မြန်ပြောရင်းလွမ်းဖြစ်မ အ

အဖြစ်အပျက်ကလေးများသည် တလနီးပါး ကြာ ညောင်းခဲ့ပါပြီ။ နောက်တစ်နေ့တွင် စာရေးသူ သူငယ်ချင်းကွန်းထွန်းနှင့် ချိုးနွဲ့ရီတို့ ခိုးရာလိုက်သွား ကြပါသည်။ နီမာဇော်မှာလည်း အပျိုရည်ပတ်သေး က်ပုံမှန်အတိုင်း သွားလာခဲ့ပါသည်။ စာရေးသူမှာ 

တော့ထွန်းထွန်းနှင့် ချိုနွဲ့ရီတို့ အကြောင်းကို အဖိုး ကြီး ရောက်လာလျှင် မျက်နှာပူစွာနှင့် မည်ကဲ့သို့ရှင်း ပြမည်ကို တွေးတောပူပန်နေမိသည်။ 

နောက်တပတ်ခန့် အကြာတွင် အဖိုးကြီးပြန် ရောက်လာပါသည်။ ထိုနေ့ကစာရေးသူမှာ အလုပ် နား ရက်ဖြစ်လေရာ အဖိုးကြီးနှင့်တွေ့၍ မျက်နှာပူစွာ နှင့်ပင် ရှင်းပြလိုက်ပါသည်။ အဖိုးကြီးက ပြုံးရွှင်ရီ မောစွာနှင့်ပင် ကိစ္စမရှိပါဘူးဟု ပြောပြီးနှုက်ဆက် 

မြန်ပြောရင်အလွမ်းဖြစ်မ 

အဖြစ်အပျက်ကလေးများသည် တလနီးပါး ကြာ ညောင်းခဲ့ပါပြီ။ နောက်တစ်နေ့တွင် စာရေးသူ သူငယ်ချင်းထွန်းထွန်းနှင့် ချို့နဲ့ရီတို့ ခိုးရာလိုက်သွား ကြပါသည်။ နီမာဇ်မှာလည်း အပျိုရည်ပတ်သေး ထဲပုံမှန်အတိုင်း သွားလာခဲ့ပါသည်။ စာရေးသူမှာ 

တော့ထွန်းထွန်းနှင့် ချိုနွဲ့ရီတို့ အကြောင်းကို အဖိုး ကြီး ရောက်လာလျှင် မျက်နှာပူစွာနှင့် မည်ကဲ့သို့ရှင်း သွပြမည်ကို တွေးတောပူပန်နေမိသည်။ 

နောက်တပတ်ခန့် အကြာတွင် အဖိုးကြီးပြန် ရောက်လာပါသည်။ ထိုနေ့ကစာရေးသူမှာ အလုပ် နားရက်ဖြစ်လေရာ အဖိုးကြီးနှင့်တွေ့၍ မျက်နှာပူစွာ နှင့်ပင် ရှင်းပြလိုက်ပါသည်။ အဖိုးကြီးက ပြုံးရွှင်ရီ မောစွာနှင့်ပင် ကိစ္စမရှိပါဘူးဟု ပြောပြီးနှုတ်ဆက် 

ပူပူနွေးနွေးလေးနှင့် ချစ်ရည်လူး၍ နေလေသည်။နေ နိုင်ညဘက် အလုပ်မှ ပြန်လာလျှင်လည်း အသံမျိုး စုံကြားကြားနေရပြန်လေသည်။ . ဤသို့ဖြင့်နေလာခဲ့ရင်း ကစ်ရက်ပေါ့... အဲ့ဒီ တစ်ရက်ကို နေနိုင်လုံးဝမေ့နိုင်လိမ့် မည်မဟုတ် ပါ...., 

“အကိုကြီး.. ကြည်ပြာလေ.. ဒီနေ့အမေတို့ ဆီ. . ခဏသွားချင်လို့ ... အဲဒါမိုးမချုပ်ခင်ပြန်လာ မယ်နော်...” 

ကြည်ပြာ အဖိုးကြီးကိုချွဲ၍ ပြောနေသည်။ “သွားလေ... ကြည်ပြာ.. အစ်ကိုကြီး တရက် သောက်ရင်းနဲ့ဆောင့်နေမယ်... သိပ်လည်းမိုးမချုပ် စေနဲ့နော်...” 

ရော့. . ရော့. . ငွေယူသွားအုန်း။ နီမာဇော်မှာ ကြည်ပြာထွက်သွားချိန်၌ သူ့အမေ 

နှင့်ဈေးလိုက်သွား၍ အဖိုးကြီးတစ်ယောက်ထဲကျန် နေခဲ့မှန်း မသိချေ။ တစ်ဖက်ခန်းမှ နေနိုင်မှာလည်း အလုပ်သွားနေသည်။ 

နေ့လည် (၁၂) နာရီလောက်တွင် နီမာပ်မှာ ကြည်ပြာရှိရာ တစ်ဖက်ခန်းသို့ ကူးလာလေသည်။ စေ့ထားသော တံခါးကို အသာတွန်းဖွင့် ဝင်လိုက် သည်။ သူမ၏စိတ်ထဲတွင် ကြည်ပြာနှင့် အဖိုးကြီး နှစ်ပါးသွားနေလိမ့်မည်ဟု ငြိမ်၍ နားတောင်နေမိ သည်။ ဘာအသံမှ မကြားရသဖြင့် အရဲစွန့်ကာအ ခန်းအတွင်းသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်မိသည်။ အဖိုးကြီး မှာအရက်အလွန် အကျွန်မူးနေသောကြောင့် အခန်း အတွင်းရှိ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ကာဆန့် ဆန့်ကြီးအိပ်ပျော်နေသည်။ လီးမဲမဲတုတ်ကြီးမှာ လည်းမတ်ထောင်ထနေကာ တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေလေ သည်။ နီမာပ်မှာ အဖိုးကြီး အိပ်နေသည်ထင်၍ 

လီးကို သေချာလေ့လာနေမိသည်။ တုတ်ခိုင်လွှာ 

ကြိုင်းလှသော လီးကြီးက သူမကိုဖမ်းစားထားသော 

ကြောင့် လီးကြီးအနားသို့ တဖြည်းဖြည်းတိုးကပ် သွားကာ အသေအချာကြည့်လိုက်သည်။ 

နှစ်ချိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေပြီဟုထင်ရသော အဖိုးကြီး၏လီးကြီးမှာ အစွမ်းကုန်မတ်ထောင်နေ သည်။ ဆတ်ကနဲ.. ဆတ်ကနဲ လှုပ်၍နေသည်။ နီမာဇော်မှာ လီးကြီးကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှ ရမ္မက် လှိုင်းများထကြွနေသည်။ အမှန်မှာ အိပ်ချင်ယောင် 

ဆောင်ပြီး လီးကြီးကိုတမင်တောင် မက်လှုပ်ရမ်းပြ မနေခြင်းသားဖြစ်နေသည်။အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်မန 

ကာနီမာဝ် ကိုကြည့်နေသည်။ သူထင်ထားသည့် အတိုင်းပင် တစ်ယောက်မှ မတွေ့ရသဖြင့် အခန်း မှချောင်းကြည့် ရုံဖြင့် အားမရပဲ အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာကာ အခုဆို သူ၏အနားပင် ရောက်ရှိ 

၍နေပေပြီ။ အဖိုးကြီးမှာသူ့လီးကြီးကို နီမာပ် မြင်သွားစေရန် လောက်သာရည်ရွယ်သော်လည်း နီမာဇော်မှာကြည့်ပြီး ပြန်မထွက်သွား တဲ့အပြင်လီး ကြီးရှိရာသို့ပင် ရောက်ရှိလာပေသည်။ စားနေကြ 

ကြောင်ဖားကြီးပေမို့ အဖိုးကြီးသဘော ပေါက်သွား လေသည်။ 

“ဟင်း..ဟင်း... ကောင်မလေး ပိုပြီးဖီလင်တွေ ဝင်သွားအောင် လီးကြီးကို ပိုပြီးတောင်ပြလိုက်မယ် ... အဖိုးကြီးမှာ အိပ်ချင်ယောင် ဆက်လက် 

စောင်နေပြီး သူ့လီးကြီးကို ပို၍လှုပ်ရမ်းပြနေလေ သည်။ 

အဖိုးကြီးမှာ သန်မာဝဖြိုးသည့်အပြင် ဗိုက်ကြီး မှာဆူထွက်နေပြီး လီးကြီးမှာ တုတ်ခိုင်ကြီးမားလှ သည်။ 

နီမာဇော်သည် အဖိုးကြီး အိပ်နေသည်အထင် 

နှင့်ရမ္မက်၏ဆွဲဆောင် ရာမှာနစ်မျောနေပြီးလီးကြီး ကိုကိုင်ကြည့်ချင်နေမိသည်။ ထိုသို့စဉ်းစားနေစဉ်မှာ ပင်မက်လက်လှန် အိပ်နေသောအဖိုးကြီးသည် သူ့ဘေးတွင်ထိုင်၍ စဉ်စားနေသည့် နီမာဇော်၏။ လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ 

နီဟဇော် အကျီးအကျယ် တုန်လှုပ်သွားသည်။ သူ၏ အသိဝင်လာချိန်မှာ တော့တစ်ကိုလုံးအဖိုးကြီး ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ရောက်နေပေပြီ။ 

လူမ၏ နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးကို အဖိုးကြီး၏နှုတ် ခမ်းထူထူကြီးနှင့် စုတ်နမ်းယူခြင်းခံနေရကာ အင်း ... အင်. . တာ. . ဘဲ ဖြစ်၍နေလေသည်။ နီမာ ဇော်အလန့်တကြား ရုန်းကန်မိသည်။ ထိုအခါအဖိုး ကြီးက နှုတ်ခမ်းခြင်းဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းပေးပြီးလက် တစ်ဘက်က နီမာဇော် ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ရောက် ရှိလာသည်။ စောက်ပတ်အုံတစ်ခုလုံး လက်ဖဝါး 

နှင့်ပွတ်သပ် စုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ နီဟဇော်မှာ တွန်းထိုး ရုန်းကန်မှုကြောင့် ထမိမှာ ကျွတ်လန်၍သွား 

လေသည်။ ပြည့်ဖြိုးသောပေါင်တန်လေးနှစ်လုံးမှာ မွှေးညှင်းလေးများနှင့် ခြေသလုံးဝင်းဝင်းလေးနှစ်ခု မှာလည်းသွယ်၍ ဆင်းသွားသည်။ အကြောက် တရားကြီးက စိုးနေသော်လည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် အဖိုးကြီး၏ လက်တွေ့တွင် သာယာမိန်းမူးခြင်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ 

အဖိုးကြီးသည် နှုတ်ခမ်းခြင်းဖိကပ် နမ်းနေရာ မှခွါလိုက်သည်။ 

နီမာ်ကို ပက်လက်လှန်ထားလိုက်သည်။ဆန့် ကျင်ဘက်လိင်နှင့် တွေ့လိုက်ရ၍ နမာဇော်မှာ ဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသည်။ အလိုလိုမောဟိုက်နေ သည်။မျက်စေ့လေးများ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ် ကာအသိကင်းမဲ့သော သူတစ်ဦးကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။ ' 

အဖိုးကြီးသည် နီမာကို ပက်လက်လှန်ကာ အသာအယာ ချထားလိုက်ပြီး ထမီကျွတ်သွားသဖြင့် ပေါ်ထွက်လာသော စောက်ဖုတ်မို့မို့လေးကိုက် ဆိတ်မွှေးရိတ်ပြီးကာစ သူ့မေးစေ့ကြီးဖြင့် နေရာအ ပွတ်ပေးနေသည်။ မုတ်ဆိတ်မွှေ ဂုက်တိုလေးများ နှင့် ဖိကိုက်ပွတ်ပေးနေမှုကြောင့် ဖြူဖွေးမြို့ပေါင်း နေ သောစောက်ဖုတ်လေးမှာ အလွန်တရာ ယားယံလာ ကာဖော်မပြနိုင်သောခံစားမှုကို နီမာဇော်တစ် ယောက်ခံစား နေပေပြီ။ 

အဖိုးကြီး၏ ငယ်ထိပ်ပြောင် ပြောင်ကြီးကို သူမ၏ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ပွတ်သပ် မပေးရင်း.... 

" သား လိုက်တာ. . . . . . ရယ်.. ယားလိုက်တာ....” 

ညည်းသူစပြုကာ တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်နေပါ သည်။အဖိုးကြီးမှာ လျှာဖျားကလေးဖြင့် ကျော်၍ 

ကော်၍ ထိုးပေရာ မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့် ရှိရာ. . နီမာ ဇော်မှာ ဆန္ဒများ ပြည့်ချင်လာပြီဖြစ်သည်။ အရည် ကြည်များစီးဆင်းနေသည်မှာလည်း သူမ၏တင်ကြီး နှစ်လုံးနှင့် အောက်မှအိပ်ယာခင်း တစ်ခုလုံးမှာစို၍ နေလေသည်။ 

တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကာမ၏အထွတ်အထိတ်သို့ သူပရောက်ရှိပေတော့မည်။ 

“ အား... ဘဘကြီး . . . . လို. . ဖြစ်မှန်း မသိ + ဘူး. . အောင့်. . . . . . လို့.. မရတော့ဘူး.. ထွက်. . ထွက်... ကုန်ပြီ , အရှည် 

တွေ. . ပန်း... ထွက်ကုန်ပြီ. . အားပါးပါး.. ကောင်း လိုက်တာ. . ဘဘကြီးရယ်. . အင်း အင်း.. အင်း..." 

မီးသတ်ပိုက်မှ ရေများပန်းထွက်သကဲ့သို့စောက် ခေါင်းအတွင်းမှ အရည်များ ပန်းထွက်လာရာအ 

ကြီးမျက်နှာတစ်ခုလုံးမှာ အရည်များနှင့်စိုရွှဲသွားလေ 

တော့သည်။ 

အဖိုးကြီးသည် အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကိုတစ် နာရီခန့် ဘာဂျာမှုတ်ပေးလိုက်သဖြင့် နီမာဇော်သည် ဖော်မပြနိုင်လောက်သော ကောင်းမွန်သည့် အရသာ ကိုခံစားလိုက်ရသဖြင့် ရင်တွင်း ချုပ်တည်းခြင်းငှာ မဆွဲဆောင်နိုင်တော့ပဲ ကာမ၏ အထွတ်အထိတ်သို့ 

ရောက်ရှိသွား လေတော့သည်။ 

ဤကဲ့သို့ တစ်ချီပြီးမြောက်သွားသဖြင့် နီမာဇော် သည်အဖိုးကြီးအပေါ် ကျေနပ်မှုဖြစ်ကာ မျက်လုံး လေးများမှေးစင်း၍ ကာမ၏တရယာကို ခံစားနေ လေသည်။ 

ထို အခါ အဖိုးကြီးသည် မျက်လုံးလေးများ မှေးစင်းကာ ငြိမ်သက်နေသော နီမာဇော်၏။ ဗလာ ကျင်းနေသော အောက်ပိုင်းကို အရက်သောက်ရင်း 

၁၃ ။ 

ဇိမ်ခံ၍ကြည့်နေသည်။ အပျိုမလေး၏ ကာမသော ချက်ကိုပီပီပြင်ပြင်ဖွင့်နိုင်ခဲ့ပြီမို့ သူမသည် လက်ထဲ မှရုန်းထွက်၍ မရနိုင်တော့သည့် အဖြစ်ကို သိရှိ၍ နေလေသည်။ 

“ ဘဘကြီးကို ... စိတ်ဆိုးနေသလား.. ကလေး ရယ်...” 

“ဟင့်.. ဟင့်.. ဘဘကြီး ကလဲ. . ရှက်တယ်” အဖိုးကြီး၏ အမေးကို ပက်လက်ကလေး နေရာမှ ကလေးတစ်ဖက်ကိုထောင်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ 

အဖိုးကြီးသည် အရက်ခွက်ကို ချကာခြေရင်းဖက် မှရက်လိုက်သည်။ တောင်နေသော လီးကြီးကိုလှုပ် ရမ်းပြရင်း.. 

“ နီမာ. . ဘဘကြီး လီးကြီးကိုကြည့်စမ်း” မျက် လုံးကလေးများဖွင့်ကာ ကြည့်လာသော နီမာဇော် ကိုအဖိုးကြီးက လက်လှမ်းလိုက်သည်။ 

ဆွဲယူလိုက်သောအခါ နီမာဖေဝ်မှာ ထိုင်ယက် ဖြစ်သွားသည်။ နီမာဇော်၏ပါးလေးနှစ်ဘက်ကိုရီး ကြီးဖြင့် ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ 

နီမာဝ်သည် မျက်လုံးကလေးများမှေးကာ ခေါင်းကိုမော့ရင်း အဖိုးကြီးပြုလုပ်ပေးသမျှကိုငြိမ် ၍ ခံယူနေလေသည်။ 

အဖိုးကြီးသည် နီဟဇော်ဝတ်ထားသော အင်္ကျီ ကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းမှ ဘော်လီကိုပါချွတ် လိုက်ကာ အခန်းထောင့်သို့ လွှင့်ပြစ်လိုက်သည်။ 

နီမာဂ်သည် အဖိုးကြီး ရှေ့တွင် ထိုင်နေရာမှ ပူးပေါက်လိုက်ပြီး သန်မာတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးကို 

လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပါးစပ်ဖြင့် ငိုလိုက်သောအခါ လီးကြီးမှာ မဆံ့ အောင်ပင် တုတ်ခိုင်ကြီးမားလှသည်။ နီမာဝ်သည် တရွှတ် ရွက်နှင့် လီးကြီးကို နမ်းလေသည်။ နှုတ်ခမ်းနီဆိုး 

သလိုပါးစပ်ဟလျှက် နှုတ်ခမ်းအနှံ့လျှောက်ပွတ်နေ 

လ။ 

အဖိုးကြီးက ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်ကာ “ နီမာ. . ဒီနား.. လေး.. ကို.လျှာဖျား + လေး + နဲ့ ၊ ကိုး တိုး +, 

သူ့လီးကြီး ဒစ်အောက်ပိုင်းနေရာလေးကိုလျှာ 

လေးဖြင့် ထိုးခိုင်းရာ နီဟဇော်ကပြောသည့်တ ဂိုင်းလုပ်ပေးသဖြင့် အဖိုးကြီးမှာ တအီးအီး.. တ အဲအဲ... ဖြစ် သဘောကြနေသည်။ 

“ အား . ပါး... ပါး, , ကောင်းလိုက်တာက လေးရယ်. . မြန်... မြန်.. လေး. . ထိုး.. အိုး.. 

စမ်းပါကွာ” ပါတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့လျော့စွာ ကာမနွံအတွင်း ဝင်းသက်နေကြသော အဖိုးကြီးနှင့် နီမာဝ်တို့မှာ အလုပ်ပါးသဖြင့် နေ့ခင်းဖက်အလုပ်မှပြန်လာသော 

နေနိုင်တံခါးဖွင့်နေသည်ကိုလည်းပကြားပေ။ | နေနိုင်ကလည်း ထုံးဆံအတိုင်း အဖိုးကြီးနှင့် ကြည်ပြာတို့ နေ့ခင်းကြောင်တောင် ချစ်ဗျူဟာခင်း ကျင်းနေကြသည်ကို မိမိအိမ်သော့ဖွင့်ကာ ပက်လက် လှန်လဲလျှောင်းနေရင်း ဆေးပေါ့လိပ်စွာနေသည်။ 

သို့သော်နေနိုင်၏ စိတ်ထဲတွင် ထူးဆန်းဇော အသံတစ်မျိုးကြားလိုက်ရသောကြောင့် နားစွင့်လိုက် မိသည်။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ. , နီမာရယ်. . ဘဘကြီး .. ဘယ်လို.. အရသာရှိမှန်း မပြောတတ်တော့ပါ ဘူးကွယ်.....” “ ဗုဓော ” 

နေနိုင် ဘုရားတလိုက်မိသည်။ ဘဘဆိုသော နာမ်စားနှင့် နီမာကုပြောနေသော အဖိုးကြီး၏စကား သံကြောင့်ဖြစ်သည်။ 

နေနိုင်သည် အလွန်အမင်း သိချင်လာသဖြင့် တစ်ဖက်အခန်းမှ နေ၍အသံမကြားအောင် အသာ အယာချောင်းကြည့်လိုက်မိသည်။ 

ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး ဂျွန်းထိုးမှောက်ခုံဖြစ်သွား ပြီလားဟု သူ့စိတ်ထဲ ထင်မှတ်မိလိုက်သည်။ မျက်လုံး များပြာဝေသွားကာ တစ်ဖက်ခန်းသို့ မမှိတ်မသုန် စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း... 

“ ကုန်ပါပြီ. . . . . ဘယ်လိုများ ဖြစ်သွား ပါလိမ့်, , တောက်. . တော်တော်, - သွက်တဲ့ အ 

ကြီး ... ရွှေဂုံတိုင်က ဆတ်လေးဆိုတဲ့ ကောင်လေး ထက်တောင် သွက်သေးတယ်... အေးလေ.. ဘာ တတ်နိုင်မှာလဲ.. ပေးသူနဲ့.. ယူသူ.. ကြည်နေ ကြမှပဲဟာ... အင်း ... ထက်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက် ဦးမယ်. . 

နေနိုင်သည် သူ၏မြင်ကွင်းထဲမှ အဖိုးကြီးကို 

ဘေးတစ်စောင်းမြင်နေရသည်။ အဖိုးကြီးမှာ 

ကောက်ကာ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အားပါး တရစုတ်ကိုင်ပြီး ပုလွေမှုတ်ပေးနေသော နီမာဖေဇော် ကိုအဝတ်ဗလာကျင်းလျှက် လုံးတီးခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် တွေ့မြင်နေရသည်။ ဒူးထောက်ထားသောကြောင့် လုံး၍ ဖွင့်ကားနေသော တင်သားလေးနှစ်လုံးမှာ အထင်းသားမြင်နေရသည်။ ကားတက်စွင့်ကားနေ 

သော တင်အထက်ရှိ ခါးသွယ်သွယ်လျလျမှာဝမ်း “ဗိုက်သား ချပ်ချပ်ယပ်ယပ်နှင့်မို့ သူမ၏ ခန္ဓာမှာလှ (ပနေသည်။ အပျိုပေါက်မလေးများ၏ သဘာဝအ တိုင်း၊ ရင်သားအစုံမှာ တင်းရင်းလုံးဝင်းကာ မို့မောက် နေသည်။ နို့သီးခေါင်းရဲရဲလေးများမှာ မြင်ရယုံသာ ရှိသေးသည်။ ဖြူဖွေးစိုပြေသော အသာအရည်နှင့် မိမိမခူးရက် မခွေရက် ပန်းလေးတစ်ပွင့်မှာ... 

အခုတော့ ... အခုတော့.. နေနိုင်ဦး ခေါင်းကို 

၁၉ 

ဘယ်ညာရမ်းကာ စိတ်ညစ်သွားစွာမှပင် မြင်ကွင်းကို အစမှအဆုံး ချောင်းကြည့်နေလိုက်သည်။ 

အဖိုးကြီးသည်ရပ်နေတော့ နံမာဇော်ကိုမတ် တတ်ရပ်စေကာ ခါးကိုဖက်လိုက်ပြီး နို့သီးပင်မထွက် တတ်သေးသော မို့မောက်လုံးဝန်းနေသည့် နို့လေးကို ငုံ၍စို့လေသည်။ ရိတ်ပြီးစ မုတ်ဆိတ်မွှေး နှုတ်ခမ်း မွှေးတို့ဖြင့် နို့သီးခေါင်းထွက်မည့်နေရာလေးကို ထိုးပေးနေလေသည်။ 

နီမာဒေခ်သည် ကော့လန်ကာ အဖိုးကြီး၏ခေါင်း ပြောင်ပြောင်ကြီးကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ကာငြီးတွား နေသည်။ 

“ ဘဘကြီးရယ်... ယားတယ်. . ယားတယ် 

• မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေနဲ့ပွတ်တယ်... အား.. အီး.. ခစ် . ခစ်. . . . ယား... ယားတယ်.. ခစ်.. ( ခစ် , ကိုး ” ။ 

အပျိုပေါက်ကလေး နီဟဇော်သည် အတွေ့ထူး ၏အရသာကို မိန်းမူးခံစားနေရကာ ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်သံလေးများ ထွက်ပေါ်လာသည့်တိုင် အဖိုးကြီး ၏ယုယမှုကို သဘောကျနေမိသည်။ အဖိုးကြီးသည် နီမာကို အိပ်ယာခင်းပေါ် ပက်လက်လှန်ချလိုက် သည်။ ဘကြီးသည်နီမာဇော်ကို အိပ်ယာခင်းပေါ် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြန်သည်။ 

ကြောင်ကြီးသည် ကြွက်ကလေးကို အားရပါးရ ကိုက်မစားခင် ဆော့ကစား နေသကဲ့သို့ နီမာဇော်၏ ကာမသော့ချက်ကို တစ်ချက်ခြင် တစ်ချက်ခြင်းဖွင့် နေသည်။ နီမာဇော် ပက်လက်အနေအထားမှုနှစ် ချောင်းကို ဆွဲယူထောင်ထားလိုက်သောအခါ အစိမ်း ရောင်မွှေးညှင်းနုလေးများ ယှက်သန်းကာ ပြုဖွေမို့ မောက်နေသော စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ ငါးပုတ်တစ် 

အောင်ကုပ်နေသကဲ့သို့ပင်...။ 

ထောင်ထားသော ဒူးနှစ်ချောင်းကိုဘေးတစ်ဖက် တစ်ချက်စီသို့ ပြဲကားလိုက်သောအခါ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းကလေးနှစ်ခုမှာ ဘေးသို့ပြဲအာသွား ၊ ရာအတွင်းသား ရဲရဲလေးများနှင့် နီနီရဲရဲ စောက်စေ့ လေးမှာငါက်တောက်ကလေး ပေါ်ထွက်လာသည်။ 

သူ့ရင်သား နှစ်မွှာကိုလက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေ ရင်းအဖိုးကြီး ဆက်ဆံမည့် အချိန်ကို ရင်ကလေး တစ်ဖိုဖိုနှင့် မျက်လုံးကလေးများ မှေးစင်းကားငံ့လင့် နေမိသည်။ 

အဖိုးကြီးကလည်း ဒူးထောင်ပေါင်ကားဖြင့်အိပ် ယာထက်၌ပင် ပက်လက်ဖြစ်နေသော နီမာဇော်၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို အရက်စိမ်ပြေနပြေသောက် ရင်းရှုနေသည်။ ( နေနိုင်ကလည်း ... တစ်ဘက်ခန်းမှဖြစ်ပျက်နေ 

•သော ပုံစံများကိုကြည့်ကာ... စိတ်ထဲမှ 

“ ကုန်ပါပြီဗျာ... ကုန်ပါပြီဗျာ” 

တစ်အောင့်ကြာသောအခါ အဖိုးကြီးသည် - အရက်ခွက်ကို အသာချ၍နီမာနှောပေါင် နှစ်လုံး ကြားတွင် ဒူးထောက်ကာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ပေါင် နှစ်လုံးကို လက်လျှို၍မလိုက်ပြီး ခါးကိုအနည်းငယ် ကုန်းလိုက်သည်။ 

ထိုအခါလီးကြီးသည် နီမာဇော်စောက်ဖုတ် တည့်တည့်ထောက်မိသည်။ 

အစေ့ကလေးကို ဒစ်ကြီးဖြင့် ... ထက် အောက်ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ ခေါင်းအုံးတစ် လုံးကိုယူကာ နီမာပ်၏၊ ခါးအောက်သို့ ထိုးထည့် ပေးလိုက်သည်။ ခါးကော့နေသောကြောင့်တင် ကောက်ကောက်လေးမှာ ပိုမို၍စွင့်ကားတက်လာ သည်။ နီနီရဲရဲ အစေ့ကလေးမှာလည်း ပိုမိုပြူထွက် လာသည်။ ဒစ်ကြီးဖြင့် စောက်ပတ်တစ်လျှောက် 

ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်ရာ စောက်ရည်ကြည်လေးများ မှာအိပ်ယာခင်းတစ်လျှောက် သွင်သွင်စီးကျ၍နေ 

လေသည်။ အဖိုးကြီးသည် စိတ်ကြိုက်အနေအထား ရသွားသဖြင့် စစ်ပြုတ်သွားအောင် ဖြေးညှင်းစွာသွင်း ၊ လိုက်သည်။ 

နီမာဇော်မှာ ဦးခေါင်းကလေး ဘယ်ညာယမ်း သွား သည်။အလွန်ကြပ်နေသဖြင့် အဖိုးကြီးသည် ဖြည်းညှင်းစွာသွင်းပေးနေသည်။ နီမာဇော်သည် အိပ်ယာခင်းအစများကို တင်းကျပ်စွာဆုပ်ကိုင်ထား သည်။ မျက်နှာရှုံ့မဲ့နေပြီး ခြေဖျားလေးများကုပ်ကာ အဖိုးကြီးသွင်းနေသည်ကို တင်းကားတောင့်ခံနေ သည်။ နာကျင်မှုဝေဒနာကိုလည်း ပြင်းထန်စွာခံစား နေရသကဲ့သို့ ဦးခေါင်းကလေးမှာ ပက်လက်အနေ အထားမှ ဘယ်ညာယမ်းခါသွားသည်။ 

“ ဘဘကြီး... ရယ်. . နာလိုက်တာ " 

အဖိုးကြီး၏ လီး ဒစ်ပိုင်းသည် ကျပ်တည်းခက်ခဲ စွာဖြင့် တစ်ဖြည်းဖြည်းဝင်နေသည်။ ထိန်းကာထိန်း 

ကာသွင်းရင်း အပျိုစင်စစ်ကလေးဖြစ်သည့် နီမာမှာ လည်းဝေဒနာကို ပြင်းထန်စွာခံစားရ၍ နှုတ်ဖျားမှ အသံထွက်သည်အထိ ညည်းနေသည်။ ။ 

“ အား. . ဘဘေရေ... နာတယ်.... နာတယ် .. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ဖြေးဖြေးသွင်း... ဘဘကြီး ရယ်... သမီးနာလွန်းလို့ပါ... 

တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မခံစားဖူးသည့်အရသာကို လည်း ခံစား ကြည့်ချင်နေမိသည်။ နာကျင်မှုဝေဒနာ ကိုလည်း ခံစား ရမှာကို တွေးကြောက်နေမိသည်။ 

အဖိုးကြီးသည် စစ်မြုပ်အောင်သွင်းရင်း နိမာ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန်ပြားလိုက်သည်။ ဒစ် မြုပ်နေပြီဖြစ်သော လီးကြီးကို တစ်ချက်ဖိသွင်းလိုက် သောအခါ လီးကြီးမှာ တစ်ဝက်ခန့်ပင်သွားပေသည်။ 

နီဟဇော်သည် အိပ်ယာခင်းများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်မှာ လှုပ်ရှား ရုန်းကန်နေမိသည်။ 

အဖိုးကြီးသည် နီမာ၏ ပုခုန်းနှစ်ဘက်ကိုလက် ဖြင့်စုန်ကိုင်၍ လီးကြီးကို အစုန်းထိ ဆောင့်သွင်း လိုက်သည်။ 

* ဒုတ်...”ဟူသော အသံနှင့်အတူ လီးကြီးမှာ နီမာ၏သားအိမ်း သို့တိုင်အောင် ရောက်ရှိသွားလေ 

တော့သည်။ “အ... မ.. လေး.. လေး. . . . ပါ.. ပြီး ဘဘကြီး.. ရယ်. . 

အဖိုးကြီးသည် နီမာ၏ နို့သီးခေါင်းကလေးများ လြာဆိုလျှာဖျားလေးများဖြင့် ကလိပေးနေလိုက်ပြန် 

သည်။ 

“ ခဏလေး အောင့်ခံလိုက်ပါကလေးရယ်.. 

တအောင့်နေရင်ကောင်းလာမှာပါ... 

နီမာဇော်မှာ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်တော့ပဲ နာကျင် မှုဝေဒနာကို ကြိတ်မှိတ်ခံစားနေတော့သည်။ 

အဖိုးကြီးသည် အသွင်းအနှုတ်ကို တစ်ဖြည်း ဖြည်းခြင်းပြုလုပ်ပေး နေပြန်သည်။ နိမာဇော်နှုတ် ဖျားမှ အသံမကြားရတော့ပေ။ 

“ ဒွိ + စွပ်.. ဖွတ်.. ဗွပ်..ဗွီ . ဗွီ..ပြွတ် ...ပြွတ်...စွပ်...စွပ်..." 

နှင့် သံစဉ်များသော မှန်မှန်ကြီးပေါ် ထွက်၍နေ လေသည်။ 

နီမာဇော်မှာလည်း နာကျင်မှုဝေဒနာများ ပျောက်ကွယ်သွားကာ ကာမအရသာတွေ့နေလေပြီ..။ 

* ကောင်းလိုက်တာ ဘဘကြီးရယ်.. ဘယ်လို များ လုပ်ပေးနေတာလည်းကွယ် . အား... 

၂၆ ခု 

ကျွတ်.. ကျွတ်. . ရှီး သွက်သွက်လေး ... ဆောင့် 

ဆောင့်. . ပေးစမ်းပါ ဘဘကြီးရယ်... "နီမာ ဝ်စိတ်ပါလာပြီမှန်း သိသည့်အဖိုးကြီးက အစွမ်း ကုန်အားနှင့်ဆောင့်ကာ ဆောင့်လိုးလေ သည်။ 

မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်ပင် ရှိလေတော့မည်။အိပ်ယာ မင်းတစ်ခုလုံး မှာလဲရွဲရွဲစို၍ နေလေပြီ.. နီဟဇော် 

က်နှာမှာ ရှုံ့မဲ့နာကျင်လျှက် ကာမ၏အရသာကို -စားနေရသည်။ တစ်ချက်ချက် အံကိုကြိတ်ထားပြီး 

အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားကာ ဦးခေါင်းမှာ ဒယ်ညာခါသမ်းနေသည်။ ခြေထောက်များကိုကန် 

ကြောက်နေသည်။ “ ဘဘကြီးရယ်. . အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန် . အား... အများကြီးဘဲ.. အ.. အ.. ကောင်း က်ကာ" 

နီဟဇော်မှာ သုံးကြိမ်တိတိပြီးပြီ ဖြစ်သော်လည်း အဖိုးကြီးမှာ မာန်မလျော့နိုင်သေးပဲ သူ၏ဆန္ဒပြည့်ဝ လာအောင် အစွမ်းကုန်ဆောင့်၍ဆောင့်၍ လိုးနေ ကုန်းပင်.. ။ 

စတင်ထိုးထည့်စဉ်က စောက်ဖုတ်လေးမှာကျပ် နေသော်လည်း နီမာမှာ မကြာခဏပင် ပြီးပြီးနေသ ဖြင့် အရည်များစိုရွှဲကာ လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်အ တွင်းသို့ပင် ဝင်ချည်ထွက်ချည်နှင့် လွယ်ကူစွာလိုး နိုင်တော့သည်။ 

နီမာမှာသူလိုချင်သော ဆန္ဒများကို ပြည့်ပြည့်၀၀ ရရှိနေသဖြင့် အဖိုးကြီးအပေါ် လွန်စွာမှပင် နှစ်ချိုက် 

နေမိတော့သည်။ 

။ အပျိုစစ်စစ်ဖြစ်သော နီမာ့ကို ဘာဂျာမှုတ်၍ ဆန္ဒပြည့်စေခြင်း ၊ 

ကြီးမားထွားကြိုင်းလှသော လီးကြီးဖြင့်အကြိမ် 

ကြိပ်ဆန္ဒပြည့်အောင် လိုးပေးခြင်း တို့ကြောင့် နီဟု မှာအဖိုးကြီးကို အခိုက်ကြီးခိုက်သွားရလေသည်။ “ ဘဘကြီး. . ဘာ.. ဘာ... လို့... အရမ်း.. ဆောင့်တာလဲ. . ဟာ. . အရည်တွေ စောက်ဖုတ် ထဲကို. . ပန်း. . ပန်း.. ဝက်ကုန်ပြီ. . အားကောင်း လိုက်တာ ဘဘကြီး ရယ်.... သင် ( အဖိုးကြီးသည် တအားကုန်လိုးဆောင့်နေရင်း သုတ်ရေများကို နီမာ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အရှိန်ဖြင့် ပန်းထုတ်လိုက်သည်မှာ သားအိမ်အတွင်း သို့ပင် ရောက်ရှိသွားသည်ထင်.... 

ဟိုက်ပင်ပန်းစွာနှင့်ပင် မာဇော်၏ ဗိုက်ပေါ် မှာမှောက်ချလိုက်သည်။ 

အဖိုးကြီးနှင့် နီမာဇော်တို့ငြိမ်သက်သွားလျှင် မိမိအိပ်ယာပေါ်၌ အသာလဲလျောင်းကာ စဉ်းစား မန်းပင်နေတော့သည်။ 

သူ၏လီးကြီးမှာ တောင်မတ်၍ နေလေသည်။ သို့သော်... သူ၏လီးကြီးကို မည်သို့မျှ အသုံးမချနိုင်ပေ။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကလေးများ ဖြစ်သွားပြီးအချိန် ကာလသည် ဘာမျှမကြာလိုက်ပါ...။ 

တစ်လခန့်ပင် ရှိချေပြီ. . ။ တစ်နေ့ ။ ။ “ မကြည်ပြာ. . ခင်ဗျားအဖိုးကြီး... မတွေ့တာ . ကြာပြီနော်...” 

“ကိုနေနိုင်ရယ်, သူမလာကာ ကြာရင် ကျမ သက်သာတာပေါ့.. ဟုတ်ဘူးလား.. ခစ် ခစ်. 

ခစ် . + 

“ဟာ.. မကြည်ပြာ - ကလဲဗျာ... ဟဲ... ဟဲ. 

“ အော်.. ဒါနဲ့ကိုနေနိုင်... ဟိုဘက်ခြံကအပျို လေးလင်နောက်လိုက် သွားတာ... တစ်လလောက် 

po 

ရှိပြီဆို.. ဘာအသံမှလဲမကြား... သေးပါလား.. 

"အင်းလေ.. ကျွန်တော်လဲ... ပါဘဲ.. စဉ်စား နေတာ... ဟိုတစ်နေ့ကတောင်... ကောင်မလေး အမေကျွန်တော့ကို.. တိုးတိုး တိတ်တိတ်မေးသေး တယ်... ကျွန်တော်လဲ.. ကြားထဲက ဒုက္ခ..” “ဘယ်လိုများ ဖြစ်လို့လဲ. . ကိုနေနိုင်ရယ်” “ဒီလိုဗျ.. အဲဒီနေ့က. . ကျွန်တော်အလုပ်က ပြန်လာပြီး နားနေတုန်း...။ 

ထိုနေ့က နေနိုင်သည် အလုပ်ထဲတွင် သူငယ် ချင်းဖြစ်သူ ထွန်းထွန်းနှင့် ရောက်တတ်ရာရာစကား များပြောဆိုရင်း အဖိုးကြီးနှင့် နီမာဇော်တို့အကြောင်း 

ရောက်သွားသည်။ ထွန်းထွန်းကမယုံပေ... သူက လည်း မင်းမယုံခြင်နေ. . သူက စကားပြေလိမ့်မည် ဟုပြောခဲ့သည်။ အခုလည်းကောင်မလေးပျောက်နေ 

ကြောင်းပြောပြခဲ့သည်။သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ငါက တော့အနေသာကြီးဟု ပြောခဲ့သေးသည်။ ထွန်းထွန်း ကချိုနွဲ့ရီနှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီးတစ်နေရာသို့ပြောင်း ရွေ့သွားကြသည်။ 

“မောင်နေနိုင်ရယ်.. ဒေါ်ဒေါ်တို့ကို ကူညီပါ ကွယ်. . ဝေါ်ဝေါ် သမီးလေး ပျောက်သွားတာ.. မင်းသိပါတယ်... ပါတ်ဝန်းကျင်ကလည်း မင်း နဲ့ပဲ ခိုးရာလိုက်သွားတယ် ပြောနေကြတယ်...” 

နေနိုင်လွန်စွာအံ့ဩသွားကာ နှုတ်ဖျားမှာ အသံ ပင်ထွက်သွားသည်။ 

" စိုလို.... ရှိပါတယ် ဒေါ်ဒေါ်.. ဟို...ဟို 

“မောင်ဖုနိုင်ရယ် ။ ဟိုလိုလိုတွေ ပြောမနေ ပါနဲ့ကွယ်. . ဒေါ်ဒေါ်သမီးလေးကိုမင်း... တယ်မှာ 

ထားသလဲဆိုတာ ပြောပါမင်းတို့ ချစ်ခြင်းကိုဖခွဲပါ ဘူး ။ 

“ မဟုတ်သေးဘူး.. မဟုတ်သေးဘူး စိတ်ညစ် လိုက်တာနော်..” 

နေနိုင်သည် နီမာပ်၏ အမေက ပါတ်ဝန်းကျင် မှအပြောနှင့် သူ့ကိစွတ်ဆွဲနေသဖြင့် တော်တော် လေးစိတ်ညစ်ကာ ဦးနှောက်ခြောက်သွားရသည်။ 

ပါတ်ဝန်းကျင်က ထင်မြင်တာလည်းမဆန်းပေ အ ချိုနွဲ့ရီ တစ်ဖက်ခန်းမှာရှိစဉ်ကတည်း နိမာဇော်မှာ 

အဝင်အထွက်ရှိခဲ့သည်။ ချိုနွဲ့ရီ ထွန်းထွန်းနှင့်လိုက် ပြေးသွားသော်လည်း နီမာဇော်မှာ နောက်ရောက် လာသည့် ကြည်ပြာနှင့် ဆက်လက်ခင်မင်သည်မို့ အိမ်သို့ အဝင်အထွက်ရှိနေပြန်သည်။ 

နုပျိုပွရှုလင်းကာ၈ နီမာဇော်မှာ အရာရာကိုစူး စမ်းလေ့လာချင်စိတ်ဖြင့် ယဘာဝအရ ဖြစ်ပေါ်လာ 

သာဆမ္မကို လိုလားချက်များဖြည့်စည်းနိုင်ရန် အနီး စပ်ဆုံးရှိနေသာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှင့် တွတ်တီး တွတ်တာပြောဆိုနေတတ်သည်။ 

ထွန်းထွန်းမှာ ချိုနွဲ့ရီနှင့် လိုက်ပြေးသွားသည်။ နေနိုင်မှာလည်း နီမာဏေတွက်အချိန်မပေးနိုင်ကြွ သည့်ဆုံသည့် အခိုက်မှာ တော့ရီမောနောက်ပြောင် 

လေ့ရှိသည်။ ပါတ်ဝန်းကျင်မှာတော့ အနေ နီးသော နေနိုင်နှင့် ကြိုက်ပြီး ခိုးရာလိုက်သွားကာ နီမာဇော် ကို နေနိုင်ကတစ်နေရာရာတွင် ဖွက်ထားသည်ဟု ယူဆနေကြသည်။ သို့သော် နီမှာဇော်၏ တဏှာကြီး ပုံနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် အပေါ် လိုလိုလားလက်ခံ 

နေချင်ပုံတို့ကို မည်သူမျှမသိကြပေ။ 

“ဒီမယ် , မောင်နေနိုင်... ဒေါ်ဒေါ်မိန်းက လေးရှင်ပါ... မင်းအနေနဲ့ ဒေါ်ဝေါ်သမီးထက် အသက်အများကြီး ကြီးနေပေမယ့် အခုအချိန်မှာ တော့. . သဘောမတူလဲ မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူးကွယ် 

ပေါ်သမီးလေးက အခုမှ (၁၅) နှစ်ပြည့်ကာစ သေးတာ... အသက်ခြင်းကွာနေပေမယ့်လည်း ခုမှတော့ သဘောမတူလို့လဲ မဟုတ်နိုင်တော့ဘူး 

ကွယ်” ။ 

“ ငါအခုမှ အသက် (၂၄) ဘဲရှိသေးတာ.. သမီးနဲ့ အသက်ကွာလို့ သဘောမတူဘူးတဲ့.. မှဖြစ်ရလေ အကြောင်းမှန်သာသိသွားရင် ဖွားတိုးတက်ပြီး သေသွားနိုင်တယ်... မပြော ဘုပါဘူးလေ... အချိန်တန်ရင်.. အဖြေမှန်ပေါ် ဥလိမ့်မယ်...” 

နီဟဇော်၏ အမေသည် ပါတ်ဝန်းကျင်မှ ယူဆ ခံများနှင့် နေနိုင်ကသူမ သူမီးကို ခိုးယူထားသည် ဆွတ်စွဲကာ ပြန်သွားသည်။ နောက်တစ်နေ့ ညနေ နေနိုင်အလုပ်မှ ပြန်လာချိန်တွင် နီမာဝ်တို့အိမ် ဘ်မှ ယိုသံများ ကြားလိုက်ရသည်။ သူမ၏သမီး 

ပို့ပေးလိုက်သော စာကိုဖတ်လိုက်ကြရ၍ ဖြစ်ပေ မည်။ အဖြေကရှင်းပေပြီ.... ။ 

နီမာဂ် ရေးလိုက်သောစာကလေးမှာ ဤသို့ ဖြစ်ပေမည်။ 

“ မေမေ... 

သမီးကို ခွင့်လွှတ်ပါ... သမီးကိုနေနိုင်တို့ တစ်ဘက်ခန်းမှာ ငှားနေတဲ့.. မကြည်ပြာယောကျာ်း ၁၁ဘကြီးနဲ့ ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားပါပြီ...။ အဲဒီအတိုင်းပါပဲ မကြည်ပြာရယ်...” နေနိုင်ကတစ်ဘက် ခန်းမှအဖိုးကြီး၏ အငယ်မ လေး မကြည်ပြာကို ရှင်းပြလိုက်သည်။ ။ " တော် တော့ အတိုင်းဆို အဖိုး ကြီးနဲ့ ... ကောင်မလေး.. ကျွန်မကို.. ဒီအတိုင်းသား ခဲ့ကြပြီပေါ့ . . ဟီး ဟင့် ဟင့် "တစ် ဘက်ခန်းမှ မကြည်ပြာမှာလည်း နေနိုင်ပြောသမျှကို 

၃၇ 

နားထောင်နေရင်းက နောက်ဆုံးတွင်သဘောပေါက် 

သွားကာ ဝမ်းနည်းစွာ ငိုကြွေးရင်း တစ်ဘက်ခန်းသို့ - ပြန်သွားလေတော့သည်။ 

ညသည်တိတ်ဆိတ်နေသည်။ 

ထိုအိမ်ကြီးရှိ အခန်းတစ်ခုဆီမှာတော့ သဘာဝ ချင်းမတူကြသည့် လူသားနှစ်ဦးရှိနေကြသည်။ ။ 

သူတို့နှစ်ဦးစလုံး၏ စိတ်တွင် တစ်ကယ်တော့ လိုအပ်နေကြသည့် ကွပ်လပ်ကလေးများကိုဖြည့်စွမ်း ချင်နေကြသည်။ အမှန်တစ်ကယ် လိုအပ်နေကြ 

သောကွက်လပ် ကလေးများကို ဖြည့်စွမ်းနိုင်ပါက နှစ်ဦးစလုံး၏ အာသာဆန္ဒများမှာ ပြည့်ဝသွားကြ မည်မှာအမှန် ပင်ဖြစ်ပေသည်။ 

မနေနိုင်၍ စမည့်သူကတော့ လာပေပြီ. . . 

နေနိုင်သည် ဖြစ်ပြီးခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်များ ကိုအိပ်ယာတွင် ပက်လက်လှန်ရင်း စဉ်စားခန်းပင် 

နေမိလေသည်။ 

ညသည်တိတ်ဆိတ်စွာဖြင့် မှောင်နေသည်။ ထိုစဉ်ညဉ်သာ စွာဖြင့် တံခါးတွန်းဖွင့်သံကြားလိုက် ရသဖြင့် အသာငဲ့စောင်းကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ မိန်းမတစ်ဦး၏ ပုံသဏ္ဍာန်ကို အမှောင်ထဲတွင် မထင်မရှားတွေ့လိုက်ရသည်။ ပွင့်သွားသောတံခါး ပနေ နိုင် ပက်လက်လှန် အိပ်နေရာ ကုတင်ရှိရာသို့ တရွေ့ရွေ့လှမ်းလာသည်။ 

မလှမ်းမကမ်း အရောက်တွင် နေနိုင်သည်အံ့ဩ စွာဖြင့် - 

“မ.. ကြည်. . . . ခစ် ခစ်. . ဟော.. တာ. . လာလုပ်... တာလဲ. . ဟင် ” 

“ ဟင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ကိုနေနိုင်ရယ်.. ရှင်လဲ. . လိုအပ်နေတဲ့လူတစ်ယောက်ပဲ. . ကျွန်မလဲ အရမ်း.. အရမ်းကြီးကို တောင့်တနေမိတယ်..။ 

ကြောင်ကတွင်းပျက်နှင့် ဇက်တောင်ပံ ကျိုးကျိုး တွေ့ကြ လေသတည်းပေါ့ ကိုနေနိုင်ရယ်... ကင်း. ဟင်း.. ,, ဟင်း " 

ကြည်ပြာသည် စကားကိုတစ်လုံးချင်းပြောရင်း မတ်တတ်ရပ်လျှက်ကပင် အင်္ကျီကျယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖြတ်နေသည်။ 

အတွင်းခံ ဘလာစီယာကိုလည်း ချွတ်လိုက် သည်။ ဝင်းဝါ၍ နေသော ရင်သားပံ့ပံ့လေးနှစ်လုံးမှာ အတားအဆီး ကင်းမဲ့စွာဖြင့် ပေါ် ထွက်လာသည်။ 

နေနိုင်သည် အထိတ်ထိတ် အလန့်ဖြင့် ... “ မလုပ်နဲ့... မလုပ်နဲ့..” သို့သော် .. 

နောက်ကျသွားပေပြီး .... မကြည်ပြာသည် ဝတ်ထားသော ထမီကို ထပ်မံ၍ ချွတ်ချလိုက်ပြန် သည်။ နေနိုင်ကုတင်ဘေး စာကြည့်စားပွဲ ခုံပေါ်မှ 

ပီးခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြန်သည်။ လုံးတီးခန္ဓာပေါ် တွင်အောက်ခံ ပင်တီကလေး တစ်ထည်သာလျှင် ကျန်ပေတော့သည်။ ( နေနိုင်ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူ၍ နေလေသည်။လုံ မျည်အောက်မှ လီးမှာလဲ တစ်ဆတ်ဆတ်နှင့်တုန်၍ 

တောင်မတ်လာသည်။ 

ရှက်မနေပါနဲ့... ကိုနေနိုင်ရယ်... တစ်အိမ် လုံးမှာ.. ကိုနေနိုင်ရယ်. . ကျွန်မရယ် နှစ်ယောက် ထဲ ရှိတဲ့ဟာကို.. - ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း + နေကြ ရအောင်နော်...” ပါးစပ်မှ တစ်တွတ်တွတ်ပြော ရင်း... နေနိုင်ကုတင်ပေါ်တွင် တင်ပူလွှဲ ဝင်ထိုင် လိုက်သည်။ 

နေနိုင်နဖူးမှ ဆံဆလေးများကို သပ်တင်ပေး ရင်း နှုတ်ခမ်းကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ 

နေနိုင် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ချလိုက်သည်။ 

နောင်မှကြည့်ရှင်းဟု..... ။ 

ပစ်ကွင်းထဲ ဝင်လာသည့် သားကောင်ကိုတော့ အလွတ်မပေးတော့ 

ကြည်ပြာမှာ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ငုံခဲရင်း... လက်အစုံကလည်း တစ်ရွေ့ရွေ့နှင့် လှုပ်ရှားနေ သည်။နေနိုင် အင်္ကျီကျယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်း ဖုတ်နေသည်။ ပြီးတော့ အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းတွင် တင်ထားလိုက်သည်။ 

နောက်... တရွေ့ရွေ့နှင့် နေနိုင်ခါးပုံစ ရှိရာ သို့လက်က ရောက်လာပြန်သည်။ 

အသာအယာ ဖြည်လိုက်သောအခါ လုံချည်သာ တွင်းမှ တစ်ငေါက်ငေါက်နှင့် ထောင်ထနေသော လီးကြီးမှာ ပါးပြင်းထောင်နေသော မြွေဟောက် ကြီးတစ်ကောင် အလား . လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ် ပေးလိုက်သောအခါ ပူနွေးသော 

အထိအတွေ့ကြောင့် တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးသေးသော နေနိုင်မှာ ရင်ထဲတစ်လှိုက်လှိုက်နှင့် ကတုန်ကရင် ကြီးဖြစ်လာသည်။ 

“ ရှက်မနေပါနဲ့ ကိုနေနိုင်ရယ်. . . ရှင်ကျွန်မကို မှန်းမှန်းပြီး ရှင့်အခန်းထဲမှာ ဂွင်းထုနေတာကို ကျွန်မ အခန်းကချောင်းချောင်းကြည့်ပြီး မြင်နေရတယ်.. အခုလက်တွေ့ စမ်းကြည့်ရတာပေါ့.. မဟုတ်ဘူး 

လား . . . ။ 

ပါးစပ်မှလည်းပြော... လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေပေ, , , 

နေနိုင်မှာ သူလုပ်သမျှကို အသာငြိမ်ခံနေလိုက် 

သည်။ 

“ အား... ... ကောင်းလိုက်တာ....မ ကြည်ပြာရယ်...” 

နေနိုင် လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်ကလေးများပင် စို့လာချေပြီ.. 

ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သောအခါ နေနိုင်မှာလည်း နေနိုင်မှာလည်း ကောင်းလွန်း၍ အရည်များပင် ထွက်လုမတတ်ရှိနေတော့သည်။ 

“ ကဲ. ...... ကိုနေနိုင် ကျွန်... လုပ်ပေးတော့မယ် 

“ ကဲ... ကိုနေနိုင်... ဒီလိုလုပ်ကြရအောင်... ကျွန်မကိုလဲ မှုတ်ပေးပါဦး... ပြောရင်း သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကို နိုင်၏ မျက်နှာပေါ်တွင် မှောက်ချ လိုက်သည်။ 

သူမ၏မျက်နှာမှာတော့ နေနိုင်၏လီးကြီးပေါ် တူးအပ်လျှက်... 

အင်္ဂလိပ်လို စစ်စတီနိုင်း ပုံစံဖြစ်သွားသည်။ နေနိုင်ကလည်းသူ့မျက်နှာပေါ်တွင် ရောက်နေသော ကြည်ပြာ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို... အသေအချာ ကြည့်ဖြိုးထွက်နေသော စောက်စေ့ကလေး ရှိရာနေ ရာကိုလျှာကလေးနှင့် ယိုးဒိုးတပ်ပေးလိုက်သော အခါ. . ကြည်ပြာမှာ ဖင်ကြီးများ မြောက်မြောက် တတ်သွားသည့်တိုင်အောင် အရသာ တွေ့သွားရ လေသည်။ သူလည်းအားကျမခံနိုင် နေနိုင်၏ ဒစ် ဖျားနေရာမှငုံ၍ အရင်းသို့တိုင်အောင် ပါးစပ်ဖြင့် 

ကြည်ပြာမှာ ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် သူမ၏ပေါင်နှစ် လုံးကိုဖြဲကာ နေနိုင်အပေါ်သို့ ခွ၍ ထိုင်လိုက်ပြီးလီး ကြီးကိုလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ စောက် ဖုတ်ဝကို 

တေ့လျှက် ဖြေးညှင်းစွာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ 

“ ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်.. အ.. အ.. အ.. ကောင်းလိုက်တာ.. မကြည်ပြာရယ်.. ခင်ဗျားတော် တယ်ဗျာ.. ခင်ဗျားကို ကျွန်တော် ချစ်သွားပြီဗျာ..။ 

ကြည်ပြာမှာ စီးချက်မှန်စွာ နေနိုင်အပေါ်မှခွလိုး ပေးနေလေသည်။ 

“ကိုနေနိုင်ရယ်... ကျွန်မလဲ ကောင်းတယ် 

ရှင် 

နေနိုင်မှာ အပေါ်မှ လိုးပေးနေသော ကြည်ပြာ ၏ခါးသေးသေးလေးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ကာလီးကြီးပေါ်သို့ စောင့်၍ ထိုင်ချစေပြီး အောက်မှ လီးကြီးကို ကော့ကာစောက်ဖုတ်ထဲသို့ သွင်းပေး 

လေသည်။ 

မ... မကြည်ပြာရယ် . ကောင်းလိုက်တာ.. မကြည်ပြာ.. အားရအောင်လိုးနေ... မကြည်ပြာ ကောင်းအောင်စောင့်လိုးနော် ကျွန်တော်ကတော့ ကောင်တယ်... ။ 

ကျွန်မလဲ... ကောင်တယ်... ကိုနေနိုင်. . ရှင့် ၂ လီးကြီးကို ... အားရလိုက်တာ ကိုနေနိုင်ရယ်စောက် 

ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများနှင့် အစေ့ကို လီးကြီး၏ | ဒစ်ပိုင်နှင့် ပွတ်တိုက်သလို သွင်းလိုက် ထုတ်လိုတိုင်း ဖြစ်နေ၍ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အရသာအလွန် 

ကောင်းနေကြလေသည်။ မ.. မကြည်ပြာ. . ကျွန်တော် တစ်လှည့်တော့ လုပ်ပေးအုံးမယ်ဗျာ ကျွန်တော်.... ကျွန်တော်.. သိပ်အားမရဘူး.. ကြည်ပြာရယ်.. 

ကို နေနိုင်သောပါပဲလေ.. လုပ်ပါရှင်... နေနိုင်မှာထ၍ ဒူးထောက်လိုက်ရာ ကြည်ပြာမှာ အဆင်သင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးလိုက်လေ သည်။နေနိုင်သည် စောက်ဖုတ်ဝသို့ လီးကြီးကိုတော့ ၍ အားရပါးရစောင့်ချလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ကွဲသွား 

လေသည်။ “ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်.. ဖတ်.. ဖတ်... ကောင်းလိုက်တာ ကြည်ပြာရယ်... အား.. အား..... ကိုနေနိုင်... အောင့်.. အောင့်တယ်.. 

အောင့်တယ်ရှင်... နေနိုင်မှာတော့ အရသာတွေ့နေ ၍ကြည်ပြာပြောတာကို မကြားချင်ယောင်ဆောင် 

ချစ်တယ်ဗျာ... ကျွန်ဖလ်... ရှင့်ကို ချစ်ပါတယ် 

ရှင်. . " 

၄၆ ပြီးအဆက်မပြတ်ဆောင့်နေလေတော့သည်။ကြည် ပြော၏ အောင့်တယ်အောင့်တယ် ညည်းညူနေမှု 

ကြောင့်နေနိုင်သည် သူမ၏ နှင်းဆီဖူးသဖွယ်နှုတ် ခမ်းလေးအား စုပ်ယူနမ်းရှိုက်နေလေသည်။လက် တစ်ဖက်ကလည်း ကြည်ပြာ၏ နို့နှစ်လုံးကို အဖျား လေးမှချေ၍ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်လေသည်။အောက် ပိုငါးကလေး အဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ပေးနေရာ မကြာခင်မှာပဲ ကြည်ပြာအရသာ တစ်မျိုးခံစားရလေ 

သည်။ 

“မ.. ကြည်ပြာ, , အောင့်သေးလားဟင်. . မ အောင့်တော့ဘူး..... ကိုနေနိုင်ကောင်း... ကောင်း ၊ လာပြီး..အား...... ဟုတ်ပြီး ... ကောင်းတယ် ... အရမ်း 

ကောင်းတယ် ကိုနေနိုင်... ကျွန်မအရည်တွေ “ထွက်ချင်လာပြီ.. “ ကျွန်တော်လဲ. . . . ပြီးပြီး... ကျွန်မလိ... ပြီးပြီ.. ကိုနေနိုင်... မကြည်ပြာရယ် 

နေနိုင်နှင့် ကြည်ပြာတစ် ယောက် နှင့်တစ် 

ယောက်တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်၍နမ်းရှူရင်း ကြည်ပြာ အဖော်မှာနေနိုင်၏ နှာခေါင်းချွန်ချွန်ကို တစ်အားဖိကိုက် ( လိုက်လေသည်။ 

“အား... ” 

နေနိုင်သည်ချွေးများစိုရွဲကာ လန့်နိုးလာသည်။ တစ်ဘက်ခန်းမှ ကြည်ပြာက ဘာဖြစ်တာလဲဟင် လန့်လိုက်တာရှင်..” 

“အိပ်မက် မက်ပြီးလန့်အော်တာဗျို့...” 

ထိုရပ်ကွက်တွင် စာရေးသူမှာ ဆက်လက်ရေး တိုင်ဆဲပင်ဖြစ်သည်။ 

များ အုံးမည်