထဲကပါ….”“ အေး.. သား… နေပါအုန်း မင်း အရက်တွေ ဘာတွေသောက်ထားလား ..”“ ဟာ အဖေကလည်း မသောက်ပါဘူးဗျ….”“ မသိပါဘူး အသံတွေက ပြောင်းနေလို့ အေးပါ ကြည့်နေပါ မင်းလည်း ငယ်တော့တာမှ မဟုတ်တာ အရင်လို နေရာတကာ လျောက်ပြောရမဲ့အရွယ်လဲ မဟုတ်တော့ဘူး ကိုယ့်ကိုကို ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေပါ မင်းကို ငါပြောနေ မေးနေရတာလဲ တခြားအကြောင်းကြောင့်မဟုတ်ပါဘူးမင်း အမေကို ပြန်သတင်းပို့ရအုန်းမှာ မို့ပါကွာ..”အဖေပြောနေတဲ့ စကားကို သိပ်အာရုံမရတော့ပါ ကျွန်တော့ရှေ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းက မြင်ကွင်းက ကျွန်တော့်ကို စွဲဆောင်နေတယ်။
ဘယ်သူလဲဆိုတော့ ဟို ပန်းရောင်းတဲ့ အပေအတေမလေး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် စတိုင်ကျကျ ဝတ်စားထားလို့လားမသိ အတော်လှတဲ့ မိန်းကလေးတယောက်ပါလား။
ဒါပေမဲ့ ည ၁၀နာရီကျော်နေပြီ ခုထိ အိမ်မပြန်သေးဘူး။
ဘာလုပ်နေလဲ မသိဘူး။
“ သား …ဟဲလို.. သား… ဟေ့ကောင်..”ခုမှ အဖေနဲ့ ဖုန်းပြောနေတာကို သတိရတယ်။
လန့်ဖြန့်ပြီးတော့ ….“ ဟဲလို အဖေ.. အဖေ…. ဟဲလို…အဖေရေ လိုင်းတွေက တက်လိုက်ကျလိုက်နဲ့ အဖေရေ… ”“ အေးကွာ ..ဖုန်းခေါ်ရတာ အဆင်မပြေဘူးကွာ…. ”“ ဟဲလို ..ဟဲလို အဖေ ..အယ် ပြောတုန်း လိုင်းက ဂျစ်ဂျစ်နဲ့….”“ ဟဲလို သား..”“ …………”“ ဟဲလို ..သားရေ..”ဖုန်းလိုင်းမကောင်းလို့ လိုင်းပြုတ်ကျသွား တဲ့ပုံစံနဲ့ လိမ်ပြောပြီး ဖုန်းကိုချ တခါထဲ ပိတ်လိုက်ပစ်တယ်။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဟိုအပေအတေမလေးနောက်ကို လိုက်မလို့ပါပဲ။
ငါစိတ်တွေ ဘာတွေဖြစ်လာတာလဲ မသိတော့ဘူး။
ဖြစ်လာတဲ့ နောက်ကိုသာ လိုက်လုပ်ကွာ သွား ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်။
ဟို အပေအတေမလေး ပလတ်ဖောင်းအတိုင်းလမ်းလျောက်နေတာကို ကျွန်တော့်ကားလေးနဲ့ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ထပ်ကြပ်မကွာလိုက်ရင်းအရိပ်အခြေအနေ ကြည့်နေလိုက်တယ်။
ကြာတော့ မထူးပါဘူး ဆိုပြီး သူဘေးနားကပ် ကားကိုတုန့်ကနဲ ရပ်လိုက်တော့ သူလက်လေးနှစ်ဖက်ကို သူ့ရင်ဘက်ပေါ်တင်ရင်း လန့်သွားတယ်။
နောက် တချက်ကြောင်ကြည့်နေပြီး ကျွန်တော် ကားမှန်လေး ချပြီး သူ့ကို ကြည့်နေတော့မှ….“ ဟယ် ..ဦးလေး… ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ..”“ အဲဒါ နင့်ကို မေးရမှာ ၁၀ နာရီကျော်နေပြီ အိမ်ကို မပြန်သေးဘူးလား.. ဘာလုပ်နေတာလဲ…”အထင်သေးတဲ့ အကြည့်ပုံစံနဲ့ မေးလိုက်တယ်..။
“ အယ်… ဦးလေးရယ် သမီးထီရောင်းတယ်လေ အဲတာ နောက်ဆုံးနေ့ဆိုတော့ ပြန်တာနောက်ကျနေတာ…”“ လာလေတက် အိမ်လိုက်ပို့ပေးမယ်….”“ တကယ်လား ဟိဟိ ဒါမှ ဦးလေးကွ…”ကားတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ စွေ့ကနဲ့ ဝင်ထိုင်လိုက်လာတယ်…“ ဦလေးက သဘောကောင်းသားပဲ …ဒီလိုမျိုးကြတော့…..”ကားဂီယာလေးထိုး ကားလေးအသာလိမ့်ထွက်ရင်း ရှေ့ကို ကြည့်နေဟန်ဖြင့်“ ငါ့ကို ဦလေးလို့ မခေါ်နဲ့ဟာ ငါက အခုမှ ၃၇ ပဲ ရှိသေးတယ် နင့်ဟာနင် အသက်ဘယ်လောက် ဖြစ်ဖြစ် ငါ့ကို ဦးလေး ခေါ်ဖို့ မသင့်သေးဘူး”“ ဟုတ်ကဲ့ ..ဦလေး… အဲ ဆောရီး ဒါဆို ဘယ်လို ခေါ်….”“ ကိုကြီး …”“ အော် …ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး… ဟီးဟီး..”“ ဒါနဲ့ နေပါအုန်း…. နင့်နာမည်လဲ ငါ မသိသေးပါလား…”“ အော် ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး သမီး နာမည်က ဇင်ဇင်ဇော်ပါ…”“ သမီးလို့ မပြောစမ်းပါနဲ့ ညီမလေး ဇင်ဇင် တော်ပီပေါ့….”“ ဟီးဟီး…. ဟုတ်ကဲ့.. ”“ နာမည်ကလည်း ဇင်ဇင်ဇော် တဲ့ နာမည်နဲ့ လူနဲ့လိုက်တယ်…”“ ရှင် …ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကြီး … ညီမလေး နာမည်နဲ့ ညီမလေးနဲ့ က ဘာဖြစ်လို့လဲ..”“ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး….”“ ကိုကြီးမေးမယ်နော်… စိတ်မဆိုးနဲ့ ကိုကြီး အရက်တွေ သောက်ထားလား ”“ အရက်မဟုတ်ပါဘူး ဘီယာပါ …. နည်းနည်း သောက်ထားတယ်…”“ အော် ဟုတ်ကဲ့….”“ ဇင်ဇင်..”“ ရှင် ..”ကားစီယာတိုင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ကာ … အားတင်းပြီး သူ့ကိုမကြည့်ပဲ ရှေ့လမ်းကိုပဲ ကြည့်နေဟန်ဖြင့် ဘီယာဝေနေတဲ့ လက်ကျန်အရှိန်လေးပါရောပြီး…… စကားတခွန်းပြောလိုက်တယ်။
“ ကိုကြီးအိမ်ကို ခဏလိုက်ခဲ့ပါလား အိမ်ကို ပြချင်လို့ပါ နောက်ဆိုလာလည်လို့ ရတာပေါ့……”ပြောလိုက်ပြီလေ ကိုယ့်စကားဘယ်ကိုရောက်နေလဲ ဘာကိုဆိုလိုသလဲ ဆိုတာ နှစ်ဦးလုံးသိပါတယ်။
ညကြီးအချိန်မတော်မှ မူးနေတဲ့ လူတယောက်ရဲ့အိမ်ကိုခေါ်တယ်ဆိုတော့ ။
သူ့ဘက်ကို လှည့်မကြည့်ရဲပါ သူကျွန်တော့်ကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတယ် ဆိုတာ လှည့်မကြည့်ပဲ သိတယ်။
အတော်ကြာ တိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ….“ ဟုတ်..ကဲ့…”အိုကေ…ကားကို အိမ်ရှိရာ လှိုင်ဘက်ကို ပြန်ချိုးကွေ့ရင်း။
ဟားဟားဟား… အဲလိုဖြစ်နေရမှာပေါ့ သူ့အကြောင်းငါအကုန်သိတယ် တွဲလိုက်တဲ့ ကောင်တွေလည်းအများကြီးပဲ ပြောမရဘူး သူ လိုင်းတွေဘာတွေများ ဖြစ်နေမလာမသိဘူး။
စကားတွေတောင် အဲလောက်ပလ္လင်ခံဖို့တောင် မသိဘူး ထင်တယ်။
ကားစက်ကိုရပ်လိုက်ပြီး ကိုယ့်ကိုကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ပီတိလိုလိုဖြစ်မိတယ်။
တယ်ဟုတ်တဲ့ ငါပါလား စော်တွေဘာတွေတောင်တောင် ကိုယ့်အစီအစဉ်နဲ့ ကိုယ်ခေါ်တက်လာပါလား။
ဘီယာအရှိန်လေးကလည်း ရှိသေးသမို့ သူ့ကိုရစ် သလိုတချက်ကြည့်ပြီး…“ ကဲ ဆင်းတော့လေ ဒါ ကိုကြီးအိမ်ပဲ …”ခေါင်းလေးတချက်ပြန် ငြိမ့်ပြတယ်။
ကျွန်တော်အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတော့ သူနောက်ကနေ ကပ်လိုက်လာတယ်။
ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ ဘယ်မှာမှ မထိုင်ပဲ တွေတွေငေးငေးကြီးရပ်နေတယ်။
“ ထိုင်လေ.. ဘာစားချင်လဲ ဘာသောက်ချင်လဲ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ”“ ဘာမှမသောက်ချင်ဘူး ဘာမှမစားချင်ဘူး…”သူလဲ သူ့ကိုဒီလိုပုံစံနဲ့ ခေါ်လာတော့ သူ့အကြောင်းသူသိ သူ့ဘဝသူသိလို့လားမသိပါဘူး သူခိုးလူမိသလိုပုံစံ ဖြစ်နေတယ်။
ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုခုလို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဝတ်စားထားတော့လည်း ကြည့်ရတာ တကယ့်ကို မိန်းမကောင်း ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစား ရင်သားကလည်းတကယ့်ကို စွဲဆောင်နေတယ်။
ခုမှထပ်ကြည့်မိတယ် ခြေဖျားလေးတွေဆို သွယ်တန်းပြီး သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေတာပဲ အသားအရေကလည်းခပ်လတ်လတ်မို့ သူ့အကျင့်စာရိတ္တတခုကလွဲလို့ ဘာမှကို အပြစ်ပြောစရာ မရှိပါ။
ဟိုကောင်တွေ ပြောသလို လုံးလိုက်ရရင်တော့ ဆွေမေ့မျိုးမေ့ တသက်စွဲမယ်ဆိုက်ပဲ ။
တွေးသာတွေးနေရတယ် ကိုယ်မလုပ်ဖူးတဲ့ အလုပ်ကို စလုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားလို့လား မသိ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးနေသလို ရင်တွေလည်း တအားကို ခုန်နေမိပြီ။
မနည်းဟန်လုပ်ပြီး တကယ့်ကျားစတိုင် ဖမ်းနေရတယ်။
“ ဇင်ဇင် လာလေ အပေါ်ထပ်ခန်းတွေကို ပြမယ်..”ပြန်မဖြေပေမဲ့ ကိုယ်ရှေ့က ဦးဆောင် အိမ်ပေါ်လှေကားအတိုင်း တက်နေပြီမို့ သူနောက်က လိုက်လာနေတယ်။
“ ဒီ အိမ်ကြီးက ကိုကြီး အဖေ နဲ့ အမေ လက်ထပ်ပြီး ကိုကြီးကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်ပြီဆိုကတည်းက အဖေကိုယ်တိုင် ဒီဇိုင်းဆွဲ အဖေကိုယ်တိုင်ဆောက်ခဲ့တာလေ ကိုကြီး နှစ်နှစ်ပြည့်မွေးနေ့လက်ဆောင် အဖြစ်အဖေက သက်မှက်ခဲ့တာလေ..”သူ့ကိုတချက်ကြည့်လိုက်တယ် ကျွန်တော်ပြောတာ သိပ်အာရုံမရဘူး ထင်ပါတယ် ကျွန်တော့်ကိုပဲ ကြည့်နေတယ်။
မသိဟန်ဆောင်ပြီ ရှေ့ဆက်ပြောနေမိတယ်…“ ဒါကတော့ ဘုရားခန်း ဟိုဘက်က အကို့ မိဘတွေ အိပ်တဲ့ အခန်း၊ ဒီဘက်ကတော့ အပေါ်ထပ်ဧည့်ခန်း အဖေရှိတုန်းကတော့ အဖေအဲဒီဧည့်ခန်းမှာ ညတိုင်းညဉ့်နက်အောင် အလုပ်လုပ်တဲ့ နေရာလေ….”ငါ ဘာတွေပြောနေတာလဲ စကားကရှည်နေပြီ ငါအခန်းထဲခေါ်မယ် ပြီးရင် ရှယ်မယ်။
ကိုယ့်စိတ်ကူးနဲ့ ကိုယ့် ရင်တွေအရမ်းကို ခုန်နေသလိုပျော်လဲ ပျော်နေမိတယ်။
“ ဒါ ကိုကြီးအခန်းလေ ..လာ ဝင်ခဲ့လေ..”ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြပြီး သူအခန်းထဲကို ဝင်လာတော့ ကျွန်တော်က အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်တော့တယ်။
ဒါ ကိုကြီးအိပ်တဲ့ ကုတင်လေ ….”ဘာကြောင့်မှန်းမသိပြောမိပြီ။
သူ သဘောတော့ ပေါက်လောက်ပြီထင်ပါတယ်။
“ အော် …ဟုတ်လား…”သူပြောတဲ့ လေသံကတမျိုးပါလား အနေအထိုင်အပြောအဆိုလုံး၀ ပြောင်းလဲသွားသလို ခံစားရတယ်။
ရင်ထဲ နည်းနည်းထိတ်လာတယ်။
သူ့ပုံကြည့်ရတာ တကယ်တည်ငြိမ်တဲ့ မိန်းမတယောက်လိုလို၊ တကယ့်ဝါရင့် ပြည်တန်ဆာမတယောက်လိုလိုပဲ တချက်မှမတုန်မလှုပ်။
အခန်းကို ပတ်လည်ကြည့်ပြီး ကုတင်နားသွားကာ ကုတင်ပေါ်ရှိမွေယာထူကြီးကို လတ်နဲ့စမ်းဖိပြီး ထိုင်လိုက် လဲှလိုက် ကျွန်တော့်ကို စိန်ခေါ်နေသလိုလို။
တခါ ပြန်လူးထပြီး ကျွန်တော့ကို သေချာစူးစူးစိုက်စိုက်ကြီးကို ကြည့်နေတယ် ပြီးတော့ …ကျွန်တော့ကို ကျောပေးပြီး သူ့အပေါ်အကျီကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းချွတ်နေတဲ့ ပုံက တဖတ်သားကို မခံချိမခံသာအောင် လုပ်နေသလိုပဲ။
အပေါ်အကျီချွတ်လိုက်တော့ မို့မောက်နေတဲ့ သူ့ရဲရင်းသား ဝင်းဝင်း အစွန်းအစကို ထင်းထင်းကြီးမြင်လိုက်ရတော့ တံတွေးတချက် မသိမသာ မျိုချမိတယ်။
နောက် သူ သူ့ထမီကို အပုံလိုက်ချွတ်ချပြီး နွဲ့နှောင်းတဲ့ အမူအယာလေးနဲ့ ကုတင်ပေါ် လှဲလျောင်းလိုက်ပုံက ကျွန်တော်ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိအောင်ဖြစ်သွားတယ်။
သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘော်လီ နဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီသေးသေး ရယ်ပဲ ရှိတော့တယ်။
တကယ်မိန်းမတယောက်ကို ပထမဆုံးဒီလိုမြင်ကွင်းကြောင့် လက်ဖျားတွေ အေးခဲတောင့်လာသလို ရင်တွေလဲ အခုန်မြန်လာပြီး ကြောင်ပြီးငေးကြည့်လျက်သား ဖြစ်နေတော့တယ်။
ကိုယ်တစာင်း လှဲလျောင်းနေတဲ့ အနေအထားမှ ပတ်လက်လှန် ပေါင်ကိုကားပြန်တယ်။
ပေါင်းကားထားရုံမျှမကပဲ သူ့လက်ကလေးတွေနဲ့ သူ့ရဲ့ပစ္စည်းကို ပွတ်သပ်ရင်း ..“ လာလေ ဘာလုပ်နေတာလဲ ..ကိုကြီး ညီမကို….. –ိုး ချင်နေတာ မှက်လား.”“ ………… ”သူအဲလိုကြီး မထင်မှတ်ပဲပြောလာတာကြီးကြောင့် ဘာလုပ်လိုဘာကိုင်ရမှန်းတောင် မသိတော့သလို ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး။
“… လာပါ လာ.. –ိုး စမ်းပါ.. ညီမလဲ အ –ိုး ခံချင်နေတာ ဟဟဟ ”“ ဟို….ဟို… ကိုကြီး…”“ လာစမ်းပါ … ကိုကြီး ညီမကို ပြည့်တန်ဆာ ထင်နေတာ မဟုတ်လား ပိုက်ဆံပေးရင် ရတယ်လေ လာစမ်းပါရှင် မြန်မြန် လာ –ိုး စမ်းပါ ဒီကဖြင့် ခံချင်နေတာ ယားလို့ ”သွားပြီ ကျွန်တော်သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။
သူသက်သက်ရွဲ့နေပြီ ဆိုတာ ။
ငါများမှား သွားပြီလား မနူးမနပ်နဲ့ ရင်ကို ထိတ်သွားပြီ။
ကျွန်တော်သူ့ဆီကို မသွားရဲတော့ သူအိပ်ယာပေါ်ကနေ ထလာပြီး ကျွန်တော့ရှေ့လာပြီး မျက်ရည်တွေ ဝဲနေသလို.. ခက်ထန်မာကျောတဲ့ မျက်နာနဲ့…“ ရှင် ခု လိုကြတော့ကော မ –ိုးချင်တော့ ဘူး မဟုတ်လား..ဟင်.. ရှင်ကျွန်မကို ဘာထင်နေလဲ ကျွန်မက တကယ့်အပေအတေ အစုတ်အပြတ်ထက်တောင် ဆိုးနေတဲ့ သူတယောက်လို့ မြင်နေတာလား …ကျွန်မ ရည်းစားတွေ မှိုလိုပေါက်အောင် ထားတယ် ကျွန်မကြိုက်တဲ့ သူဆိုရင်ခံတယ် ..ကျွန်မကြည်ဖြူတဲ့ လူ…..ကျွန်မကိုစိတ်ချမ်းသာအောင် ထားတဲ့လူဆိုရင် ကျွန်မသူ့ အ –ိုး ကို ခံတယ် ဘာဖြစ်လဲ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မပြည့်တန်ဆာ မဟုတ်ဘူး ကျွန်မ ပိုက်ဆံအတွက်လေးကြောင့်နဲ့ ဒီဟာတွေကို လုပ်မစားဘူး ”“ မဟုတ်ပါဘူး ညီမလေး ရယ် ကိုကြီး.. မှား .”“ တော်စမ်းပါ… အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကျွန်မ ရှင့်အပေါ်မှာ သာယာနေတယ် ဆိုတာ ရှင်က ကျွန်မကို တကယ့်အပေအတေ လူဆိုးမလေးလို့ထင်နေတာလေးကို သာယာနေတာ .ကျွန်မက ပိုက်ဆံရလို့ ပိုက်ဆံလိုချင်တာ တခုထဲနဲ့ သူများအ –ိုး ကိုလိုက်ခံနေတဲ့ မိန်းမတွေထဲမှာတော့မပါဘူး ..”သူမ ငိုလည်းငိုရင်းနဲ့ အကျီတွေ ပြန်ကောက်ဝတ်ပြီး ပြန်တော့မယ်ဟန်ပြင်ရင်း ကျွန်တော့်ကို ပြောနေလေပြီ။
ကျွန်တော်လည်း အတော်မှားသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရပြီ။
ငါကမီးခိုးရောင် ခပ်များများနဲ့ …ကောင်ပါ (ဘဝမှာ မှောင်ရတာတွေပဲ…များတယ်)… တကယ်ပါ…..မင်းအတွက်တော့ ငါဟာဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး။
ကိုကြီးတောင်းပန်ပါတယ် ကိုကြီးခုတလော အမှားတွေကို တခုခုပြီးတခု မှားပြီးရင်းမှားရင်း ဖြစ်နေလို့ ညီမရယ်… ကိုကြီးတောင်းပန်ပါတယ်ညီမလေးကျေနပ်တဲ့ အထိ ကိုကြီးတောင်းပန်ပါတယ်.. ကိုကြီးမှားသွားတယ် အရမ်းမှားသွားတယ်..”ကျွန်တော်ပြောနေတာကို သူနားမထောင်တော့ပါ အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားပြီ။
သူ့နောက်ကလိုက်ရင်း သူ့ကိုတားတဲ့ သဘောနဲ့ သူ့လက်မောင်းကိုလမ်းဆွဲတော့ သူရုန်းထွက်ပြီး အိမ်ရှေကတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ခြံရှေ့ကို အတင်းပြေးထွက်သွားတယ်။
ကိုယ့်ရဲ့ထပ်ဆင့်အမှားတွေကိုမတောင်းပန်ပဲ ဒီအတိုင်းကြီးမလွတ်ပေးချင်တဲ့ သဘောနဲ့ သူ့ရှေ့က ကာရပ်ပြီး…“ ညီမလေး ညီမလေး ကိုကြီးတောင်းပန်ပါတယ်.. ညီမလေးရယ်..”“ ရှင်…..ကျွန်မရှေ့ ဖယ်နော်… မဖယ်ဘူးလား …အော်လိုက်မှာ…”“ ဝူးးး…. ကိုကြီးပြောမယ် ဒီကိစ္စဒီလိုတွေ ဖြစ်ရတာ ညီမလေးကြောင့်လဲ ပါတယ်..”မျက်လုံးလေးထောင့်ကပ် မျက်မှောင်လေးကျုံပြီး စိတ်ဆိုးဟန်ဖြင့်..“ ဘာပြောတယ် ကျွန်မကြောင့်… ”“ ဟုတ်တယ်…ညီမကြောင့်လည်း နည်းနည်းပါတယ်…”“ နေပါအုန်း ကျွန်မကြောင့်လို့ ပြောရအောင်… ကျွန်မက ရှင့်ကို ဘာတွေမြူဆွယ်နေလို့လဲ.. ရှင်သေချာ စဉ်းစားအုန်းနော် ရှင်နဲ့ ကျွန်မကြားမှာ ဘာအကန့်မှ မရှိဘူး ….ပြောစမ်းပါအုန်း..”ကျွန်တော်သက်ပြင်းရှည်ကြီးတချက် မှုတ်ထုတ်ပြီး သူ့ဆီက ပန်းဝယ်လာကနေ အခုဖြစ်နေတဲ့ ပြဿနာအထိသူ့ကို သေချာရှင်းပြလိုက်တယ်..သူသေချာနားထောင်နေတယ်.. ကျွန်တော်စကား ဆုံးခါနီးလေ သူ့ရဲ့အမှုအယာက ပျော့ပျောင်းလာလို့ ပြောရတာပိုအားရှိလာတယ်။
ကျွန်တော်စကားဆုံးတော့ သူကျွန်တော့်ကို သေချာကြည့်နေတယ်…ကျွန်တော်ကပဲ..“ ယုံပါ ညီမရယ် အကိုဒီအသက်အရွယ်ထိ မိန်းမကိစ္စ ရှင်းတဲ့ လူတယောက်ပါ ဒီအသက်အရွယ်ထိ လူပျိုကြီး ဖြစ်နေသာတာ ကြည့်ပါတော့ ညီမရယ်ခုက အကို့မှာ တအားကို အပူတွေကြီးနေတယ် ညီမရယ်… အကိုတောင်းပန်ပါတယ်… အကို့ကို ခွင့်လွတ်ပါ..နော်. ညီမ စိတ်လေးကို နည်းနည်းလေးလျော့လိုက်နော်…. နည်းနည်းလေး…. ”ကျွန်တော့်တောင်းပန်ရင်း အမှုအယာလေးနဲ့ပါ သူ့ကို ခယပြီးပြောလိုက်တော့ သူ ကျွန်တော့ကို အတော်လေးစိတ်ပြေဟန်စ ပြုရင်း..“ ဇင် နေ့လည်ထဲကနေ ခုညထိ ဘာမှမစားရသေးဘူး ဗိုက် တအားဆာနေပြီ….”ကျွန်တော် မျက်လုံးပြူးသွားတယ် သူ့ကိုသူ ဇင် တဲ့ သနားစရာ မျက်နှာပေးလေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ပြောနေတော့ လူကို ထခုန်မတက်အောင် ပျော်တာလား ဝမ်းသာတာလား မသိဘူး…“ ဇင် ရယ် မီးဖိုချောင်ထဲက ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ အကုန်ရှိတယ် ကိုကြီးကိုယ်တိုင် ချက်ကျွေးမယ် လာ လာ အထဲကိုပြန်ဝင်နော်…”ကျွန်တော်ခုန်ပေါက်ပြီး မီးဖိုချောင်ကို အိမ်ထဲမှတဆင့် အမြန်ပြေးဝင်သွားတယ် သူအိမ်တံခါးပိတ်ရင်းနောက်ကလိုက်လာတယ်။
ပြီးတော့ မီးဖိုဂျောင်က စားပွဲနားက ခုံမှာ ဝင်ထိုင်နေတယ်။
“ ပြော…ဘာစားမလဲ ခေါက်ဆွဲကြော် ကြာဆံကြော်၊ အစိမ်းကြော်၊ ကန်စွန်းရွက် မှိုကြော်၊ ကုန်းဘောင်ကြီးကြော်၊ ကြေးအိုးချက်၊ ဝတ်သားနုပ်နုပ်စင်းကြော်၊ကြက်စွပ်ပြုပ် ဟီးဟီး…. အဲဒါတွေ ဘာတခုမှကို မလုပ်တက်ဘူး ဟီးးးးး….”“ ဟွန်း …. ကိုကြီးကလည်း ဒါဆို ဇင်က ဘာစားရမှာလဲလို့ …”“ ဟီးးး ဘာမှမပူနဲ့ ရယ်ဒီမိတ် မာမီးခြောက်ဆွဲ ကောင်းကောင်းပြုတ်တတ်တယ်… စားမှာလား…”“ ကောင်းပါတယ် ..မြန်မြန်လုပ်ပါ ဒီမှာ တအားနဲ့ ဗိုက်တွေ ဆာနေပြီနော်…”“ ရက်စ် ဘော့စ် ဟိဟိ…”ကျွန်တော်အရမ်းကိုပျော်မိပါတယ် မိန်းမတယောက်ကို ကိုယ်ကိုတိုင် ချက်ပြုတ်ကျွေးရမယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးထားမိခဲ့ဖူးဘူး တကယ်တမ်းချက်ကျွေးရတော့မယ် ဆိုတော့ ပျော်လိုက်တဲ့ ဖြစ်ခြင်း။
မာမီးခေါက်ဆွဲပြုတ်လေး ပြုတ်ပြီးပူပူနွေးနွေးကို ပန်းကန်သန့်သန့်ထဲထည့် ဇွန်းနဲ့တူလေး တပ်ပြီး သူ့ရှေ့ချပေးလိုက်တော့ အငမ်းမရစားနေလိုက်တာ ပါးစပ်ကို အပူမိပြီး သူ့လျာလေးကို သူ့လက်နဲ့ ယက်ခပ်နေတယ်။
ကျွန်တော်ကပဲ ကဗျာကယာ ရေအေးအေးလေး ခွက်ထဲထည့်ပြီး တိုက်လိုက်တယ်။
အယ်ဗျာပူနေလို့လားမသိ မျက်ရည်လေးတွေဝဲ နေတယ်။
ခုလိုကြတော့လည်း တကယ့် ကလေးလေး တယောက်လိုပါလား သူ့ကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်လာတယ်။
ငါ့နဲ့တော့ကွာ ငါ့လောက်မိုက်တဲ့ကောင် ကမ္ဘာမှာ ရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူး မလုပ်သင့်တဲ့ အရာကို အပြစ်ကြီးကြီး လုပ်တဲ့ လူတယောက်လိုခံစားလိုက်ရတယ်။
သူ့အနားတိုးကပ်ပြီး …“ ကိုကြီး တကယ်တောင်းပန်ပါတယ် ..ကိုကြီး တကယ်မှားသွားတယ် ဇင် ရာ…”ကျွန်တော်တကယ် စိတ်မကောင်းတဲ့ အမူအယာနဲ့ မို့…..သူခေါက်ဆွဲပူပူလေးကို စားရင်း ကျွန်တော့်ကို ပြူးကြည့်နေတယ်….“ အဟတ်ဟတ်… မင်းသား အက်ရှင်ကလိုသေးတယ် ကိုရီးယားကားထဲမှာလေ မင်းသမီးလေးက ဒီလိုပဲ ခေါက်ဆွဲပူပူလေး စားနေတဲ့ အချိန်မှာ မင်းသားကမျက်ရည်တွေကျပြီး တောင်းပန်နေတာ ကိုကြီးရဲ့….. ဟဟဟဟ.. တကယ်ပဲ..”“ အမ်…. ဟုတ်လား..”“ မျက်ရည်တော့ ကိုကြီးမကျတက်ဘူး ဇင်ရယ်…”အားရပါးရစားနေလိုက်တာ ခေါက်ဆွဲပြုပ်တပန်းကန်လုံး ပြောင်ရုံတင်မကဘူး နောက်ဆုံးလက်ကျန်ကို ပန်းကန်လိုက်မော့နေလိုက်တာ အရမ်းကို အပြစ်ကင်းပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲလို့ စိတ်ထဲကနေ ပြောနေမိတယ်။
ကြည့်အုန်း လည်တိုင်းလေးကလည်း ကျော့နေတာပဲ။
“ ပြီးပြီ… စားလို့လည်း ကောင်းတယ် ဗိုက်ပြည့်သွားပြီ… ကဲ.. ပြောပြ…”“ အမ်… ဘာကိုပြောရမှာလဲ …”“ ဆေးရုံမှာ တွေခဲ့တယ်ဆိုတာကို သေချာအသေးစိတ်က အစပြောပြ.. စောစောက ပြောတာ အပေါ်ယံလောက်ပဲဟာကို နောက်ရီချင်နေလို့ ခုပြောပြ ”“ ဟာ… မပြောချင်ပါဘူး.. ဇင်ရယ်.. ဟီးဟီး…”“ မရဘူး…”သူ့ကြည့်ရတာ ဇွတ်နိုင်မယ့်ပုံ ပေါက်နေလို့ ရှေ့မျက်နာ နောက်ထားပြီး သေချာကို ရှင်းပြလိုက်တယ်။
ရယ်လိုက်တာ ပြောမနေနဲ့..။
နောက် အရယ်ရပ်ပြီးကျွန်တော့်ကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတယ် ။
ကြည့်နေတာက မရယ်မပြုံး သေချာလေးနက်သလို စူးရှတဲ့ သူမျက်လုံးတွေက တခုခုကို လုပ်တော့မယ့်ပုံ …“ ကိုကြီး မိန်းကလေးတယောက်ကို နမ်းဖူးလား….”ခေါင်းခါပြလိုက်တယ် မနမ်းဖူးဘူးပေါ့။
တကယ်လဲ မနမ်းဖူးတာကြီးကို။
တွေးနေတုန်း သူထိုင် နေရာကထ စားထားတဲ့ ခေါက်ဆွဲပန်းကန်ကို တခြားနေကိုထားပြီး ကျွန်တော့်ရှေ့တည့်တည့်လာပြီး စားပွဲပေါ်တက်ထိုင်တယ်။
ကျွန်တော့်မှာတော့ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လျက်သားနဲ့ သူ့ကိုမော်ကြည့်ရင်း ဘာလုပ်ရမှန်းကိုမသိတော့ဘူး….“ ခု ဇင့်ကို နမ်းကြည့်စမ်းပါ..”မယုံကြည့်သလို သူ့ကိုတချက်ကြည့်နေမိတယ်။
လက်ညှိုးကလေးနှင့် ကျွန်တော့်ကို ယပ်ခေါ်ရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းနားကို တပ်ပြနေတယ် သူ့ နှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းပါပေါ့။
ကျွန်တော်ရင်တွေ ခုန်တက်လာပြီ။
သူမျက်လုံးလေးကို မှိတ်ထားလို့နေတယ်။
ကျွန်တော့်မှာ တကယ်လုပ်ရမယ်ဆိုတော့ ရှေ့မတိုးရဲအောင်ပါပဲ တင်မိုးနိုင်ကိုလုပ်တုန်းကလိုမျိုး သတ္တိတွေ ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ ။
ဒါပေမဲ့ ဇင့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေက တကယ့်ကို နမ်းချင်စရာပါ။
ပါးလျသေသပ် ပိရိပြီး ပန်းရောင်သန်းနေတော့ နောက်ဆုံး အနားတိုးကပ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကပ် နမ်းလိုက်တော့တယ်။
ဘဝမှာအနူးညံ့ဆုံး အတွေ့အထိတခုကို ခံလိုက်ရသလိုပဲ။
သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိနမ်းပြီးနောက် သူ့အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာအယာဆွဲယူ စုပ်လိုက်တော့ သူက ကျွန်တော့်အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူနမ်းနေတယ်။
ကျွန်တော်တကယ်ကို ကျေနပ်မိသလို ပျော်လွန်းလို့ ရင်တွေခုန်နေတော့တယ်။
အဲဒီလိုနမ်းနေရင်း သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ဖမ်းယူဆုပ်ကိုင်၍ သူ့ရဲ့လျှာက ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့လျှာကို ဆွဲငင်ယူသလိုလုပ်လာတော့ ကျွန်တော်မျက်လုံးပြူးပြီး လူကို အတော်ထိတ်လန့်သွားတယ်။
ဖော်မပြနိုင်တဲ့ ခံစားမှုဆိုပေမဲ့ ကျွန်တော်သိလိုက်ရတာတော် သူ့ကျွန်တော့်ကိုဒီလိုနမ်းလိုက်လို့ ခံစားလိုက်ရတာက စုန်းမတကောင်နဲ့ နှုတ်ခမ်းခြင်းနမ်းနေရာက သူ့ရဲ့လျှာက ပါးစပ်ကတဆင့် ကျွန်တော့်ရဲ့ တကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့ အူ နုလုံးအသည်း ကျောက်ကပ် ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှာရှိတဲ့ ကလီစာတွေအားလုံးကို ဆွဲငင် ပိုင်ဆိုင် ချုပ်ကိုင်စားသုံးလိုက်သလိုပါပဲ။
ခြေဖျားလက်ဖျားတွေမှာ သွေးမရှိသလို ခံစားရပြီး လူကိုလေထဲ မြောက်သွားသလိုပါပဲ။
ဒီလို အနမ်းခံရတာ ကျွန်တော့်ဘဝအတွက်တော့ ပထမဆုံးအနေနဲ့ မို့လားမသိ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကိုမေ့မျောလို့ နေနေတုန်း သူ ကျွန်တော့်ကို နမ်းနေရာကနေ ဆက်ကနဲ့ ခွာသွားတယ်။
ကျွန်တော်လည်း ကောက်ကာငင်ကာဆိုတော့ အရှိန်ကလည်း ရှိပြီးမှုးယစ်နေသလို နမ်းပြီးရင်း နမ်းချင် ဖြစ်နေတော့ မျက်လုံးလေး မှေးပြီး သူ့ကို ထပ်နမ်းဖို့ ရှေ့တိုးတော့ သူ သူ့လက်ကလေးနဲ့ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းလေးကိုတားထားတယ်။
ကျွန်တော်တကယ်ပဲ နစ်မွန်းသွားပါပြီ။
ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ သူ့ကို အထပ်ထပ်ပြောနေမိတယ်။
ဇင် ရယ် မင်းကိုကြီးကို ဒီနေ့က စပြီးပိုင်သွားပြီး။
ကိုကြီးဆိုတဲ့ လူတယောက်ထဲကိုမဟုတ်ဘူး ကိုကြီးနဲ့ပတ်သက်တာ မှန်သမျှအားလုံးကို ဇင် ပိုင်သွားပြီ။
ဇင် ဟာ ကိုကြီးရဲ့ အရှင်သခင်ပါပဲ။
ဇင်ဟာ ကိုကြီးရဲ့ ကိုယ်ပွားလေးပါပဲလို့ စိတ်ထဲကနေ အထပ်ထပ်ပြောနေမိတုန်း…. သူကျွန်တော့်ကို ပြုံးသလိုလောင်သလို ဘာမှန်းကို မသိတဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်နေတယ်…“ ကိုကြီးက တကယ့်ကို မနမ်းဘူးတာပဲ ကိုး…ဟီးဟီး ”ရယ်ရင်း သူပြောတာကို ပြန်မပြောနိုင်ပါ ခေါင်းပဲ ငြိမ့်ပြရင်း သူ့ကို ဆက်နမ်းဖို့ ရှေ့တိုးလိုက်တော့ သ့ူခေါင်းလေးကို တိမ်းရှောင်ရင်း ကျွန်တော့်ရင်ဘက်ကိုဖြည်းငြင်းစွာ တွန်းကာ သက်ပြင်း တိုတိုလေး ချပြီး..“ နောက်ထပ် ရင်ပိုခုန်ချင်သေးလား……”မျက်နှာကို ပြောင်ချောချောနဲ့ မျက်ခုံးလေးကို ပင့်လိုက်ချလိုက်နဲ့ ပြောနေပြန်တယ်။
ကျွန်တော်စကားကို ကောင်းကောင်းမပြောနိုင်တော့ပါ။
ခေါင်းပဲ ငြိမ့်ပြလိုက်တော့ ဇင်က သူ့အပေါ်အကျီလေးကို ဖြည်းဖြည်းခြင်း ကျွန်တော့ကြည့်ပြီး ချွတ်နေတယ်။
ဇင်ရဲ့ ပြုမှုပုံတွေက တဖက်သားကို ညင်သာနုရွသလို တထပ်ခြင်းမလှုပ်နိုင်အောင် အထပ်ထပ် ညို့ငင်ဆွဲဆောင် လိုက်သလိုပါပဲ။
သူလုပ်နေတာကို အာခေါင်မှာ ချောက်နေပြီး မရှိတဲ့ တံတွေးကို တချက်မျိုချရင်း ကြည့်နေမိတယ်။
နောက်ဆုံး အကျီချွတ်လိုက်ပြီး ဘောလီလေးပဲ ကျန်တော့ သူ ခေါင်းလေးတဇောင်းငုံ့ရင်း သူ့ဘောလီလေးကို ကိုင်ပြီး ရှက်သလို ဟန်အမှုယာနဲ့ သူ့ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်လို့နေပြီ။
ကျွန်တော့်မှာ ဘာမှကို မသိတော့ပါဘူး သူလုပ်သမျှကို အသက်မရှိတော့တဲ့ လူတယောက်လို ကြည့်နေရုံသာရှိပါတော့တယ်နောက် သူ လက်ကလေးကိုနောက် ပစ်ပြီး ဘောလီကြိုးကိုဖြတ်ပြီး သူ့ဘောလီကို ကိုယ်ကနေ ခွာလိုက်တာမှာတော့ ရင်ညွန့်နှစ်ခိုင်ဟာ ဝင်းပြီး မို့မောက် အိပြီးတွဲကျနေတော့ လှမ်းကိုင်ရမလိုလို ဘာလိုလိုဖြစ်နေတုန်း သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်လက်နှစ်ဖတ်ကို လမ်းဆွဲယူပြီး သူ့ရဲ့ နိုအုံဆီကို တင်ပေးလိုက်တော့လတ်နှစ်ဖတ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို ခံစားရလို အနူးညံ့ဆုံးအတွေထိကို ထိလိုက်ရတော့ ရှေ့ကိုတိုးပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့နမ်းမယ် အလုပ်..“ နေအုန်းလေ သေချာပွတ်သပ်ကိုင်ပါအုန်း ဇင့် ကိုလည်း ထည့်တွက်အုန်းလေ…”သူပြောလိုက်တော့မှ ကျွန်တော်တွန့်သွားတယ် ဟုတ်သားပဲ သူလည်း ငါ့လို ခံစားချက်ရှိတဲ့ လူတယောက်ပဲ စာအုပ်တွေ ဖတ်ဖူးတော့ သူ့ကိုစိတ်ပါအောင် သေချာပွတ်သပ်ပေးသလို နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညင်သာစွာ ပိုပြီးပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။
သူ မျက်လုံးလေးကို စင်းနေအောင်မှိတ်ထားပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကကျွန်တော့်ခေါင်းကို ဆက်ကနဲ့ လှမ်းကိုင်ပြီး သူ့ရဲ့နို့အုံဆီသို တွန်းပို့ပြီး နမ်းဆုပ်ခိုင်းပါတော့တယ်။
အိစက်ပြီး နွေးထွေးတဲ့ အထိအတေ့ွနဲ့အတူ မိန်းကလေးတယောက်ရဲ့ နို့ကို စုပ်နမ်းရတဲ့ အရသာကိုလည်း ဘဝင်မြင့်စရာခံစားချက်အဖြစ် တခါထဲ ခံစားလိုက်ရတယ်။
ဇင် ငါ့ကို ပိုင်သလို ငါလဲ ဇင့်ကို ပိုင်လိုက်သလိုပါပဲနော်။
ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ဇင်ရယ်။
အရှိန်လေးရလာတော့ သူ့ နို့လေးတွေကို လက်ကလည်း ပွတ်သပ်နေသလို ပါးစပ်ကလည်း ခပ်မြန်မြန်လေးဖြစ် စုပ်နမ်းမိနေတော့ ဇင့်ခမျာ မျက်လုံးကို မှေးစင်း ခေါင်းလေးကိုမော့ပြီး နောက်လှန် လွန့်လွန့်လူးလူး ဖြစ်နေရာမှ သူ့လက်တွေက သူဝတ်ထားတဲ့ သူ့ထမီကို ချွတ်နေတာကို ကျွန်တော်သိလိုက်ရတယ်။
ထမီကျွတ်သွားပြီးနောက် ကျန်သေးတဲ့ သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီသေးသေးလေးကို သူခံစားနေတဲ့ ဖီးကိုလည်း မပျက်ရအောင်သဘောနဲ့ ထင်တယ် သူ့လက်တဖက်ထဲနဲ့ အတင်ချွတ်ပစ်လိုက်လေတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဘာအဝတ်ရယ်မှ မရှိတော့ပါ။
ကျွန်တော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့နို့ကို ကုန်းစို့နမ်းနေတုန်း သူကျွန်တော့် အကျီကို လှမ်းချွတ်နေတယ်။
ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့် ကိုယ်ရှိန်လေး နည်းနည်းသတ်ပြီး လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ အပေါ်အကျီကျွတ်သွားတယ်။
သူ တော်တော်လေးကို ဖီးလ်တအားဖြစ်နေတယ်ထင်ပါတယ် ကျွန်တော်သူ့ နို့တွေကို စုပ်နမ်းနေတုန်း သူစားပွဲပေါ် ဖြည်းဖြည်းခြင်း အိအိလဲကျလာသလို ကွန်တော့်ခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူလက်အားတွေက အောက်သို့ အတင်းတွန်းပို့နေပြီ။
သူလက်နဲ့ တွန်းတဲ့ နေရာကို အလိုက်သင့် လိုက်မိတော့ ကျွန်တော်မျက်နှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက သူ့ ရွှေခရုလေး နေရာနဲ့ တန်းနေလို့ နေပြီ။
ဒီလိုဖြစ်တော့ တင်မိုးနိုင်ကို သွားသတိရမိတယ်။
ဒါပေမဲ့ တင်မိုးနိုင်လို ခပ်ဝေးဝေးကမဟုတ်ပဲဇင့် ရွှေခရုလေးက မျက်နှာနဲ့ ခြောက်လက္မအကွာလောက်သာရှိတာ မို့ ထင်းထင်းကြီး မြင်နေရတယ်။
အမွှေးအမျှင်လေးတွေက ချစ်စရာဆိုလို သူ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဝလေးက ပိရိပြီး စိနေပြီး ဘေးမှာ အရည်လေးတွေ စို့နေတယ် ။
သူ့ကို တချက်လှမ်းကြည့်မိတယ်။
သူကတော့ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းရင် ကျွန်တော့်ကိုတောင် သတိမထားနိုင်တော့ ကျွန်တော်မှာ နမ်းသင့်မနမ်းသင့် စဉ်းစားချင့်ချိန်နေပြီ …. ဘုန်းတွေဘာတွေ နိမ့်မလားပဲ ဆိုပြီးတွေးနေတုန်း ..“ ဘာလုပ်နေတာလဲ …”စိတ်မရှည်သော အသံလား ဒေါသပါသော အသံလား မခံစားနိုင်တော့တဲ့ အသံလားမသိ သူဆီက ကြားရပြီး သူ့လက်ဖိအားနဲ့ အတူ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေကသူ့ရဲ့ ရွှေခရုလေး နဲ့ တခါထဲ ထပ်လျက်သား မိတ်ဆက်သလို ဖြစ်သွားကာ မထူးတော့ပြီမို့ စတင်စုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့တယ် ……. ။
စပြီးထိတွေလိုက်ရတဲ့ အသိကတော့ သူ့ဆီကထွက်နေတဲ့ ချွဲကျိကျိအရည်လေးတွေးက ကျတော်စုပ်ယူလိုက်တိုင်းမှာ ကျွန်တော်ပါးစပ်တွေမှာပေကျံလို့နေပြီ။
စိတ်ထဲသူ့ကို တပ်မက်မောတဲ့ စိတ် ကာမစိတ်တွေကြောင်လား မသိ သူ့ရွှေခရုလေးကို စုပ်ရင်းစုပ်ရင်း ပိုပြီး အရသာ ရှိလာသလိုခံစားရလို့ သူ့ပေါင်နှစ်ဖတ်ကို အတင်းဖြဲပြီး ကျွန်တော်လျာလေးကို အတွင်းထိရောက်အောင် ထိုးထည့်နေမိပြီ။
နောက် ရွှေခရုလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို နမ်းစုပ်နေတုန်း …“ အဲ ဒီဘေး နှုတ်ခမ်းသားတွေကို မစုပ်နဲ့ ဒီကို စုပ်ပေးပါ နာနာလေး…”လူကိုတောင် မကြည့်တော့ပါလား သူက သူ့လက်ညိုးလေးနဲ့ ရွှေခရုလေး အထက်နားက အစိလေးကို ထောက်ပြလို့ သူပြောတဲ့ အတိုင်း သေချာစုပ်နမ်းပြစ်လိုက်တော့ ခါးကော့တက် ကော့တက်ကာ ကျွန်တော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ပါးစမ်းကလည်း အသံပေါင်းစုံပြုလျက် ဖီးလ်အပြည့်ဝင်နေပုံရတယ်။
ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို မှုတ်ပေးနေရင်း ဘောင်းဘီကို သူမသိအောင် အသာအယာချွတ်နေမိတယ်။
ဘောင်းဘီလုံးလုံးကျွတ်သွားတော့မှ ကိုဒုတ်ကို ပြန်ကြည့်တော့ အတော်လန့်သွားတယ် ဘယ်ထဲက လုပ်ချင်နေလဲ မသိဘူး တောင်နေတာ တဆက်ဆက်ပဲမို့ အရေကြည်လေးတွေက ထိပ်မှာ စို့နေတယ်။
ကာမဆက်ဆံခြင်းဆိုတဲ့ ကိစ္စကို တကယ့်လတ်တွေ့လုပ်ရတော့မှာမို့ ကျွန်တော့် တအားကို လုပ်ချင်နေလေပြီ..။
ဒါကြောင့် သူ့ရဲ့ ရွှေခရုလေးကို စုပ်နမ်းပေးနေတာက တဆင့် သူ့နို့တွေဆီရွှေ့သွားပြီး နမ်းစုပ်ပေးလိုက်တယ်။
နောက်လက်တဖက်က မိမိရဲ့ ဒုတ်ကိုကိုင်ပြီး ဇင် ရဲ့ ရွှေခရုလေးထဲ ထည့်မယ် အလုပ်…“ ဘာလုပ်တာလဲ ….”“ ဟို..ဟို..”“ နေအုန်းလေ….”“ ဘာဖြစ်လို့လဲ …”“ ဘာဖြစ်ရမလဲ … ခု စစချင်းတန်းလုပ်ရင် တမိနစ်တောင် ခံမှာမဟုတ်ဘူး ဇင်က ဟတ်ကော့ကြီး ကျန်ခဲ့မှာ… နောက်တခါမှ လုပ် ”သူ ကျွန်တော့်အား အတင်းတွန်းဖယ်၍ စားပွဲပေါ်မှ ဆင်းလာပြီး ကျွန်တော့်ရှေ့တည့်တည့်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး ကျွန်တော့် ဒုတ်ကိုကိုင်လိုက်ရာ.မိန်းမတယောက်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ အကိုင်အတွယ် မိန်းမဆိုတဲ့ သူတယောက်ရဲ့လက်နဲ့ ကိုယ့်ဒုတ်ကို အကိုင်ခံလိုက်ရလို့လားမသိ နောက်ကို တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး ကျင်တက်သွားသလို ခံစားရတယ်။
နောက် မပြောမဆိုနဲ့ ဇင်ဟာ ကျွန်တော့်ဒုတ်ကို ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထည့်ပြီး စစုပ်လိုက်တာမှာတော့ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံးမှာ ရှိတဲ့ အကျောအချဉ်ပေါင်းများစွာကို တချက်ထဲနဲ့ ချုပ်ကိုင် ထားလိုက်သလိုပါပဲ နောက်ပြီးတော့ ကိုယ့်ရှေ့မှာ မိန်းမတယောက်ကိုယ့်ကိုဒူးထောက်ပြီး ကိုယ့်ရဲ့ဒုတ်ကိုစုပ်ပေးနေတော့ အားနာတာလား သနားတာလား တချိန်ထဲနဲ့ စိတ်ခံစားမှုပေါင်းစံကို စုခံစားလိုက်ရလို့နဲ့တူတယ် … ခြေထောက်တွေက ဆက်ရပ်နိုင်စွမ်းအား မရှိတော့ပေမဲ့ ကြိုးစားရပ်နေတုန်း …ဇင့် ရဲ့ စုပ်ချက် ငါးချက် ခြောက်ချက်မှာတင်ကို..ကျွန်တော်မဟန်နိုင်တော့ပါ။
“ ဇင်… ဇင်….”ပြန်မဖြေဘူး စုပ်နေရင်းတန်းလန်း ပါးစပ်ထဲမှာ ဒုတ်ကအပြည့် ဖောင်းကားလျက် ကျွန်တော့်ကို မော်ပြူးကြည့်ပြီး ဘာလဲဆိုတဲ့သဘောနဲ့ မျက်ခုံးပင့်ပြနေရာ…“ ကိုကြီး ပြီးတော်မယ်…. မရတော့ဘူး…. ”ဟုပြောလိုက်တော့မှ ကျွန်တော့်ဒုတ်ကို ပါးစပ်က အမြန်ဖြုတ် ထမတ်တက်ရပ်ခါ သူလက်တဖက်နဲ့ ကျွန်တော့်ဒုတ်ကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းခပ်ဆတ်ဆတ်လေးထုပေးနေတော့တယ် ပါးစပ်ကလည်း တပစ်တောက်တောက်နှင့်“ အဲဒါကြောင့် မပြောဘူးလား… ”ဂွင်း လေးငါးခြောက်ချက်တောင် မကျော်လိုက်ပါ ဒုတ်ထဲမှ အရည်တွေ အပြင်ကို ထွက်ကုန်ပြီး။
ကာမဆိုတဲ့ အရာသာကို ခံစားလိုက်ရတော့တယ်။
သူကတော့ ဆက်ထုပေးနေတုန်းပါပဲ။
အရည်တွေကုန်လောက်ပြီဆိုမှ သူရပ်ပြီး သူ့လက်မှာ အနည်းငယ်ပေနေတာတွေကို ရေးဆေးနေတယ် ။
ကျွန်တော်ကတော့ အနည်းငယ် မောဟိုက်သွားလို့ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်အမောဖြေနေတယ်။
သူ့ လက်တွေရေဆေးပြီး ..“ အိပ်ခန်းထဲ သွားမယ်လေ… ”ကျွန်တော်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ် ။
ပြန်ဖြေဖို့ ခုလောလောဆယ် အင်အားသိပ်မရှိသလို ခံစားရလို့….သူကျွန်တော့်ကို တချက်ပြုံးကြည့်နေရင်း ..“ ဖြစ်ရဲ့လား အပေါ်ကော တက်နိုင်ပါ့မလား … ဘာလဲ ပွေ့ခေါ်ရမှာလား…..”ကျွန်တော် သူ့ကိုကော ကျွန်တော့ကိုယ် ကျွန်တော်ပါ ကြည့်ပြီး ရယ်မိတယ်။
နှစ်ယောက်လုံး ဘာအဝတ်အစားမှ မကပ်လို့လေ။
သူ့ အတွက်တော့မထူးဆန်းချင် မထူးဆန်းပေမဲ့ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ တကယ့်ကို မယုံနိုင်စရာပဲ.။
သူ ကျွန်တော့်အနားကပ်လားပြီး ကျွန်တော့်လက်ကို မြောက် ဂျိုင်းအောက်ကိုခိုဝင်ပြီး ကျွန်တော့်ကို တွဲခေါ်တဲ့ ပုံစံနဲ့ အိမ်အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းဆီသို့ နှစ်ယောက်သားတက်သွားတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။