တေစၧမေလး ၀င္မီ
အခ်စ္တကၠသိုလ္မွ ကူးယူသည္…
ေလွခါးမ်ားကုိတစ္ဆင့္ခ်င္းတစ္ဆင့္ခ်င္းလွမ္းတက္ျပီး
ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အေပၚထပ္သုိ႔ရာဇာေရာက္ခဲ့သည္။
အဘေရာက္ေနတာၾကာျပီလားျပဳံးေမ ာင္။
ရာဇာက အခန္းေပါက္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ျပဳံးေမာင္ကုိ ေမးလုိက္ပါတယ္။
ၾကာျပီ ဗုိလ္ၾကီး တစ္နာရီေလာက္ရွိျပီ။
ရာဇာေရာက္လာျပီလား ၀င္ခဲ့။
ရာဇာက အနည္းငယ္တြန္႔ေက်ေနေသာ ယူနီေဖာင္းကုိ လက္ျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္
ျပဳျပင္လုိက္ျပီး အခန္းတြင္းသုိ႔၀င္ျပီးအေလးျပဳလုိက္သည္။
စားပြဲေနာက္က ဆုံလည္ထုိင္ခုံမွာထုိင္ေနေသာ ပုဂၢဳိလ္ၾကီးက
စားပြဲေရွ႕မွာ ခ်ထားေသာထုိင္ခုံကုိညႊန္ျပလုိက္ျပီး။
လာ ရာဇာ ထုိင္။
ျပဳံးေမာင္ေရ အခန္းတံခါးကုိပိတ္လုိက္ျပီး ေလွခါးအတက္မွာသြားေစာင့္လုိက္။
ဘယ္ဧည့္သည္လာလာ ေအာက္ထပ္ကဘဲေစာင့္ခုိင္းၾကားလား။
ဟုတ္…အဘ…
ျပဳံးေမာင္ကတံခါးကုိေစ့လုိက္ျပီး ေလွခါးဘက္ကုိထြက္သြားပါတယ္။
ဗုိလ္ျပဳံးေမာင္ရဲ႕ ရႈးဖိနပ္သံတစ္ေဒါက္ေဒါက္က ေ၀းကြာသြားျပီး
ေလွကားရင္းမွာ ရပ္သြားသံကုိၾကားလုိက္ရပါတယ္။
ရာဇာ ကေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားေနပါတယ္။ နယ္မွာတာ၀န္က်ေနတဲ့သူ႔ကုိ
ဒီကုိေခၚျပီဆုိကတည္းကသူ႔ကုိ အထူးတာ၀န္တစ္ရပ္ေပးေတာ့မယ္ဆုိတာသိေနပါတယ္.။
တကယ္ေတာ့ ရာဇာဟာ အထူးေလ့က်င့္ထားတဲ့တပ္ဖြဲ႔၀င္တစ္ေယာက္ပါ။
အသက္က (၂၅)၀န္းက်င္ျဖစ္ေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ထူးခြ်န္မႈေတြၾကိဳးစားမႈေတြေၾကာင့္
အထူးတပ္ဖြဲ႕ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ရာထူးတုိးခဲ့တာပါ။
ေရွ႔မွာထုိင္ေနတဲ့ပဂၢိဳလ္ၾကီးက သူ႔ေရွ႕ကဖုိင္တြဲတစ္ထပ္ၾကီးကုိေပးလုိက္ျပီး
ကဲ ဗုိလ္ၾကီးရာဇာ..ဒီထဲမွာ အမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြအကုန္ပါပါတယ္။
ဒီတာ၀န္ကုိစီအုိင္ဒီကေနစုံစမ္းဖုိ႔ခဲယဥ္းေနတာေၾကာင့္ ဒုိ႔အဖြဲ႔ကုိ အကူအညီေတာင္းခဲ့တာပါ။
အေရးလဲၾကီးတယ္….စုံစမ္းေနစဥ္ကာလအတြင္းမွာ
တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ မင္းဆက္သြယ္ႏုိင္ေအာင္စီစဥ္ေပးထားပါတယ္။
အမႈကုိေတာ့ မေပၚေပၚေအာင္စုံစမ္းပါ။
မင္းအရည္အခ်င္းေတြကုိ သိျပီးသားျဖစ္လုိ႔ မင္းကုိယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔
တာ၀န္ေပးတာပါ။
ယုံၾကည္မႈနဲ႔ထုိက္တန္တဲ့ရလာဒ္ကုိမင္းျပႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ကုိယ္ယုံၾကည္တယ္။
ဘာတင္ျပစရာရွိေသးလဲ.။
မရွိပါဘူး အဘ။
ေအးေအး…မင္းလုိအပ္တဲ့ ကိစၥေတြစီစဥ္စရာရွိတာေတြအတြက္
လုိအပ္တာေတြကုိ ဗုိလ္ျပဳံးေမာင္က စီစဥ္ေပးလုိက္မယ္။
ဟုတ္..အဘ
ရာဇာက ထုိင္ရာမွထလုိက္ျပီး…အေလးျပဳလုိက္ကာ အခန္းျပင္ဘက္သုိ႔ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။
ၾကီးေလးေသာ တာ၀န္တစ္ရပ္က သူ႔ေခါင္းေပၚေရာက္ေနျပီျဖစ္သျဖင့္
ရင္ထဲပင္ေလးလာမိသည္။
ဗုိလ္ျပဳံးေမာင္က ..ဗုိလ္ၾကီးအဆင္ေျပခဲ့ရဲ႔လား။
အင္း…လုိ႔ဘဲသူတုိးတုိးေလးေျပာလုိက္သည္။
ေအာက္ထပ္ကုိျပန္ဆင္းလာခဲ့ျပီး ကားပါကင္တြင္ရပ္ထားေသာ
သူ႔ကားကုိ ထုတ္ကာ သူတည္းခုိေနေသာ ဟုိတယ္သုိ႔ျပန္ခဲ့သည္။
ဟုိတည္က အခန္းထဲေရာက္မွ သူ႔ကုိေပးလုိက္ေသာ
အမႈတြဲကုိသူေအးေအးေဆးေဆးဖတ္ရဦးမည္။
ေခါင္းထဲညွီးေငြ႕ေငြ႔ျဖစ္လာသျဖင့္ ကားေမာင္းရင္း သီခ်င္းဖြင့္နားေထာင္လုိက္သည္။
သီခ်င္းကကားထဲတြင္ ပ်ံ့လြင့္လာသည္….
ဗုိလ္ၾကီးရာဇာတစ္ေယာက္ကေတာ့ ခုနကအမႈကိစၥကုိ ေခတၱခဏေတာ့
ေမ့သြားေခ်ျပီ.။ သူအင္အားျပည့္ေအာင္အနားယူဦးမည္.။
ျပီးလ်ွင္ေတာ့… သူ႔ကုိတာ၀န္ေပးအပ္ထားသည့္ေနရာသုိ႔။
ကြ်န္းသာယာ.အပန္းေျဖစခန္း။
ျမိတ္ျမိဳ႕မွသြားလ်ွင္ ေရမုိင္(၁၅၀)ေက်ာ္တြင္ရွိေသာ ကြ်န္းတစ္ကြ်န္းေပၚတြင္ဖြင့္လွစ္ထားသည္။
ဖြင့္လွစ္ထားတာၾကာျပီျဖစ္ေသာ္လည္း..
ကြ်န္းေပၚတြင္ ဟုိတယ္တစ္ခုတည္းဖြင္လွစ္ထားသည္ကတစ္ေၾကာင္း။
ဖုန္းလုိင္းကလည္းမိတစ္ခ်က္မမိတစ္ခ်က္။
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက တစ္ပတ္တစ္ခါတည္း အဆုိပါကြ်န္းသုိ႔
သေဘၤာငယ္တစ္စီးသာ အသြားအျပန္ရွိသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္
သြားလုိသူမ်ားအေနျဖင့္ သြားေရလာေရးလြယ္ကူေသာ အျခားကြ်န္းမ်ားသုိ႔သာ
သြားေရာက္ေလ့ရွိၾကသည္။.
ဒီေန႔ေတာ့ တနဂၤေႏြေန႔။ ထုိကြ်န္းသုိ႔ ျမိတ္မွ သေဘၤာထြက္သည့္ေန႔။
ရာဇာကဆိပ္ခံေဘာတံတားေပၚမွသေဘၤာေပၚတုိ႔တက္လုိက္သည္။
သေဘၤာ အငယ္စားေလးပင္။
ခရီးသည္က စုစုေပါင္း သူႏွင့္မွ(၇)ေယာက္သာ။
သူတစ္ေယာက္တည္း သူစိမ္း။
က်န္ေသာ(၆)ေယာက္က သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုတစ္စု။
အသက္ (၂၀)ေက်ာ္၀န္းက်င္ လူငယ္(၆)ေယာက္။
မိန္းကေလး(၃)ေယာက္၊ ေယာက်ၤားေလး(၃)ေယာက္။
သေဘၤာက ထုိကြ်န္းမွဟုိတယ္ပုိင္ရွင္၏ သေဘၤာဟုသိရသည္။
အလုပ္သမားက (၂)ေယာက္ မာလိန္မွဴးကတစ္ေယာက္။
ကဲ….သြားၾကရေအာင္….
သေဘၤာမာလိန္မွဴးျဖစ္ဟန္တူသည့္အဘုိးၾကီးက
ေက်ာက္ဆူးၾကိဳးကုိျဖဳတ္လုိက္ျပီး….သေဘၤာကုိကမ္းမွခြာလုိက္သည္။
သေဘၤာက ကြ်န္းသာယာဆီသုိ႔ စတင္ထြက္ခြာေခ်ျပီ။
ရာဇာလည္း ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္.။
ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ေရျပင္မ်ားသာ။
ကြ်န္းသာယာမွာ သူစုံစမ္းရမည့္ေနရာကား ကြ်န္းသာယာမွာရွိသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ (၂)ႏွစ္က ကြ်န္းသာယာတြင္ လူေပ်ာက္မႈတစ္ခုျဖစ္ပြားခဲ့သည္။
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားလူငယ္တစ္စုထုိကြ်န္းသာယာသုိ့ခရီးထြက္ခဲ့ၾကသည္။
အေပ်ာ္ေလ့လာေရးခရီးေပါ့။
ုထုိခရီးစဥ္တြင္ ၀င္မီ ဆုိေသာ ေကာင္မေလးကား မုိးသည္းထန္စြာရြာသြန္းသည့္
ညတစ္ညတြင္ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့သည္။
ကြ်န္းအႏွံ႔ပုိက္စိတ္တုိက္လုိက္ရွာေသာ္လည္းမေတြ႔ဟုဆုိသည္။
က်န္ခဲ့ေသာလူငယ္မ်ားကုိေမးေသာ္လည္း သူတုိ႔လည္းမသိ။
ထုိညကမုိးရြာေနသျဖင့္ ကုိယ့္အခန္းကုိယ္အိပ္ေနၾကျပီး
၀င္မီေပ်ာက္ဆုံးသြားတာကုိမသိလုိက္ဟုဆုိၾကသည္။
ထုိ ၀င္မီ ဆုိေသာေကာင္မေလးကား သူေဌးၾကီးတစ္ဦး၏သမီး။
တစ္ဦးတည္းေသာသမီး။
ဘာေတြျဖစ္လုိ႔ျဖစ္ခဲ့သည္ဆုိတာကုိ သူ႔အေဖကသိလုိေနသည္။
အၾကီးပုိင္းမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရွိသျဖင့္ သူမအေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးစုံစမ္းၾကေသာ္လည္း
မထူးျခား။ ထူးျခားသည္က ၀င္မီ တည္းသြားေသာ အခန္းတြင္
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ေသြးလက္၀ါးရာ တစ္ခုေပၚေပၚလာသည္ဆုိေသာသတင္း။
ျပီးေတာ့ ထုိဟုိတယ္တြင္ ည(၁၂)နာရီခန့္႔ အခန္းတံခါးမ်ားကုိ ေခါက္သျဖင့္
တံခါးဖြင့္ၾကည့္လ်ွင္အရိပ္တစ္ခုျဖတ္ေျပးသြားတာျမင္ရျပီး
လုိက္ၾကည့္လ်ွင္ဘာမွမေတြ႔ရဘူးဆုိေသာသတင္းပင္။
၀င္မီ နဲ႔အတူသြားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ႏွစ္တုိင္းဒီလုိအခ်ိန္ေရာက္လ်ွင္
သူတုိ႔ဖုန္းတြင္ Message တစ္ခု၀င္ျပီး ကြ်န္းေပၚသုိ့စုသြားတတ္ၾကသည္
ဆုိေသာသတင္းကုိ ရခဲ့သည္။
ယခုသေဘၤာေပၚတြင္သူျမင္ေနရေသာ လူငယ္(၆)ေယာက္ကား
၀င္မီ ဆုိေသာ ေပ်ာက္ဆုံးေနသည့္ မိန္းကေလး၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္ကုိ
ရာဇာတစ္ေယာက္ သိထားျပီးသားျဖစ္ေပေတာ့သည္။
ေရလမ္းခရီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ခရီးကအနည္းငယ္ေတာ့ေႏွးသည္။
ရာဇာလည္းကုန္းပတ္ေပၚသုိ႕ခဏတက္ခဲ့သည္။
ခုနကလူငယ္အုပ္စုထဲမွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ကုန္းပတ္ေပၚမွာ
သူ႔ထက္အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနသည္။
အဟမ္း..ရာဇာေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လုိက္သည္။
ေကာင္မေလးက အနည္းငယ္ျပဳံးုျပလုိက္သည္။
ဒီကညီမေလးတုိ႔ကကြ်န္းသာယာသြားၾကမလုိ႔လား…။
ဟုတ္အကုိ….ညီမတုိ႔ကႏွစ္တုိင္းကြ်န္းသာယာသြားေနက်ေလ။
ေၾသာ္…။
ဒီကအကုိကအလည္ဘဲလား။။
ဆုိပါေတာ့ ညီမေရ။ အကုိ႔နာမည္ကရာဇာပါ။
ဟုတ္.ညီမနာမည္က စုိးစိုးေ၀ပါရွင့္..။
ဒါနဲ႔အကုိက ကြ်န္းသာယာကုိ ဘာကိစၥ
ရန္ကုန္ကပါ……။ ကြ်န္းသာယာကုိမေရာက္ဖူးလုိ႔။
ျပီးေတာ့ အဲ့ကြ်န္းကသာယာတယ္လုိ႔ေျပာၾကလုိ႔ေလ..။
အပန္းေျဖရင္းလာခဲ့တာ။
ဟင္.စုိးစုိးေ၀.ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာကအံ့ၾသသြားေသာမ်က္ႏွာ။
အကုိ႔ကုိကြ်န္းသာယာက သာယာတယ္လုိ႔ဘယ္သူကေျပာတာလဲ…။
အင္း…အကုိ႔မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေျပာတာပါ။
ဒါဆုိရင္ေတာ့ အကုိညာခံလုိက္ရျပီ…
အဲ့ကြ်န္းကေလ….။
အဲ့ကြ်န္းကဘာျဖစ္လုုိ႔လဲ ညီမေလးရဲ႕။
ဟုိ..ဟုိ…ေကာင္မေလးက တစ္ခုခုကုိထိတ္လန္႔ေနေသာပုံစံ။
ဟဲ့…စုိးစုိး နင္ကဒီကုိေရာက္ေနတာကုိး…။
စုိးစုိးေ၀ရဲ႔ ပုခုံးကုိပုတ္ရင္း ေျပာလုိက္ေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။
ေနာက္မွာ ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္လဲပါေသးသည္။
လန္႔လုိက္တာ ရုိစီရယ္…အသံမေပးဘာမေပးနဲ႔။
ခစ္ခစ္…နင္ကသာယာေနတာကုိးဟ။
အုိ…စုိးစုိးေ၀ အနည္းငယ္ေတာ့ရွက္သြားဟန္တူသည္..မ်က္ႏွာေလးနီသြားသည္။
နင္ကလဲဟာ..ဒီကအကုိကုိအားနာစရာ…။
ဟိဟိ..ေဆာရီးေနာ္..အကုိ ညီမတုိ႔ကစေနက်မုိ႔လို႔။
ရပါတယ္ဗ်ာ..
ရာဇာကေဆးလိပ္ဗူးကုိထုတ္ရင္း ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကုိထုတ္ဖြာလုိက္သည္။
ေနာက္မွ ပါလာေသာ ေယာက်ၤားေလးကုိ…တစ္လိပ္လွမ္းေပးရင္း။
ဒီကညီေလးေဆးလိပ္ေသာက္တတ္လား.။
ထုိေကာင္ေလးက ေဆးလိပ္ကုိယူလုိက္ျပီး…
ဟုတ္..ေက်းဇူးအကုိ။
ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ေမာင္ေမာင္ပါ အကုိ။
စုိးစုိးေ၀ႏွင့္ ရုိစီတုိ့ကား ကုန္းပတ္တစ္ဖက္ကုိသြားျပီး စကားေျပာေနၾကသည္။
ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ရာဇာလည္းစကားတေျပာေျပာျဖင့္ ရင္းႏွီးသြားၾကသည္။
အမွန္တကယ္ေတာ့ ရာဇာက သူတုိ႔နာမည္ေတြအားလုံးကုိသိျပီးသားျဖစ္သည္။
ေကာင္မေလး(၃)ေယာက္နာမည္က စုိးစုိးေ၀၊ ရုိစီ၊ ႏြယ္သာကီ၊
ေယာက်ၤားေလး(၃)ေယာက္နာမည္က ေမာင္ေမာင္၊ သာထက္၊ နုိင္မင္းဆုိတာ
သူအားလုံးသိျပီးသားျဖစ္သည္။
သူတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားအားလုံးကုိလဲ
စုံစမ္းစုေဆာင္းထားျပီးသားျဖစ္သည္။
သူတုိ႔လူငယ္အားလုံးသည္ လြန္ခဲ့ေသာ(၂)ႏွစ္က ကြ်န္းသာယာမွာေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ျပီး
ယေန့အခ်ိန္ထိရွာမေတြ႔ခဲ့ေသာ ၀င္မီဆုိသည့္ေကာင္မေလး၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ား
ျဖစ္ေနၾကသည္မဟုတ္ပါလား။
(ေမာင္ေမာင္)
အသက္(၂၃)ႏွစ္ခန္႔။
သူ၏ မိဘမ်ားက မုိင္းရႈးျမိဳ႕မွ ေက်ာက္သူေဌးမ်ား။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ သတၱေဗဒျဖင့္ ဘြဲ႕ရထားသည္။
ယခု ရန္ကုန္တြင္ မုိဘုိင္းဖုန္းမ်ဳိးစုံ၊ လ်ွပ္စစ္ပစၥည္း ေရာင္းသည့္ ဆုိင္ၾကီးတစ္ဆုိင္ဖြင့္ထားသည္။
(သာထက္)
အသက္(၂၃)ႏွစ္ခန္႔.
ဇာတိက ရန္ကုန္ကပင္။၄င္း၏မိဘမ်ားကဆုံးပါးသြားျပီ။
သုိ႔ေသာ္ သူ႔အတြက္အေမြအႏွစ္မ်ားစြာခ်န္ထားခဲ့သည္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ သတၱေဗဒျဖင့္ ဘြဲ႕ရထားသည္။
ယခုရန္ကုန္တြင္ ေမာင္ေမာင္ႏွင့္အတူူဆုိင္အား တစ္၀က္စီပုိင္ဆိုင္ထားသည္။
(ႏုိင္မင္း)
အသက္(၂၃)ႏွစ္ခန္႔။
ဇာတိကမႏၱေလးက။
၄င္း၏မိဘမ်ားက လြန္ခဲ့ေသာ (၅)ႏွစ္ေလာက္ကကားေမွာက္ျပီးဆုံးပါးသြားသည္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွစိတ္ပညာျဖင့္ဘြဲ့ရထားသည္။
ရန္ကုန္ကသူ႔ဦးေလး၏ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းတြင္၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ေနသည္။
စုိးစုိးေ၀
====
အသက္ (၂၃)ႏွစ္ခန္႔။
မိဘမ်ားက ကုန္သည္ေတြပင္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ အဂၤလိပ္စာအထူးျပဳျဖင့္ဘြဲ့ရထားသည္။
ယခုေတာ့ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ လုပ္ကုိင္ေနသည္။
(ႏြယ္သာကီ)
=======
အသက္ ၂၃ ႏွစ္ခန္႔။
ဇာတိကေတာင္ၾကီးကျဖစ္သည္။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ အဂၤလိပ္စာျဖင့္ဘြဲ့ရထားသည္။
သူမမိဘမ်ဳိးရုိးကေစာ္ဘြားမ်ဳိးႏြယ္ေတြလုိ႔သိရသည္။
သူမမိဘမ်ား၏ကုမၸဏီလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ေနသည္ဟုသိရသည္။
(ရုိစီ)
အသက္က (၂၃)ႏွစ္ခန္႔။
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ သတၱေဗဒျဖင့္ဘြဲ့ရထားသည္။
သူမအေဖက တရုတ္၊သူမအေမ ကရွမ္းျဖစ္သည္။
ဇာတိက ရန္ကုန္ကပင္။
သူမကထက္ျမတ္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟုဆုိရမည္။
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတတ္ေပမဲ့
တစ္ဖက္မွာေတာ့ ကုမၸဏီေပါင္းမ်ားစြာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားစြာတြင္
ဦးေဆာင္ေနသူအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ေတာ့ လြန္စြာခင္ခင္မင္မင္ေနတတ္ျပီး
ပြင့္လင္းေဖာ္ေရြသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ဟုလည္းသိထားသည္။
သူမတုိ႔သူငယ္ခ်င္း၀င္မီဆုိသူေကာင္မေလးကား
အစုိးရအရာရွိၾကီးတစ္ဦး၏ သမီး။ လြန္ခဲ့ေသာ(၂)ႏွစ္က သူမတုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား
ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ စုျပီး အေပ်ာ္ခရီးခုိးထြက္ခဲ့ၾကစဥ္
၀င္မီတစ္ေယာက္ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ႏြယ္သာကီ ဖုန္းမွmessage ကုိျပန္ျပီးဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္။
ဒါေရာဆုိ အႀကိမ္ ၂၀ ထက္မနည္းေတာ့ဟုထင္မိသည္။
ငါ့ကုိကယ္ပါ ေယာင္းမတဲ႔
message ပုိ႕ေသာဖုန္းက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူဝင္မီဖုန္း။
သူမႏွင့္ဝင္မီ။ ျပီးေတာ့ဝင္မီေကာင္ေလး ျဖိဳးေမာင္ေမာင္သာသိေသာဖုန္း။ လြန္ခဲ႔ေသာ ၃ ႏွစ္ေလာက္က ဝင္မီႏွင့္သူမသြားဝယ္ခဲ႔ေသာနံပါတ္။ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားမသိ။
ထုိဖုန္းmessage ကုိ သူမခဏခဏ ရသည္။
ေျပာရလ်ွင္ေတာ့ ဝင္မီေပ်ာက္ဆုံးသြားျပီးေနာက္ပုိင္းေပါ့။
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ေခၚေသာ္လည္းဖုန္းကမကုိင္။
တစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပင္ ဝင္မီေရနင္ဘယ္မ်ားေရာက္ေနလဲ
ဝင္မီတစ္ေယာက္အသက္ရွင္ပါေစလုိ႔သူမဆုေတာင္းေနမိသည္။
ဝင္မီႏွင့္သူမကား အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားထက္ပုိရင္းႏွီးသည္။
အေရးႀကီးကိစၥမ်ားရွိလ်ွင္အျမဲတမ္းတုိင္ပင္ေနက်။
ထူးဆန္းေနတာက ဝင္မီေပ်ာက္ဆုံးသြားျပီးေနာက္ပုိင္း
သူမ ထုိဖုန္း Message ကုိ ဝင္မီရဲ႕ဖုန္းမွ ပုိ႔ပုိ႔ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ျပီးေတာ့ ခရီးအတူထြက္ခဲ႔သည့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံသုိ့
ဝင္မီ၏ တစ္ျခားဖုန္းတစ္လုံးက ဝင္မီေပ်ာက္သြားသည့္ရက္ေရာက္လ်ွင္ဖုန္းေခၚဆုိျခင္းခံရျပီး ျပန္ကုိင္လ်ွင္မေျဖေႀကာင္း
ထုိဖုန္းဝင္သည့္ညဆုိလ်ွင္ သူတုိ႔ရဲ႕အိမ္ခန္းေတြအတြင္းမွာ
ညတုိင္လ်ွင္ဆံပင္ေရစုိေနသည့္မိန္းမတစ္ေယာက္
ဝင္မီနဲ႔တူသည္ မ်က္ႏွာကုိမမျမင္ရဘဲ
ေရာက္လာတတ္သည္ဆုိေသာ သတင္း။
ဒီလုိထူးဆန္းေသာအျဖစ္အပ်က္ေတြျဖစ္လာျပီးေနာက္ပုိင္းတြင္
သူမတုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားကြ်န္းေပၚကုိ တစ္နွစ္သြားခဲ႔ေသးသည္။
သူမကေတာ့ ထုိအခ်ိန္မွာခရီးလြန္ေနသျဖင့္လုိက္ပါခဲ႔ျခင္းမရွိခဲ႔။
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူမလုိက္ျဖစ္ေအာင္လုိက္မည္ဆုိျပီး
အေရးႀကီးအလုပ္မ်ားကုိလက္စသတ္ကာ
လုိက္ပါလာခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
ဒီတစ္ေခါက္မွာ သူမတုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုအျပင္
သူစိမ္းတစ္ေယာက္လုိက္ပါလာတာကုိေတြ႔ရသည္။
ကုိရာဇာလုိ႔သိရသည္။
လူပုံစံကေတာ့ ေယာက်ၤားပီသျပီးေယာက်ၤားေခ်ာေခ်ာေသာသူတစ္ေယာက္။ေဖာ္လည္းေဖာ္ေရြျပီးခင္မင္တတ္ဟန္တူသည္။
သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုေတြနဲ႕ ခရီးတစ္ဝက္ေလာက္မွာပင္ခင္မင္
ေနႀကျပီျဖစ္သည္။
ႏြယ္သာကီသက္ျပင္းခ်လုိက္သည္။
ကြ်နါးသာယာကုိမႈံျပျပေလးလွမ္းျမင္ေနရျပီ။
မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္းေရာက္ေတာ့မည္။
သေဘၤာငယ္ကားကြ်န္းသာယာ ေဘးကဆိပ္ကမ္းဆီသုိ႔ ကပ္လုိက္ေခ်ျပီ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ သေဘၤာေပၚမွဆင္းျပီး ျမင္ေနရေတာ သုံးထပ္ဟုိတယ္ အေဆာက္အအုံႀကီးဆီသုိ႔သြားႀကေခ်ျပီ။
ႏြယ္သာကီလည္းဆင္းျပီမွ သူမ ဖုန္းေလးက်န္ခဲ႔သည္ကုိသတိရသျဖင့္သေဘၤာေပၚျပန္တက္ျပီးျပန္ယူေနသျဖင့္ေနာက္က်သြားသည္။
သေဘၤာေပၚမွကမ္းေပၚထုိးတင္ထားေသာကုန္းပတ္ေပၚ
တက္စဥ္
အေမ့ ေရျဖင့္ေခ်ာေနသျဖင့္ေခ်ာ္လဲမလုိျဖစ္သြားသည္။
အုိ့ ႏြယ္သာကီကုိေနာက္မွ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကဖမ္းထိန္းေပးလုိက္သည္။ သေဘၤာေပၚမွာပါလာေသာကုိရာဇာဆုိသည့္လူစိမ္း။
ညီမေလး အဆင္ေျပရဲ႕လား။
ဟုတ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အကုိ။
ကုိရာဇာက ျပဳံးလုိက္ျပီး
ရပါတယ္ညီမေလး။
သြားရေအာင္ေလ ဒီကအကုိ။
သူမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကား ကမ္းေပၚသုိ႔တက္ခဲ႔ျပီး စကားတေျပာေျပာ
ျဖင့္လမ္းေလ်ွာက္လာခဲ႔သည္။
ညီမေလးကုိ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျမင္ဖူးသလုိဘဲ။
ကုိရာဇာစကားေၾကာင့္ ႏြယ္သာကီ ထူးဆန္းသြားသည္။
သူမလဲကုိရာဇာကုိ ျမင္ဖူးသလုိလုိ ဘယ္ေနရာမွာမွန္းစဥ္းစားမရ။
ဒါနဲ႔ညီမေလးမွာအမရွိလား။
အင္းအမရွိတယ္အကုိ။ မ နန္းသူဇာတဲ႔။
ဟင္ ဒါဆုိ ေတာင္ႀကီးကမဟုတ္လား။
(10) တန္းတက္တုန္းက (***)ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာေနခဲ႔တာေလ။
ဟုတ္တယ္အကုိ။ မမသူဇာနဲ႔အကုိကသိလုိ့လား။
ဟား သိတာေပါ့ ညီမေလးအမနဲ႔အကုိနဲ႔က
သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။
ဒါနဲ႔ သူဇာအိမ္ေထာင္က်သြားျပီၾကားတယ္။
ဟုတ္တယ္အကုိ ကေလး ၁ ေယာက္ရေနျပီ။
ေၾသာ္ ဟုတ္လား။ ကေလးရတာေတာ့မသိလုိက္ဖူး။
ႏြယ္သာကီ ကား ကုိရာဇာထူးထူးျခားျခားျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားတာသိလုိက္သည္။
ရာဇာ့အေနႏွင့္ေတာ့အတိတ္ကုိျပန္ေဆြးရတာေပါ့ေလ။
တကယ္ေတာ့ ႏြယ္သာကီအမနန္းသူဇာႏွင့္သူကားငယ္ရည္းစားေတြ။
ႏြယ္သာကီ က နန္းသူဇာ ျပျပေနသည့္ ညီအမနွစ္ေယာက္
တြဲရုိက္ထားသည့္ပုံမွာျမင္ဖူးတာ။
ျမင္ဖူးတုန္းကငယ္ငယ္ေလး။အခုေတာ့ သူ့အမနန္းသူဇာထက္ပင္ လွေနေသး။
ေမာင္မကဲနဲ႔ကြာ
နန္းသူဇာက ရာဇာ့ရင္ဘတ္ကုိလက္သီးဆုပ္ကာ မနာေအာင္ ထုရင္းေျပာလုိက္သည္။မရဘူး ဟင္း
ျပြတ္ အုိ ေမာင္
ရာဇာက နန္းသူဇာပါးကုိအနမ္းေခြ်ေတာ့
သူမရွက္ေနေသးသည္။ ရာဇာက ဗုိလ္သင္တန္းတက္ေနသည္။
ခြင့္ရသည့္အခ်ိန္တြင္ သူမႏွင့္လာေတြ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
ရာဇာႏွင့္ ေတြ႔သည့္ေနရာကား သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ အိအိျဖဴအိမ္မွာ ျဖစ္သည္။အိအိျဖဴကလည္းအလုိက္သိစြာေရွာင္ထြက္သြားသည္။
အိအိျဖဴမိဘေတြကလည္း ေန႔ခင္းဘက္ အလုပ္ကုိယ္စီနဲ႔
အျပင္ထြက္ျပီးညမွျပန္ေရာက္ေတာ့ရာဇာအတြက္ ok ေပါ့။
ေမာင္လြတ္ပါဦးကြယ္။
ႏုိးႏုိး ရာဇာကပါးစပ္က ေျပာရင္းလက္ကလည္း
နန္းသူဇာရဲ႕ သားျမတ္ကုိအက်ီေပၚမွညွစ္ေနသည္။
အုိ သူေနာ္ နန္းသူဇာဒါဘဲေျပာႏုိင္သည္။
ရာဇာႏွင့္ သူမကဒါ ပထမဆုံးအႀကိမ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။
၁၀ တန္းကတည္းက။
ရာဇာလက္ကလဲသြက္လက္သည္။
နန္းသူဇာအေပၚ အက်ီမ်က္စိတမွိတ္အတြင္းကြ်တ္ထြက္သြားသည္။
ေဘာ္လီသာက်န္သည္။
သူမေနာက္မွသုိင္းဖက္ကာႏုိ႔ကုိ ေဘာ္လီေပၚမွပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆုပ္္ေနျပီး လည္ဂုတ္ေတြဆံပင္ေတြကုိနမ္းေနသည္။
လ်ွာျဖင္ ့ လည္ပင္းေတြကုိယက္ေနေတာ့ နန္းသူဇာရင္ေတြ
ဖုိလာေတာ့သည္။
ခိခိ ေမာင္ သူဇာအူေတြယားလာျပီကြယ္။
ရာဇာကတစ္လုံးမွမေျပာဘဲ ဆက္နမ္းေနျပီး
လက္က သူမထမိန္ကုိေျဖေလ်ွာ့လုိက္ကာ ေပါင္ခြႀကားေနရာသုိ့
ကုိင္တြယ္လုိက္သည္။
အင္း အင္း သူဇာမ်က္လုံးေလးေမွးစင္းသြားျပီး
တုိးတုိးေလးညဥ္းေနသည္။
ရာဇာက သူဇာရဲ႔ ဆပ္စမုိင္ဒါေအာက္မွာ ဖုံးကြယ္ေနျပီး
အေျမာင္းလုိက္ေလးျပဴးေနတဲ႔ ေရႊႀကဳပ္အေျမာင္းေလးကုိ
ဆပ္စမုိင္ဒါေပၚကေန အကြဲေႀကာင္းအတုိင္း
လက္နဲ႔ပြတ္ေပးေနတာကုိး။ေရႊၾကဳပ္မွအရည္ႀကည္ေလးမ်ားက ဆပ္စမုိင္ဒါမွာစုိစြတ္ေနသည္။
ေမာင္ လုပ္ခ်င္လုပ္ေတာ့ေလ သူဇာမေနတတ္ေတာ့ဘူးလုိ႔
တုိးတုိးေလးေျပာလုိက္တာကုိ ရာဇာႀကားလုိက္ရျပီးေနာက္မွာေတာ့။
ခြ်တ္ခ်လုိက္တဲ့ ပုဆုိးရဲ႔ေအာက္ကေပၚလာတဲ့ ညဳိတုိတုိလီးတံၾကီးကုိၾကည့္ရင္းနန္းသူဇာဖင္ေတြပါကိ်န္းသြားမိပါတယ္။
အို..ေမာင့္ဟာၾကီးကပုိၾကီးလာသလုိဘဲကြာ။
ဟင္းဟင္းေၾကာက္ေနျပီလားသူဇာ။
မရေတာ့ဘူးေနာ္..ဟင္းဟင္း။
နန္းသူဇာမ်က္လုံးကုိမွိတ္ျပီးေပါင္ကုိကားေပးလုိက္ပါတယ္။
ရာဇာက နန္းသူဇာနဲ႔ေျခေထာက္နွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲကုိ၀င္လုိက္ပါတယ္။
သူ႔လီးၾကီးကုိ နန္းသူဇာရဲ႔ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအလယ္က အေမြးႏုလိမ္ေကာက္ေကာက္ေလးေတြနဲ႔
ဖုံးလြမ္းေနတဲ့ အဖုတ္အေျမာင္းၾကားမွာ ေတ့ျပီးပြတ္ဆြဲလုိက္ပါတယ္။
ရွီး…ကြ်တ္ကြ်တ္ေမာင္ဘယ္လုိလုပ္ေနတာလဲကြာ…
နန္းသူဇာရဲ႔ အားမလုိအားမရသံေလးထြက္ေပၚလာပါတယ္။
ရာဇာကေတာ့ အဖုတ္ထဲကုိ သူ႔ဒစ္ျပဳတ္ရုံထည့္ျပီးပြတ္ဆြဲေနတာေၾကာင့္
အုိး..ကြ်တ္ကြ်တ္…အင္းအင္း…နန္းသူဇာရဲ့ ဖီးလ္တက္သံေလးထြက္ေပၚလာပါတယ္။
သူမရဲ႔ေစာက္စိေလးကုိ လီးထိပ္နဲ႔ေတ့ျပီးပြတ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
နန္းသူဇာရဲ႕မ်က္လုံးေလးေတြပြင့္လာျပီး
ရာဇာေက်ာကုိ သူမလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကုတ္ျခစ္ျပီး
ခါးကုိေကာ့ေပးလုိက္ပါတယ္။
စြပ္….ရာဇာလီးၾကီးက နန္းသူဇာရဲ႕ အဖုတ္က်ပ္က်ပ္ေလးထဲကုိတစ္ဆုံးျမဳတ္၀င္သြားပါျပီ။
စြပ္..စြပ္..ပြပ္..ပြပ္..
စည္းခ်က္မွန္မွန္ေလး ရာဇာ ေဆာင့္ေပးေနပါတယ္။
မလုိးရတာၾကာလုိ႔လားမသိဘူး…နန္းသူဇာရဲ႕အဖုတ္ကအရမ္းကုိလုိးလုိ႔ေကာင္းေနပါတယ္။
ရာဇာေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္း နန္းသူဇာကလည္း ေကာ့ေကာ့ေပးေနတာေၾကာင့္
အေပးအယူကမ််ွွေနပါတယ္။
ေမာင္..သြက္သြက္ေလး..သူဇာျပီးခါနီးေနျပီ…
ရာဇာကလည္းျပီးခါနီးေနပါျပီ။
ရာဇာလီးက က်င္တက္လာျပီးအရမ္းကုိေကာင္းေနသလုိ
နန္းသူဇာအေနနဲ႔လည္းရာဇာလီးၾကီးဆြဲထုတ္ျပီး ထပ္ေဆာင့္ခ်လုိက္တုိင္း
သူမအဖုတ္အတြင္းသား အေၾကာမ်ဥ္ေတြက အလုိလုိဆြဲညွစ္ေနပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ နန္းသူဇာ မ်က္ႏွာေလးရႈံံ႔သြားျပီး
တအင္းအင္း တအဲအဲနဲ႔ ျငီးျငဴျပီးရာဇာရဲ႕ေက်ာကုိ အသားကုန္ဖက္တြင္
ကာေကာ့ေကာ့ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ ရာဇာကလည္း ေလးငါးဆယ္ခ်က္ဆက္ေဆာင့္ျပီး
လေရေတြကုိ နန္းသူဇာ အဖုတ္နဲရံေတြကို ပန္းထုတ္လုိက္ပါတယ္။
ရာဇာလီးကနန္းသူဇာအဖုတ္ထဲကကြ်တ္ထြက္သြားခ်ိန္မွာ
နန္းသူဇာရဲ႔ အဖုတ္ထဲက သူမေစာက္ေရေတြနဲ႔ရာဇာလေရေတြက
ဖင္ၾကားကုိစီးက်ျပီး ေမြ႕ယာေပၚကုိ ေပက်ံကုန္ပါေတာ့တယ္။
ည ၁၂ နာရီေက်ာ္သည္ အထိ ႏြယ္သာကီအိပ္မေပ်ာ္ေသး။
အိပ္ယာထဲမွာတလူးလူးတလိမ့္လိမ့္ႏွင့္။
ဟုိတယ္ႏွင့္ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရွိသည့္ မီးစက္ရုံမွအသံေတြၾကားေနရသည္။ေဒါက္ေဒါက္
သူမအခန္းတံခါးကုိေခါက္ေနေသာအသံ။
အခန္းေရွ့မီးေရာင္မွျဖာက်လာေသာအရိပ္ကုိတံခါးေအာက္ေျခမွျမင္ေနရသည္။ဘယ္သူလဲ ဝင္ခဲ႔ေလ
ျပန္ေျဖသံမၾကားရ။
အရိပ္ေရာင္ပါေပ်ာက္သြားသည္။
ဘယ္သူလဲ႕႕႕႕ အခန္းေရွ႔ကသူမအသံမ်ားပင္တုန္လာသည္။
အခန္းတံခါးကုိမရဲတရဲဖြင့္ျပီးႀကည့္လုိက္သည္။
အရိပ္အေယာင္ကုိမျမင္ရဘဲလမ္းေလ်ွာက္သြားေသာအသံကုိၾကားရသည္။ အမေလး သရဲသရဲ
တစ္ခန္းေက်ာ္မွ ေအာ္သံေၾကာင့္ ေသနတ္ကုိခါးၾကားထုိးကာ
အေပၚအက်ီျဖင့္ဖုံးျပီး ရာဇာကပ်ာကယာထြက္ခဲ႔သည္။
ႏြယ္သာကီႀကမ္းျပင္ေပၚမွာေခြေခြေလးလဲေနသည္။
ရာဇာသြားေရာက္ေပြ႔ထူျပီး
ညီမေလး ႏြယ္သာကီ ႏြယ္သာကီ
ဘာျဖစ္တာလဲ။
ႏြယ္သာကီကားေၾကာက္စိတ္ေျပဟန္မတူေသး။
သရဲ သရဲေျခာက္တယ္ကုိရာဇာ။
အျခားအခန္းမ်ားမွလည္းတံခါးမ်ားပြင့္လာျပီး
ႏြယ္သာကီသူငယ္ခ်င္းမ်ာေရာက္လာသည္။
သာကီဘာျဖစ္လုိ႔လဲ သာကီရယ္ လန္႔လုိက္တာ။
ငါ့ကုိ သရဲသရဲေျခာက္လုိ႔ဟ။
ဟင္႕႕႕႕
အားလုံးထိတ္လန္႕သြားသည္။ ႏြယ္သာကီကသူမျဖစ္ပ်က္မႈကုိရွင္းျပေနသည္။ရာဇာထူးျခားမႈဇတစ္ခုကုိသတိျပဳမိသြားသည္။
ဒါနဲ႔ေမာင္ေမာင္ေရာ ေမာင္ေမာင္။
ဟုတ္ပါရဲ႕ ဒီေလာက္ဆူညံေနတာေတာင္ထြက္မလာဘူး။သာထက္ေမာင္ေမာင္ကုိသြားေခၚစမ္းပါဟ။
သာထက္ကားေခါင္းတကုတ္ကုတ္ျဖင့္ ေမာင္ေမာင္အခန္းဆီသုိ႔။
မိန္းကေလးမ်ားက ငုိယုိျပီးမ်က္ႏွာလြဲေနၾကသည္။
ရာဇာပင္ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ျဖစ္လာသည္။
ေမာင္ေမာင္ရဲ႕အေလာင္းကုိ ကမ္းစပ္ေက်ာက္ေဆာင္ေတြနားမွာ ေတြ႔ရွိခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
ျမင္ကြင္းကမရႈမလွျဖစ္သည္။
မ်က္လုံးမ်ားကျပဴးထြက္ေနသည္။
လည္ပင္းက ျပတ္လုမတတ္ျဖစ္ေနျပီး ဝမ္းဗုိက္မွာလည္း
ဓါးဒဏ္ရာမ်ားကေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။
အူမ်ားကဝမ္းဗုိက္အျပင္သုိ႔ထြက္ေနသည္။
မန္ေနဂ်ာႀကီးကေတာ့ အနီးဆုံးပင္လယ္ရဲလွည့္ကင္းထံ
ဆက္သြယ္ရန္ႀကိဳးစားေနသည္။
ရာဇာလည္း ဖုန္းျဖင့္သတင္းပုိ႔ရန္ႀကိဳးစားေနသည္။
ရာသီဥတုဆုိးရြားေနသျဖင့္ဆက္သြယ္လုိ႔မရျဖစ္ေနသည္။
ေမာင္ေမာင္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံးကေတာ့ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ေနျပီ။
ရာဇာေခါင္းထဲမွာေတာ့အေတြးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာဝင္ေနျပီ။
ေမာင္ေမာင္ကုိဘယ္သူသတ္တာလဲဆုိတာသူစဥ္းစားေနျပီ။
မေန႔ညကမုိးသည္းထန္စြာရြာေနသျဖင့္
ေမာင္ေမာင္ဒီလုိအျဖစ္ဆုိးနဲ႔ႀကံဳခဲ႔တာျဖစ္မည္။
ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ညကလြန္စြာရက္စက္ေသာလူသတ္ေကာင္၏ သတ္ျဖတ္ခ်င္းကုိခံခဲ႔ရျပီ။
အခုအခ်ိန္မွာ အားလုံးကတရားခံျဖစ္ေနႏုိင္သည္။
ႏြယ္သာကီကေတာ့တရႈံ႕ရႈံ႕ႏွင့္မ်က္ရည္မဆည္ႏုိင္ျဖစ္ေနျပီ။
ရုိစီႏွင့္စုိးစုိးေဝလည္းငုိေနသည္။
ေယာက်ၤားေလးေတြကလည္း ဒီလုိျမင္ကြင္းမ်ဳိးျမင္လုိက္ရေတာ့
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္မယုံရဲဘဲတုန္လႈပ္ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ိန္က ည(၁၁)နာရီခန္႔ရွိေနျပီ ၊
ရာဇာ အိပ္မေပ်ာ္နုိင္ေသး ေမာင္ေမာင္အေလာင္းကုိေန႔လည္ကပင္
ဟုိတယ္ေနာက္ကအုန္းေတာထဲမွာျမဳပ္လုိက္ျပီ။ ရာသီဥတုကလည္းမေကာင္းေသး။
က်န္ရစ္ေသာ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ တစ္ခန္းတည္းအိပ္ေနၾကျပီ။
ေဘးနားမွာအိပ္ေနေသာ သာထက္ႏွင့္ႏုိင္မင္းကုိ ၾကည့္ျပီး သူလည္းသနားေနမိသည္။
ေကာင္ေလးေတြလည္း သူတုိ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူေမာင္ေမာင္၏အျဖစ္ကုိ
မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္လုိက္ရသျဖင့္တုန္လႈပ္ေနဟန္တူသည္။
ေန႔လည္ကေသဆုံးသူေမာင္ေမာင္၏ လက္ထဲတြင္ မလြတ္တမ္းဆုပ္ကုိင္ထားေသာပစၥည္းေလးကုိ
သူစဥ္းစားေနမိသည္။ အက်ီၾကယ္သီးေလးပင္။
အက်ီကေတာ့ ေယာကၤ်ားေလးအက်ီၾကယ္သီးပင္။ဒါသည္ပင္သူ႕အတြက္သဲလြန္စ။
သည္သဲလြန္စအျပင္ဘာသဲလြန္စမွမရရွိေတာ့အခက္သားပင္။
စဥ္းစားရင္းေခါင္းမ်ားမူးေနာက္လာသျဖင့္
ဒီေန႔က်မွ သူလည္းထူးထူးျခားျခားအိပ္ခ်င္ေနမိသည္။
မ်က္ႏွာေပၚဖတ္ခနဲစဥ္လာေသာ ေအးစက္စက္အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ သူလည္းျပန္ႏုိးလာသည္။
ဟူး…အခန္းျပဴတင္းတံခါးပြင့္ေနတာဘဲ။ အျပင္မွာမုိးကသည္းသည္းမဲမဲရြာေနသည္။
သူအခန္းတံခါးကုိ ထပိတ္ရင္း သူ႔စိတ္ထဲတြင္ထူးဆန္းသလုိျဖစ္သြားသည္။
သာထက္…သာထက္ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္။
ႏိုင္မင္းကေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာအိပ္ေနသည္။ သူလဲႏုိင္မင္းကိုႏုိးလုိက္သည္။
ႏုိင္မင္း..ႏုိင္မင္း…ညီေလး.။
ႏုိင္မင္းလည္းႏုိး္လာသည္။ ညီေလး…သာထက္ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။
ဗ်ာ…အကုိကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အတူအိပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား.။
ဟုတ္တယ္…သာထက္ အကုိလဲအိပ္ေပ်ာ္ျပီးႏုိးလာေတာ့သူ႔ကုိမေတြ႔ေတာ့..ဘယ္မ်ားသြားလဲမသိဘူး….
သုိ႔ႏွင့္ ရာဇာႏွင့္ႏုိင္မင္းလဲသာထက္ကုိရွာရန္ထြက္လာသည္။
ႏုိင္မင္းေရ ႏုိင္မင္း….။
အျပင္မွာရြာေနေသာ မုိးႏွင့္အတူေလကလဲၾကမ္းလာသည္။
သာထက္..သာထက္…မိန္းကေလးအခန္းကလည္းႏုိးလာသည္။
မိန္းကေလးေတြလဲသာထက္ကုိ၀ုိငး္ရွာၾကသည္။
သူတုိ႔လည္း ဟုိတယ္ေအာက္ထပ္သုိ႔ဆင္းရွာမည္ျပဳစဥ္….။
ေအာက္ထပ္မွ…
လာ..လာၾကပါဦးဗ်ဳိ႔…ဒီမွာ…သာထက္…သာထက္…။
ဟုိတယ္မွာေစာင့္ေနေသာ အဖုိးၾကီး၏ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ေအာ္ေခၚသံက
မုိးအသံကုိဖုံးလြမ္းသြားျပီး အားလုံးပီပီျပင္ျပင္ၾကားလုိက္ရေတာ့
သာထက္တစ္ေယာက္တစ္ခုခုျဖစ္ေနျပီဆုိတာ အားလုံးထင္လုိက္ၾကေလေတာ့သည္၊
ရာဇာ သာထက္ အေလာင္းကုိစစ္ေဆးလုိက္သည္။
အားလုံးကေတာ့ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ေနၾကသည္။
သာထက္လည္ပင္းကလဲ ျပတ္လုမတတ္ပင္။
ရာဇာက အားလုံးကုိေဝ့ၾကည့္လုိက္သည္။ အားလုံးက ေခါင္းငုံ႔ေနၾကသည္။ ယခုေတာ့ ရာဇာကုိ ဘယ္လုိလူမွန္းအားလုံးကသိသြားၾကျပီ ျဖစ္သည္။ ရာဇာကုိ လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္ႏွစ္ခန္႔က ကြ်န္းသာယာမွာ ေပ်ာက္ဆုံးသြားသည့္ သူတုိ႔သူငယ္ခ်င္းမေလး ဝင္မီေပ်ာက္ဆုံးမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ အထူးတာဝန္ေပးခ်က္ျဖင့္ေရာက္ရွိလာေသာ ေထာက္လွန္းေရး တစ္ဦးမွန္းသိသြားၾကျပီ ျဖစ္သည္။
ယခုအေျခအေနကဖြင့္မေျပာလုိ႔လဲမျဖစ္ေတာ့။
ရာဇာ ဌာနခ်ဳပ္ကုိ ဖုန္းျဖင့္ဆက္သြယ္လုိက္ျပီ ျဖစ္သည္။
ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ဆုိ ကြ်န္းေပၚကုိ လုံျခဳံေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ားေရာက္လာေတာ့မွာျဖစ္ပါသည္။
ရာဇာက အားလုံးကုိ႕႕
ဒီကညီေလးညီမေလးတုိ႔အားလုံး ကြ်န္ေတာ္တစ္ခုမွာခ်င္ပါတယ္။
အခုဆုိရင္လေသသြားတာႏွစ္ေယာက္ရွိသြားျပီ။
ေမာင္ေမာင္နဲ႔ သာထက္။
ဒါေၾကာင့္ ညဖက္ေရာေန႔ဖက္ေရာ ဒီကြ်န္းေပၚက တစ္ေနရာရာကုိသြားမယ္ဆုိ အုပ္စုလုိက္သြားၾကပါ။
ဒါကုိလည္းလုိက္နာေစခ်င္တယ္။ အခုအေနအထားကအႏၱရာယ္အရမ္းမ်ားတယ္။ လူသတ္သမားကဘယ္သူမွန္းမသိဘူး။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ေရာ ကြ်န္ေတာ္ေရာ အခ်ိန္မေရြး သူ႔လက္ခ်က္မိသြားႏုိင္တယ္။ အခုလုံျခဳံေရး အဖြဲ႕ေတြ ေနာက္ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ဆုိေရာက္လာ လိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ လုံျခဳံေရးအဖြဲ႕ေတြေရာက္မလာမခ်င္း
အုပ္စုခြဲမသြားပါနဲ႔။ ခြင့္မျပဳဘဲသြားရင္တရားခံလုိ႔သတ္မွတ္ရလိမ့္မယ္။
ရာဇာက သူမွာစရာရွိသည္မ်ားကုိမွာလုိက္သည္။
သူ႔ေခါင္းထဲမွာလဲ ရႈပ္ေထြးေနသည္။
အမႈအေျခအေနကဆုိးသထက္ဆုိးလာျပီ။
အခုဆုိရင္ လူႏွစ္ေယာက္ေတာင္ေသဆုံးသြားျပီေလ။
သူ႔အေပၚလဲဖိအားမ်ားက်ေရာက္လာျပီ။
ဒီေန႔ေတာ့ သူသဲလြန္စေလးတစ္ခုရခဲ႔သည္။
သာထက္လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကုိင္ထားေသာပစၥည္းေလးတစ္ခု။
အားလုံးမျမင္ခင္ သူသိမ္းထားလုိက္သည္။
ဒီပစၥည္းေလးက သူ႔အတြက္ သက္ေသပင္။
အခ်ိန္က ည(၁၀)နာရီရွိျပီ။ ဒီေန႔ညလဲေလေရာ မုိးေရာက ခ်ေနျပန္ျပီ။ အိမ္မက္ထဲမွာ လူသတ္သမားလုိက္လုိ႔ ေသေျပးရွင္ေျပး ေျပးေနရေသာ စုိးစုိးေဝ လန္႔ႏုိးလာျပီး။ ေဘးနားကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့။ရုိစီႏွင့္ႏြယ္သာကီ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္။
အခန္းျပင္ဘက္သုိ႔ထြက္ခဲ့သည္။ သူမဒီေနရာကုိ လုိက္လာမိတာ မွားမ်ားမွားသြားျပီလားလုိ႔ ေတြးမိေနသည္။ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲ ဖုန္းမီးေလးအားကုိးျဖင့္သာထြက္လာရတယ္။ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္သတ္ေနေသာ လူသတ္သမားရန္ကုိလဲေၾကာက္ရေသးတယ္။
အေမ့ သူမလူတစ္ေယာက္ႏွင့္ တုိက္မိသြားတယ္။
ကုိရာဇာ—
ညီမေလး အခန္းထဲမွာပဲ ေနေလ။
မဟုတ္ဖူးကုိရာဇာ အခန္းထဲမွာ ရုိစီေရာ ႏြယ္သာကီေရာမရွိၾကလုိ႔ ညီမလဲရွာမလုိ႔။
ဟင္ ရာဇာ အံ့ၾသသြားသည္။ ဒီေလာက္အႏၱရာယ္မ်ားေသာအေနအထားမွာ သူမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ထြက္သြားၾကသလဲ။
စုိးစုိးေဝအဖုိ႔ေတာ့ေၾကာက္ေနခ်ိန္မွာ အေဖာ္ရသြားလုိ႔ ကုိရာဇာရဲ႕လက္ေမာင္းကုိ အားကုိးတႀကီး ဆုပ္ကုိင္လုိက္မိသည္။
ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲမွာ ကုိရာဇာအေၾကာင္းေတြးမိေနေသးသည္။
ႏြယ္သာကီခဏခဏေျပာသည္။ ႏြယ္သာကီအမႏွင့္ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ ၾကဖူးသည္ဆုိလား။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ကုိရာဇာကား ေယာက်ၤားေတာ္ေတာ္ပီသသည့္ပုံပင္။ ကုိယ္ကာယကက်စ္လ်စ္ျပီး ေယာက်ၤားေခ်ာေခ်ာေသာသူတစ္ေယာက္ပဲဟုသူမေတြးမိျပီး ရင္ခုန္သြားမိသည္။
ႏြယ္သာကီတုိ႔ ရုိစီတုိ႔ကလဲ ကုိရာဇာကုိႀကိဳက္ေနၾကတယ္ဆုိတာ သူမသိသည္။သူမက ႏြယ္သာကီတုိ႔ ရုိစီတုိ႔လုိ မျပင္တတ္ မဆင္တတ္ဆုိေတာ့ မဝံ့ရဲဘူးေလ။
ညီမေလး စုိးစုိးေဝ
ရွင္ ဟုတ္ေျပာပါကုိရာဇာ။ အေတြးထဲႏြံနစ္ေနေသာစုိးစုိးေဝ ရာဇာအသံၾကားမွ အသိျပန္ဝင္လာသည္။
အကုိ စုိးစုိးေဝ ကုိ ခ်စ္တယ္။
ရွင္ ဒီတစ္ခါမွ စုိးစုိးေဝအံ့ၾသသြားသည္။ ရင္ထဲမွာကုလားဘုရားပြဲလွည့္သလုိ ဆူညံသြားသည္။ ဘာေျပာလုိ႔ေျပာရမွန္းမသိ။
သူမၾကားခ်င္ေနေသာစကားကုိ ယခုလုိမထင္မွတ္ပဲၾကားလုိက္ရေတာ့ စကားပင္ျပန္မေျပာႏုိင္ေအာင္ပင္။
အကုိ႔ကုိစိတ္ဆုိးသြားလား။ စုိးစုိးေဝဘာမွျပန္မေျပာတာေၾကာင့္
ရာဇာ ဒီေကာင္မေလး သူ႔ကုိစိတ္ဆုိးသြားျပီထင္မိသည္။
မဟုတ္ မဟုတ္ပါဘူး အကုိ။ စုိးစုိးထင္မထားလုိ႔ပါ။
စုိးစုိး ထင္တာ က ႏြယ္သာကီတုိ႔ရုိစီတုိ႔ကုိႀကိဳက္မယ္ထင္ေနတာ။
အခုမဟုတ္မွန္းသိျပီမဟုတ္လား။ အကုိႀကိဳက္တာစုိးစုိးကုိ။
စုိးစုိးလက္မခံဘူးဆုိရင္ကုိယ္ေတာ့ေၾကကြဲျပီ။
အုိ စုိးစုိးက ဘာေျပာရေသးလုိ႔လဲ။
ဒါဆုိ ဒါဆုိ စုိးစုိးက ကုိယ့္ကုိ ခ်စ္တယ္ေပါ့။
စုိးစုိးေဝ ရွက္သြားပါတယ္။ အုိ မေျပာခ်င္ဘူး ရွက္တယ္။
ကဲ ဒါဆုိလဲ အရွက္ကုန္သြားေအာင္ ။
အေမ့ စုိးစုိးေဝခါးကုိ အကုိရာဇာဖက္လုိက္တာမ်ား စပါးႀကီးေျမြက်ေနတာ။ တစ္ကုိယ္လုံးသူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေစြ႕ခနဲပဲ။
စုိးစုိးရဲ႔ ဆံႏြယ္ေတြ မ်က္ႏွာေတြ နားရြက္ေတြ ပါးျပင္ေတြကုိနမ္းပစ္လုိက္တာမ်ား ပုိင္စုိးပုိင္နင္း။ ဒါကုိပဲ စုိးစုိးေဝကခံယူခ်င္ေနတာေလ။
ရာဇာႏွင့္ စုိးစုိးေဝ အေပးအယူမ်ွေနစဥ္ ေအာက္ထပ္ကအခန္းတစ္ခုထဲမွာလဲ ရုိစီႏွင့္ႏုိင္မင္းကအေပးအယူမ်ွေနသည္။
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကရီးစားျဖစ္ေနၾကတာၾကာျပီ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပင္မသိၾက။ ဟုိတယ္ေစာင့္ဘႀကီးကုိ ႏုိင္မင္းကစည္းရုံးထားေတာ့ လစ္လ်ွင္လစ္သလုိ ေအာက္ကအခန္းမွာ ရုိစီကုိဘြတ္လုိ႔ရေနသည္။
ရုိစီကလဲအထန္ ႏုိင္မင္းကလဲအထန္ဆုိေတာ့ အႏၱရာယ္ကုိပင္မမႈၾက။
ဟုိတယ္ေစာင့္ဦးေလးႀကီးကလဲ ပုိက္ဆံရသည္ထက္ အခန္းထဲက ပြဲကုိၾကည့္ခ်င္ေသာဝါသနာနဲ႔ပင္တန္ေနသည္။
ယခုလဲ ခုနကႏုိင္မင္းနဲ႔ရုိစီတုိ႔ အျပန္အလွန္ မႈတ္ေနၾကရာမွ ခ်စ္ရည္လူးပြဲကုိေခ်ာင္းၾကည့္ရင္းေရငတ္ေနသည္။
ေကာင္မေလးကလဲ တကဲ့အထန္ပင္ ေကာင္ေလးကေအာက္ကျဖစ္ေနသည္။ ရုိစီႏုိ႔ေတြကုိ ႏုိင္မင္းကေအာက္မွဆုပ္နယ္ေနသည္။
နုိင္မင္းလီးေခ်ာင္းကေတာ့ ရုိစီအဖုတ္ထဲမွာ က်င္းစိမ္ေနသည္။
ျဖည္းျဖည္းမွန္ကုိ ဖင္ကုိၾကြၾကြျပီး ေဆာင့္ေနေသာရုိစီကား မ်က္လုံးမ်ားစင္းလ်ွက္။
စြပ္စြပ္ ပြတ္ပြတ္ ဘတ္ဘတ္ ဟင္း အင္း အား ဟင္း
ဟင္း အား အား
တုိးတုိးေလးညဥ္းညဴသံမ်ားကလည္းထြက္ေပၚေနသည္။
ေကာင္မေလးရုိစီလႈပ္ရွားမႈနဲ႔အတူ ႏုိင္မင္းကလဲတအီးအီးတအဲအဲနဲ႔ ေကာင္းေနသည္။ ရုိစီကလည္း သူမျပီးခါနီး၍ လႈပ္ရွားမႈေတြပုိသြက္လာသလုိ နုိင္မင္းကလဲ ေအာက္မွမ်က္လုံးမွိတ္ကာ ပင့္ပင့္ျပီးလုိးေနသည္။ထုိျမင္ကြင္းကုိ ေခ်ာင္းေနေသာ ဟုိတယ္ေစာင့္အဖုိးႀကီးအဖုိ႔လဲ ဖီးလ္တက္ျပီးရင္းတက္ရင္းျဖစ္ေနေတာ့ ေနာက္ကလူရိပ္ကုိ သတိမထားမိလုိက္ပါ။
စုိးစုိးေဝအခန္းထဲျပန္ေရာက္သည္အထိပင္ရင္ေတြခုန္ေနတုန္း။
ကုိရာဇာရဲ႕အနမ္းေတြကုိ ျပန္ေတြးမိရင္း သူမရွက္ေနမိေသးတယ္။
အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ႏြယ္သာကီေရာက္ေနျပီ။
သာကီ နင္ဘယ္သြားေနတာလဲဟင္။
ႏြယ္သာကီကား မုိးမိလာဟန္တူသည္။ မုိးေရေတြလဲစုိလုိ႔။
ေၾသာ္ စုိးစုိး နင့္ကုိ ျပစရာရွိတယ္ဟဲ့။ ထီးယူလာခဲ့။
ေအာက္မွာ ရုိစီနဲ႔ႏုိင္မင္းရွိတယ္။ ကုိရာဇာေက်ာ္ေရာေရာက္ေနတယ္။
ခုနကမွ ကုိရာဇာအခန္းထဲဝင္သြားတာပါ။ ႏြယ္သာကီဘာေတြေျပာေနပါလိမ့္။ တစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပင္။စိတ္ထဲထင့္သြားသည္။
ဘုရားေရ အခုမွေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ႏြယ္သာကီဝတ္ထားတာ မိန္းကေလးအက်ီမဟုတ္။ ေယာက်ၤားေလးအက်ီ။ ၾကယ္သီးေတြကုိ သူမျမင္လုိက္သည္။ ရင္ဘတ္ေနရာမွာ ၾကယ္သီးတစ္လုံးျဳတ္ေနသည္။
ထုိၾကယ္သီးကုိ ျမင္ဖူးခဲ့သည္။ ဘယ္ေနရာမွာပါလိမ့္ စဥ္းစားစမ္း စဥ္းစားစမ္း။ စဥ္းစားလုိက္ေတာ့ ေက်ာခ်မ္းသြားသည္။
ဒီၾကယ္သီးပုံစံက ေမာင္ေမာအသတ္ခံရစဥ္ေတြ႔ေသာၾကားယ္သီး ပုံစံႏွင့္ခြ်တ္စြတ္။ ဘုရားေရ ဒါဆုိဒါတုိ လူသတ္သမားက။
အခန္းတံခါးပိတ္သံၾကားလုိက္ရေတာ့လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။
အမေလး သူမအထိတ္တလန္႔ေအာ္လုိက္သည္။ မုိးေတြကလဲသဲသဲ မဲမဲရြာခ်ျပီ။ သြားမယ္ေလ စုိးစုိး ဘာလုပ္ေနတာလဲ။
ႏြယ္သာကီလက္ထဲမာ ဓါးတစ္ေခ်ာင္း။
ဘုရားေရ သူမရင္ေတြအမွန္အကန္တုန္လာျပီ။
ဘာ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲသာကီ။
ဟင္း ဟင္း ႏြယ္သာကီရဲ႔ရယ္သံက သူမကုိၾကက္သီးမ်ားျဖန္းသြားေစပါေတာ့တယ္။
သာကီ နင္ နင္ငါ့ကုိဘာလုပ္မလုိ႔လဲဟင္။
ဟင္း ဟင္း အားလုံးေသျပီေလ နင္တစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တာ ေကာင္မ။ နင့္ကုိငါသတ္ဖုိ႔ပဲက်န္ေတာ့တာ။
ႏြယ္သာကီမ်က္လုံးမ်ားကေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပဴးေနသည္။ စုိးစုိးေဝ ေၾကာက္လာသည္။
မလုပ္ပါနဲ႔ သာကီ ငါ့မွာဘာအျပစ္ရွိလုိ႔လဲဟင္။
ဟင္း ဟင္း နင့္မွာေတာ့အျပစ္မရွိပါဘူး ဝင္မီဆုိတဲ့ေကာင္မရယ္ ေသသြားတဲ့ေကာင္ေတြေကာင္မေတြမွာပဲ အျပစ္ရွိတာ။
သူတုိ႔ကလူယုတ္မာေတြ ေသသင့္ပါတယ္။
နင့္ကုိေတာ့ ငါသနားပါတယ္။ နင္ရပ္ေနတဲ့ျပဴတင္းေပါက္ကေလ ဝင္မီကုိ ငါတြန္းခ်လုိက္တဲ့ျပဴတင္းေပါက္ေလ ခစ္ခစ္။
ဒါ ဒါဆုိ ဝင္မီ ဝင္မီကုိ နင္သတ္လုိက္တာေပါ့ဟုတ္လား သာကီ။
က်ားကုိက္ပါတယ္ဆုိမွ အေပါက္ေလးနဲ႔လားလာေမးေနတယ္။
ကဲ အားလုံးေသေတာ့ နင္လဲေသေတာ့။
အမေလး ကယ္ၾကပါအုံး စုိးစုိးေဝ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ရင္း ပတ္ေျပးေတာ့သည္။
ပထမ ဓါးထုိးခ်က္က သူမပုခုံးေစာင္းကုိရွပ္ထိသြားျပီး ေသြးမ်ားထြက္လာသည္။ ႏြယ္သာကီက သူမဆံပင္ေတြကုိဆြဲဆုပ္ျပီးနံရံႏွင့္တရြက္တုိက္ဆြဲေခၚကာနံရံႏွင့္ပစ္ေဆာင့္သည္။ ေခါင္းကြဲသြားျပီး ေသြးေတြထြက္လာသည္။ လာစမ္းေကာင္မ ။
ႏြယ္သာကီ ရဲ႕လက္မွဓါးေျမာင္က လက္ခနဲျဖစ္သြားခ်ိန္တြင္
အခန္းတံခါးကုိ ေဆာငိ့ကန္သံၾကားလုိက္ရျပီး တံခါးခ်ပ္ကလြင့္ထြက္လာသည္။
ရင္ဘတ္မွာေသြးေတြထြက္ေနေသာ ကုိရာဇာ။
ကုိရာဇာလက္ထဲမွ ေသနတ္မွ မီးပြင့္ေလးမ်ားျဖာထြက္လာျပီး ႏြယ္သာကီၾကမ္းျပင္ေပၚပုံက်သြားတာသူမျမင္လုိက္ရသည္။
ကမ္းေျခဘက္မွ မီးေရာင္မ်ားဝင္းလက္လာျပီး ဟုိတယ္ေပၚ ေျပးတက္လာသည့္ ေျခသံမ်ားကုိၾကားရသည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူမစိတ္တစ္ခုလုံးအေမွာင္အတိက်သြားသည္။
သူမ မ်က္လုံးေတြမဝါးခင္ျမင္လုိက္ရတာက အခန္းတြင္းသုိ႔ ဝင္လာေသာ လက္နက္ကုိင္ရဲမ်ားကုိပင္။
စုိးစုိး— စုိးစုိး
ေခၚသံမ်ားကနီးလုိက္ေဝးလုိက္ႏွင့္။
အသံမ်ားက ပုိၾကည္လင္လာသလုိ မ်က္လုံးကုိအားယူဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူမကုိစုိးရိမ္တႀကီးၾကည့္ေနေသာ ကုိရာဇာကုိျမင္ရသည္။
စုိးစုိးဘယ္ေရာက္ေနတာလဲကုိရာဇာ။
ျမိတ္ျမိဳ႕ေဆးရုံမွာ စုိးစုိးရဲ႕။ သာကီေရာ သာကီေရာကုိရာဇာ။
သူေသသြားျပီစုိးစုိး။ တကယ္ေတာ့သူ႔ဘဝကသနားစရာပါ။
ဝင္မီတုိ႔နဲ႔ဒီကုိအလည္လာေတာ့ စုိးစုိးမရွိခင္ သူတုိ႔ဟုိဖက္ကေတာထဲ တကယ္ေတာ့ ဒီဟုိတယ္က ဝင္မီအေဖပုိင္တာ။ မူးယစ္ေဆးဝါးထုတ္တဲ့ေနရာတစ္ခု။ဝင္မီရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႔မိဘေတြလဲရွယ္ယာပါတယ္။
ဒီကြ်န္းကုိသာကီမေရာက္ခင္ ဝင္မီက ႏြယ္သာကီကုိအလည္ေခၚလာခဲ့ဖူးသည္ဟုဆုိသည္ဖ။မူးယစ္ေဆးဝါးကိစၥကုိ အမွတ္မထင္ သာကီကသိသြားတယ္။ဒီေတာ့ဝင္မီက သာကီကုိသူ႔လူေတြနဲ႔ဖမ္းခ်ဳပ္။ မုဒိန္းက်င့္ခုိင္းျပီး ဗြီဒီယုိရုိက္ထားခဲ့တယ္။ျပီးေတာ့အက်ပ္ကုိင္ျပီး ခုိင္းတာေပါ့။
ဝင္မီကသာကီကုိဘယ္ေလာက္ထိႏုိင္စားခဲ့သလဲဆုိရင္ သူ႔ခ်စ္သူကုိပါေခၚျပီး မုဒိန္းခဏခဏက်င့္ခုိင္းတယ္။
ဒီကြ်န္းေပၚေရာက္ေတာ့ သာကီက ဝင္မီကုိသတ္လုိက္တယ္။
ႏြယ္သာကီကအရွက္ႀကီးတယ္။အႏုိင္က်င့္ခံရဖန္မ်ားေတာ့ အားလုံးကုိစိတ္နာျပီး ရန္သူထင္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝင္မီဖုန္းကုိ သူရထားေတာ့ သရဲေျခာက္တယ္ထင္ေအာင္လုပ္။ မူးယစ္ေဆးေရာင္းတဲ့ ဝင္မီသူငယ္ခ်င္းေတြကုိပါသတ္ဖုိ႔ႀကံခဲ့တာ။ စုိးစုိးကုိေတာ့ႏႈတ္ပိတ္တဲ့အေနနဲ႔ရွင္းပစ္မလုိ႔ဘဲ။ အဲ့ညက အကုိပါကံေကာင္းလုိ႔မေသတာ။
သူကအကုိ႔ကုိအေသထုိးတာ။ ေသျပီထင္ျပီး ပစ္ထားခဲ့တာ။
ေၾသာ္ ဒီလုိကုိးလုိ႔စုိးစုိးေဝေတြးမိလုိက္သည္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြကေက်ာခ်မ္းစရာပင္။ ကုိရာဇာေျပာျပမႈအရ ဟုိတယ္ေက်ာက္ေဆာင္မ်ား ေအာက္မွာ ဝင္မီဟုယူဆရေသာအရုိးစုကုိ တာဝန္ရွိသူမ်ားမွ ေတြ႔ရွိခဲ့သည္ဟုဆုိသည္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရုံမွတပါး သူမဘာမွမတတ္ႏုိင္ပါ။ အိမ္မက္ဆုိးႀကီးမက္ျပီး လန္႔ႏုိးလာသလုိပင္။
ေနာက္ သုံးလခန္႔အၾကာမွာေတာ့ တုိက္ခန္းတစ္ခုထဲကနွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ၾကီးေပၚမွာ စုိးစုိးေဝ ရင္ခုန္စြာေစာင့္ဆုိင္းေနသည္။
အိပ္လုိ႔မေပ်ာ္နာရီကုိတၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ ဒီတုိက္ခန္းက ေဖေဖႏွင့္ေမေမလက္ဖြဲ႕ေပးလုိက္ေသာအခန္း။ ဒီေန႔ပဲ ေမာင္ႏွင့္သူမမဂၤလာေဆာင္သည္။ မဂၤလာဦးည ကုတင္ႀကီးကုိ ၾကည့္ရင္း ရင္ေတြဖုိေနသည္။
ဘယ္လုိရင္ဆုိင္ရမွန္းမသိ။ ဒုကၡပါပဲ။ အခ်ိန္ေတြကလဲအကုန္ျမန္လုိက္တာ။ ရာဇာေရငါတုိ႔ျပန္လာျပီေဟ့။ ငါ့ေကာင္ႀကီးက ေနာ့ဒီည ႏြားသုိးႀကိဳးျပတ္ေပါ့ကြာ။ ဟာကြာ မေနာက္နဲ႔ေလ။
ဟီးဟီးဟားဟားေျပာသံမ်ားကုိၾကားရျပီး တံခါးေခါက္သံၾကားရသည္။
စုိးစုိးေရ စုိးစုိး ေမာင္ျပန္လာျပီ။
တံခါးကုိဖြင့္လုိက္ေတာ့ ေမာင္ႏွင့္ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ။
ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကစပ္ျဖီးျဖီးႏွင့္ ကဲမစုိးစုိးေရ ကုိရာဇာကုိထာခဲ့ျပီေနာ္။ စိတ္ခ်လက္ခ် ဟီးဟီး။
စုိးစုိးေဝမ်က္ႏွာေလးပင္ရဲတြတ္ေနသည္။ရွက္လုိ႔။
ေမာင္ကထိန္းႏုိင္သည္။ အခန္းထဲဝင္ျပီး တံခါးကုိ ေလာ့ခ်လုိက္သည္။ အဝတ္လဲေနသည္ထင္။ စုိးစုိးေဝေက်ာေပးျပီး အိပ္ေနသည္။
မီးခလုပ္မွိတ္လုိကိသံၾကားရျပီး ျခင္ေထာင္ကုိလွန္ကာေမာင္ဝင္လာသည္။ေမာင္က သူမခါးကုိလွန္းဖက္ျပီး သူမပါးကုိနမ္းသည္။
မိန္းမ အဟဲ ေမာင့္အသံၾကားရတာ သူမဖင္ပင္က်ိန္းသည္ ေသးေပါက္ခ်င္သလုိျဖစ္သြားသည္။သူမပါကင္ဖြင့္ခံရေတာ့မွာေသခ်ာေနသည္။
မ်က္လုံးကုိအတင္းမွိတ္ထားမိသည္။ ေမာင့္လက္ေတြက သူမကုိယ္အႏွံ႕တေရြ႔ေရြ႕သြားေနသည္။ ေမာင့္အနမ္းေတြကရင္ခုန္သံျမန္လာသည္။ အုိ သူမေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကုိ ေမာင္က ထမိန္ထဲလက္ရႈိႏႈိက္လုိက္တာ ေခါငိးပင္ႀကီးသြားသည္။ သူနေပါင္ခြၾကားမွာ ဘာလုိ႔မွန္းမသိအရည္ေလးေတြရြဲစုိေနသည္။
သူမေဘာ္လီခ်ိတ္ကုိျဖဳတ္ခံလုိက္ရျပီး ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ ေမာင္စုိ႔ေတာ့ ေကာ့သြားျပီး မ်က္လုံးပြင့္သြားသည္။
ေမာင့္တစ္ကုိယ္လုံးအဝတ္မရွိေတာ့။ သူမေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိေမာင္ဆြဲကားျပီး သူမေစာက္ဖုတ္အဝေလးကုိေတ့ထားေသာေမာင့္လီးႀကီးကုိ ျမင္ေတာ့ ဖင္က်ဳံႈသြားမိတယ္။ နည္းတဲ့ဒုတ္မဟုတ္။ အဖုတ္ေတာ့ကြဲပါျပီလုိ႔ထင္မိသြားမိတယ္။ အေမ့ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲေမာင့္လီးထုိးသြင္း ေတာ့ သူမလက္ေတြေမြ႔ယာစကုိဆုပ္ကုိင္ထားမိတယ္။
ေမာင့္လက္ႏွစ္ဖက္က သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကုိဖိခ်ဳပ္ျပီး အားနဲ႔ေဆာင့္သြင္းလုိက္ေတာ့ စြပ္ ေဖာက္ အေမ့။ သူမအပ်ဳိစင္ေမွးေလးေပါက္သြားျပီ။ေမာင့္လီးကုိ သူမေစာက္ပတ္အတြင္းနံရံေတြက အလုိလုိဆြဲညွစ္ထားမိတယ္။ ေမာင္ကျပန္ဆြဲထုတ္ျပီး အဆက္မျပတ္ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။ စြပ္ စြပ္ အီး အ ေမာင္ စုိးစုိးကုိ သနားပါဦး။
မယားနဲ႔ႏြမသနားနဲ႔ဆုိတဲ့အတုိင္း ရာဇာကေတာ့ မ်က္ေရေလးဝုိင္းေနတဲ့ စုိးစုိးစကားသံကုိဂရုမစုိက္ေတာ့ပါဘူး။
စုိးစုိးေဝရဲ႔ေစာက္ပတ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကုိ သူ႔လီးႀကီးနဲ႔အဆက္မျပတ္ကုိေဆာင့္ျပီး အသားကုန္ဘြတ္ေတာ့တာပါပဲ။
စြပ္ စြပ္ စြပ္စြပ္ အအ ေမာင္ စုိးစုိးကုိ သတ္ေနတာလား အအ
စြပ္စြပ္ အေမေရ သမီးကုိ ကယ္ပါအုံး အအ ေမာင္ ေမာင္
သနားပါ အအ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔စုိးစုိးေဝ ေမာသံေလးေပါက္လာျပီး အသက္ရႈပုိျပင္းလာကာ ခါးေတြေကာ့ေကာ့ေပးလာပါတယ္။
ေမာင္ ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေပးပါ အအ အင္းအင္း။
စုိးစုိးေဝရဲ႕အငမ္းမရ လီးအရသာသိသြားတဲ့ ျငီးျငဴသံေတြနဲ႔အတူ ရာဇာကလဲ သူ႔လီးႀကီးကုိ တစ္ခါမွအလုိးမခံရဖူးေသးတဲ့ ဇနီးေခ်ာေလးရဲ႕ ေစာက္ပတ္က်ဥ္းေလးထဲ ဖိဖိသြင္းလုိက္ ထုတ္လုိက္နဲ႔ အသားကုန္ ဘြတ္ေနၾကတာ စိတ္ရွိလက္ရွိပါပဲ။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ တေစၧမေလးဝင္မီ သူတုိ႔နားရွိရင္ေတာင္ ေျခာက္ရဲမယ္မထင္ပါဘူး။ သူပါရာဇာအလုိးခံရမွာေၾကာက္လုိ႔ေလ။
ျပီးပါျပီ
Unicode Version
တစ္ဆေမလေး ဝင်မီ
အချစ်တက္ကသိုလ်မှ ကူးယူသည်…
လှေခါးများကိုတစ်ဆင့်ချင်းတစ်ဆင့်ချင်းလှမ်းတက်ပြီး
နောက်ဆုံးအချိန်တွင်တော့ အပေါ်ထပ်သို့ရာဇာရောက်ခဲ့သည်။
အဘရောက်နေတာကြာပြီလားပြုံးမေ ာင်။
ရာဇာက အခန်းပေါက်မှာ စောင့်နေတဲ့ပြုံးမောင်ကို မေးလိုက်ပါတယ်။
ကြာပြီ ဗိုလ်ကြီး တစ်နာရီလောက်ရှိပြီ။
ရာဇာရောက်လာပြီလား ဝင်ခဲ့။
ရာဇာက အနည်းငယ်တွန့်ကျေနေသော ယူနီဖောင်းကို လက်ဖြင့် ကြည့်ကောင်းအောင်
ပြုပြင်လိုက်ပြီး အခန်းတွင်းသို့ဝင်ပြီးအလေးပြုလိုက်သည်။
စားပွဲနောက်က ဆုံလည်ထိုင်ခုံမှာထိုင်နေသော ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးက
စားပွဲရှေ့မှာ ချထားသောထိုင်ခုံကိုညွှန်ပြလိုက်ပြီး။
လာ ရာဇာ ထိုင်။
ပြုံးမောင်ရေ အခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီး လှေခါးအတက်မှာသွားစောင့်လိုက်။
ဘယ်ဧည့်သည်လာလာ အောက်ထပ်ကဘဲစောင့်ခိုင်းကြားလား။
ဟုတ်…အဘ…
ပြုံးမောင်ကတံခါးကိုစေ့လိုက်ပြီး လှေခါးဘက်ကိုထွက်သွားပါတယ်။
ဗိုလ်ပြုံးမောင်ရဲ့ ရှုးဖိနပ်သံတစ်ဒေါက်ဒေါက်က ဝေးကွာသွားပြီး
လှေကားရင်းမှာ ရပ်သွားသံကိုကြားလိုက်ရပါတယ်။
ရာဇာ ကတော့ စိတ်လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ နယ်မှာတာဝန်ကျနေတဲ့သူ့ကို
ဒီကိုခေါ်ပြီဆိုကတည်းကသူ့ကို အထူးတာဝန်တစ်ရပ်ပေးတော့မယ်ဆိုတာသိနေပါတယ်.။
တကယ်တော့ ရာဇာဟာ အထူးလေ့ကျင့်ထားတဲ့တပ်ဖွဲ့ဝင်တစ်ယောက်ပါ။
အသက်က (၂၅)ဝန်းကျင်ဖြစ်ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ထူးချွန်မှုတွေကြိုးစားမှုတွေကြောင့်
အထူးတပ်ဖွဲ့မြန်မြန်ဆန်ဆန်ရာထူးတိုးခဲ့တာပါ။
ရှေ့မှာထိုင်နေတဲ့ပဂ္ဂိုလ်ကြီးက သူ့ရှေ့ကဖိုင်တွဲတစ်ထပ်ကြီးကိုပေးလိုက်ပြီး
ကဲ ဗိုလ်ကြီးရာဇာ..ဒီထဲမှာ အမှုနဲ့ပတ်သက်တဲ့အချက်အလက်တွေအကုန်ပါပါတယ်။
ဒီတာဝန်ကိုစီအိုင်ဒီကနေစုံစမ်းဖို့ခဲယဉ်းနေတာကြောင့် ဒို့အဖွဲ့ကို အကူအညီတောင်းခဲ့တာပါ။
အရေးလဲကြီးတယ်….စုံစမ်းနေစဉ်ကာလအတွင်းမှာ
တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် မင်းဆက်သွယ်နိုင်အောင်စီစဉ်ပေးထားပါတယ်။
အမှုကိုတော့ မပေါ်ပေါ်အောင်စုံစမ်းပါ။
မင်းအရည်အချင်းတွေကို သိပြီးသားဖြစ်လို့ မင်းကိုယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့
တာဝန်ပေးတာပါ။
ယုံကြည်မှုနဲ့ထိုက်တန်တဲ့ရလာဒ်ကိုမင်းပြနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ကိုယ်ယုံကြည်တယ်။
ဘာတင်ပြစရာရှိသေးလဲ.။
မရှိပါဘူး အဘ။
အေးအေး…မင်းလိုအပ်တဲ့ ကိစ္စတွေစီစဉ်စရာရှိတာတွေအတွက်
လိုအပ်တာတွေကို ဗိုလ်ပြုံးမောင်က စီစဉ်ပေးလိုက်မယ်။
ဟုတ်..အဘ
ရာဇာက ထိုင်ရာမှထလိုက်ပြီး…အလေးပြုလိုက်ကာ အခန်းပြင်ဘက်သို့ထွက်ခဲ့တော့သည်။
ကြီးလေးသော တာဝန်တစ်ရပ်က သူ့ခေါင်းပေါ်ရောက်နေပြီဖြစ်သဖြင့်
ရင်ထဲပင်လေးလာမိသည်။
ဗိုလ်ပြုံးမောင်က ..ဗိုလ်ကြီးအဆင်ပြေခဲ့ရဲ့လား။
အင်း…လို့ဘဲသူတိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။
အောက်ထပ်ကိုပြန်ဆင်းလာခဲ့ပြီး ကားပါကင်တွင်ရပ်ထားသော
သူ့ကားကို ထုတ်ကာ သူတည်းခိုနေသော ဟိုတယ်သို့ပြန်ခဲ့သည်။
ဟိုတည်က အခန်းထဲရောက်မှ သူ့ကိုပေးလိုက်သော
အမှုတွဲကိုသူအေးအေးဆေးဆေးဖတ်ရဦးမည်။
ခေါင်းထဲညှီးငွေ့ငွေ့ဖြစ်လာသဖြင့် ကားမောင်းရင်း သီချင်းဖွင့်နားထောင်လိုက်သည်။
သီချင်းကကားထဲတွင် ပျံ့လွင့်လာသည်….
ဗိုလ်ကြီးရာဇာတစ်ယောက်ကတော့ ခုနကအမှုကိစ္စကို ခေတ္တခဏတော့
မေ့သွားချေပြီ.။ သူအင်အားပြည့်အောင်အနားယူဦးမည်.။
ပြီးလျှင်တော့… သူ့ကိုတာဝန်ပေးအပ်ထားသည့်နေရာသို့။
ကျွန်းသာယာ.အပန်းဖြေစခန်း။
မြိတ်မြို့မှသွားလျှင် ရေမိုင်(၁၅၀)ကျော်တွင်ရှိသော ကျွန်းတစ်ကျွန်းပေါ်တွင်ဖွင့်လှစ်ထားသည်။
ဖွင့်လှစ်ထားတာကြာပြီဖြစ်သော်လည်း..
ကျွန်းပေါ်တွင် ဟိုတယ်တစ်ခုတည်းဖွင်လှစ်ထားသည်ကတစ်ကြောင်း။
ဖုန်းလိုင်းကလည်းမိတစ်ချက်မမိတစ်ချက်။
လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးက တစ်ပတ်တစ်ခါတည်း အဆိုပါကျွန်းသို့
သင်္ဘောငယ်တစ်စီးသာ အသွားအပြန်ရှိသည်ကတစ်ကြောင်းကြောင့်
သွားလိုသူများအနေဖြင့် သွားရေလာရေးလွယ်ကူသော အခြားကျွန်းများသို့သာ
သွားရောက်လေ့ရှိကြသည်။.
ဒီနေ့တော့ တနင်္ဂနွေနေ့။ ထိုကျွန်းသို့ မြိတ်မှ သင်္ဘောထွက်သည့်နေ့။
ရာဇာကဆိပ်ခံဘောတံတားပေါ်မှသင်္ဘောပေါ်တို့တက်လိုက်သည်။
သင်္ဘော အငယ်စားလေးပင်။
ခရီးသည်က စုစုပေါင်း သူနှင့်မှ(၇)ယောက်သာ။
သူတစ်ယောက်တည်း သူစိမ်း။
ကျန်သော(၆)ယောက်က သူငယ်ချင်းအုပ်စုတစ်စု။
အသက် (၂၀)ကျော်ဝန်းကျင် လူငယ်(၆)ယောက်။
မိန်းကလေး(၃)ယောက်၊ ယောင်္ကျားလေး(၃)ယောက်။
သင်္ဘောက ထိုကျွန်းမှဟိုတယ်ပိုင်ရှင်၏ သင်္ဘောဟုသိရသည်။
အလုပ်သမားက (၂)ယောက် မာလိန်မှူးကတစ်ယောက်။
ကဲ….သွားကြရအောင်….
သင်္ဘောမာလိန်မှူးဖြစ်ဟန်တူသည့်အဘိုးကြီးက
ကျောက်ဆူးကြိုးကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး….သင်္ဘောကိုကမ်းမှခွာလိုက်သည်။
သင်္ဘောက ကျွန်းသာယာဆီသို့ စတင်ထွက်ခွာချေပြီ။
ရာဇာလည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို ငေးမောကြည့်နေမိသည်.။
ဘယ်နေရာကြည့်ကြည့်ရေပြင်များသာ။
ကျွန်းသာယာမှာ သူစုံစမ်းရမည့်နေရာကား ကျွန်းသာယာမှာရှိသည်။
လွန်ခဲ့သော (၂)နှစ်က ကျွန်းသာယာတွင် လူပျောက်မှုတစ်ခုဖြစ်ပွားခဲ့သည်။
တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားလူငယ်တစ်စုထိုကျွန်းသာယာသို့ခရီးထွက်ခဲ့ကြသည်။
အပျော်လေ့လာရေးခရီးပေါ့။
ုထိုခရီးစဉ်တွင် ဝင်မီ ဆိုသော ကောင်မလေးကား မိုးသည်းထန်စွာရွာသွန်းသည့်
ညတစ်ညတွင်ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့သည်။
ကျွန်းအနှံ့ပိုက်စိတ်တိုက်လိုက်ရှာသော်လည်းမတွေ့ဟုဆိုသည်။
ကျန်ခဲ့သောလူငယ်များကိုမေးသော်လည်း သူတို့လည်းမသိ။
ထိုညကမိုးရွာနေသဖြင့် ကိုယ့်အခန်းကိုယ်အိပ်နေကြပြီး
ဝင်မီပျောက်ဆုံးသွားတာကိုမသိလိုက်ဟုဆိုကြသည်။
ထို ဝင်မီ ဆိုသောကောင်မလေးကား သူဌေးကြီးတစ်ဦး၏သမီး။
တစ်ဦးတည်းသောသမီး။
ဘာတွေဖြစ်လို့ဖြစ်ခဲ့သည်ဆိုတာကို သူ့အဖေကသိလိုနေသည်။
အကြီးပိုင်းများနှင့် အဆက်အသွယ်ရှိသဖြင့် သူမအကြောင်း အမျိုးမျိုးစုံစမ်းကြသော်လည်း
မထူးခြား။ ထူးခြားသည်က ဝင်မီ တည်းသွားသော အခန်းတွင်
နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း သွေးလက်ဝါးရာ တစ်ခုပေါ်ပေါ်လာသည်ဆိုသောသတင်း။
ပြီးတော့ ထိုဟိုတယ်တွင် ည(၁၂)နာရီခန့့် အခန်းတံခါးများကို ခေါက်သဖြင့်
တံခါးဖွင့်ကြည့်လျှင်အရိပ်တစ်ခုဖြတ်ပြေးသွားတာမြင်ရပြီး
လိုက်ကြည့်လျှင်ဘာမှမတွေ့ရဘူးဆိုသောသတင်းပင်။
ဝင်မီ နဲ့အတူသွားသော သူငယ်ချင်းများသည် နှစ်တိုင်းဒီလိုအချိန်ရောက်လျှင်
သူတို့ဖုန်းတွင် Message တစ်ခုဝင်ပြီး ကျွန်းပေါ်သို့စုသွားတတ်ကြသည်
ဆိုသောသတင်းကို ရခဲ့သည်။
ယခုသင်္ဘောပေါ်တွင်သူမြင်နေရသော လူငယ်(၆)ယောက်ကား
ဝင်မီ ဆိုသော ပျောက်ဆုံးနေသည့် မိန်းကလေး၏ သူငယ်ချင်းများဖြစ်သည်ကို
ရာဇာတစ်ယောက် သိထားပြီးသားဖြစ်ပေတော့သည်။
ရေလမ်းခရီးဖြစ်သောကြောင့်ခရီးကအနည်းငယ်တော့နှေးသည်။
ရာဇာလည်းကုန်းပတ်ပေါ်သို့ခဏတက်ခဲ့သည်။
ခုနကလူငယ်အုပ်စုထဲမှ မိန်းကလေးတစ်ယောက်က ကုန်းပတ်ပေါ်မှာ
သူ့ထက်အရင်ရောက်နှင့်နေသည်။
အဟမ်း..ရာဇာချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်သည်။
ကောင်မလေးက အနည်းငယ်ပြုံးုပြလိုက်သည်။
ဒီကညီမလေးတို့ကကျွန်းသာယာသွားကြမလို့လား…။
ဟုတ်အကို….ညီမတို့ကနှစ်တိုင်းကျွန်းသာယာသွားနေကျလေ။
သြော်…။
ဒီကအကိုကအလည်ဘဲလား။။
ဆိုပါတော့ ညီမရေ။ အကို့နာမည်ကရာဇာပါ။
ဟုတ်.ညီမနာမည်က စိုးစိုးဝေပါရှင့်..။
ဒါနဲ့အကိုက ကျွန်းသာယာကို ဘာကိစ္စ
ရန်ကုန်ကပါ……။ ကျွန်းသာယာကိုမရောက်ဖူးလို့။
ပြီးတော့ အဲ့ကျွန်းကသာယာတယ်လို့ပြောကြလို့လေ..။
အပန်းဖြေရင်းလာခဲ့တာ။
ဟင်.စိုးစိုးဝေ.ကောင်မလေးမျက်နှာကအံ့သြသွားသောမျက်နှာ။
အကို့ကိုကျွန်းသာယာက သာယာတယ်လို့ဘယ်သူကပြောတာလဲ…။
အင်း…အကို့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကပြောတာပါ။
ဒါဆိုရင်တော့ အကိုညာခံလိုက်ရပြီ…
အဲ့ကျွန်းကလေ….။
အဲ့ကျွန်းကဘာဖြစ်လို့လဲ ညီမလေးရဲ့။
ဟို..ဟို…ကောင်မလေးက တစ်ခုခုကိုထိတ်လန့်နေသောပုံစံ။
ဟဲ့…စိုးစိုး နင်ကဒီကိုရောက်နေတာကိုး…။
စိုးစိုးဝေရဲ့ ပုခုံးကိုပုတ်ရင်း ပြောလိုက်သောကောင်မလေးတစ်ယောက်။
နောက်မှာ ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်လဲပါသေးသည်။
လန့်လိုက်တာ ရိုစီရယ်…အသံမပေးဘာမပေးနဲ့။
ခစ်ခစ်…နင်ကသာယာနေတာကိုးဟ။
အို…စိုးစိုးေ၀ အနည်းငယ်တော့ရှက်သွားဟန်တူသည်..မျက်နှာလေးနီသွားသည်။
နင်ကလဲဟာ..ဒီကအကိုကိုအားနာစရာ…။
ဟိဟိ..ဆောရီးနော်..အကို ညီမတို့ကစနေကျမို့လို့။
ရပါတယ်ဗျာ..
ရာဇာကဆေးလိပ်ဗူးကိုထုတ်ရင်း ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကိုထုတ်ဖွာလိုက်သည်။
နောက်မှ ပါလာသော ယောင်္ကျားလေးကို…တစ်လိပ်လှမ်းပေးရင်း။
ဒီကညီလေးဆေးလိပ်သောက်တတ်လား.။
ထိုကောင်လေးက ဆေးလိပ်ကိုယူလိုက်ပြီး…
ဟုတ်..ကျေးဇူးအကို။
ကျွန်တော့်နာမည် မောင်မောင်ပါ အကို။
စိုးစိုးဝေနှင့် ရိုစီတို့ကား ကုန်းပတ်တစ်ဖက်ကိုသွားပြီး စကားပြောနေကြသည်။
မောင်မောင်နှင့်ရာဇာလည်းစကားတပြောပြောဖြင့် ရင်းနှီးသွားကြသည်။
အမှန်တကယ်တော့ ရာဇာက သူတို့နာမည်တွေအားလုံးကိုသိပြီးသားဖြစ်သည်။
ကောင်မလေး(၃)ယောက်နာမည်က စိုးစိုးဝေ၊ ရိုစီ၊ နွယ်သာကီ၊
ယောင်္ကျားလေး(၃)ယောက်နာမည်က မောင်မောင်၊ သာထက်၊ နိုင်မင်းဆိုတာ
သူအားလုံးသိပြီးသားဖြစ်သည်။
သူတို့နှင့်ပတ်သက်သည့် အချက်အလက်များအားလုံးကိုလဲ
စုံစမ်းစုဆောင်းထားပြီးသားဖြစ်သည်။
သူတို့လူငယ်အားလုံးသည် လွန်ခဲ့သော(၂)နှစ်က ကျွန်းသာယာမှာပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ပြီး
ယနေ့အချိန်ထိရှာမတွေ့ခဲ့သော ဝင်မီဆိုသည့်ကောင်မလေး၏ သူငယ်ချင်းများ
ဖြစ်နေကြသည်မဟုတ်ပါလား။
(မောင်မောင်)
အသက်(၂၃)နှစ်ခန့်။
သူ၏ မိဘများက မိုင်းရှုးမြို့မှ ကျောက်သူဌေးများ။
ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှ သတ္တဗေဒဖြင့် ဘွဲ့ရထားသည်။
ယခု ရန်ကုန်တွင် မိုဘိုင်းဖုန်းမျိုးစုံ၊ လျှပ်စစ်ပစ္စည်း ရောင်းသည့် ဆိုင်ကြီးတစ်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်။
(သာထက်)
အသက်(၂၃)နှစ်ခန့်.
ဇာတိက ရန်ကုန်ကပင်။၎င်း၏မိဘများကဆုံးပါးသွားပြီ။
သို့သော် သူ့အတွက်အမွေအနှစ်များစွာချန်ထားခဲ့သည်။
ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှ သတ္တဗေဒဖြင့် ဘွဲ့ရထားသည်။
ယခုရန်ကုန်တွင် မောင်မောင်နှင့်အတူူဆိုင်အား တစ်ဝက်စီပိုင်ဆိုင်ထားသည်။
(နိုင်မင်း)
အသက်(၂၃)နှစ်ခန့်။
ဇာတိကမန္တလေးက။
၎င်း၏မိဘများက လွန်ခဲ့သော (၅)နှစ်လောက်ကကားမှောက်ပြီးဆုံးပါးသွားသည်။
ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှစိတ်ပညာဖြင့်ဘွဲ့ရထားသည်။
ရန်ကုန်ကသူ့ဦးလေး၏ အရောင်းအဝယ်လုပ်ငန်းတွင်ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်နေသည်။
စိုးစိုးဝေ
====
အသက် (၂၃)နှစ်ခန့်။
မိဘများက ကုန်သည်တွေပင်။
ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှ အင်္ဂလိပ်စာအထူးပြုဖြင့်ဘွဲ့ရထားသည်။
ယခုတော့ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ လုပ်ကိုင်နေသည်။
(နွယ်သာကီ)
=======
အသက် ၂၃ နှစ်ခန့်။
ဇာတိကတောင်ကြီးကဖြစ်သည်။
ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှ အင်္ဂလိပ်စာဖြင့်ဘွဲ့ရထားသည်။
သူမမိဘမျိုးရိုးကစော်ဘွားမျိုးနွယ်တွေလို့သိရသည်။
သူမမိဘများ၏ကုမ္ပဏီလုပ်ငန်းများတွင် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်နေသည်ဟုသိရသည်။
(ရိုစီ)
အသက်က (၂၃)နှစ်ခန့်။
ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှ သတ္တဗေဒဖြင့်ဘွဲ့ရထားသည်။
သူမအဖေက တရုတ်၊သူမအမေ ကရှမ်းဖြစ်သည်။
ဇာတိက ရန်ကုန်ကပင်။
သူမကထက်မြတ်သော မိန်းမတစ်ယောက်ဟုဆိုရမည်။
ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေတတ်ပေမဲ့
တစ်ဖက်မှာတော့ ကုမ္ပဏီပေါင်းများစွာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများစွာတွင်
ဦးဆောင်နေသူအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
သူငယ်ချင်းများနှင့်တော့ လွန်စွာခင်ခင်မင်မင်နေတတ်ပြီး
ပွင့်လင်းဖော်ရွေသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်ဟုလည်းသိထားသည်။
သူမတို့သူငယ်ချင်းဝင်မီဆိုသူကောင်မလေးကား
အစိုးရအရာရှိကြီးတစ်ဦး၏ သမီး။ လွန်ခဲ့သော(၂)နှစ်က သူမတို့သူငယ်ချင်းများ
ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် စုပြီး အပျော်ခရီးခိုးထွက်ခဲ့ကြစဉ်
ဝင်မီတစ်ယောက်ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
နွယ်သာကီ ဖုန်းမှmessage ကိုပြန်ပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
ဒါရောဆို အကြိမ် ၂၀ ထက်မနည်းတော့ဟုထင်မိသည်။
ငါ့ကိုကယ်ပါ ယောင်းမတဲ့
message ပို့သောဖုန်းက သူငယ်ချင်းဖြစ်သူဝင်မီဖုန်း။
သူမနှင့်ဝင်မီ။ ပြီးတော့ဝင်မီကောင်လေး ဖြိုးမောင်မောင်သာသိသောဖုန်း။ လွန်ခဲ့သော ၃ နှစ်လောက်က ဝင်မီနှင့်သူမသွားဝယ်ခဲ့သောနံပါတ်။ အခြားသူငယ်ချင်းများမသိ။
ထိုဖုန်းmessage ကို သူမခဏခဏ ရသည်။
ပြောရလျှင်တော့ ဝင်မီပျောက်ဆုံးသွားပြီးနောက်ပိုင်းပေါ့။
အကြိမ်ကြိမ်ပြန်ခေါ်သော်လည်းဖုန်းကမကိုင်။
တစ်ခုခုတော့တစ်ခုခုပင် ဝင်မီရေနင်ဘယ်များရောက်နေလဲ
ဝင်မီတစ်ယောက်အသက်ရှင်ပါစေလို့သူမဆုတောင်းနေမိသည်။
ဝင်မီနှင့်သူမကား အခြားသူငယ်ချင်းများထက်ပိုရင်းနှီးသည်။
အရေးကြီးကိစ္စများရှိလျှင်အမြဲတမ်းတိုင်ပင်နေကျ။
ထူးဆန်းနေတာက ဝင်မီပျောက်ဆုံးသွားပြီးနောက်ပိုင်း
သူမ ထိုဖုန်း Message ကို ဝင်မီရဲ့ဖုန်းမှ ပို့ပို့နေခြင်းဖြစ်သည်။
ပြီးတော့ ခရီးအတူထွက်ခဲ့သည့်သူငယ်ချင်းများထံသို့
ဝင်မီ၏ တစ်ခြားဖုန်းတစ်လုံးက ဝင်မီပျောက်သွားသည့်ရက်ရောက်လျှင်ဖုန်းခေါ်ဆိုခြင်းခံရပြီး ပြန်ကိုင်လျှင်မဖြေကြောင်း
ထိုဖုန်းဝင်သည့်ညဆိုလျှင် သူတို့ရဲ့အိမ်ခန်းတွေအတွင်းမှာ
ညတိုင်လျှင်ဆံပင်ရေစိုနေသည့်မိန်းမတစ်ယောက်
ဝင်မီနဲ့တူသည် မျက်နှာကိုမမမြင်ရဘဲ
ရောက်လာတတ်သည်ဆိုသော သတင်း။
ဒီလိုထူးဆန်းသောအဖြစ်အပျက်တွေဖြစ်လာပြီးနောက်ပိုင်းတွင်
သူမတို့သူငယ်ချင်းများကျွန်းပေါ်ကို တစ်နှစ်သွားခဲ့သေးသည်။
သူမကတော့ ထိုအချိန်မှာခရီးလွန်နေသဖြင့်လိုက်ပါခဲ့ခြင်းမရှိခဲ့။
ဒီတစ်ခေါက်တော့ သူမလိုက်ဖြစ်အောင်လိုက်မည်ဆိုပြီး
အရေးကြီးအလုပ်များကိုလက်စသတ်ကာ
လိုက်ပါလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ဒီတစ်ခေါက်မှာ သူမတို့သူငယ်ချင်းတစ်စုအပြင်
သူစိမ်းတစ်ယောက်လိုက်ပါလာတာကိုတွေ့ရသည်။
ကိုရာဇာလို့သိရသည်။
လူပုံစံကတော့ ယောင်္ကျားပီသပြီးယောင်္ကျားချောချောသောသူတစ်ယောက်။ဖော်လည်းဖော်ရွေပြီးခင်မင်တတ်ဟန်တူသည်။
သူငယ်ချင်းအုပ်စုတွေနဲ့ ခရီးတစ်ဝက်လောက်မှာပင်ခင်မင်
နေကြပြီဖြစ်သည်။
နွယ်သာကီသက်ပြင်းချလိုက်သည်။
ကျွနါးသာယာကိုမှုံပြပြလေးလှမ်းမြင်နေရပြီ။
မကြာမီအချိန်အတွင်းရောက်တော့မည်။
သင်္ဘောငယ်ကားကျွန်းသာယာ ဘေးကဆိပ်ကမ်းဆီသို့ ကပ်လိုက်ချေပြီ။ သူငယ်ချင်းများကတော့ သင်္ဘောပေါ်မှဆင်းပြီး မြင်နေရတော သုံးထပ်ဟိုတယ် အဆောက်အအုံကြီးဆီသို့သွားကြချေပြီ။
နွယ်သာကီလည်းဆင်းပြီမှ သူမ ဖုန်းလေးကျန်ခဲ့သည်ကိုသတိရသဖြင့်သင်္ဘောပေါ်ပြန်တက်ပြီးပြန်ယူနေသဖြင့်နောက်ကျသွားသည်။
သင်္ဘောပေါ်မှကမ်းပေါ်ထိုးတင်ထားသောကုန်းပတ်ပေါ်
တက်စဉ်
အမေ့ ရေဖြင့်ချောနေသဖြင့်ချော်လဲမလိုဖြစ်သွားသည်။
အို့ နွယ်သာကီကိုနောက်မှ တစ်စုံတစ်ယောက်ကဖမ်းထိန်းပေးလိုက်သည်။ သင်္ဘောပေါ်မှာပါလာသောကိုရာဇာဆိုသည့်လူစိမ်း။
ညီမလေး အဆင်ပြေရဲ့လား။
ဟုတ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အကို။
ကိုရာဇာက ပြုံးလိုက်ပြီး
ရပါတယ်ညီမလေး။
သွားရအောင်လေ ဒီကအကို။
သူမတို့နှစ်ယောက်ကား ကမ်းပေါ်သို့တက်ခဲ့ပြီး စကားတပြောပြော
ဖြင့်လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည်။
ညီမလေးကို ရင်းရင်းနှီးနှီးမြင်ဖူးသလိုဘဲ။
ကိုရာဇာစကားကြောင့် နွယ်သာကီ ထူးဆန်းသွားသည်။
သူမလဲကိုရာဇာကို မြင်ဖူးသလိုလို ဘယ်နေရာမှာမှန်းစဉ်းစားမရ။
ဒါနဲ့ညီမလေးမှာအမရှိလား။
အင်းအမရှိတယ်အကို။ မ နန်းသူဇာတဲ့။
ဟင် ဒါဆို တောင်ကြီးကမဟုတ်လား။
(10) တန်းတက်တုန်းက (***)ဘော်ဒါဆောင်မှာနေခဲ့တာလေ။
ဟုတ်တယ်အကို။ မမသူဇာနဲ့အကိုကသိလို့လား။
ဟား သိတာပေါ့ ညီမလေးအမနဲ့အကိုနဲ့က
သူငယ်ချင်းတွေလေ။
ဒါနဲ့ သူဇာအိမ်ထောင်ကျသွားပြီကြားတယ်။
ဟုတ်တယ်အကို ကလေး ၁ ယောက်ရနေပြီ။
သြော် ဟုတ်လား။ ကလေးရတာတော့မသိလိုက်ဖူး။
နွယ်သာကီ ကား ကိုရာဇာထူးထူးခြားခြားပြန်လည်တိတ်ဆိတ်သွားတာသိလိုက်သည်။
ရာဇာ့အနေနှင့်တော့အတိတ်ကိုပြန်ဆွေးရတာပေါ့လေ။
တကယ်တော့ နွယ်သာကီအမနန်းသူဇာနှင့်သူကားငယ်ရည်းစားတွေ။
နွယ်သာကီ က နန်းသူဇာ ပြပြနေသည့် ညီအမနှစ်ယောက်
တွဲရိုက်ထားသည့်ပုံမှာမြင်ဖူးတာ။
မြင်ဖူးတုန်းကငယ်ငယ်လေး။အခုတော့ သူ့အမနန်းသူဇာထက်ပင် လှနေသေး။
မောင်မကဲနဲ့ကွာ
နန်းသူဇာက ရာဇာ့ရင်ဘတ်ကိုလက်သီးဆုပ်ကာ မနာအောင် ထုရင်းပြောလိုက်သည်။မရဘူး ဟင်း
ပြွတ် အို မောင်
ရာဇာက နန်းသူဇာပါးကိုအနမ်းချွေတော့
သူမရှက်နေသေးသည်။ ရာဇာက ဗိုလ်သင်တန်းတက်နေသည်။
ခွင့်ရသည့်အချိန်တွင် သူမနှင့်လာတွေ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ရာဇာနှင့် တွေ့သည့်နေရာကား သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အိအိဖြူအိမ်မှာ ဖြစ်သည်။အိအိဖြူကလည်းအလိုက်သိစွာရှောင်ထွက်သွားသည်။
အိအိဖြူမိဘတွေကလည်း နေ့ခင်းဘက် အလုပ်ကိုယ်စီနဲ့
အပြင်ထွက်ပြီးညမှပြန်ရောက်တော့ရာဇာအတွက် ok ပေါ့။
မောင်လွတ်ပါဦးကွယ်။
နိုးနိုး ရာဇာကပါးစပ်က ပြောရင်းလက်ကလည်း
နန်းသူဇာရဲ့ သားမြတ်ကိုအကျီပေါ်မှညှစ်နေသည်။
အို သူနော် နန်းသူဇာဒါဘဲပြောနိုင်သည်။
ရာဇာနှင့် သူမကဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်တော့ဘူးလေ။
၁၀ တန်းကတည်းက။
ရာဇာလက်ကလဲသွက်လက်သည်။
နန်းသူဇာအပေါ် အကျီမျက်စိတမှိတ်အတွင်းကျွတ်ထွက်သွားသည်။
ဘော်လီသာကျန်သည်။
သူမနောက်မှသိုင်းဖက်ကာနို့ကို ဘော်လီပေါ်မှပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုပ်နေပြီး လည်ဂုတ်တွေဆံပင်တွေကိုနမ်းနေသည်။
လျှာဖြင့် လည်ပင်းတွေကိုယက်နေတော့ နန်းသူဇာရင်တွေ
ဖိုလာတော့သည်။
ခိခိ မောင် သူဇာအူတွေယားလာပြီကွယ်။
ရာဇာကတစ်လုံးမှမပြောဘဲ ဆက်နမ်းနေပြီး
လက်က သူမထမိန်ကိုဖြေလျှော့လိုက်ကာ ပေါင်ခွကြားနေရာသို့
ကိုင်တွယ်လိုက်သည်။
အင်း အင်း သူဇာမျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားပြီး
တိုးတိုးလေးညဉ်းနေသည်။
ရာဇာက သူဇာရဲ့ ဆပ်စမိုင်ဒါအောက်မှာ ဖုံးကွယ်နေပြီး
အမြောင်းလိုက်လေးပြူးနေတဲ့ ရွှေကြုပ်အမြောင်းလေးကို
ဆပ်စမိုင်ဒါပေါ်ကနေ အကွဲကြောင်းအတိုင်း
လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတာကိုး။ရွှေကြုပ်မှအရည်ကြည်လေးများက ဆပ်စမိုင်ဒါမှာစိုစွတ်နေသည်။
မောင် လုပ်ချင်လုပ်တော့လေ သူဇာမနေတတ်တော့ဘူးလို့
တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တာကို ရာဇာကြားလိုက်ရပြီးနောက်မှာတော့။
ချွတ်ချလိုက်တဲ့ ပုဆိုးရဲ့အောက်ကပေါ်လာတဲ့ ညိုတိုတိုလီးတံကြီးကိုကြည့်ရင်းနန်းသူဇာဖင်တွေပါကျိန်းသွားမိပါတယ်။
အို..မောင့်ဟာကြီးကပိုကြီးလာသလိုဘဲကွာ။
ဟင်းဟင်းကြောက်နေပြီလားသူဇာ။
မရတော့ဘူးနော်..ဟင်းဟင်း။
နန်းသူဇာမျက်လုံးကိုမှိတ်ပြီးပေါင်ကိုကားပေးလိုက်ပါတယ်။
ရာဇာက နန်းသူဇာနဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားထဲကိုဝင်လိုက်ပါတယ်။
သူ့လီးကြီးကို နန်းသူဇာရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းအလယ်က အမွေးနုလိမ်ကောက်ကောက်လေးတွေနဲ့
ဖုံးလွမ်းနေတဲ့ အဖုတ်အမြောင်းကြားမှာ တေ့ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။
ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်မောင်ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ…
နန်းသူဇာရဲ့ အားမလိုအားမရသံလေးထွက်ပေါ်လာပါတယ်။
ရာဇာကတော့ အဖုတ်ထဲကို သူ့ဒစ်ပြုတ်ရုံထည့်ပြီးပွတ်ဆွဲနေတာကြောင့်
အိုး..ကျွတ်ကျွတ်…အင်းအင်း…နန်းသူဇာရဲ့ ဖီးလ်တက်သံလေးထွက်ပေါ်လာပါတယ်။
သူမရဲ့စောက်စိလေးကို လီးထိပ်နဲ့တေ့ပြီးပွတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့
နန်းသူဇာရဲ့မျက်လုံးလေးတွေပွင့်လာပြီး
ရာဇာကျောကို သူမလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကုတ်ခြစ်ပြီး
ခါးကိုကော့ပေးလိုက်ပါတယ်။
စွပ်….ရာဇာလီးကြီးက နန်းသူဇာရဲ့ အဖုတ်ကျပ်ကျပ်လေးထဲကိုတစ်ဆုံးမြုတ်ဝင်သွားပါပြီ။
စွပ်..စွပ်..ပွပ်..ပွပ်..
စည်းချက်မှန်မှန်လေး ရာဇာ ဆောင့်ပေးနေပါတယ်။
မလိုးရတာကြာလို့လားမသိဘူး…နန်းသူဇာရဲ့အဖုတ်ကအရမ်းကိုလိုးလို့ကောင်းနေပါတယ်။
ရာဇာဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း နန်းသူဇာကလည်း ကော့ကော့ပေးနေတာကြောင့်
အပေးအယူကမျျှနေပါတယ်။
မောင်..သွက်သွက်လေး..သူဇာပြီးခါနီးနေပြီ…
ရာဇာကလည်းပြီးခါနီးနေပါပြီ။
ရာဇာလီးက ကျင်တက်လာပြီးအရမ်းကိုကောင်းနေသလို
နန်းသူဇာအနေနဲ့လည်းရာဇာလီးကြီးဆွဲထုတ်ပြီး ထပ်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း
သူမအဖုတ်အတွင်းသား အကြောမျဉ်တွေက အလိုလိုဆွဲညှစ်နေပါတယ်။
နောက်ဆုံးမှာတော့ နန်းသူဇာ မျက်နှာလေးရှုံံ့သွားပြီး
တအင်းအင်း တအဲအဲနဲ့ ငြီးငြူပြီးရာဇာရဲ့ကျောကို အသားကုန်ဖက်တွင်
ကာကော့ကော့ပေးတဲ့အချိန်မှာ ရာဇာကလည်း လေးငါးဆယ်ချက်ဆက်ဆောင့်ပြီး
လရေတွေကို နန်းသူဇာ အဖုတ်နဲရံတွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။
ရာဇာလီးကနန်းသူဇာအဖုတ်ထဲကကျွတ်ထွက်သွားချိန်မှာ
နန်းသူဇာရဲ့ အဖုတ်ထဲက သူမစောက်ရေတွေနဲ့ရာဇာလရေတွေက
ဖင်ကြားကိုစီးကျပြီး မွေ့ယာပေါ်ကို ပေကျံကုန်ပါတော့တယ်။
ည ၁၂ နာရီကျော်သည် အထိ နွယ်သာကီအိပ်မပျော်သေး။
အိပ်ယာထဲမှာတလူးလူးတလိမ့်လိမ့်နှင့်။
ဟိုတယ်နှင့်ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိသည့် မီးစက်ရုံမှအသံတွေကြားနေရသည်။ဒေါက်ဒေါက်
သူမအခန်းတံခါးကိုခေါက်နေသောအသံ။
အခန်းရှေ့မီးရောင်မှဖြာကျလာသောအရိပ်ကိုတံခါးအောက်ခြေမှမြင်နေရသည်။ဘယ်သူလဲ ဝင်ခဲ့လေ
ပြန်ဖြေသံမကြားရ။
အရိပ်ရောင်ပါပျောက်သွားသည်။
ဘယ်သူလဲ့ အခန်းရှေ့ကသူမအသံများပင်တုန်လာသည်။
အခန်းတံခါးကိုမရဲတရဲဖွင့်ပြီးကြည့်လိုက်သည်။
အရိပ်အယောင်ကိုမမြင်ရဘဲလမ်းလျှောက်သွားသောအသံကိုကြားရသည်။ အမလေး သရဲသရဲ
တစ်ခန်းကျော်မှ အော်သံကြောင့် သေနတ်ကိုခါးကြားထိုးကာ
အပေါ်အကျီဖြင့်ဖုံးပြီး ရာဇာကပျာကယာထွက်ခဲ့သည်။
နွယ်သာကီကြမ်းပြင်ပေါ်မှာခွေခွေလေးလဲနေသည်။
ရာဇာသွားရောက်ပွေ့ထူပြီး
ညီမလေး နွယ်သာကီ နွယ်သာကီ
ဘာဖြစ်တာလဲ။
နွယ်သာကီကားကြောက်စိတ်ပြေဟန်မတူသေး။
သရဲ သရဲခြောက်တယ်ကိုရာဇာ။
အခြားအခန်းများမှလည်းတံခါးများပွင့်လာပြီး
နွယ်သာကီသူငယ်ချင်းမျာရောက်လာသည်။
သာကီဘာဖြစ်လို့လဲ သာကီရယ် လန့်လိုက်တာ။
ငါ့ကို သရဲသရဲခြောက်လို့ဟ။
ဟင့်
အားလုံးထိတ်လန့်သွားသည်။ နွယ်သာကီကသူမဖြစ်ပျက်မှုကိုရှင်းပြနေသည်။ရာဇာထူးခြားမှုဇတစ်ခုကိုသတိပြုမိသွားသည်။
ဒါနဲ့မောင်မောင်ရော မောင်မောင်။
ဟုတ်ပါရဲ့ ဒီလောက်ဆူညံနေတာတောင်ထွက်မလာဘူး။သာထက်မောင်မောင်ကိုသွားခေါ်စမ်းပါဟ။
သာထက်ကားခေါင်းတကုတ်ကုတ်ဖြင့် မောင်မောင်အခန်းဆီသို့။
မိန်းကလေးများက ငိုယိုပြီးမျက်နှာလွဲနေကြသည်။
ရာဇာပင်ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်လာသည်။
မောင်မောင်ရဲ့အလောင်းကို ကမ်းစပ်ကျောက်ဆောင်တွေနားမှာ တွေ့ရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
မြင်ကွင်းကမရှုမလှဖြစ်သည်။
မျက်လုံးများကပြူးထွက်နေသည်။
လည်ပင်းက ပြတ်လုမတတ်ဖြစ်နေပြီး ဝမ်းဗိုက်မှာလည်း
ဓါးဒဏ်ရာများကတော်တော်များသည်။
အူများကဝမ်းဗိုက်အပြင်သို့ထွက်နေသည်။
မန်နေဂျာကြီးကတော့ အနီးဆုံးပင်လယ်ရဲလှည့်ကင်းထံ
ဆက်သွယ်ရန်ကြိုးစားနေသည်။
ရာဇာလည်း ဖုန်းဖြင့်သတင်းပို့ရန်ကြိုးစားနေသည်။
ရာသီဥတုဆိုးရွားနေသဖြင့်ဆက်သွယ်လို့မရဖြစ်နေသည်။
မောင်မောင်သူငယ်ချင်းများအားလုံးကတော့ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေပြီ။
ရာဇာခေါင်းထဲမှာတော့အတွေးပေါင်းမြောက်များစွာဝင်နေပြီ။
မောင်မောင်ကိုဘယ်သူသတ်တာလဲဆိုတာသူစဉ်းစားနေပြီ။
မနေ့ညကမိုးသည်းထန်စွာရွာနေသဖြင့်
မောင်မောင်ဒီလိုအဖြစ်ဆိုးနဲ့ကြုံခဲ့တာဖြစ်မည်။
မောင်မောင်တစ်ယောက် ညကလွန်စွာရက်စက်သောလူသတ်ကောင်၏ သတ်ဖြတ်ချင်းကိုခံခဲ့ရပြီ။
အခုအချိန်မှာ အားလုံးကတရားခံဖြစ်နေနိုင်သည်။
နွယ်သာကီကတော့တရှုံ့ရှုံ့နှင့်မျက်ရည်မဆည်နိုင်ဖြစ်နေပြီ။
ရိုစီနှင့်စိုးစိုးဝေလည်းငိုနေသည်။
ယောင်္ကျားလေးတွေကလည်း ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးမြင်လိုက်ရတော့
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်မယုံရဲဘဲတုန်လှုပ်နေပြီ ဖြစ်ပါတယ်။
အချိန်က ည(၁၁)နာရီခန့်ရှိနေပြီ ၊
ရာဇာ အိပ်မပျော်နိုင်သေး မောင်မောင်အလောင်းကိုနေ့လည်ကပင်
ဟိုတယ်နောက်ကအုန်းတောထဲမှာမြုပ်လိုက်ပြီ။ ရာသီဥတုကလည်းမကောင်းသေး။
ကျန်ရစ်သော မိန်းကလေးတွေကတော့ တစ်ခန်းတည်းအိပ်နေကြပြီ။
ဘေးနားမှာအိပ်နေသော သာထက်နှင့်နိုင်မင်းကို ကြည့်ပြီး သူလည်းသနားနေမိသည်။
ကောင်လေးတွေလည်း သူတို့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူမောင်မောင်၏အဖြစ်ကို
မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်လိုက်ရသဖြင့်တုန်လှုပ်နေဟန်တူသည်။
နေ့လည်ကသေဆုံးသူမောင်မောင်၏ လက်ထဲတွင် မလွတ်တမ်းဆုပ်ကိုင်ထားသောပစ္စည်းလေးကို
သူစဉ်းစားနေမိသည်။ အကျီကြယ်သီးလေးပင်။
အကျီကတော့ ယောင်္ကျားလေးအကျီကြယ်သီးပင်။ဒါသည်ပင်သူ့အတွက်သဲလွန်စ။
သည်သဲလွန်စအပြင်ဘာသဲလွန်စမှမရရှိတော့အခက်သားပင်။
စဉ်းစားရင်းခေါင်းများမူးနောက်လာသဖြင့်
ဒီနေ့ကျမှ သူလည်းထူးထူးခြားခြားအိပ်ချင်နေမိသည်။
မျက်နှာပေါ်ဖတ်ခနဲစဉ်လာသော အေးစက်စက်အထိအတွေ့ကြောင့် သူလည်းပြန်နိုးလာသည်။
ဟူး…အခန်းပြူတင်းတံခါးပွင့်နေတာဘဲ။ အပြင်မှာမိုးကသည်းသည်းမဲမဲရွာနေသည်။
သူအခန်းတံခါးကို ထပိတ်ရင်း သူ့စိတ်ထဲတွင်ထူးဆန်းသလိုဖြစ်သွားသည်။
သာထက်…သာထက်ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်။
နိုင်မင်းကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်နေသည်။ သူလဲနိုင်မင်းကိုနိုးလိုက်သည်။
နိုင်မင်း..နိုင်မင်း…ညီလေး.။
နိုင်မင်းလည်းနိုးလာသည်။ ညီလေး…သာထက်ဘယ်ရောက်သွားလဲ။
ဗျာ…အကိုကျွန်တော်တို့နဲ့ အတူအိပ်နေတာမဟုတ်ဘူးလား.။
ဟုတ်တယ်…သာထက် အကိုလဲအိပ်ပျော်ပြီးနိုးလာတော့သူ့ကိုမတွေ့တော့..ဘယ်များသွားလဲမသိဘူး….
သို့နှင့် ရာဇာနှင့်နိုင်မင်းလဲသာထက်ကိုရှာရန်ထွက်လာသည်။
နိုင်မင်းရေ နိုင်မင်း….။
အပြင်မှာရွာနေသော မိုးနှင့်အတူလေကလဲကြမ်းလာသည်။
သာထက်..သာထက်…မိန်းကလေးအခန်းကလည်းနိုးလာသည်။
မိန်းကလေးတွေလဲသာထက်ကိုဝိုင်းရှာကြသည်။
သူတို့လည်း ဟိုတယ်အောက်ထပ်သို့ဆင်းရှာမည်ပြုစဉ်….။
အောက်ထပ်မှ…
လာ..လာကြပါဦးဗျို့…ဒီမှာ…သာထက်…သာထက်…။
ဟိုတယ်မှာစောင့်နေသော အဖိုးကြီး၏ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်အော်ခေါ်သံက
မိုးအသံကိုဖုံးလွမ်းသွားပြီး အားလုံးပီပီပြင်ပြင်ကြားလိုက်ရတော့
သာထက်တစ်ယောက်တစ်ခုခုဖြစ်နေပြီဆိုတာ အားလုံးထင်လိုက်ကြလေတော့သည်၊
ရာဇာ သာထက် အလောင်းကိုစစ်ဆေးလိုက်သည်။
အားလုံးကတော့ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်နေကြသည်။
သာထက်လည်ပင်းကလဲ ပြတ်လုမတတ်ပင်။
ရာဇာက အားလုံးကိုဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ အားလုံးက ခေါင်းငုံ့နေကြသည်။ ယခုတော့ ရာဇာကို ဘယ်လိုလူမှန်းအားလုံးကသိသွားကြပြီ ဖြစ်သည်။ ရာဇာကို လွန်ခဲ့သောနှစ်နှစ်ခန့်က ကျွန်းသာယာမှာ ပျောက်ဆုံးသွားသည့် သူတို့သူငယ်ချင်းမလေး ဝင်မီပျောက်ဆုံးမှုနှင့်ပတ်သက်၍ အထူးတာဝန်ပေးချက်ဖြင့်ရောက်ရှိလာသော ထောက်လှန်းရေး တစ်ဦးမှန်းသိသွားကြပြီ ဖြစ်သည်။
ယခုအခြေအနေကဖွင့်မပြောလို့လဲမဖြစ်တော့။
ရာဇာ ဌာနချုပ်ကို ဖုန်းဖြင့်ဆက်သွယ်လိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။
နောက်နှစ်ရက်လောက်ဆို ကျွန်းပေါ်ကို လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များရောက်လာတော့မှာဖြစ်ပါသည်။
ရာဇာက အားလုံးကို့
ဒီကညီလေးညီမလေးတို့အားလုံး ကျွန်တော်တစ်ခုမှာချင်ပါတယ်။
အခုဆိုရင်လသေသွားတာနှစ်ယောက်ရှိသွားပြီ။
မောင်မောင်နဲ့ သာထက်။
ဒါကြောင့် ညဖက်ရောနေ့ဖက်ရော ဒီကျွန်းပေါ်က တစ်နေရာရာကိုသွားမယ်ဆို အုပ်စုလိုက်သွားကြပါ။
ဒါကိုလည်းလိုက်နာစေချင်တယ်။ အခုအနေအထားကအန္တရာယ်အရမ်းများတယ်။ လူသတ်သမားကဘယ်သူမှန်းမသိဘူး။
ခင်ဗျားတို့ရော ကျွန်တော်ရော အချိန်မရွေး သူ့လက်ချက်မိသွားနိုင်တယ်။ အခုလုံခြုံရေး အဖွဲ့တွေ နောက်နှစ်ရက် သုံးရက်ဆိုရောက်လာ လိမ့်မယ်။ ဒီတော့ လုံခြုံရေးအဖွဲ့တွေရောက်မလာမချင်း
အုပ်စုခွဲမသွားပါနဲ့။ ခွင့်မပြုဘဲသွားရင်တရားခံလို့သတ်မှတ်ရလိမ့်မယ်။
ရာဇာက သူမှာစရာရှိသည်များကိုမှာလိုက်သည်။
သူ့ခေါင်းထဲမှာလဲ ရှုပ်ထွေးနေသည်။
အမှုအခြေအနေကဆိုးသထက်ဆိုးလာပြီ။
အခုဆိုရင် လူနှစ်ယောက်တောင်သေဆုံးသွားပြီလေ။
သူ့အပေါ်လဲဖိအားများကျရောက်လာပြီ။
ဒီနေ့တော့ သူသဲလွန်စလေးတစ်ခုရခဲ့သည်။
သာထက်လက်ထဲမှာ ဆုပ်ကိုင်ထားသောပစ္စည်းလေးတစ်ခု။
အားလုံးမမြင်ခင် သူသိမ်းထားလိုက်သည်။
ဒီပစ္စည်းလေးက သူ့အတွက် သက်သေပင်။
အချိန်က ည(၁၀)နာရီရှိပြီ။ ဒီနေ့ညလဲလေရော မိုးရောက ချနေပြန်ပြီ။ အိမ်မက်ထဲမှာ လူသတ်သမားလိုက်လို့ သေပြေးရှင်ပြေး ပြေးနေရသော စိုးစိုးဝေ လန့်နိုးလာပြီး။ ဘေးနားကိုကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိတော့။ရိုစီနှင့်နွယ်သာကီ ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်။
အခန်းပြင်ဘက်သို့ထွက်ခဲ့သည်။ သူမဒီနေရာကို လိုက်လာမိတာ မှားများမှားသွားပြီလားလို့ တွေးမိနေသည်။မှောင်မှောင်မဲမဲထဲ ဖုန်းမီးလေးအားကိုးဖြင့်သာထွက်လာရတယ်။ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်သတ်နေသော လူသတ်သမားရန်ကိုလဲကြောက်ရသေးတယ်။
အမေ့ သူမလူတစ်ယောက်နှင့် တိုက်မိသွားတယ်။
ကိုရာဇာ—
ညီမလေး အခန်းထဲမှာပဲ နေလေ။
မဟုတ်ဖူးကိုရာဇာ အခန်းထဲမှာ ရိုစီရော နွယ်သာကီရောမရှိကြလို့ ညီမလဲရှာမလို့။
ဟင် ရာဇာ အံ့သြသွားသည်။ ဒီလောက်အန္တရာယ်များသောအနေအထားမှာ သူမတို့နှစ်ယောက် ဘယ်ထွက်သွားကြသလဲ။
စိုးစိုးဝေအဖို့တော့ကြောက်နေချိန်မှာ အဖော်ရသွားလို့ ကိုရာဇာရဲ့လက်မောင်းကို အားကိုးတကြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။
မှောင်မှောင်မဲမဲထဲမှာ ကိုရာဇာအကြောင်းတွေးမိနေသေးသည်။
နွယ်သာကီခဏခဏပြောသည်။ နွယ်သာကီအမနှင့် ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ ကြဖူးသည်ဆိုလား။ သေချာကြည့်တော့ ကိုရာဇာကား ယောင်္ကျားတော်တော်ပီသသည့်ပုံပင်။ ကိုယ်ကာယကကျစ်လျစ်ပြီး ယောင်္ကျားချောချောသောသူတစ်ယောက်ပဲဟုသူမတွေးမိပြီး ရင်ခုန်သွားမိသည်။
နွယ်သာကီတို့ ရိုစီတို့ကလဲ ကိုရာဇာကိုကြိုက်နေကြတယ်ဆိုတာ သူမသိသည်။သူမက နွယ်သာကီတို့ ရိုစီတို့လို မပြင်တတ် မဆင်တတ်ဆိုတော့ မဝံ့ရဲဘူးလေ။
ညီမလေး စိုးစိုးဝေ
ရှင် ဟုတ်ပြောပါကိုရာဇာ။ အတွေးထဲနွံနစ်နေသောစိုးစိုးဝေ ရာဇာအသံကြားမှ အသိပြန်ဝင်လာသည်။
အကို စိုးစိုးဝေ ကို ချစ်တယ်။
ရှင် ဒီတစ်ခါမှ စိုးစိုးဝေအံ့သြသွားသည်။ ရင်ထဲမှာကုလားဘုရားပွဲလှည့်သလို ဆူညံသွားသည်။ ဘာပြောလို့ပြောရမှန်းမသိ။
သူမကြားချင်နေသောစကားကို ယခုလိုမထင်မှတ်ပဲကြားလိုက်ရတော့ စကားပင်ပြန်မပြောနိုင်အောင်ပင်။
အကို့ကိုစိတ်ဆိုးသွားလား။ စိုးစိုးဝေဘာမှပြန်မပြောတာကြောင့်
ရာဇာ ဒီကောင်မလေး သူ့ကိုစိတ်ဆိုးသွားပြီထင်မိသည်။
မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူး အကို။ စိုးစိုးထင်မထားလို့ပါ။
စိုးစိုး ထင်တာ က နွယ်သာကီတို့ရိုစီတို့ကိုကြိုက်မယ်ထင်နေတာ။
အခုမဟုတ်မှန်းသိပြီမဟုတ်လား။ အကိုကြိုက်တာစိုးစိုးကို။
စိုးစိုးလက်မခံဘူးဆိုရင်ကိုယ်တော့ကြေကွဲပြီ။
အို စိုးစိုးက ဘာပြောရသေးလို့လဲ။
ဒါဆို ဒါဆို စိုးစိုးက ကိုယ့်ကို ချစ်တယ်ပေါ့။
စိုးစိုးဝေ ရှက်သွားပါတယ်။ အို မပြောချင်ဘူး ရှက်တယ်။
ကဲ ဒါဆိုလဲ အရှက်ကုန်သွားအောင် ။
အမေ့ စိုးစိုးဝေခါးကို အကိုရာဇာဖက်လိုက်တာများ စပါးကြီးမြွေကျနေတာ။ တစ်ကိုယ်လုံးသူ့ရင်ခွင်ထဲ စွေ့ခနဲပဲ။
စိုးစိုးရဲ့ ဆံနွယ်တွေ မျက်နှာတွေ နားရွက်တွေ ပါးပြင်တွေကိုနမ်းပစ်လိုက်တာများ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း။ ဒါကိုပဲ စိုးစိုးဝေကခံယူချင်နေတာလေ။
ရာဇာနှင့် စိုးစိုးဝေ အပေးအယူမျှနေစဉ် အောက်ထပ်ကအခန်းတစ်ခုထဲမှာလဲ ရိုစီနှင့်နိုင်မင်းကအပေးအယူမျှနေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်ကရီးစားဖြစ်နေကြတာကြာပြီ။ သူငယ်ချင်းများပင်မသိကြ။ ဟိုတယ်စောင့်ဘကြီးကို နိုင်မင်းကစည်းရုံးထားတော့ လစ်လျှင်လစ်သလို အောက်ကအခန်းမှာ ရိုစီကိုဘွတ်လို့ရနေသည်။
ရိုစီကလဲအထန် နိုင်မင်းကလဲအထန်ဆိုတော့ အန္တရာယ်ကိုပင်မမှုကြ။
ဟိုတယ်စောင့်ဦးလေးကြီးကလဲ ပိုက်ဆံရသည်ထက် အခန်းထဲက ပွဲကိုကြည့်ချင်သောဝါသနာနဲ့ပင်တန်နေသည်။
ယခုလဲ ခုနကနိုင်မင်းနဲ့ရိုစီတို့ အပြန်အလှန် မှုတ်နေကြရာမှ ချစ်ရည်လူးပွဲကိုချောင်းကြည့်ရင်းရေငတ်နေသည်။
ကောင်မလေးကလဲ တကဲ့အထန်ပင် ကောင်လေးကအောက်ကဖြစ်နေသည်။ ရိုစီနို့တွေကို နိုင်မင်းကအောက်မှဆုပ်နယ်နေသည်။
နိုင်မင်းလီးချောင်းကတော့ ရိုစီအဖုတ်ထဲမှာ ကျင်းစိမ်နေသည်။
ဖြည်းဖြည်းမှန်ကို ဖင်ကိုကြွကြွပြီး ဆောင့်နေသောရိုစီကား မျက်လုံးများစင်းလျှက်။
စွပ်စွပ် ပွတ်ပွတ် ဘတ်ဘတ် ဟင်း အင်း အား ဟင်း
ဟင်း အား အား
တိုးတိုးလေးညဉ်းညူသံများကလည်းထွက်ပေါ်နေသည်။
ကောင်မလေးရိုစီလှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူ နိုင်မင်းကလဲတအီးအီးတအဲအဲနဲ့ ကောင်းနေသည်။ ရိုစီကလည်း သူမပြီးခါနီး၍ လှုပ်ရှားမှုတွေပိုသွက်လာသလို နိုင်မင်းကလဲ အောက်မှမျက်လုံးမှိတ်ကာ ပင့်ပင့်ပြီးလိုးနေသည်။ထိုမြင်ကွင်းကို ချောင်းနေသော ဟိုတယ်စောင့်အဖိုးကြီးအဖို့လဲ ဖီးလ်တက်ပြီးရင်းတက်ရင်းဖြစ်နေတော့ နောက်ကလူရိပ်ကို သတိမထားမိလိုက်ပါ။
စိုးစိုးဝေအခန်းထဲပြန်ရောက်သည်အထိပင်ရင်တွေခုန်နေတုန်း။
ကိုရာဇာရဲ့အနမ်းတွေကို ပြန်တွေးမိရင်း သူမရှက်နေမိသေးတယ်။
အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့နွယ်သာကီရောက်နေပြီ။
သာကီ နင်ဘယ်သွားနေတာလဲဟင်။
နွယ်သာကီကား မိုးမိလာဟန်တူသည်။ မိုးရေတွေလဲစိုလို့။
သြော် စိုးစိုး နင့်ကို ပြစရာရှိတယ်ဟဲ့။ ထီးယူလာခဲ့။
အောက်မှာ ရိုစီနဲ့နိုင်မင်းရှိတယ်။ ကိုရာဇာကျော်ရောရောက်နေတယ်။
ခုနကမှ ကိုရာဇာအခန်းထဲဝင်သွားတာပါ။ နွယ်သာကီဘာတွေပြောနေပါလိမ့်။ တစ်ခုခုတော့တစ်ခုခုပင်။စိတ်ထဲထင့်သွားသည်။
ဘုရားရေ အခုမှသေချာကြည့်မိသည်။ နွယ်သာကီဝတ်ထားတာ မိန်းကလေးအကျီမဟုတ်။ ယောင်္ကျားလေးအကျီ။ ကြယ်သီးတွေကို သူမမြင်လိုက်သည်။ ရင်ဘတ်နေရာမှာ ကြယ်သီးတစ်လုံးြုတ်နေသည်။
ထိုကြယ်သီးကို မြင်ဖူးခဲ့သည်။ ဘယ်နေရာမှာပါလိမ့် စဉ်းစားစမ်း စဉ်းစားစမ်း။ စဉ်းစားလိုက်တော့ ကျောချမ်းသွားသည်။
ဒီကြယ်သီးပုံစံက မောင်မောအသတ်ခံရစဉ်တွေ့သောကြားယ်သီး ပုံစံနှင့်ချွတ်စွတ်။ ဘုရားရေ ဒါဆိုဒါတို လူသတ်သမားက။
အခန်းတံခါးပိတ်သံကြားလိုက်ရတော့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
အမလေး သူမအထိတ်တလန့်အော်လိုက်သည်။ မိုးတွေကလဲသဲသဲ မဲမဲရွာချပြီ။ သွားမယ်လေ စိုးစိုး ဘာလုပ်နေတာလဲ။
နွယ်သာကီလက်ထဲမာ ဓါးတစ်ချောင်း။
ဘုရားရေ သူမရင်တွေအမှန်အကန်တုန်လာပြီ။
ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲသာကီ။
ဟင်း ဟင်း နွယ်သာကီရဲ့ရယ်သံက သူမကိုကြက်သီးများဖြန်းသွားစေပါတော့တယ်။
သာကီ နင် နင်ငါ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲဟင်။
ဟင်း ဟင်း အားလုံးသေပြီလေ နင်တစ်ယောက်ပဲကျန်တော့တာ ကောင်မ။ နင့်ကိုငါသတ်ဖို့ပဲကျန်တော့တာ။
နွယ်သာကီမျက်လုံးများကကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ပြူးနေသည်။ စိုးစိုးဝေ ကြောက်လာသည်။
မလုပ်ပါနဲ့ သာကီ ငါ့မှာဘာအပြစ်ရှိလို့လဲဟင်။
ဟင်း ဟင်း နင့်မှာတော့အပြစ်မရှိပါဘူး ဝင်မီဆိုတဲ့ကောင်မရယ် သေသွားတဲ့ကောင်တွေကောင်မတွေမှာပဲ အပြစ်ရှိတာ။
သူတို့ကလူယုတ်မာတွေ သေသင့်ပါတယ်။
နင့်ကိုတော့ ငါသနားပါတယ်။ နင်ရပ်နေတဲ့ပြူတင်းပေါက်ကလေ ဝင်မီကို ငါတွန်းချလိုက်တဲ့ပြူတင်းပေါက်လေ ခစ်ခစ်။
ဒါ ဒါဆို ဝင်မီ ဝင်မီကို နင်သတ်လိုက်တာပေါ့ဟုတ်လား သာကီ။
ကျားကိုက်ပါတယ်ဆိုမှ အပေါက်လေးနဲ့လားလာမေးနေတယ်။
ကဲ အားလုံးသေတော့ နင်လဲသေတော့။
အမလေး ကယ်ကြပါအုံး စိုးစိုးဝေ ငယ်သံပါအောင်အော်ရင်း ပတ်ပြေးတော့သည်။
ပထမ ဓါးထိုးချက်က သူမပုခုံးစောင်းကိုရှပ်ထိသွားပြီး သွေးများထွက်လာသည်။ နွယ်သာကီက သူမဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုပ်ပြီးနံရံနှင့်တရွက်တိုက်ဆွဲခေါ်ကာနံရံနှင့်ပစ်ဆောင့်သည်။ ခေါင်းကွဲသွားပြီး သွေးတွေထွက်လာသည်။ လာစမ်းကောင်မ ။
နွယ်သာကီ ရဲ့လက်မှဓါးမြောင်က လက်ခနဲဖြစ်သွားချိန်တွင်
အခန်းတံခါးကို ဆောငိ့ကန်သံကြားလိုက်ရပြီး တံခါးချပ်ကလွင့်ထွက်လာသည်။
ရင်ဘတ်မှာသွေးတွေထွက်နေသော ကိုရာဇာ။
ကိုရာဇာလက်ထဲမှ သေနတ်မှ မီးပွင့်လေးများဖြာထွက်လာပြီး နွယ်သာကီကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျသွားတာသူမမြင်လိုက်ရသည်။
ကမ်းခြေဘက်မှ မီးရောင်များဝင်းလက်လာပြီး ဟိုတယ်ပေါ် ပြေးတက်လာသည့် ခြေသံများကိုကြားရသည်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူမစိတ်တစ်ခုလုံးအမှောင်အတိကျသွားသည်။
သူမ မျက်လုံးတွေမဝါးခင်မြင်လိုက်ရတာက အခန်းတွင်းသို့ ဝင်လာသော လက်နက်ကိုင်ရဲများကိုပင်။
စိုးစိုး— စိုးစိုး
ခေါ်သံများကနီးလိုက်ဝေးလိုက်နှင့်။
အသံများက ပိုကြည်လင်လာသလို မျက်လုံးကိုအားယူဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမကိုစိုးရိမ်တကြီးကြည့်နေသော ကိုရာဇာကိုမြင်ရသည်။
စိုးစိုးဘယ်ရောက်နေတာလဲကိုရာဇာ။
မြိတ်မြို့ဆေးရုံမှာ စိုးစိုးရဲ့။ သာကီရော သာကီရောကိုရာဇာ။
သူသေသွားပြီစိုးစိုး။ တကယ်တော့သူ့ဘဝကသနားစရာပါ။
ဝင်မီတို့နဲ့ဒီကိုအလည်လာတော့ စိုးစိုးမရှိခင် သူတို့ဟိုဖက်ကတောထဲ တကယ်တော့ ဒီဟိုတယ်က ဝင်မီအဖေပိုင်တာ။ မူးယစ်ဆေးဝါးထုတ်တဲ့နေရာတစ်ခု။ဝင်မီရဲ့သူငယ်ချင်းတွေရဲ့မိဘတွေလဲရှယ်ယာပါတယ်။
ဒီကျွန်းကိုသာကီမရောက်ခင် ဝင်မီက နွယ်သာကီကိုအလည်ခေါ်လာခဲ့ဖူးသည်ဟုဆိုသည်ဖ။မူးယစ်ဆေးဝါးကိစ္စကို အမှတ်မထင် သာကီကသိသွားတယ်။ဒီတော့ဝင်မီက သာကီကိုသူ့လူတွေနဲ့ဖမ်းချုပ်။ မုဒိန်းကျင့်ခိုင်းပြီး ဗွီဒီယိုရိုက်ထားခဲ့တယ်။ပြီးတော့အကျပ်ကိုင်ပြီး ခိုင်းတာပေါ့။
ဝင်မီကသာကီကိုဘယ်လောက်ထိနိုင်စားခဲ့သလဲဆိုရင် သူ့ချစ်သူကိုပါခေါ်ပြီး မုဒိန်းခဏခဏကျင့်ခိုင်းတယ်။
ဒီကျွန်းပေါ်ရောက်တော့ သာကီက ဝင်မီကိုသတ်လိုက်တယ်။
နွယ်သာကီကအရှက်ကြီးတယ်။အနိုင်ကျင့်ခံရဖန်များတော့ အားလုံးကိုစိတ်နာပြီး ရန်သူထင်လာတယ်။ ဒါကြောင့် ဝင်မီဖုန်းကို သူရထားတော့ သရဲခြောက်တယ်ထင်အောင်လုပ်။ မူးယစ်ဆေးရောင်းတဲ့ ဝင်မီသူငယ်ချင်းတွေကိုပါသတ်ဖို့ကြံခဲ့တာ။ စိုးစိုးကိုတော့နှုတ်ပိတ်တဲ့အနေနဲ့ရှင်းပစ်မလို့ဘဲ။ အဲ့ညက အကိုပါကံကောင်းလို့မသေတာ။
သူကအကို့ကိုအသေထိုးတာ။ သေပြီထင်ပြီး ပစ်ထားခဲ့တာ။
သြော် ဒီလိုကိုးလို့စိုးစိုးဝေတွေးမိလိုက်သည်။ အဖြစ်အပျက်တွေကကျောချမ်းစရာပင်။ ကိုရာဇာပြောပြမှုအရ ဟိုတယ်ကျောက်ဆောင်များ အောက်မှာ ဝင်မီဟုယူဆရသောအရိုးစုကို တာဝန်ရှိသူများမှ တွေ့ရှိခဲ့သည်ဟုဆိုသည်။ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံမှတပါး သူမဘာမှမတတ်နိုင်ပါ။ အိမ်မက်ဆိုးကြီးမက်ပြီး လန့်နိုးလာသလိုပင်။
နောက် သုံးလခန့်အကြာမှာတော့ တိုက်ခန်းတစ်ခုထဲကနှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ စိုးစိုးဝေ ရင်ခုန်စွာစောင့်ဆိုင်းနေသည်။
အိပ်လို့မပျော်နာရီကိုတကြည့်ကြည့်နှင့် ဒီတိုက်ခန်းက ဖေဖေနှင့်မေမေလက်ဖွဲ့ပေးလိုက်သောအခန်း။ ဒီနေ့ပဲ မောင်နှင့်သူမမင်္ဂလာဆောင်သည်။ မင်္ဂလာဦးည ကုတင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ရင်တွေဖိုနေသည်။
ဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမှန်းမသိ။ ဒုက္ခပါပဲ။ အချိန်တွေကလဲအကုန်မြန်လိုက်တာ။ ရာဇာရေငါတို့ပြန်လာပြီဟေ့။ ငါ့ကောင်ကြီးက နော့ဒီည နွားသိုးကြိုးပြတ်ပေါ့ကွာ။ ဟာကွာ မနောက်နဲ့လေ။
ဟီးဟီးဟားဟားပြောသံများကိုကြားရပြီး တံခါးခေါက်သံကြားရသည်။
စိုးစိုးရေ စိုးစိုး မောင်ပြန်လာပြီ။
တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ မောင်နှင့်မောင့်သူငယ်ချင်းတွေ။
မောင့်သူငယ်ချင်းတွေကစပ်ဖြီးဖြီးနှင့် ကဲမစိုးစိုးရေ ကိုရာဇာကိုထာခဲ့ပြီနော်။ စိတ်ချလက်ချ ဟီးဟီး။
စိုးစိုးဝေမျက်နှာလေးပင်ရဲတွတ်နေသည်။ရှက်လို့။
မောင်ကထိန်းနိုင်သည်။ အခန်းထဲဝင်ပြီး တံခါးကို လော့ချလိုက်သည်။ အဝတ်လဲနေသည်ထင်။ စိုးစိုးဝေကျောပေးပြီး အိပ်နေသည်။
မီးခလုပ်မှိတ်လိုကိသံကြားရပြီး ခြင်ထောင်ကိုလှန်ကာမောင်ဝင်လာသည်။မောင်က သူမခါးကိုလှန်းဖက်ပြီး သူမပါးကိုနမ်းသည်။
မိန်းမ အဟဲ မောင့်အသံကြားရတာ သူမဖင်ပင်ကျိန်းသည် သေးပေါက်ချင်သလိုဖြစ်သွားသည်။သူမပါကင်ဖွင့်ခံရတော့မှာသေချာနေသည်။
မျက်လုံးကိုအတင်းမှိတ်ထားမိသည်။ မောင့်လက်တွေက သူမကိုယ်အနှံ့တရွေ့ရွေ့သွားနေသည်။ မောင့်အနမ်းတွေကရင်ခုန်သံမြန်လာသည်။ အို သူမစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို မောင်က ထမိန်ထဲလက်ရှိုနှိုက်လိုက်တာ ခေါငိးပင်ကြီးသွားသည်။ သူနပေါင်ခွကြားမှာ ဘာလို့မှန်းမသိအရည်လေးတွေရွဲစိုနေသည်။
သူမဘော်လီချိတ်ကိုဖြုတ်ခံလိုက်ရပြီး နို့နှစ်လုံးကို မောင်စို့တော့ ကော့သွားပြီး မျက်လုံးပွင့်သွားသည်။
မောင့်တစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်မရှိတော့။ သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကိုမောင်ဆွဲကားပြီး သူမစောက်ဖုတ်အဝလေးကိုတေ့ထားသောမောင့်လီးကြီးကို မြင်တော့ ဖင်ကျုှုံသွားမိတယ်။ နည်းတဲ့ဒုတ်မဟုတ်။ အဖုတ်တော့ကွဲပါပြီလို့ထင်မိသွားမိတယ်။ အမေ့ သူမစောက်ဖုတ်ထဲမောင့်လီးထိုးသွင်း တော့ သူမလက်တွေမွေ့ယာစကိုဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။
မောင့်လက်နှစ်ဖက်က သူမလက်နှစ်ဖက်ကိုဖိချုပ်ပြီး အားနဲ့ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ စွပ် ဖောက် အမေ့။ သူမအပျိုစင်မှေးလေးပေါက်သွားပြီ။မောင့်လီးကို သူမစောက်ပတ်အတွင်းနံရံတွေက အလိုလိုဆွဲညှစ်ထားမိတယ်။ မောင်ကပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အဆက်မပြတ်ဆောင့်ပါတော့တယ်။ စွပ် စွပ် အီး အ မောင် စိုးစိုးကို သနားပါဦး။
မယားနဲ့နွမသနားနဲ့ဆိုတဲ့အတိုင်း ရာဇာကတော့ မျက်ရေလေးဝိုင်းနေတဲ့ စိုးစိုးစကားသံကိုဂရုမစိုက်တော့ပါဘူး။
စိုးစိုးဝေရဲ့စောက်ပတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးကို သူ့လီးကြီးနဲ့အဆက်မပြတ်ကိုဆောင့်ပြီး အသားကုန်ဘွတ်တော့တာပါပဲ။
စွပ် စွပ် စွပ်စွပ် အအ မောင် စိုးစိုးကို သတ်နေတာလား အအ
စွပ်စွပ် အမေရေ သမီးကို ကယ်ပါအုံး အအ မောင် မောင်
သနားပါ အအ တဖြည်းဖြည်းနဲ့စိုးစိုးဝေ မောသံလေးပေါက်လာပြီး အသက်ရှုပိုပြင်းလာကာ ခါးတွေကော့ကော့ပေးလာပါတယ်။
မောင် မြန်မြန်ဆောင့်ပေးပါ အအ အင်းအင်း။
စိုးစိုးဝေရဲ့အငမ်းမရ လီးအရသာသိသွားတဲ့ ငြီးငြူသံတွေနဲ့အတူ ရာဇာကလဲ သူ့လီးကြီးကို တစ်ခါမှအလိုးမခံရဖူးသေးတဲ့ ဇနီးချောလေးရဲ့ စောက်ပတ်ကျဉ်းလေးထဲ ဖိဖိသွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်နဲ့ အသားကုန် ဘွတ်နေကြတာ စိတ်ရှိလက်ရှိပါပဲ။
ဒီအချိန်မှာတော့ တစ္ဆေမလေးဝင်မီ သူတို့နားရှိရင်တောင် ခြောက်ရဲမယ်မထင်ပါဘူး။ သူပါရာဇာအလိုးခံရမှာကြောက်လို့လေ။
ပြီးပါပြီ