ဘူတာရံုအိုေလး ႏွင့္ က်ေနာ့္ညီမေလး
က်ေနာ့္မွာထူးဆန္းတဲ့ ကံတရားတစ္ခုရွိတယ္ဗ်။
က်ေနာ့္ဘ၀မွာ ႀကိဳက္ခဲ့သမွ် မိန္းမေတြအကုန္လံုး စာဖတ္တဲ့၀ါသနာရွိသူေတြခ်ည္းပဲ။ ေျပာရရင္ စေရြးကိုက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔သိတဲ့အတိုင္းပဲ စာသမားေတြက စာမဖတ္တဲ့လူဆို အထင္ကိုမႀကီးတတ္ႀကဘူး။ စာအုပ္သမားေတြရဲ႕ ၀ါသနာကစာအုပ္ေတြတင္မကဘူး ရုပ္ရွင္၊ဂီတ ဘာညာအစရွိသျဖင့္ေနာက္္ ဆက္
တြဲေလးေတြပါလာတတ္ႀကေသးတယ္မဟုတ္လား။ အဲ့ဒီလို၀ါသနာတူ ဘာသာရပ္တူျခင္းေတြ႔လိုက္ရင္ သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ။ အင္မတန္ခင္မင္ရင္းႏွီးတတ္ႀကတာထံုးစံပဲ။ အဲ့ဒီ၀ါသနာတူလူ၂ေယာက္က ဖိုနဲ႔မ ျဖစ္ေနႀကတယ္ဆိုပါေတာ့.. သူတို႔၂ေယာက္ဆံုႀကတဲ့ေနရာက လူမ်ိဳးတူေတြမရွိတဲ့ အေ၀းႀကီးမွာဆိုပါေတာ့..
ဘာေတြျဖစ္ကုန္မယ္ထင္သလဲဗ်ာ? ဟုတ္ကဲ့ အဲ့ဒီေမးခြန္းရဲ႕အေျဖက က်ေနာ္ခုေျပာျပမယ့္ဇာတ္လမ္းပါပဲ။
သူ႔ကိုဘယ္မွာ စပီးသိခဲ့သလဲဆိုေတာ့ ဗမာေတြမ်ားတဲ့ေနရာေဒသတစ္ခုမွာသိခဲ့တယ္လို႔ပဲ လြယ္လြယ္ေျပာလိုက္ရေအာင္။ အခမ္းအနားတစ္ခုမွာသိခဲ့တယ္ေပါ့။ ဖုန္းနံပါတ္ေလးဘာေလးလဲလွယ္မိခဲ့တယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။
ကိစၥပီးေတာ့ က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္ေတာျမိဳ႕ေလးဆီကိုယ္ျပန္ခဲ့ပီး ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး အဆက္အသြယ္လုပ္မိႀကေရာ။ တက္စ္မက္ေဆ့ခ်္ေလးဘာေလးပို႔၊ တစ္ခါတစ္ေလဖုန္းေျပာ စာအေႀကာင္းေပအေႀကာင္းေလးေတြဟိုအာဒီအာလုပ္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ဟိုလိုမ်ိဳး အီစီကလီထုတာ
ဘာညာမဟုတ္ပူးေနာ္။ ေဘာ္ဒါက႑သက္သက္ပဲ။ ဖြန္ေႀကာင္ရေအာင္လည္း သူ႔ကိုတစ္ခါပဲျမင္ဖူးခဲ့ေတာ့ ဘယ္လိုရုပ္ဆိုတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမမွတ္မိဘူးရယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ခင္မင္လာရတဲ့အေႀကာင္းကလည္း ဒီလိုဗ်။ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္စလံုးက ကိုယ့္ျမိဳ႕မွာကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲဗမာဆိုတာရွိတဲ့အေနအထားမ်ိဳး။
ဘာအသိုင္းအ၀ုိင္းမွကိုမရွိတဲ့ဘ၀ေတြကိုး။ ဒီေတာ့ ဗမာလိုေသာက္တင္းေလးဘာေလးတုပ္၊ ဟိုေျပာဒီေျပာေလးလုပ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ဒီလိုပဲဖုန္းေခၚပီး အာလူးဖုတ္ေနရတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ရာသီဥတုဆိုး၀ါးတဲ့ ေဆာင္းရာသီကာလတစ္ခုေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္လည္းအထီးက်န္တာအေႀကာင္းျပပီး အရက္ခ်ည္းလိွမ့္ေသာက္ေနတာေပါ့။
အဲ့လိုနဲ႔တစ္ရက္မွာ မူးမူးနဲ႔သူ႔ကိုဖုန္းထဲကေန ကေလာ္ဆဲလိုက္ေကာဟီး။(ေသာက္က်င့္တန္ခ်က္ကအဲ့လိုရယ္) ဒါနဲ႔စိတ္ေကာက္ပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္။
၃-၄ရက္ေလာက္ ဒီအတိုင္းပစ္ထားလိုက္ပီး တစ္ရက္ေတာ့ မေနႏိုင္ပဲ ဖုန္းေခၚပီး ေခ်ာ့ရတာေပါ့ေလ။ ငါကိုက မိုက္ရိုင္းတာပါ ညီမေလးရာ ေခ်ာဒီးေခ်ာဒီး ဘာညာေပါ့။
အဲ့ဒီမွာ ဘာေျပာလာသလဲဆိုေတာ့ ရဘူးတဲ့.. ဒီအတိုင္းဖုန္းနဲ႔လာမေခ်ာ့နဲ႔ .. လူကိုယ္တိုင္လာေခ်ာ့ေခ်တဲ့။ အဲ့ဒါကေလ ဟိုဒင္း.. ေလ ဆိုပီး ဟိုေျပာဒီေျပာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာကို မရဘူးရယ္ ဒီေန႔ေသာႀကာေန႔ႀကီး ခုခ်က္ခ်င္းက်မ ဆီလာခဲ့ လာေခ်ာ့လာတဲ့အဟီး။ အာ! ငါမလာႏိုင္ဘူးထင္တယ္ဆိုပီး ေလွ်ာက္လွ်က္ေျပာ
ေတာ့ စကားမရွည္နဲ႔ ခုခ်က္ခ်င္း ဘူတာရံုသြားလက္မွတ္၀ယ္ပီးလိုက္လာပါတဲ့။ က်ေနာ္က အင္းမလုပ္အဲမလုပ္ျဖစ္ေနေတာ့ .. ဘာလဲရထားလက္မွတ္ေစ်းႀကီးလို႔မလား က်မရွင့္ကို တစ္၀က္ျပန္ေပးမယ္ဟုတ္ပီလားတဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့မွ တစ္၀က္ေပးမွာ တကယ္ဆိုလာမယ္ေလလို႔ဟီဟိ။ ဘယ့္ႏွယ့္ သူနဲ႔က်ေနာ္က အေ၀းႀကီးဗ်။ ရထားလက္မွတ္ခ
က ေလယဥ္လက္မွတ္ခနီးနီးေစ်းႀကီးတာကိုး ဒါေႀကာင့္ မူေနတာ။ ဒါနဲ႔ပဲ ညေနဖက္ မႈန္မိႈင္းမိႈင္းရာသီဥတုမွာ ဂ်ာကင္အနက္ေရာင္ေလးတစ္ထည္ေကာက္စြပ္၊ဂ်င္းပန္တစ္ထည္နဲ႕ကင္းဘတ္ဖိနပ္ေကာက္၀တ္၊ အ၀တ္ပိုတစ္စံုေက်ာပိုင္းအိတ္ထဲထည့္ပီး ခင္ဗ်ားတို႔ ညီေလး ေမာင္ခ်မ္းရဲ႕ ခရီးရွည္ႀကီးစတင္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့။ လမ္းမွာ ရထားေတြ
ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္းစီးရေသးတာဆိုေတာ့ သူ႔ျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္က ညကိုးနာရီထိုးေနပီ။ တခါမွလည္းမေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာကို သြားေနရေတာ့ လူကလည္းရင္တထိတ္ထိတ္ရယ္။ ေသာက္တလႊဲတစ္ခုခုျဖစ္ပီး ရထားနဲ႔ဆက္လိုက္သြားမိရင္ ဒုကၡဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ပူပန္ေနရေတာ့ ကိုယ့္ေဘးခံုက ကုလားျဖဴမေလးစကားလာေျပာတာေတာင္
သိပ္အာရံုမထားႏိုင္ဘူး.. အင္း.. အဲ. နဲ႔ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ဆံုးတုိတိုေျပာရရင္ ေရာက္သြားေရာဆိုပါေတာ့။ ရထားက ခဏေလးပဲရပ္ပီး ထြက္သြားတယ္။ အဲ့ဒီေတာျမိဳ႕ေလးက ဘူတာရံုအိုေလးထဲမွာ က်ေနာ္အူေႀကာင္ေႀကာင္နဲ႔ ဆင္းေနရစ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ကို လာႀကိဳမယ္ဆိုတဲ့ ညီမေလးက ဘယ္နားမွာမွန္းမသိဘူး။ ရာသီဥတုက အင္မတန္ႀကမ္း
လြန္းေတာ့ ဘူတာရံုအိုေလးက ျမဴႏွင္းေတြႀကားထဲမွာ ၀ိုးတ၀ါးရယ္၊ လူကလည္းရွင္းလို႔၊ တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းလဲမသိဘူး။ အဲ့ဒီမွာ ဖုန္း၀င္လာတယ္။ ေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ရွင္ဘယ္မွာတံုး.. ရွင္ေျပာတဲ့ရထားက ထြက္သြားတာႀကာပီတဲ့။ ေနာက္ေတာက္ေတာက္စိတ္က ေပၚလာေတာ့.. ငါမလာျဖစ္ေတာ့ ညီမေလး
ေဆာရီးပါဟာ ဆိုပီး ေလွ်ာက္စေနမိေသးတယ္။
အဲ့လိုေျပာရင္း ျမဴေတြပိတ္ေနတဲ့ ဘူတာပလက္ေဖာင္းေပၚ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဆံပင္တိုတိုနဲ႔ ဖုန္းကိုင္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ၀ိုးတ၀ါးလွမ္းျမင္လိုက္ရေတာ့ အသာေလးေျပးကပ္သြားပီး ၀ါးး ကနဲလွန္႔လိုက္ေတာ့ အူတူတူနဲ႔ႀကည့္ေနတယ္ဗ်။
စုစုေပါင္းတစ္ခါတိတိပဲျမင္ဖူးခဲ့ပီး ဖုန္းေပၚမွာပဲရင္းႏွီးခဲ့ရေတာ့ ၂ေယာက္လံုးက ေသခ်ာမွတ္မိတာမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ့္ရုပ္ကလည္း မွတ္မိခ်င္စရာမွမေကာင္းတာေလ။ ဆံပင္ဘုတ္သိုက္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး၊ မႈတ္ဆိတ္ေမႊးေတြနဲ႔ တရုတ္လူမိုက္ရုပ္ျဖစ္ေနတာဟီး။ ကိုဖိုးသက္ လားတဲ့။ အဲ့လိုလွမ္းေမးပီး မ်က္လႊာေလးခ်လို႔ရွက္ေနရွာတယ္။ အီေဖကိုယ္ကလည္း
သူ႔ကိုေခ်ာ့သလိုလိုနဲ႔ အတင္းဆြဲဖက္ပစ္လိုက္တယ္အဟိ။ ဖက္ရံုတင္ဘယ္ကမလဲ နမ္းပါ နမ္းပစ္တာ။ နားကိုေအးကေရာပဲ။ နဖူးကိုပါဗ်ာ။ ကိုယ့္ကိုစိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ညီမေလးကို အူျမဴးေနတဲ့စိတ္နဲ႔ေခ်ာ့တဲ့ သေဘာေပါ့ဟဲဟဲ။ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနတာက သူ႔ကိုမ်က္နာခ်င္းဆိုင္ဆြဲဖက္ပီး နဖူးကိုနမ္းေတာ့ ေႀကာက္ကန္ ကန္တဲ့သေဘာနဲ႔
လက္၂ဖက္ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ပီး တေထာင္ဆစ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကိုေထာက္ထားတယ္။(သူ႔ခ်ိဳဗူးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ထိသြားမွာစိုးလို႔ဟီး) ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းအဲ့လို ေသာင္းက်န္းလိုက္မိလို႔လားမသိဘူး က်ေနာ့္မ်က္နာကိုေသခ်ာမႀကည့္ရဲေတာ့ဘူး.. ေခါင္းေလးငံု႔ပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးျဖစ္သြားတယ္။ အဲ့ဒီညက ျမဴေတြဘယ္ေလာက္ပိတ္သလဲ ဆိုရင္
ဘူတာရံုေလးထဲကေန လမ္းမ ေပၚကိုထြက္တာ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္။ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ပီး ေလွ်ာက္လိုက္တာ ေတာအုပ္ကေလးဖက္ကိုေရာက္သြားႀကေသးတယ္။ မနည္းကို ျမိဳ႕ထဲဖက္ကို လမ္းေႀကာင္းရွာပီး ထြက္ခဲ့ရတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္အေနအထားက အိပ္မက္ထဲမွာလိုလို ဘာလိုလိုႀကီးရယ္။ ျမိဳ႕ထဲကို ျဖတ္ပီးလမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့အခါ
ေဘးကေန ခုန္ဆြဆြနဲ႔ သူ႔ကိုေနာက္ေျပာင္ရင္း က်ေနာ္က အူျမဴးလာေပမယ့္ သူကေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ခိုးႀကည့္တာကလႊဲပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ မ်က္လႊာေလးခ်လို႔ဗ်။
၂ေယာက္သား ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ကိုျဖတ္ေလွ်ာက္ပီး တစ္ဖက္ျခမ္းမွာရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြအေနမ်ားတဲ့ ရပ္ကြက္ကေလးထဲက သူ႔အိမ္ေလးဆီေရာက္သြားႀကေရာဆိုပါေတာ့။
သူ႔အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးခ် ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းလိုက္ျပေပးတယ္။ က်ေနာ္ေရမိုးခ်ိဳးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူက ထမင္းဟင္းေတြေႏြးေနတယ္။ ထမင္းစားေတာ့ ဟင္းေတြက ပဲနီေလးဟင္းခ်ိဳ၊ခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္၊ငါးပိေကာင္၊အဲ့လိုဟင္းေတြဗ်ာ။ ဗမာစာငတ္ငတ္နဲ႔လွိမ့္တြယ္ေတာ့ ျပံဳးစိစိနဲ႔ႀကည့္ေနတယ္။ ဗမာလက္ဖက္ေျခာက္ခတ္ထားတဲ့ေရေႏြးႀကမ္း
ေလးပါ ပါေသးတယ္။၊(ျပန္ေျပာရင္း သြားရည္ယိုတာဟီး) သူနဲ႔အိမ္တူတူငွါးေနတဲ့ ကုလားျဖဴမ၂ေယာက္နဲ႔လည္း မိတ္ဆက္ေပးဘာညာေပါ့။ စားေသာက္ပီးစီးေတာ့ သူက သိမ္းဆည္းေဆးေႀကာေနတယ္။ က်ေနာ့္ကို ေရေႏြးႀကမ္းမတ္ခြက္တစ္ခြက္ထည့္ေပးပီးအေပၚတက္ႏွင့္တဲ့။ ဒါနဲ႔သူ႔အိပ္ခန္းထဲျပန္တက္လာခဲ့တယ္။ ၃ထပ္အိမ္အေပၚဆံုးထပ္မွာဗ်။ သူ႔စာႀကည့္စားပြဲေပၚမွာစာအုပ္
ေတြ ေတြ႔တာနဲ႔ ဟိုေမႊဒီေမႊလုပ္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္အရမ္းသေဘာက်တဲ့ ဂ်က္(ကြမ္းျခံကုန္း) ရဲ႕ သေရာ္စာေပါင္းခ်ဳပ္၂အုပ္ေတြ႕တာနဲ႔ ေကာက္ဖတ္လိုက္၊ ေရေႏြးႀကမ္းေမႊးေမႊးေလးေမာ့လိုက္နဲ႔ ဇိမ္ေတြ႕ေနတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ရထားစီးလာတာမို႔ လူကေညာင္းလာတာနဲ႔ သူ႔အိပ္ယာေပၚတက္ပီး လွဲရင္း စာႀကည့္မီးအုပ္ေဆာင္းေလးဖြင့္ပီး ဆက္ဖတ္ေနမိတယ္။
အိပ္ယာက ၂ေယာက္အိပ္ကုတင္ႀကီးဗ်။ ေတာ္ေတာ္ေလးသန္႔ရွင္းတယ္ ေစာင္ေတြေကာ၊အိပ္ယာခင္းေတြေကာ ျဖဴဆြတ္ေမႊးပ်ံ႕ေနတာပဲ။ ေႏြးကလည္းေႏြးေတာ့ အိပ္ရတာဇိမ္ရွိလိုက္တာ။
သိပ္မႀကာပါဘူး တံခါးဖြင့္သံႀကားလိုက္ရလို႔ လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ သူ၀င္လာတယ္။
နက္ဖန္မနက္ နန္းႀကီးသုတ္စားမလား၊မုန္႔ဟင္းခါး စားမလားတဲ့။ အို ဘာရရအကုန္အုပ္မယ္လို႔ဟီး။ အခန္းထဲ၀င္လာပီး ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။ ေျခလက္ေဆး၊မ်က္နာသစ္၊သြားတိုက္ပီးေတာ့ ကုတင္ဟိုဖက္အျခမ္းကို တက္လာပီး သူ႔ဖာသာစာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ႏွပ္ရင္း က်ေနာ့္ကို စကားလွမ္းလွမ္းေျပာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း စာဖတ္လိုက္ သူနဲ႔အာလူးဖုတ္လိုက္ေပါ့။
အဲ့လို ေလပစ္လိုက္ႀကတာ လူက ငိုက္သလိုလိုျဖစ္လာလို႔ နာရီလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေသာက္တလႊဲ မနက္၂နာရီ ကဲ! အိပ္ခ်င္လာပီ မနက္မွဆက္ေျပာမယ္ ငါဘယ္မွာအိပ္ရမွာလဲ ညီမေလး.. ဧည့္ခန္းက ဒုတိယထပ္မွာမလား ေစာင္ထူထူေတာ့ေပးဟာ တအားေအးတယ္ ဆိုပီးေမးလိုက္ေတာ့.. က်ေနာ့္ကို ခပ္တည္တည္နဲ႔တစ္ခ်က္စိုက္ႀကည့္လာတယ္။ ပီးေတာ့ သူ႔ဖက္အျခမ္းမွာသူ
ခြထားတဲ့ ဖက္လံုးကို အိပ္ယာအလယ္တည့္တည့္ သူနဲ႔ က်ေနာ္ႀကားမွာ ခ်ထားလိုက္ရင္း..
ဒီမွာပဲ အိပ္လိုက္ေတာ့ .. တဲ့
က်ေနာ္ကလည္း လူတစ္မ်ိဳးရယ္။ တျခားသူေတြဆို အူျမဴးခ်င္ျမဴး.. ဒါမွမဟုတ္ အာ! ေကာင္းပါ့မလား ဆိုပီး မူခ်င္မူလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာမွရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းကို ျပန္ေျပာမေနတာ။ ေအး ပီးေကာ ဆိုပီး ေျခရင္းက ေစာင္ကိုဆြဲျခံဳပီး စာႀကည့္မီးအုပ္ေဆာင္းေလးေထာက္ကနဲ ဆြဲပိတ္ပီး အိပ္ပစ္လိုက္တာ တံုးကနဲပဲ။
ဟိုဖက္မယ္ ကိုေဇာ္ဦးတို႔ ကိုႀကပ္တို႔ ရိသဲ့သဲ့ေတြလုပ္ထားႀကပါလားဗ်ိဳ႕ဟီဟိ။
ကိစၥမရွိပါဘူး။ ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းကိုယ္ဆက္ရေအာင္။ ပတၱျမားမွန္ရင္ ႏြံမနစ္ဘူး ဟုတ္တယ္မလားညီအကိုတို႔ 😀 စကားမစပ္ ကိုေဇာရိုး က က်ေနာ့္ကိုဘာေျပာထားတာလဲ နားမလည္ဘူးရယ္။ က်ေနာ္ကေသာက္ေပါေကာင္ပါငါ့လူရယ္။ မဟုတ္တရုတ္ေတြေလွ်ာက္လွ်က္ေျပာေနျပန္ပါပီ။
သူမ်ားတကာေတြလို ေစာ္ႀကည္၊ရုပ္ေခ်ာ၊အေျပာေကာင္းတဲ့ေကာင္ မဟုတ္ရပါဘူး။ ခုဟာကလည္း မေတာ္တဆအျဖစ္အပ်က္ကေလးတစ္ခုပါ။ ဒါမ်ိဳးက ဘယ္သူမဆိုျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ။ ခင္ဗ်ား “ကၽြန္းကေလးေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ” ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားႀကည့္ဖူးမွာပါ။ ခုအျဖစ္အပ်က္ကလည္းအဲ့ဒီ
ဟာနဲ႔ခပ္ဆင္ဆင္ပါဆိုေန။ စာေလးေပေလး၀ါသနာပါတဲ့ ဖိုနဲ႔မ၊ လူမ်ိဳးမတူဇာတ္ျခားတဲ့သူေတြႀကားထဲ ရွားရွားပါးပါးခင္မင္တဲ့ေနာက္ေတာ့ ဒီလိုပဲ ျငွိတြယ္တတ္တယ္ဆိုတာေလး ေျပာျပေနတာပါဆိုေန။ က်ေနာ့္ကိုသိပ္အထင္ႀကီးမေနနဲ႔ အတည္ေျပာတာ။ ကိုင္း..ဆက္ရေအာင္လားဗ်ာ။
အေပၚပို႔စ္မွာ ေျပာခဲ့သလို ေစာင္ျခံဳပီး အိပ္ပစ္လိုက္တာ ခရီးပန္းလာလို႔လားမသိဘူး တံုးကနဲပဲဗ်။
ကိုေဇာ္ဦးတို႔ေျပာသလို ဘာေတြညာေတြ ဘာမွမျဖစ္ေပါင္။ ရိုးရိုးသားသားပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ စိတ္ထဲသရိုးသရီေတာင္မျဖစ္ဘူးရယ္။ တေရးႏိုး ရွဴးေပါက္ခ်င္လာလို႔ ထေပါက္ေတာ့ ညီမေလး က်ေနာ့္ကိုခြပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတာသတိထားမိတယ္။ အဲ့ဒါလည္း က်ေနာ့္ကိုခြထားတာလား ဖက္လံုးကို
ခြထားတာလားမသိပါဘူး။ အသာေလးထသြား အိမ္သာထဲ၀င္ ရွဴးေပါက္ပီး ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ျပန္၀င္အိပ္လိုက္တာပဲ။ သူ႔ေျခေထာက္က ကိုယ့္ခါးကို ခ်ိတ္ပီး ထပ္ခြလာလို႔ေတာင္ မေကာင္းတတ္မွန္းသိေတာ့ အိပ္ယာအစြန္း ကို ေရြ႕ပီး ေခြေခြေလးအိပ္လို္က္ေသးတယ္။ မင့္ဟာက ဟုတ္ေကာဟုတ္လို႔
လားလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ေမးခ်င္ေနႀကမယ္ထင္တယ္။ မယံုလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးဆရာတို႔ရာ။ က်ေနာ္က လူပ်ိဳေပါက္ အလိုလိုေနရင္း ေလာင္တီးေနတဲ့ ခ်ာတိတ္မွ မဟုတ္ေတာ့တဲ့အရြယ္ကိုး။ ပီးေတာ့ ကိုယ့္ညီမေလးအရြယ္ေလးက ကိုယ့္ကို ယံုလို႔ တူတူအိပ္ေနရွာတာ အဲ့လိုလုပ္ေပးစရာလားဗ်ာ။ တကယ္
ေျပာတာ ေတြးေတာင္မေတြးမိဘူး မဟုတ္တရုတ္လုပ္ဖို႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ မိုးလင္းသြားကေရာ။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ အလန္႔တႀကားနဲ႔ ႏိုးလာတယ္။ ေဟ့လူ! ထထ အိပ္ပုတ္ ေနဖင္ထိုးေနပီဆိုပီး အတင္းလႈပ္ႏိုးတာခံလိုက္ရတာကိုး။
အတင္းလႈပ္ႏိုးယံုရင္ မကဘူး ေရကို္င္ထားတဲ့ လက္ေအးေအးနဲ႔ လည္ပင္းေတြ၊ ဂုတ္ေတြကို လာကိုင္ပီးႏိုးတာ။ အာကြာ! ဆိုပီး ဆူေဆာင့္ေဆာင့္နဲ႔ထ ထိုင္လိုက္ရတယ္။ ခ်ီးေလး! ေသာက္က်င့္ယုတ္တယ္ လို႔ ကေလာ္ဆဲလိုက္ေတာ့.. ေအး! နန္းႀကီးသုတ္ေနာ္ ဘဲဥ၊ငါးဖယ္ႏိႈင္းခ်င္းနဲ႔ ဟင္းခါးေလးပါ ပါ
ေသး မစားခ်င္လည္းေနဟာ တဲ့။ ေသာက္စားဆို အင္မတန္မက္တဲ့ က်ေနာ္.. အဲ့ဒီအသံလည္းႀကားေကာ ဟီး.. စားမယ္ေလ ရယ္ဒီပဲလား ဆိုပီး ခ်က္ခ်င္းေစာင္ျခံဳထဲက ထြက္၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ မ်က္နာသစ္သြားတိုက္၊ ေရမိုးခ်ိဳးတာေတြခပ္သုတ္သုတ္ေလးလုပ္လိုက္တယ္။ အားလံုးပီးတာနဲ႔ ပါလာတဲ့အ၀တ္
ပိုတစ္စံုေကာက္၀တ္ပီး ေအာက္ထပ္ မီးဖိုခန္းကို ဆင္းသြားေတာ့ ထမင္းစား စားပြဲေပၚမွာ လွတပတမနက္စာေလးက အသင့္ပဲ။ နန္းႀကီးသုတ္၂ပြဲေလာက္ ေရွာက္သီးေလးညွစ္၊ နံနံပင္ေလးႏိုင္ႏိုင္ထည့္ပီး ကစ္ပစ္လိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ဟင္းခါးေလးကလည္း ခ်ိဳကခ်ိဳေမႊးကေမႊးနဲ႔ (ေျပာရင္းဗိုက္ဆာ
လာတယ္ခြီး) က်ေနာ္စားေနေသာက္ေနတံုး ညီမေလးက သူ႔အခန္းထဲျပန္တက္သြားတယ္။ စားေသာက္ေဆးေႀကာပီးလို႔ ေနာက္ေဖးတံခါးေလးဖြင့္ အျပင္ထြက္ပီး စီးကရက္ေလးဖြာ၊ ေရေႏြးႀကမ္းေလးရွလူးရွလူးမႈတ္ေသာက္ေနတံုး ညီမေလး အေပၚထပ္က ျပန္ဆင္းလာတယ္။ ေဟ့လူ ေစ်းသြားရေအာင္ တဲ့။
သူတို႔ျမိဳ႕ေလးကို ေသခ်ာမျမင္ဖူးေသးတဲ့ က်ေနာ္ကလည္း ေအးကြာ ဆိုပီး ဂ်ာကင္ေလးေကာက္စြပ္၊ ဖိနပ္စီးပီး ၂ေယာက္တူတူအျပင္ထြက္လာမိတယ္။
သူ႔အိမ္တ၀ိုက္က ေတာပန္းအရိုင္းနီနီ၀ါ၀ါေလးေတြ အေလ့က်ေပါက္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ေတာ္ေတာ္လွတာဗ်။
ျမိဳ႕ထဲသြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လည္း လီလီပန္းေလးေတြ၊ ဘယ္ရီသီးေတြသီးေနတဲ့ ျခံဳကေလးေတြနဲ႔ အင္မတန္ေက်းလက္ဆန္တာ။ ၂ေယာက္သား ပုခံုးခ်င္း တိုက္ပီး အူျမဴးေနႀကတယ္။ ကေလးမ ေပါက္စေလးလိုပဲ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေပါင္လည္ေလာက္ရွိတဲ့ အုတ္ရိုးေဘာင္ကေလးေပၚ တက္ပီးေလွ်ာက္ေဆာ့၊
က်ေနာ့္ကို ေဘးကေန သူ႔လက္ေတြကို ကိုင္ပီး ထိန္းခိုင္း၊ တဟိဟိနဲ႔ျဖစ္ေနတာ။ ျမိဳ႕ထဲေရာက္ေတာ့လည္း ဒါကဘာ၊ ဟိုဟာက ဘာ ဆိုပီး က်ေနာ့္ကို ဆရာလုပ္ပီး ရွင္းျပေနတာကို ျပံဳးစိစိနဲ႔ နားေထာင္ေနရတယ္။ ဘာေႀကာင့္ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းႀကီး ခုမွလူခ်င္းေတြ႕ပီး ခုလိုအဆင့္ေတြေရာက္ကုန္တာလဲဆိုေတာ့ကာ
ခင္ဗ်ားတို႔ နားလည္ခ်င္မွနားလည္လိမ့္မယ္။ အရင္ကထဲက ဖုန္းထဲမွာရင္းႏွီးပီးသားျဖစ္တာရယ္၊ စာသမားခ်င္းခ်င္းျဖစ္တာရယ္၊တစ္ေလာကလံုးမွာ ဗမာစကားေျပာတဲ့လူဆိုလို႔ သူရယ္က်ေနာ္ရယ္ ၂ေယာက္ထဲရွိေနသလိုျဖစ္ေနတာရယ္ေႀကာင့္ဗ်။ ခုလိုရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းႀကည့္ေလေလ သူနဲ႔က်ေနာ္က စေရြးကိုက္ေလေလ
ဆိုတာ ပိုပိုသိလာတာလဲပါမွာေပါ့ဗ်ာ။ တိုတိုေျပာရရင္ ျမိဳ႕ထဲက ေစ်းကေလးမွာ ၂ေယာက္သားလွည့္ပတ္ႀကည့္ပီး ဟို၀ယ္ဒီ၀ယ္ေပါ့၊ သူတို႔ျမိဳ႕က ေရွာ့ပင္းေမာေတြဘာေတြရွိေပမယ့္ အဲ့ဒီလို အသားစိုလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္၊အသီးအရြယ္၊သစ္သီး၊လက္လုပ္လူသံုးကုန္၊အ၀တ္အထည္ေလးေတြ ျမိဳ႕အလည္ကြက္လပ္မွာ ခ်ေရာင္း
တဲ့ေစ်းက ေန႔တိုင္းမရွိဘူးတဲ့။ (ရွမ္းေျပက ငါးရက္တစ္ေစ်းလိုေပါ့) ေန႔လည္ပိုင္းေရာက္ေတာ့ အိမ္ျပန္လာႀကတယ္။ လမ္းမွာ အထုပ္ႀကီးေတြကို တရြတ္တိုက္ဆြဲပီး သယ္လာရတာက်ေနာ္ေပါ့ဗ်ာ။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၀ယ္ျခမ္းလာတာေတြ မီးဖိုခန္းထဲ ေနရာခ်၊ ေန႔လည္စာတူတူစားေပါ့။ ဟင္းေတြကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း ငါးခူေႀကာ္
ခ်က္၊ ငါးပိရည္၊ အတုိ႔အျမဳပ္စံု၊ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း၊ယိုးဒယားဆန္ေမႊးေမႊးေလးနဲ႔ခ်က္ထားတဲ့ထမင္း… ေမာင္ခ်မ္းတို႔ နတ္ေျပ ေရာက္ေနသလိုပဲဆရာေရ႕ဟီး။ ေရေရလည္လည္ငတ္ထားတာႀကာပီ မဟုတ္လားဗ်ာ။ အေသကုိအုပ္တာ။ စားပီးတာနဲ႔ လႈပ္ေတာင္မလႈပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ သူ႔ဆီက ဦးခ်ိန္တီ အစာေႀကေဆးေတြေတာင္းပီး ၀ါးရေသးတယ္။ ဗိုက္ႀကီးကယ္ေနလို႔ဟီး။
ေန႔လည္စာ အုပ္ပီးတာေတာင္ ညစာက ဘာစားရဦးမွာလဲ မသိဘူးဆိုပီး စိတ္ကူးနဲ႔ အူျမဴးေနတာ။ (ငတ္ႀကီးက်ခ်က္ဟီး)
စားေသာက္ပီးေတာ့အေပၚထပ္ အခန္းကိုတက္လာပီး ထံုးစံအတိုင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ေကာက္ကိုင္ပီး ႏွပ္ေနလိုက္တာ ညေနေစာင္းသြားတယ္။ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ညီမေလး အေပၚထပ္တက္လာပီး ေဟ့လူ! ဒီည ရုပ္ရွင္သြားရေအာင္ေလ တဲ့။ အင္း သြားတာေပါ့လို႔ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ (ေနာက္ပိုင္းသတိထားမိလာတာက ညီမေလးနဲ႔က်ေနာ္က
တစ္ေယာက္ေယာက္က ဒါလုပ္ရေအာင္လို႔ စလိုက္တာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္က မျငင္းဘူးရယ္ .. ၂ခါညွိစရာမလိုဘူး.. လုပ္လိုက္ေလ ဆိုတာခ်ည္းပဲဗ်) ဒါဆို ညစာ စားပီးမွ လစ္တာေပါ့ ညစာစားဖို႔ျပင္လို္က္ေတာ့မယ္ ခဏေနဆင္းလာခဲ့ ဆိုပီး ျပန္ဆင္းသြားတယ္။ ဒါနဲ႔က်ေနာ္လည္း ေရမိုးခ်ိဳးဖို႔ျပင္တယ္။ ဒီေလာက္ေအးေနတဲ့ ရာသီဥတုမွာကို ေရသရဲ က်ေနာ္က
တစ္ရက္၂ခါေလာက္ေရမခ်ိဳးရ မေနႏိုင္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ ေရေႏြးေႏြးေလးနဲ႔ ေရပန္းေအာက္မယ္ ဇိမ္ခံပီး အႀကာႀကီးခ်ိဳးေနမိတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ေပါက္ကရထျဖစ္ေသးတယ္။ ဟို ညီမေလးေပါ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္လာတာ။ အိမ္သာက ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာဆိုေတာ့ ရွဴး၀င္ေပါက္တာတဲ့။ ခက္တာက သူတို႔ အိမ္က အိပ္ခန္း၊ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးေတြမွန္သမွ် ကလန္႔မတပ္ထားဘူး။
ဒီေတာ့ တံခါးေလးေစ့ပီး ေရခ်ိဳးတဲ့ မွန္ခန္းေလးထဲ၀င္ မွန္တံခါးပိတ္ပီးခ်ိဳးေနမိတာေပါ့။ ကိုယ့္အရွိန္နဲ႔ကိုယ္ဆိုေတာ့ မသိဘူးရယ္။ ၀င္ေပါက္၀ကိုေက်ာေပးထားရင္း လူရိပ္လိုလိုဖ်တ္ကနဲေတြ႕မိတာနဲ႔ သမင္လည္ျပန္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေသာက္က်ိဳးနဲ! ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ အေပါက္၀ကေန လွမ္းႀကည့္ေနတဲ့ ညီမေလးျဖစ္ေနတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းမွန္တံခါးက မွန္အႀကည္တပ္
ထားတာဆိုေတာ့ ဖင္တံုးလံုး ေမာင္ခ်မ္းကို ခင္ဗ်ာ သူ႔မ်က္စိေရွ႕တည့္တည့္ ဖန္ခ်ိုဳင့္ထဲက ေရႊငါးေလးလို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းေပါ့ဟီး။ ေတာ္ေသးတာက က်ေနာ္က ေက်ာေပးထားတဲ့ အေနအထားမို႔၊ ေက်ာျပင္ရယ္၊ ဖင္ေျပာင္ႀကီးရယ္ပဲျမင္သြားတာေလ။ အေရွ႕ဖက္သာလွည့္ခ်ိဳးေနမိလို႔ကေတာ့ ေဂါက္တံႀကီး တရမ္းရမ္းပါ ျမင္လိုက္ရမွာအဟိ။ ကိုယ့္ဖာသာ ေရသံေတြနဲ႔
ဆိုေတာ့ သူဘယ္အခ်ိန္က ႀကည့္ေနမွန္းမသိလိုက္ဘူးရယ္။ လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့မွ ပါးစပ္ကေလးကို လက္ဖ၀ါးနဲ႔အုပ္ပီး ရယ္ခ်င္ေနတဲ့ဟန္ေလးနဲ႔ ထြက္ေျပးသြားတယ္။
ညစာတူတူစားႀကေတာ့ က်ေနာ္က မ်က္နာပူလို႔ေပါ့။ သူကေတာ့ တခစ္ခစ္နဲ႔ က်ေနာ့္ကိုႀကည့္ႀကည့္ပီးရယ္ေနတာ။ ဘာလဲဟ! ဆိုေတာ့..
အကိုက အေႏြးထည္အင္းက်ီ၀တ္ထားရင္ မသိသာဘူးေနာ္ တဲ့။ ဟမ္! ဘာကိုေျပာတာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္လံုးေလ ကိုယ္လံုး တဲ့.. ဟေရာင္! ေတာ္ေတာ့ ဆိုတာကို ဆက္ေျပာေနေသးတယ္။ ေတာင့္ေတာ့အေတာင့္သား ကိုယ္လံုးရွိ၊တင္ပါးရွိ ပဲတဲ့။ က်ေနာ့္မွာရွက္ လြန္းလို႔ ထမင္းကို ေခါင္းငံု႔ပီးစားေနရတာေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ေတာ့ ေအးဘာ! မင္းသတၱိရွိရင္ ေရခ်ိဳးႀကည့္ေလ
ငါလာေခ်ာင္းဦးမယ္ လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ .. ဟီး! အကိုမျပန္မခ်င္း ေရမခ်ိဳးေတာ့ဘူး မီးမီေႀကာက္ေႀကာက္ တဲ့။
အဲ့ဒီညက မ်က္နာပူေနေပမယ့္ မ်က္နာေျပာင္တဲ့ ညီမေလးေႀကာင့္ ခဏေနေတာ့လည္း မရွက္ေတာ့ပါဘူး။
ျမိဳ႕ထဲသြား၊ ရုပ္ရွင္တူတူႀကည့္ျဖစ္တယ္။ ျပန္လာေတာ့ ရာသီဥတုက ေႀကာက္စရာေကာင္းေအာင္ေအးစက္ေနပီ။ ေလကလည္း တ၀ီး၀ီးတိုက္လို႔။ လက္အိတ္ မပါတဲ့ က်ေနာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြ က်ဥ္ထံုလာေတာ့ ညီမေလးက သူ႔ သားေမႊးကုတ္အင္းက်ီ လက္ထဲ က်ေနာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကို အတင္းထိုးထည့္ထားေပးတယ္။ ပီးေတာ့ ျငိမ္ျငိမ္မေနဘူး။ က်ေနာ့္လက္ဖ၀ါးေတြကို
သူ႔လက္ေခ်ာင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြနဲ႔ ကုတ္ပီးေဆာ့ေနေသးတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ပီး အိမ္ထဲ၀င္လိုက္ေတာ့မွ ေႏြးကနဲျဖစ္ပီး သက္သာသြားတယ္။ ရာသီဥတုက အားကစားသမားမ်ား အႀကိဳက္ပါခင္ည… လို႔ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေနာက္ေတာက္ေတာက္ေျပာရင္း က်ေနာ့္ညီမေလးက ေန႔လည္က ၀ယ္လာတဲ့ ၀ိုင္ပုလင္းေတြထုတ္လာတယ္။ သစ္သီးနည္းနည္းအခြံႏႊာတယ္။ ပီးေတာ့မွ
ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာခံုရွည္ေပၚ ႏွစ္ေယာက္သား ေစာင္အပါးေလးေတြျခံဳ ၀ိုင္ေလးေမာ့၊ အျမည္းအျဖစ္သစ္သီးေလးကိုက္၊ စာအေႀကာင္းေပအေႀကာင္း အာလူးေလးေတြဖုတ္၊ ရီေ၀ေ၀နဲ႔ေပါ့(ေျပာရင္းလြမ္းထွာေအ) ညဥ္႔နက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ သူ႔အိပ္ခန္းထဲ၀င္ အိပ္ယာေပၚတက္ပီး တူတူအိပ္လိုက္ႀကတယ္။ ပထမည ကလိုေတာ့ သူ႔ပံုစံကသိပ္ရွိဳးတိုးရွန္႔တန္႔မျဖစ္ေတာ့တာသတိ
ထားမိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တနင္းဂေႏြေန႔ေရာက္သြားတယ္။ ညေနဖက္ ရထားနဲ႔ က်ေနာ္လည္းျပန္ရေတာ့မယ္ဗ်။ မနက္စာ မုန္႔ဟင္းခါးေလးစားသြားဆိုပီး ခ်က္ေကၽြးရွာပါတယ္။(ဧည့္၀တ္ေတာ့ အေတာ္ေႀကရွာတာ) ေန႔လည္စာကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာေလးခ်က္ေကၽြးတဲ့အျပင္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ေက်ာ္၊ ငါးပိေကာင္၊ ငါးရံ႕ေျခာက္၊ အစရွိသျဖင့္ အကုန္လံုးဗူးေတြပလံုးေတြနဲ႔ေသေသခ်ာခ်ာ
ပါဆယ္ထည့္ေပးေသးတာ။(ဒီလိုညီမေလးမ်ိဳးဘယ္နားသြားရွာမလဲဗ်ာ)
ေန႔လည္စာ စားပီးေတာ့ ခဏအိပ္ယာထဲ၀င္ေခြေနလိုက္ေသးတယ္။ ျပန္ရမယ့္ ခရီးက နည္းတာမွမဟုတ္တာဆိုေတာ့ စိတ္ေလေလနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။
ေန႔လည္၃နာရီေလာက္ရွိေတာ့ ညီမေလး အခန္းထဲ၀င္လာတယ္။ အထုတ္ေတြဘာေတြေသခ်ာထုတ္ထားေပးတယ္ ဘယ္အထုပ္က ဘာေနာ္ ဘာညာေတြမွာေနတာ။ ပီးေတာ့ က်ေနာ့္ေဘးမွာ လာ၀င္ေခြအိပ္တယ္။ ငါနင့္ဆီလာလည္ရတာ ေပ်ာ္တယ္ဟ ညီမေလးရ ျပန္ေတာင္မျပန္ခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ မ်က္နာေလးက ၀မ္းနည္းသြားတယ္။ ဒါကထံုးစံပဲေလ။
ခဏေနရင္ သူလည္း တစ္ေယာက္ထဲ ဒီအခန္းေလးထဲ က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့မွာ။ က်ေနာ္လည္း အရင္လိုပဲ မေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္လည္း တစ္ေယာက္ထဲ ေအးတိေအးစက္ အခန္းထဲကို ျပန္ေရာက္သြားေတာ့မွာမဟုတ္လား။ အျမဲ မႈန္ျပာရီမိႈင္းေနတဲ့ ေအးစက္စက္ရာသီဥတုႀကီးမွာ အေပါင္းအေဖာ္မရွိတစ္ေယာက္ထဲ ရွင္သန္ရတာမလြယ္ပါဘူး ဆရာတို႔ရာ။ ခုလည္းအဂၤါျဂိဳလ္ မွာဆံုရတဲ့ ရွားရွားပါးပါး
လူသား၂ေယာက္လိုျဖစ္ေနတဲ့ ညီမေလးနဲ႔ က်ေနာ္က ခြဲရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ကာ တစ္မ်ိဳးႀကီးရယ္ေလ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ငိုမဲ့မဲ့မ်က္နာေလးကို ဆြဲပီးနမ္းလိုက္မိတယ္။ (ေမာင္ခ်မ္းကို ဂြင္ဖန္ပီလို႔ေတြးေနႀကပီလား မထင္ပါနဲ႔ ဆက္ဖတ္ႀကပါခင္ညာ) အဲ့ဒီမွာ ငိုခ်င္ရက္လက္တို႔ျဖစ္သြားတဲ့ ညီမေလးက အကိုရာ! ဒီေန႔မျပန္ပါနဲ႔ဦးဟာ တဲ့။ နက္ဖန္မနက္ေစာေစာရထားနဲ႔ျပန္လည္း ရတာပဲဟာတဲ့။
က်ေနာ္ကလည္း တအားျပန္ခ်င္ေနတာဆိုေတာ့ တစ္လံုးပဲျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ေအး!!! လို႔ အဟီး။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ လက္လြန္သလိုလိုျဖစ္သြားတယ္ဗ်။ သူ႔ကိုဖက္နမ္းတာက နဖူးေလးပါးေလးပါ။ က်ေနာ္နမ္းေနတာကို ျငိမ္ျငိမ္ေလးခံေနေတာ့ကာ စိတ္ယားလာပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္မိတယ္။
သူက အသာေလးရုန္းထြက္ပီး ေဟ့လူႀကီး! ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ တဲ့ဟီး။ ဘာလုပ္လို႔လဲဟ ဆိုပီး ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ေတာ့.. ဟြန္းေနာ္! က်ဳပ္က ရွင့္ရည္းစားမဟုတ္ဘူးေနာ္ တဲ့အဟိ။ အဲ့လိုသာ ေဟာက္ဟမ္းေနတာ လူကေတာ့ က်ေနာ့္ကို အေသဖက္ထားပီဗ်။ဟီဟိ ညီအကိုေတြကို က်ေနာ္ပစ္ထားလိုက္တာ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာင္ရွိသြားပီလားမသိဘူး။
ကုတင္ေပၚမွာေခြေနရင္း ညာတာပါေတးနဲ႔ ညီမေလး ႏႈတ္ခမ္းကို အနမ္းေပးလိုက္တဲ့အခန္းမွာရပ္ေနတာ မလား။ ဆက္ေျပာမယ္ေနာ္။ မိုးေအးေအးနဲ႔ဆိုေတာ့ ဘဒၵ၀ိဇၨာေလး ေမာ့ရင္းစျမံဳ႕ျပန္လို႔ လႊတ္ေကာင္းဟီး။
ခင္ညားတို႔စိတ္ထဲမယ္ ငခ်မ္းကိုတို႔ လက္သြက္ေျခသြက္လႈပ္ရွားေတာ့မယ္လို႔ ထင္ေကာင္းထင္ေနႀကလိမ့္မယ္။ အမွန္က ဟုတ္ပူးဗ်။
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ဖြဖြေလးနမ္းတာခံလိုက္ရေတာ့ ေညာင္နာနာအသံေလးနဲ႔ အေပၚပို႔စ္မွာေျပာသလို ပြစိပြစိ အေျပာခံလိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္လည္း လန္႔သြားတာေပါ့။ ဘယ့္ႏွယ္သူမ်ားအိမ္လည္း လာလည္ေသးတယ္၊ ခ်က္ေကၽြးသမွ်လည္းတစ္ျဖဲႏွစ္ျဖဲစားေသး၊ ဒီလိုလုပ္တယ္ဆိုေတာ့
ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲေနာ္။ သားေရေပၚအိပ္သားေရနားစား ျဖစ္မေနဘူးလား။ ဟဲ့! ေသာက္ပလုတ္တုပ္ ငါေတာ့ လက္လြန္ေတာ့မယ္ဟ ဆိုပီး လန္႔သြားတာေပါ့။ ခ်က္ခ်င္းကိုယ္ရွိန္သတ္ပီး မ်က္နာခ်ိဳေသြးလိုက္ရတယ္။ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေနာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ေပါက္ကရေတြေလွ်ာက္
ေျပာပစ္လိုက္တာေပါ့။ ဘယ္ရမလဲ ေမာင္ခ်မ္းပဲဟာဟီဟိ။
ဒကာမေလး တစ္မ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔ ဒါေတြက ပညတ္ခ်က္ေတြပါကြယ္.. တကယ္ဆိုဦးဇင္းတို႔က အရိယာအဆင့္ေရာက္ေနပါပီ.. ဒကာမေလး သမာဓိအား ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမေကာင္းစမ္းႀကည့္လိုက္တာပါ.. ဘာညာေတြ မဟုတ္တရုတ္ေတြေလွ်ာက္အာလူးဖုတ္ပစ္
လိုက္ေတာ့ အူတူတူေလးေငးေနရင္း က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို လက္သီးဆုပ္ကေလးနဲ႔ လွမ္းထုလာတယ္။ ဟြန္းေနာ္လူႀကီးကိုက ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး တဲ့ အဲ့လိုေျပာရင္းရွက္၀ဲ၀ဲဟန္ေလးနဲ႔ မ်က္လႊာခ်ထားတယ္ဗ်အဟီး။ အဲ့ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္လည္း အမေလး ေတာ္ပါေသးရဲ႕ဆိုပီး သက္ျပင္းေလး
ခိုးခ် အသာေလးကုတင္ေပၚက ဆင္းပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ ေရမိုးခ်ိဳးရင္း မနက္ခင္းေစ်းက၀ယ္လာတဲ့ မုတ္ဆိတ္ရိပ္ဂ်ဳတ္ေလးနဲ႔ မ်က္နာတစ္၀ိုက္အေမႊးအမွ်င္ေတြကို ဇိမ္နဲ႔ေျပာင္စင္ေနေအာင္ သုတ္သင္ပစ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ေရခ်ိဳးတက္လာပီး အိပ္ခန္းထဲျပန္၀င္သြားေတာ့ ညီမေလးက က်ေနာ့္
ကိုအံ့ႀသေနတဲ့ မ်က္နာနဲ႔ တစ္ခ်က္လွမ္းႀကည့္ရင္း ဟမ္!ဒါဘယ္က တရုတ္ကေလးလဲ တဲ့ ဟီး(မူးမူးနဲ႔ကိုယ္ရည္ေသြးရရင္ က်ေနာ္ကလည္း တပ္ႀကပ္ႀကီးလို ဆစ္ပက္ေတြဘာေတြသာမရွိသာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြမရွိရင္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႔
ခ်ာတိတ္ကေလးရုပ္ကိုးဗ်ဟီဟိ။ အဲ့ဒါေတြရိပ္ထားရင္ စီးကရက္ဘီယာအစရွိတာေတြေတာင္ မွတ္ပံုတင္မပါရင္ ဆိုင္ေတြက မေရာင္းဘူးရယ္ “ေဆာရီ ဖလား၀ါး!ယူအာအန္ဒါေအ့ဂ်္” ဆိုပီး ေမာင္းေမာင္းထုတ္တာခံရတယ္မမိုက္ပူးဗ်) (မူးေနလို႔ ေသာက္ရွက္မရွိ ကိုယ္ရည္ေလွ်ာက္ေသြးေနတာ ခြင့္လႊတ္ႀကပါညီအကိုတို႔ရာေနာ္လို႔ 😀 )
အဲ့မွာ က်ေနာ္က အေပၚပိုင္းဗလာ ေအာက္ပိုင္းက ေမႊးပြတဘက္ေလးပတ္ထားတာဆိုေတာ့ ျပံဳးစိစိနဲ႔ အို!တရုတ္ႀကီးပါဗ်ာ လို႔ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ .. ဘာမွမႀကီးဘူး လူကျဖင့္ ကေလးရုပ္ကေလး မႀကီးဘူး တဲ့.. ႀကီးပါတယ္ဆိုေနမွ ငါျပလိုက္ရ ဆိုပီး ခါးကပတ္ထားတဲ့တဘက္ကိုလွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့ေဟ့လူ! မယုတ္ပတ္နဲ႔ ဆိုပီး က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးပီးရွက္ရွက္နဲ႔
ေခြအိပ္ေနတယ္အဟိ။ က်ေနာ္လည္း အ၀တ္အစားေကာက္၀တ္ပီး မျပန္ျဖစ္မယ့္ တူတူ အျပင္ထြက္ရေအာင္ကြာဆိုပီး အေဖာ္ျငွိလိုက္ေတာ့ ညီမေလးက ေက်ာင္းထဲသြားမယ္ေလဆိုပီး လူးလွဲထ အ၀တ္အစားေကာက္လွဲလာတယ္။ သူအ၀တ္အစားလဲေနတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္က အခန္းျပင္ထြက္ထားေပးရတာေပါ့။
၂ေယာက္သား အျပင္ထြက္လာႀကေတာ့ နည္းနည္းေတာင္ေမွာင္စပ်ိဳးေနပီ။
အိမ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္း သူတို႔ ေက်ာင္း ကမ္းပတ္စ္ထဲမယ္ ဟိုလိုက္ႀကည့္၊ဒီလိုက္ႀကည့္ လမ္းတူတူေလွ်ာက္ရင္း စကားေလးဘာေလးေျပာေပါ့။ (ခပ္တည္တည္နဲ႔ပုခံုးကိုသိုင္းဖက္ထားတာကိုေတာ့ မလႊတ္ေပးဘူးဟိ) ေက်ာင္းထဲလည္းအေတာ္ႏွ႔ံေကာ ေက်ာင္းသားသမၼဂဘားထဲ၀င္ပီး ဘီယာ၀င္နွက္ႀကေသးတယ္။
တနဂၤေႏြညဆိုေတာ့ ဘားထဲမယ္ လူကိုရွင္းေနတာ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ထဲပဲရွိတယ္ဗ်။ ေထြေထြထူးထူးေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ တကၠသိုလ္ပရ၀ုဏ္တ၀ိုက္ကိုျမင္ရတဲ့ ဗ်ဴးေကာင္းေကာင္းမွာထိုင္၊ မွန္ခ်ပ္ႀကီးေရွ႕နားမယ္ ဘီယာတစ္ခြက္စီေမာ့ရင္း ေရာက္တတ္ရာရာ အာလူးဖုတ္ရင္း ေပ်ာ္ေနႀကတာတာပါပဲ။ ညဥ္႔နက္ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရယ္ေမာေနာက္
ေျပာင္တြန္းထိုးရင္း အိမ္ျပန္ေရာက္လာႀကတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညစာတူတူစား၊ ရင္ေခ်ာင္ေအာင္ ၀ိုင္အနီနည္းနည္းစီထပ္ကစ္လိုက္ႀကရင္း ေစာေစာစီးစီးအိပ္ယာ၀င္ႀကတယ္။ မနက္ႀကရင္ သူလည္းေက်ာင္းတက္ရမယ္၊ က်ေနာ္လည္း အေစာဆံုးရထားနဲ႔ျပန္ရေတာ့မယ္ေလ။ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးလာႀကပီဆိုေတာ့ကာ အိပ္ယာထဲေရာက္ေတာ့ ဇက္ရဲလက္ရဲ
ေလးေတြျဖစ္လာႀကတယ္ဆိုပါေတာ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဖက္တာေတြ၊ ခြတာေတြလုပ္လာႀကတယ္။ ကလိထိုးပီးေဆာ့တာေတြလည္းလုပ္လာႀကတယ္။ တို႔သလိုလိုဆိတ္သလိုလိုနဲ႔ အတို႔အျမဳပ္စားတာေလးေတြပါ ပါလာပီဟီး။ အဲ့ဒီမယ္ ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ႀကတာဆိုေတာ့ကာ သင့္၏မသင့္၏ မစဥ္းစားမိႀကေတာ့ဘူးဗ်။
လက္အရင္လြန္တာက က်ေနာ္ပါ။ မ်က္နာတ၀ိုက္ကို ေလွ်ာက္ပီး တရႊတ္ရႊတ္ေမႊးေမႊးေပးသလို လုပ္ေနရင္း လည္တိုင္တ၀ိုက္ကိုပါ ေလွ်ာက္နမ္းပစ္လိုက္မိတာေလ။ ပထမကေတာ့ တခစ္ခစ္နဲ႔ သူက တြန္႔လိမ္ပီး ဟိုေရွာင္ဒီေရွာင္္လုပ္ေနေပမယ့္ လည္တိုင္နဲ႔ရင္ညႊန္႔ေနရာေတြ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ပြတ္ဆြဲခံရတဲ့ အခ်ိန္ႀကေတာ့ ရယ္သံေပ်ာက္သြားတယ္။ အာ့ဆိုတဲ့ဖီးလ္တက္သံေလး
ထြက္လာပီး ျငိမ္က်သြားတာဗ်။
က်ေနာ္လည္း ထိန္းရမွာကို မထိန္းႏိုင္ပဲ စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါေတြျဖစ္ကုန္ေရာ။ ဟာသေျမွာက္တာ တစ္ခုက အကို မလုပ္ပါနဲ႔ဟာ လြန္ကုန္ေတာ့မယ္ ဆိုပီး တုန္တုန္ရီရီေလးနဲ႔ ညီမေလးေတာင္းပန္ေနတဲ့ႀကားက အတင္းသူ႔ဘရာစီယာ ေရညွိစိမ္းကို မခၽြတ္ပဲ ခ်ိဳဗူးေတြေပၚေအာင္ဆိုပီး တြန္းတင္ဖို႔ႀကိဳးစားတာ မရဘူးရယ္။
ေဟ့လူ! နာတယ္ဗ် ဆိုပီး ေအာ္လာမွသတိထားမိတယ္။ သူ႔ဘရာက ခ်ိဳဗူးေအာက္ေျခနားမယ္ သံကိုင္းလိုလို သတၱဳကိုင္းလိုလို အ၀ိုက္ပါတာကိုးဗ်။ အဲ့ဒါကို ေသာက္ရမ္းႀကီးတြန္းတင္ေနေတာ့ ခ်ိဳဗူးနဲ႔ထစ္ေနတာဟီး။ ခဏေလးပါ ညီမေလးရာ ခ်ိဳပဲစို႔မွာေနာ္လို႔ (ေယာက်ာ္းတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ပလီပလာေျပာတာေပါ့ခြိ) ဟြန္း! ဆိုပီး မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ပစ္လိုက္ရင္း ေက်ာဖက္က
ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ေပးလာတယ္။ လိမၼာလိုက္တဲ့ ကေလး 😛 အဲ့ဒီမွာ သံကိုင္းတပ္ထားရျခင္းလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကိုေတြ႔ေတာ့တာေပါ့ေလ။ လူကသာ က်ားပိန္ေလး ခ်ိဳဗူးက အတုတ္ႀကီးေလ။ လူကမူႀကိဳ ခ်ိဳဗူးက တကၠသိုလ္ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမယ္ဟီး။ လက္ဖ၀ါးနဲ႔ အုပ္ကိုင္တာ မဆံ့ဘူးရယ္။ ေႏြးေႏြးအိအိ တေထြးႀကီး။ ဘယ္ေကာညာပါ ဆုပ္ကိုင္ပီးေဆာ့လိုက္ စို႔လိုက္နဲ႔ ေသာင္းက်န္းပစ္
လိုက္မိတယ္။ သူလည္း လူးလွိမ့္ေနတာပဲ။ အခန္းထဲမွာ က်ေနာ့္ လိင္စိတ္ႀကြလို႔ ႏွာမႈတ္သံ တရွဴးရွဴးရယ္ ညီမေလးရဲ႕ အဟင္း.. အိုကြာ.. အာ.. အာ ဆိုတဲ့ျငီးသံေတြ ဆူညံေနတာပဲ။ ခ်ိဳစို႔တာ ၊ လက္သရမ္းတာ ၀သြားေတာ့မွ ေအာက္က ဂြမ္းခံေဘာင္းဘီရွည္ေလးကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ အဟီး.. ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမ၀တ္ထားဘူးဗ်။ မီးေရာင္ေအာက္မွာ အဖုတ္ကို လွမ္းႀကည့္
လိုက္ေတာ့ အရည္စို႔ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ လံုး၀မထိေသးဘူး။ ဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ သူ႔ကိုယ္လံုးေလးကို အသာေလးမ ပီး ေမွာက္ခံု အိပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ထင္တဲ့ အတိုင္းပဲ ခါးသိမ္သိမ္ ေလး ေအာက္က ဖင္တံုးႀကီးက လွမွလွဗ်ိဳ႕။ သာမန္ေကာင္မေလးေတြနဲ႔မတူတာက တအားႀကီးတင္းပီး က်စ္လစ္လြန္းေနတာ။ (သူက ကစ္ေဘာင္ဆင္အျမဲကစား၊ ေယာဂေတြဘာေတြအျပင္၊
အားကစားရံုကလည္းမွန္မွန္သြားေနတာမို႔လားမသိဘူး) က်ေနာ္လည္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ဖင္တံုးႀကီးေပၚ မ်က္နာေမွာက္ပီး တဆတ္ဆတ္နဲ႔ေလွ်ာက္ကိုက္ေတာ့တာေပါ့။ နာေအာင္ကိုက္တာမဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ ခပ္ဆဆေလးေတြ လိုက္ကိုက္တာ။ (မယံုရင္စမ္းႀကည့္ႀက ညီအကိုတို႔ .. ေကာင္မေလးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အင္မတန္ စိတ္ထလာတာဗ်) ထြန္႔ထြန္႔ကိုလူးေနတာေပါ့ဗ်ာ။
အဲ့ဒီအေနအထားမွာမွ ဖင္တံုးႀကီး၂ခုကို လက္၂ဖက္နဲ႔ အသာေလးျဖဲပီး မျပဴ႕တျပဴျဖစ္ေနတဲ့ ဟိုးအတြင္းထဲက အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္း အရည္စို႔စို႔ေလးကို လွ်ာအရွည္ႀကီးထုတ္ပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လွမ္းလွမ္းပီး လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ တို႔တို႔ေပးလိုက္တာ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္တုန္တက္သြားရွာတယ္။
အဲ့လိုဆြရတာ အားရေတာ့မွ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ၀ုန္းကနဲပက္လက္ ျပန္ဆြဲလွန္ပီး က်ေနာ့္မ်က္နာနဲ႔ အဖုတ္ကိုအပ္ပီး အေသကုန္းလွ်က္ေတာ့တာဗ်ိဳ႕။
အိပ္ယာထဲမွာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ကိုျဖစ္ကုန္တာ။ သတိလက္လႊတ္နဲ႔ ထထိုင္ေတာ့မလိုေတြလုပ္၊ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ အကို! အမေလး ေသဘီ ေသဘီ ဆိုပီး အက်ယ္ႀကီးေတြေအာ္လိုေအာ္၊ က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြကို တအားဆြဲထားရင္း အဖုတ္နဲ႔မ်က္နာကိုသတိလက္လႊတ္ပြတ္လိုပြတ္ ရႈပ္ရွက္ကိုခတ္ကုန္တာဗ်ာ။ တစ္ကိုယ္လံုးခါခါတက္လာေတာ့မွ အဖုတ္ထဲလက္ႏိႈက္ပီး ေဆာ့ေပးလိုက္မိတယ္။ ၃-၄ခ်က္ေလာက္ပဲ ႏိႈက္ရေသးတယ္။ ရႈံ႕ပြရႈံပြနဲ႔ က်ေနာ့္လက္ေခ်ာင္းကို ညွစ္ပီးတစ္ခ်ီ
ပီးသြားတယ္။ ႏႈိက္ေနတာကို မရပ္ပဲ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေလး ဆက္ႏိႈက္ေပးေနရင္း ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုပါ ဘယ္ညာ ဟိုဖက္ဒီဖက္ေျပာင္းပီး ေခ်ေပး၊ ကစားေပးေနလိုက္တာ သိပ္မႀကာဘူး အားးး လို႔သံရွည္တစ္ခ်က္ဆြဲေအာ္ရင္း ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီထပ္ပီးသြားျပန္ေရာ။ အဲ့ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္လုပ္ေနတာေတြအကုန္ရပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကုတင္ေဘးက ခံုကေလးေပၚတင္ထားတဲ့ တစ္ရွဴးဗူးကို
လွမ္းယူပီး လက္ေတြဘာေတြသုတ္၊ အဖုတ္ရည္ေတြေပေနတဲ့ မ်က္နာေတြပါ သုတ္ေပါ့ေလ အဟီး။ ညီမေလးကေတာ့ မီးကင္ခံလိုက္ရတဲ့ ငွက္ေပ်ာညႊန္႕ကေလးလိုပဲ ေခြေခြေလး ေပ်ာ့ေခြပီး မွိန္းေနရွာတယ္။ က်ေနာ္လည္း ကုတင္ေပၚက ဆင္းပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ ေဘစင္မွာ မ်က္နာသစ္၊ ပလုတ္က်င္း သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပီးမွ အိပ္ယာေပၚ ျပန္တက္လာခဲ့တယ္။
ေခြေနတဲ့ ညီမေလး က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္လာပီး ဖက္အိပ္လာတယ္။ က်ေနာ့္ ေဘာင္းဘီေအာက္က ဒံုးပ်ံကို အသာေလး အုပ္ကိုင္ပီး ပြတ္ေပးလာမွန္း အထိအေတြ႕အရသိလိုက္ရေတာ့ ေထာင္းကနဲထစျပဳလာတယ္။ ေဘာင္းဘီကို ေလွ်ာခ်လိုက္ပီး တင္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ ဒံုးပ်ံကို ေသေသခ်ာခ်ာဆုပ္ကိုင္လာေတာ့မွ သတိတစ္ခု၀င္လာတယ္။ စိတ္ကလြန္ဆြဲေနပီဗ်။
အေရးေကာင္းတံုးဒိန္းေဒါင္းဖ်က္တယ္ပဲ ဆိုဆို ေျပာစရာတစ္ခုရွိလာျပန္ပီ ညီအကိုတို႔ရာ။
က်ေနာ္ အဲ့လို ေျခလြန္လက္လြန္ေတြေလွ်ာက္လုပ္လိုက္ခဲ့မိတာ ရီတီတီအရွိန္ေလးနဲ႔မို႔ပါဗ်ာ။ အခုအရွိန္ကုန္သေလာက္ရွိသြားပီဆိုေတာ့ကာ မူလအသိစိတ္က ျပန္၀င္လာပီေလ။ ဟာ! ငါမွားေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးႀကီး။ ဘာမွားေတာ့မွာလဲဆိုေတာ့ကာ ညီမေလးမွာ ခ်စ္သူရွိတယ္ဗ်။ ေကာင္းႀကေသးရဲ႕လား အရပ္ကတို႔ရယ္။ ေမာင္ခ်မ္းကိုတစ္ေယာက္ ႀကာကူရီ ဇာတ္လမ္းရိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့။
က်ေနာ္အဲ့လိုေတြးမိသြားပီဗ်။ ဒါဆိုလဲ အစထဲက ဒီလိုအေျခေန မေရာက္ေအာင္ေနေပါ့ဆိုပီး ခင္ဗ်ားတို႔ အျပစ္တင္လည္း ခံရမွာပဲဗ်ာ။ ဟုတ္ပါတယ္ က်ေနာ္မဆင္ျခင္မိတာေတြပါ။ က်ေနာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း ေသာက္ရူးဗ်။ ဒီအေျခေနထိေရာက္ေတာ့မွ ေတာ္ေလာက္ပီဆိုတဲ့ စိတ္၊ ငါမလုပ္သင့္ဘူးဆိုတဲ့စိတ္က ၀င္လာေတာ့တာေလ။ အဲ့မွာ က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံကို လာပြတ္ေနတဲ့ သူ႔လက္ကို ဖယ္ပစ္လိုက္မိတယ္။ ထပ္ပီး လာကိုင္တယ္။ ဆြဲဖယ္ပစ္လိုက္တယ္။
အဲ့မွာ ျပႆနာစပီေပါ့။
အကို! ရွင္ဘာ လုပ္တာလဲ
ညီမေလး ေတာ္ပီဟ .. လြန္ကုန္ေတာ့မယ္
ဘာလြန္ကုန္ေတာ့မွာလဲ လြန္ေနပီေလ
ေတာ္ပီဆိုကြာ
ပါးစပ္ကသာ ေတာ္ပီဆို ေတာ္ပီဆို ဒါႀကီးက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ(က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံႀကီးကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ေမးေနတာ ဟိုေကာင္ကလည္း တင္းပီး မာေတာင့္ေနတာေလဟီး)
မွားကုန္မယ္စိုးလို႔ ညီမေလးရာ ဟာ.. ေဟ့ေကာင္
ကိုင္း..ညီအကိုတို႔ ယံုခ်င္ယံုမယံုခ်င္ေနဗ်ာ။ က်ေနာ့္ကို ပက္လက္လွန္တြန္းလွဲ ပီး ညီမေလးက တက္ခြထားပီဗ်ိဳ႕။ အံေလးတင္းတင္းႀကိတ္ပီး က်ေနာ္တားခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ဘူး က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း သူ႔ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးအ၀မွာ ေတ့ပီး ထုိင္ခ်ပစ္လိုက္တာဗ်ာ။
ပူကနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။ ညီမေလးပါးစပ္ဖ်ားကေနလဲ အမေလးေနာ္.. ကၽြတ္ကၽြတ္ဆိုပီး ျငီးသံေလးထြက္က်လာတယ္။ ဒံုးပ်ံထိပ္ဖူးေလးပဲ ျမဳပ္ရံု၀င္သြားပီး ႀကပ္လြန္းေတာ့ ဆက္မ၀င္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်။ သူအတင္းဖိခ်ေနတာကို မ၀င္ဘူး။ တင္းခံေနတာ။ ညီမေလးခမ်ာ ျပန္လည္း မခၽြတ္ႏိုင္၊ ဆက္ထိုင္ခ်ရေအာင္လည္း မခ်ိမဆံ့နဲ႔ ေလထဲမွာ ကြတတေလးျဖစ္
ေနရွာတာေပါ့ေလ။
အရမ္းငိုက္လာလို႔ နက္ဖန္မွဆက္ေရးမယ္ေနာ္ ဟိုဖက္မယ္ အူးေဇာ္အူးရဲ႕က်ိန္ဆဲသံ၊ ကိုသရဲရဲ႕အံႀကိတ္သံ၊ ကိုေပါကိုရဲ႕ သာဓုေခၚသံ၊ တပ္ႀကပ္ႀကီးရဲ႕ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဆိုတဲ့သေဘာ(ကိုပန္းရိုင္းကို ဗန္းျပပီးရိတာ) ပါတဲ့ပို႔စ္ေတြပြေနပါေပါ့လား ညီအကိုတို႔ရာဟီးဟီး။
က်ေနာ္ ေအာစာေတြေရးတဲ့ေနရာမယ္ တစ္ခုပဲ အဓိက ထားပါတယ္။ ရိုးသားမႈပါ။ ေသာက္ႀကီးေသာက္က်ယ္ေတြေျပာျပန္ပီလို႔ က်ေနာ့္ညီအကိုေတြဆဲလည္းခံပါ့မယ္။ ရိုးရိုးကေလးပဲတင္ျပဖို႔ႀကိဳးစားပါတယ္။ က်ေနာ့္ဇာတ္လမ္းေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြက ခင္ဗ်ားတို႔လို သူလိုငါလို
လူသားေတြပါ။ က်ေနာ္ေရးခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းေတြထဲမယ္ သူတို႔ရဲ႕သြင္ျပင္လကၡဏာေတြဟာ မႈန္၀ါး၀ါးေတြျဖစ္ေနတာ ခင္ဗ်ားတို႔သတိထားမိလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ လူလြန္မသားေတြမဟုတ္ပါ။ ပိုဆိုးတာက က်ေနာ့္ပင္တိုင္ဇာတ္ေကာင္ဖိုးသက္ ဆိုတဲ့ေကာင္က ကေလကေခ်လို႔ယူဆလို႔
ရတဲ့နီးနီး ကိုယ္ရည္ေသြးညံ့ဖ်င္းေနပါတယ္။ တမင္လုပ္ထားတာလဲမဟုတ္ရပါ။ ဆိုလိုတာက သူတို႔ေတြသည္ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ေန႔စဥ္ျမင္ေနႀကလူေတြသာျဖစ္ပီး အျဖစ္အပ်က္ေတြသည္လည္းပဲ လူတိုင္းႀကံဳႏိုင္ေသာ မထူးဆန္းေသာ ေလာကီထုပၸ လူတို႔ဇတ္ေတြပါလို႔
ဆိုလိုခ်င္တာပါ။ ဇာတ္လမ္းေတြေလွ်ာက္ေရးရတာ ပ်င္းရိလာလို႔ ကိုယ္ေတြ႕ေလးေတြေရးျပလာတာလဲ ခုဆို ၃ပုဒ္ေျမွာက္ရွိသြားပါပီ။ သတိထားႀကည့္ပါ။ ေနရာေဒသဘယ္ေနရာမွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မပါ ပါ။ မတတ္သာလို႔ထည့္ရင္ေတာင္မွ ခပ္ပါးပါးေလးပဲမႈန္ပ်ပ်ေလးေလာက္ပဲေရးပါတယ္။
မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ထင္လို႔ပါ။ အဓိက အျဖစ္အပ်က္ေလာက္ပဲေရးျပပါတယ္။ ခုအျဖစ္အပ်က္လည္းဒီလိုပဲ နာမည္ေတြ၊ေနရာေဒသေတြမပါ ပါ။ ဟိုးအေ၀းႀကီးတေနရာမွာ က်ေနာ္နဲ႔ဆံုဖူးတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ဒါပါပဲ။
ငခ်မ္းကို မင့္ဇာတ္လမ္းဖတ္မလို႔ဟာ ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲဆိုေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး မူးလို႔ေလွ်ာက္ေျပာေနတာပါအဟိ။ ဟိုဘူဒါးႀကီးေတြရိတိတိလုပ္တာမခံႏိုင္လို႔မ်ား ဒီလိုေတြေျပာေနတယ္မထင္ပါနဲ႔။
သူတို႔ေတြေျပာေလေလ က်ေနာ္ႀကိဳက္ေလေလပါဗ်။ လူ႔ေလာကမွာ မထူးဆန္းေသာ အေႀကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြလို႔ဆိုထားေသာ္ျငား ယခု ဆက္ေရးျပမွာေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ လက္ခံခ်င္မွလက္ခံႏိုင္ႀကလိမ့္မယ္ဆိုတာေလး ႀကိဳတင္သတိေပးထားခ်င္ပါတယ္။ လူတခ်ိဳ႕မွာထူးဆန္းတဲ့
အမူအက်င့္ရွိတယ္ဆုိတာေလးခင္ဗ်ားတို႔ကို ေျပာျပခ်င္လြန္းလို႔ အမွန္အတိုင္းေရးျပလိုက္ပါတယ္။ ခ်င့္ခ်ိန္ပီး ယံုႀကပါေတာ့ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား။ ဇာတ္လမ္းဆက္ပါပီ.. …
အမေလးေနာ္.. ကၽြတ္ကၽြတ္.. မရဘူးကြာ ..နာလိုက္တာ.. ရွီးးးး
အဲ့လိုေလး စုတ္သပ္ျငီးျငဴေနရင္း ကုန္းကြကြေလးျဖစ္ေနတဲ့ ညီမေလးကို ခင္ဗ်ားတို႔ မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္သာႀကည့္ႀကေပေတာ့ဗ်ိဳ႕။ မူလက မေကာင္းဘူးထင္တယ္ ဘာညာနဲ႔ မူလကီ လုပ္ေနတဲ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ ပက္လက္အိပ္ေနရာက လက္ေထာက္ပီးထထိုင္လိုက္ရင္း လိင္စိတ္ကေထာင္းကနဲ
အထ စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါျဖစ္ကုန္ေရာ။ လက္တစ္ဖက္က ေနာက္ျပန္ေထာက္ထားရင္း က်န္တဲ့ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ သူ႔ခါးက်င္က်င္ေလးကို ကိုင္ထားရင္း သာသာေလးဖိပီး ထိုင္ခ်ခိုင္းေနမိပီေလ။
ညီမေလး.. အားနည္းနည္းစိုက္ပီးထိုင္ခ်လိုက္.. ဖူးး …
မရပူး အကိုရ .. တအားနာတယ္ဆို .. ႀကပ္သိပ္ေနတာ..
လိမၼာပါတယ္ ညီမေလးရာ.. ၀င္ေနပီဟာေနာ္.. ရွီးး ဖိဖိ.. အင္းး
အီးး ရဘူး နာတယ္အကို နာတယ္ တအားနာတယ္
အဲ့ဒီမွာ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့ကာ ကိုေပါ ေျပာသလိုပဲဗ်ဟီး။ က်ေနာ္က အတင္းဖိခိုင္းေလေလ သူက က်ေနာ့္ဗိုက္ေပၚလက္ေထာက္ပီး ျကြေတာ့မလိုလိုလုပ္ေလေလျဖစ္လာေတာ့ က်ေနာ္လည္း ခါးေကာ့ပီး အတင္းလိုက္သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းေကာ့ထိုးေနမိတယ္။ ထိပ္ဖူးျမဳပ္ေနတဲ့
အေနအထားအတိုင္း သူကလည္း ကုန္းကြကြလုပ္ေနရာက တေျဖးေျဖးျကြရင္း ေလထဲမွာ အေတာ္ႀကီး ေျမွာက္တက္ေနေတာ့တာ ခုခ်ိန္ျပန္ေတြးႀကည့္ရင္ ရယ္စရာႀကီးရယ္။ ေနာက္ဆံုး အတင္းျကြလိုက္ေတာ့ကာ က်င္စိမ့္စိမ့္အရသာနဲ႔ ထိပ္ဖူးေလးျမဳပ္ေနတဲ့ အရသာက ပလြတ္ကနဲအဖုတ္နဲ႔ဒံုးပ်ံစြပ္မိထားရာ
ကေနကၽြတ္သြားေတာ့ ဟာကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ဟာကြာ! ဆိုပီး မခ်င့္မရဲအရသာနဲ႔ အတူ စိတ္က မရေတာ့ဘူးဗ်။ သူ႔ကိုဖက္ပီး အိပ္ယာေပၚ ၀ုန္းကနဲဆြဲလွဲပစ္လိုက္တယ္။ ေပါင္ကိုဆြဲကားပစ္လိုက္ပီး အဖုတ္၀မွာ ဒံုးပ်ံကိုေတ႔လိုက္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ အေသအုပ္ပီဆိုတဲ့ စိတ္က ႀကီးစိုးထားပီကိုးဗ်။ ညီမေလးက
လည္း မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ေတာ့ မေျပာဘူးရယ္။ ပက္လက္လွန္အိပ္ထားရာကေန အသင့္ျပင္ထားတဲ့အေနအထားနဲ႔ က်ေနာ့္ကို စို္က္ႀကည့္ရင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္ထားတယ္။ က်ေနာ္ ႀကမ္းသမွ် အံႀကိတ္ခံပစ္မယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေပါ့။ ပြဲကေတာ့လွေနပီ။ အေမရိကန္ဗီယက္နမ္ စစ္ဇာတ္ႀကမ္းစပါပီေပါ့။
ဇာတ္လမ္းက အဲ့ဒီမွာ စတာဗ်။ ညီအကိုတို႔ စိတ္မဆိုးႀကနဲ႔ေနာ္။ တမင္လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။(လုပ္ႀကံပီးဇာတ္ရွိန္ေလွ်ာ့တာမဟုတ္ဘူး) က်ေနာ္ သူ႔မ်က္နာေလးတစ္ခ်က္လွမ္းႀကည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔အမ်ားႀကီးေတြးမိသြားတယ္။ ဆံပင္ဂုတ္၀ဲမေလး က်ေနာ့္ကို အံႀကိတ္ပီး ႀကည့္ေနရွာတာ။ ငါနဲ႔သမီးရည္းစားလည္းမဟုတ္ပဲ ငါအုပ္တာ
ခံရရွာေတာ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ဗ်။ ပိုဆိုးတာက က်ေနာ့္တစ္ဘ၀လံုး ဘယ္သူ႔ရည္းစားကိုမွ အဲ့လို မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူးရယ္။ ဆိုလိုတာက က်ေနာ့္မွာ အင္မတန္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိမယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္သူ႔အနားမရွိတဲ့ အခ်ိန္ က်ေနာ့္ခ်စ္သူက အေနနီးစပ္သြားလို႔ တျခားလူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ခုလို အုပ္ေနႀကတယ္ဆိုပါေတာ့။
ဘယ္လိုခံစားရမလဲဗ်ာ။ ဟာ! ခ်မ္းကို မင့္ဟာက ေသာက္တလႊဲကြာ လို႔အျပစ္တင္လည္းခံရမွာပဲ။ က်ေနာ္လူေကာင္းမဟုတ္မွန္းခင္ဗ်ားတို႔သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုႀကီးမလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်။ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ ရည္းစားေတြ၂ေယာက္ျပဴးထားခဲ့ဖူးသလို၊ ႀကိဳက္တဲ့ရည္းစားတိုင္းအိပ္ဖူးခဲ့တာပဲေလ။ ဒီလိုေတာ့ တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးဘူး။
လုပ္လည္းမလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္ ဒီအေျခေနေရာက္မွ ဘာထေႀကာင္တာလဲဆိုပီး အေမးခံရရင္ က်ေနာ္လည္းမေျပာတတ္ဘူး။ က်ေနာ္ေနာင္တရသြားတယ္။ ငါမွားတယ္။ ဒါပဲ။ သူတပါး သားမယားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေကာင္ေလးက သူ႔ကို(က်ေနာ္ ရူပေဗဒဆရာမေလးကိုခ်စ္သလို၊ ပီယာႏိုတီးတဲ့ မမ၀င္နီ႔ကို ခ်စ္သလိုမ်ိဳးခ်စ္ေနခဲ့ရင္)
ဘယ္ေလာက္ရင္ကြဲရွာမလဲဗ်ာ။ ဒီေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္က အလိုတူ အလိုပါ ပဲဟာလို႔ေျပာရရင္လည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ မိန္းကေလးေတြက ခင္တတ္မင္တတ္တယ္။ သဒၶါလြန္တတ္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ့္လို ေသာက္က်င့္မေကာင္းတဲ့ ဟိုတို႔ဒီတို႔ ညာတာပါေတးေကာင္မ်ိဳးနဲ႔ အေတြ႕မွာ ကို္ယ္ေနာက္စိတ္ပါ(ကိုယ္ခႏၶာအထိေတြ႕ေႀကာင့္စိတ္ပါလာတာ) ျဖစ္
တတ္တာမို႔ သူ႔ကိုအျပစ္မတင္သင့္ပါဘူးဗ်ာ။(ခင္ဗ်ားတို႔ထဲမွာ ခ်စ္သူေကာင္မေလးရွိတဲ့ ဆရာသမားေတြသတိထားႀကပါ ခ်မ္းကိုလို လူယုတ္မာေတြေနရာတိုင္းမွာရွိတတ္ပါတယ္ 😀 )
အဲ့ဒီမွာ ငူငိုင္ငိုင္ျဖစ္ပီး ေမာင္ခ်မ္းကိုရဲ႕ မာတင္းေနတဲ့ ဒံုးပ်ံႀကီးဟာ ဒံုးေပ်ာ့ႀကီးျဖစ္သြားပါေလသတည္းေပါ့ဆရာတို႔ရယ္။
ဟာ မေအေဘးးး ဆိုပီး ဆဲေနႀကပီမဟုတ္လားဟီးဟီး။ တတ္ႏိုင္ဘူး ငါ့လူတို႔ရာ။ က်ေနာ့္ေသာက္က်င့္ကို အရင္းအတိုင္းေဖာက္သယ္ခ်ေနတာမို႔ သည္းခံႀကေလာ့။ တိုတိုနဲ႔လိုရင္းဆက္ေျပာရရင္ ဘာမွဆက္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မ်က္နာပ်က္ပ်က္နဲ႔ရပ္လိုက္တယ္။ ေအာက္မွာ ပက္လွန္ေလးခံဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ညီမေလးကလည္း ဘာျဖစ္တာတံုးအကိုရာ.. ဆိုပီးမ်က္နာပ်က္ပ်က္ေလးနဲ႔
အတင္းထပီး က်ေနာ့္ကိုဆြဲဖက္လာတယ္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဒံုးေပ်ာ့လဖတ္ ႀကီးကို ဆြဲပီးဆြေပးေသးတယ္။ မရေတာ့ဘူးဗ်။ တန္ပါရရီပန္းေသသြားပီဟီဟိ။ ႀကိဳက္သလိုသာ လာဆြေခ်။ မရေတာ့ပါ။ သူ႔ကို အသာေလးတြန္းဖယ္လိုက္ပီး ေခြအိပ္လိုက္မိတယ္။ နားမလည္ႏိုင္တဲ့ မ်က္နာေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေငးရင္း သူလည္းအ၀တ္ေတြျပန္၀တ္ပီး ဟိုဖက္လွည့္ေခြေခြေလးအိပ္
ေပ်ာ္သြားရွာတယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ ခုေျပာတဲ့ဟာကို ထိုးဇာတ္ႀကီးလို႔ ထင္ရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးရယ္။ ဆက္ေျပာမယ္။
မိုးလင္းသြားတယ္။ ဘာမွထပ္မျဖစ္ႀကေတာ့ဘူး။ ေ၀လီေ၀လင္းမွာတူတူထ မ်က္နာသစ္၊သြားတိုက္၊ ေရမိုးခ်ိဳး၊ မနက္စာစား၊ အထုပ္အပိုးေတြျပင္၊ သူလည္း ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကေလးယူတယ္။ စကားသိပ္မေျပာျဖစ္ႀကေတာ့ဘူး။ သူလည္းခပ္တည္တည္ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိဘူးခံစားေနရတာေလ။ ဘူတာရံုအိုေလးဖက္လမ္းေလွ်ာက္လာႀကရင္း
အကို! ညီမေလးကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ပါတဲ့။ (သူ႔တက္ရတဲ့ ေက်ာင္း ကမ္းပတ္စ္က မေန႔ညက သြားတဲ့ အိမ္နားက (မိန္း)ပင္မကမ္းပတ္စ္မွာ မဟုတ္ဘူးဗ် ျမိဳ႕အျပင္ဖက္ နာရီ၀က္ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ဘတ္စ္ကားစီးပီးသြားရတဲ့ ေနာက္ထပ္ ကမ္းပတ္စ္တစ္ခုမွာ) ဒါနဲ႔လိုက္ပို႔တယ္။ ႏွင္းေတြပိတ္ေနတဲ့ မနက္ခင္းမွာ ၂ထပ္ဘတ္စ္ကားႀကီးေပၚခရီးသယ္မပါဘူး။ သူရယ္က်ေနာ္ရယ္
အေပၚထပ္မွာ ၂ေယာက္ထဲရယ္။ ျမိဳ႕အျပင္ဖက္ေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္ အံ့ႀသပီး မွင္တက္ေနမိတယ္ဗ်။ ငယ္ငယ္က ဂႏၱ၀င္၀တၳဳတခ်ိဳ႕ထဲက ဒ႑ာရီဆန္တဲ့ ရႈခင္းေတြကို ဘြားကနဲျမင္လိုက္ရတာကိုး။ စိမ္းျမျမ ျမက္ခင္းႀကီးေတြ အလယ္က သိုးအုပ္ေတြ၊ အ၀ါေရာင္စိုက္ခင္းက ပင္လယ္ျပင္ႀကီးႀကလို႔၊ ခပ္ေျပေျပေလးကေန ဟိုးအျမင့္ႀကီးထိထိုးတက္သြားတဲ့ အစိမ္းေရာင္ကုန္းျမင့္ျမင့္ေတြ၊
အဲ့ဒီကုန္းအျမင့္ေပၚက ဆိုက္ပရက္စ္ပင္ ဖားလ်ားလ်ားႀကီးေတြ၊ အိပ္ေရးမ၀သလိုျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္ ေခါင္းေတြကိုႀကည္ေတာက္သြားတယ္ဗ်။ နီညိဳေရာင္ ေက်ာက္တံုးအိမ္ေလးေတြ ဟိုနားဒီနား ျပန္႔က်ဲလို႔၊ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လွပလြန္းတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ သဘာ၀တရားက က်ေနာ့္ကို ဖမ္းစားထားပီေလ။ ပမာေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္က ခရစ္ယန္သာသနာျပဳေတြ အိမ္ေပါက္၀ထိလာလာပီး
ေ၀တဲ့ ကင္းေမွ်ာ္စင္ ဆိုတဲ့ စာေစာင္ေတြထဲက ေကာင္းကင္ဘံု ဆိုပီးျပထားတဲ့ ပန္းခ်ီရုပ္ပံုေတြထဲက ရႈခင္းေတြကို အျပင္မွာျမင္ေနရတဲ့ အတိုင္းဆရာတို႔ေရ။ နဂိုထဲက စိတ္ကူးခပ္ယဥ္ယဥ္ စာသမားေပသမား၊ အသည္းႏုႏုက်ေနာ္ ေရလည္ေျကြသြားတယ္။
လွလိုက္တာ.. ကားရပ္ခိုင္းပီး.. စိုက္ခင္းေတြ ေတာင္ကုန္းေတြေပၚ ေလွ်ာက္သြားခ်င္ လိုက္တာ လို႔ ပါးစပ္က လႊတ္ကနဲေျပာလိုက္မိေတာ့ .. မပူနဲ႔သြားရမယ္ ညီမေလးဆို ေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္း ဒီပတ္၀န္းက်င္မွာ ဒံုပတ္လာရိုက္ေနႀကလို႔ ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ ညီမေလးက လွမ္းေျပာလာတယ္။
ငါေနာက္ထပ္ နင့္ဆီထပ္လာျဖစ္ဖို႔ မေသခ်ာေတာ့ပါဘူးဟာ.. လို႔စိတ္ထဲကေနေရရြတ္ရင္း ျပံဳးျပလိုက္မိတယ္။ မလာသင့္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားမိပီေလ။ ဒါနဲ႔ေက်ာင္းေရာက္သြားေကာဆိုပါေတာ့။ အထဲထိလိုက္ပို႔ဆိုလို႔ လိုက္ပို႔လိုက္တယ္။ ေကာ္ရစ္ဒါေထာင့္တစ္ခုမယ္ က်ေနာ့္ကို မမွီ႕တမွီေလး လွမ္းပီး ဂုတ္ကိုခိုစီးလာလို႔ ကိုင္းေပးလိုက္ေတာ့ ျပြတ္ကနဲနမ္းလာတယ္။ တာ့တာ ေနာ္.. အရမ္းေပ်ာ္တယ္
အကိုက ေပ်ာ္တတ္ပီးခ်စ္စရာအင္မတန္ေကာင္းတဲ့လူႀကီး တဲ့ အဲ့လိုႏႈတ္ဆက္ပီး ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြားတယ္။
ဘူတာရံုအိုေလးဆီ ဘတ္စ္ကားျပန္စီးလာပီး မွီရာရထားနဲ႔ ျပန္လိုက္လာခဲ့လိုက္တာ ေန႔လည္ပိုင္းမွ ကိုယ့္ျမိဳ႕ကိုျပန္ေရာက္လာတယ္ဆိုပါေတာ့။
ပေရာဂ်က္မီတင္ကလည္း ေန႔လည္တစ္နာရီရွိေနေတာ့ ခပ္သုတ္သုတ္ေျပးရေတာ့တာေပါ့။ ခရီးပမ္းလာေတာ့မီတင္မွာ ဘာေတြေျပာေနႀကမွန္းကို မသိလိုက္ပါဘူးဗ်ာ။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ေထာင့္မွာထိုင္ပီး ငိုက္ေနလိုက္တယ္ ေအးေရာေလ ဟီး။ တစ္ခုခု လွမ္းေမးတာခံရမွ မ်က္လံုးဆတ္ကနဲဖြင့္ပီးအဲ့ဒါကို ေထာက္ခံပါတယ္ ေထာက္ခံပါတယ္.. ေထာက္ခံခ်င္လြန္းလို႔ မနက္အေစာႀကီးရထားစီးပီး ေျပးလာတာပါခင္ညေပါ့ ဟိဟိ။
အားလံုးပီး ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဟန္ကိုမေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး တေရးထိုးအိပ္လိုက္ရတယ္။ မိုးခ်ဳပ္မွတေရးႏိုးလာတယ္။ တက္စ္မက္ေဆ့ခ်္တစ္ေစာင္ေရာက္ေနတာေတြ႔လို႔ ဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ လြမ္းတယ္ တဲ့။ ညီမေလးဆီကဗ်။
ဒီလိုပဲအရင္အတိုင္း ဗိုလ္ေနျမဲက်ားေနျမဲေနလာရာက။ တစ္ရက္ႀကေတာ့ ဖုန္းဆက္ရင္း အားမရလို႔ ကြန္ျပဴတာနဲ႔၀ဘ္ကမ္ေျပာရေအာင္တဲ့ ညီမေလးက ေျပာလာလို႔ ၀ဘ္ကမ္ေျပာျဖစ္တယ္။
အဲ့ဒီကေနစလိုက္တာ ညေနေစာင္းသူေရာကိုယ္ပါ အိမ္မွာရွိေနတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း ၀ဘ္ကမ္က တခ်ိန္လံုးဖြင့္ထားေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕။ တကယ္ေျပာတာ ညေနေစာင္းကေန အိပ္တဲ့အထိ ဒီတိုင္းဖြင့္ထားႀကေတာ့တာ။ ကိုယ့္ဖာကိုယ္ဘာလုပ္ေန လုပ္ေန ျမင္ေနရတယ္ဟီးဟီး။ အနည္းဆံုးေတာ့ အထီးက်န္ရာကေန စိတ္သက္သာရာ အေတာ္ရတာကလားဗ်။ တခါတေလ
က်ေနာ္က အခန္းထဲဒိုက္ထိုးေနတာ သူလွမ္းျမင္ေနရတယ္။ သူစာဖတ္ေနတာ၊ စာေရးေနတာ၊ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနတာ စားေနေသာက္ေနတာ အကုန္ျမင္ေနရတယ္။ သမီးရည္းစားမဟုတ္ပဲနဲ႔ ဒီလိုပဲျဖစ္ကုန္တာဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ အဲ့ဒီအေျခေနမ်ိဳး မႀကံဳဖူးေသးလို႔ပါဗ်ာ။ ႀကံဳလာရင္ အဲ့လိုပဲျဖစ္မွာေသခ်ာတယ္။ ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳး စႀကံဳႀကံဳရခ်င္းတံုးက ဆို က်ေနာ္အထီးက်န္တာ မခံႏိုင္လြန္းလို႔ ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ။
အင္တာနက္က ဗမာကားေတြေဒါင္းလုတ္ဆြဲပီး စပီကာနဲ႔ဖြင့္ထားတာဗ်အဟီး။ မႀကည့္ပါဘူး။ ဗမာကားေတြက အဓိပၸါယ္မွမရွိတာ။ မ်က္လံုးေညာင္းတယ္။ ဖြင့္ထားတာက ဗမာလိုစကားေျပာသံေတြထြက္ေနေတာ့ အလိုလိုစိတ္သက္သာရာရေနတာေလဟီး။ ခု ညီမေလးနဲ႔က်ေနာ္လည္း အဲ့ဒီသေဘာပဲ တခါတေလ စကားေလးလွမ္းေျပာလိုက္၊ တခါတေလေတာ့လည္း ဒီတိုင္းတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူဘာလုပ္ေနတယ္။ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနတယ္ေပါ့။
အဲ့မွာဗ်ာ ညီမေလး ၀ိုင္ေတြဘာေတြေမာ့ပီး ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ေနပီဆို က်ေနာ္ျမင္ေနရမွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ အ၀တ္ေတြဘာေတြ(ည၀တ္အိပ္အ၀တ္) လဲပီဆို ေပၚတင္ႀကီး လဲျပလာတယ္ဗ်။ ေက်ာေပးထားေတာ့ အတြင္းခံပင္တီေလးကလည္း ဂ်ီစထရြင္းေလးဖင္ေျပာင္ေျပာင္ေလးေပၚလိုေပၚ။ တခါတေလ ဘရာစီယာအနီရဲရဲေလးပဲ ၀တ္ပီး ၀ဘ္ကမ္နားကပ္ စကားေတြလာေျပာခ်င္ေျပာေနတာ။ ဒီဖက္ကေနလူကလည္း သက္ျပင္းေတြခ် ေလာင္ေတြတီးလို႔။ ဒါေပမယ့္ ပို္င္ရွင္ရွိေနတာဆိုေတာ့
ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ ညီအကိုတို႔ရာ။
တစ္ညေတာ့ အဲ့လို၀ဘ္ကမ္ဖြင့္ထားရင္း ၂ေယာက္သား ပုလင္းေထာင္ေနႀကတယ္ဗ်ာ။ ဟိုဖက္ဒီဖက္ ပုလင္းကိုယ္စီနဲ႔ အာလူးဖုတ္လိုက္၊ စာႀကည့္စားပြဲထိုင္ပီး ကိုယ့္စာ ကိုယ္ဖတ္လိုက္လုပ္ေနႀကရင္း ညီမေလးက ေမးလာတယ္။
အကို!
ေဟ!
က်မ မူးေနတယ္ အကိုရာ .. ဒီေတာ့ မထူးပါဘူး ေမးစရာရွိတယ္
ဘာတံုးဟ?
အကို ဟိုေန႔က ဘာျဖစ္တာလဲဟာ .. ရုတ္တရက္ႀကီးေလ
ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ညီမေလးရာ.. ငါစိတ္မထိန္းႏိုင္လို႔ပါ.. ငါရွက္လည္းရွက္ပါတယ္ ေနာက္မျဖစ္ေစရဘူးလို႔ဂတိေပးပါတယ္ဟာ
မဟုတ္ဘူး.. အဲ့ဒါက်မလည္းအလိုတူ အလိုပါပဲဟာ .. အကို႔ကို ေမးေနတာက ရုတ္တရက္ႀကီး ေနာက္ဆုတ္သြားတာ.. ထိေပးကိုင္ေပးေနတာေတာင္ ဘာမွမဘာေတာ့တာ အဲ့ဒါဘာျဖစ္တာလဲ.. နားမလည္ဘူး
…. …. …..
အကို! ေျဖေလကြာ ေျဖေလ ရွင္က်မကို လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ လက္သရမ္းခ်င္တိုင္းသရမ္းပီး ေနာက္ဆုတ္သြားတာ မေက်နပ္ဘူးသိလားးး
သင့္မွမသင့္ေတာ္တာညီမေလးရာ .. နင့္မွာ ခ်စ္သူရွိတယ္ေလ .. ဒါေႀကာင့္ထိန္းလိုက္ရတာ..
ဟားဟား .. အရူး.. ဥာဏ္ကိုမရွိဘူး … က်မရည္းစားရွိတယ္လို႔ေျပာဖူးတာ လြန္ခဲ့တဲ့၉လ ေလာက္က.. အဆင္မေျပလို႔ျဖတ္လိုက္တာႀကာေပါ့.. ရည္းစားငုတ္တုတ္နဲ႔ရွင့္ကို အိမ္အလည္ေခၚပီး တစ္အိပ္ယာထဲအိပ္ေနပါဦးမယ္ ဥာဏ္ႀကီးရွင္ႀကီးရယ္
အမ္!
အဲ့လိုေျပာပီး ခြက္ထိုးခြက္လွန္ရယ္ေနတဲ့ ညီမေလးကို ၀ဘ္ကမ္ေပၚက ေငးရင္း က်ေနာ္လည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိဘူးရယ္။
ေတာက္ခ္! နစ္နာလိုက္တာဗ်ာ လို႔ေျပာရင္း မူးမူးနဲ႔ ကြန္ျပဴတာႀကီးကို ကေယာင္ကတမ္း ဆြဲဖက္ပစ္လိုက္မိေသးတယ္(တကယ္ေျပာတာဟီဟိ) အုပ္မယ္အုပ္မယ္ ခုအုပ္မယ္ေလ လို႔ ငမူးခ်မ္းကိုက ေလွ်ာက္ေျပာေတာ့တာ။ သိတယ္မလား ခင္ဗ်ားတို႔ ညီေလးေမာင္ခ်မ္းအေႀကာင္းဟီး။ ဟိုဖက္က ညီမေလးကလည္း အံေလးႀကိတ္၊ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ျပရင္း က်ေနာ္ေသြးရူးေသြးတမ္းေလွ်ာက္ေျပာသမွ်ကို ဖီးလ္တက္ေနရွာတယ္။
က်ေနာ္ကလည္း တားထားတဲ့ စည္းမရွိေတာ့ဘူးဆိုတာ သိလိုက္တာနဲ႔ ေဇာင္းကလႊတ္လိုက္တဲ့ ျမင္းရိုင္းတစ္ေကာင္လိုပဲေလ။ ေသာင္းက်န္းပီေပါ့။ ခ်ိဳဗူးစို႔ခ်င္လိုက္တာ၊ ခ်ိဳဗူးအိအိေထြးေထြးႀကီး ဆိုပီး ေျပာေတာ့ ဟိုဖက္ကေန ေဟ့လူႀကီး! နားရွက္စရာေတြမေျပာနဲ႔တဲ့။ သူက အဲ့လိုတားေလေလ ဆိုးေလေလေပါ့။ ဟိုေန႔က ျဖစ္တဲ့ဟာေတြအကုန္စားျမံဳ႕ျပန္ေတာ့တာဆရာတို႔ေရ။ သူလည္း အသက္ရွဴသံေတြျပင္း၊ က်ေနာ္လည္း ဖီးလ္ေတြတက္ေပါ့။
ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွမရေတာ့ဘူး။ ဒီေန႔ေသာႀကာေန႔ညဆိုေတာ့ နက္ဖန္စေန မနက္ထြက္တဲ့ ရထားနဲ႔ ညီမေလးလိုက္လာမယ္တဲ့။ ခုေတာ့ တအားမူးလာလို႔ အိပ္ပီ ရွင္လည္း အိပ္ေရး၀၀အိပ္ထား နက္ဖန္ ကိစၥေတြရွိတယ္ေနာ့္ ဆိုပီး မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္နာေပးေလးနဲ႔ေျပာရင္း ကြန္ျပဴတာပိတ္ပီး အိပ္သြားေလသတည္းေပါ့။ က်ေနာ့္မွာသာ ကတုန္ကယင္ႀကီးျဖစ္ပီး ကြန္ျပဴတာႀကီး စိုက္ႀကည့္ရင္း က်န္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။
ညီမေလးလိုက္လာမယ္ဆိုတာ ဘာလုပ္မယ္ထင္သလဲ ညီအကိုတို႔။ ဟုတ္ကဲ့ သိသာထင္ရွားေနပါပီ။ အလံခိုး မလို႔ေပါ့ဗ်ာ(ကန္ေတာ့ကန္ေတာ့.. ဒါေပမယ့္ ေျပာရတာ အားရထွာ ဟီးး )
ခုတေလာကံနိမ့္ေနသလိုပဲ ညီအကိုတို႔။
အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တဲ့ ဇာတ္ေတြေရးတဲ့ ေသခါနီး ႏွာဗူးစာေရးဆရာ၂ေယာက္ က်ေနာ့္ကို ၀ိုင္းသမ ေနႀကပါလားဗ်ာ။ ဒီႀကားထဲ က်ေနာ့္ကိုတင္မက ဖတ္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုပါ ေစာ္ကားထားေသးတယ္။ ဒီေကာင္ေျပာသမွ် ယံုေနရင္လည္း(ခင္ဗ်ားတို႔ကပဲ ငႏံုေတြလိုလို) မတတ္ႏိုင္ဘူးေလးဘာေလးနဲ႔။ လူေတြကလည္းခက္တယ္ဗ်။
သမားရိုးက် ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္(ဖန္တရာေတ ဇာတ္ေက်ာရိုး) ေတြထဲလိုမဟုတ္ပဲ ေသြဖယ္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ဖတ္လိုက္ရတဲ့အခါ သူတို႔စိတ္ေတြက လက္ခံႏိုင္ဖြယ္မရွိႀကဘူးေကာ။ ငါသာဆို ဘာမွမစဥ္းစားေတာ့ဘူး ေတ့ေတာင္ေတ့ထားမွေတာ့ အုပ္ပစ္လိုက္ပီေပါ့လို႔ေတြးေနႀကတာေနမယ္။
သူမ်ားမွာ ရည္းစားသနာ ရွိပါတယ္ဆိုေနမွ အေခ်ာင္၀င္ေအာင္းတယ္ဆိုတာ မေကာင္းမွန္း ညီအကိုတို႔လက္ခံႀကတယ္မလား။ ဒါဆို မင့္ဖာမင္း ဘာကိစၥ ပြတ္သီးပြတ္သတ္သြားလုပ္(ဟိုလူႀကီးစကားနဲ႔ေျပာရရင္ အဖုတ္သြားလွ်က္)သလဲလို႔ေမးလာရင္ ဟုတ္ပါတယ္… က်ေနာ့္အမွားပါလို႔၀န္ခံပီးသားပဲဟာ။
တစ္ေယာက္ထဲ ဘ၀ကိုအထီးက်န္ဆန္ဆန္ျဖတ္သန္းရင္း အေဖာ္ရွာမိတဲ့ကာလမွာ အလည္အပတ္သြားရင္း ေသြးမေတာ္သားမစပ္ဆိုေတာ့ ျဖစ္သြားတာပါလို႔ ေသခ်ာရွင္းျပခဲ့ပီးပါပီ။ ကိစၥက ထိပ္၀ေရာက္ေနမွ ဘာလို႔ရပ္သြားတာလဲဆိုေတာ့ကာ အဲ့ဒီမွာဗ်ာ သူက အေပၚကေနထိုင္ခ်ေနတံုး ေလွ်ာေလွ်ာလွ်ဴလွ်ဴ၀င္သြားခဲ့လို႔ကေတာ့
ဆက္ျဖစ္ပီဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာမလိုပါဘူး။ ေမာင္ခ်မ္းကိုလည္း ဘာသားနဲ႔ထုထားတာမွတ္လို႔ ဟုတ္တယ္မလား။ ဒါေပမယ့္ ပိုေဇရွင္ေျပာင္းလိုက္တဲ့ တခဏတာမယ္ ဆန္းႀကယ္လွတဲ့ လူ႔စိတ္က အဲ့လိုမ်ိဳးေတြေလွ်ာက္ေတြးမိေတာ့တာကိုး။ (မေကာင္းဘူးထင္တယ္ဘာညာေပါ့) လိင္ကိစၥဆိုတာႀကီးကလည္း စိတ္က မ႑ိဳင္က် ေနေလေတာ့
ကာ ယာယီအားျဖင့္ လိင္စိတ္ခမ္းေျခာက္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အမွန္က ဒီေလာက္ရွင္းျပေနရေလာက္ေအာင္ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီေလာက္ဒံုးမေ၀းပါဘူး။ ဟိုလူေတြကို စပ္ျမင္ကပ္လို႔ဒီေလာက္ ေလရွည္ေနမိတာ။ ကိုေပါႀကီးကေတာ့ အရင္က ဘယ္ေလာက္ရိသဲ့သဲ့လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ ၀င္ပီး ေျပာေဖာ္ရပါေသးတယ္။ ဒါပဲေလ။ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ မိုးထဲေရထဲေရာက္မွ ႀကံဳရဆံုရတာမလားဟင္းဟင္း။
ကိုင္း.. ေတာ္ပီဗ်ာ ေအေဘးႀကီးေတြလုပ္တာနဲ႔ အာရံုကိုေႏွာက္တယ္။ ဟိုက သူ႔ရည္းစားနဲ႔ျပတ္သြားတာႀကာပီတဲ့။ လြတ္လြတ္ကင္းကင္းပဲတဲ့။ ရထားနဲ႔လာေနပီတဲ့။ ဆက္ေျပာႀကစို႔လား ညီအကိုတို႔ ဟဲဟဲ။ ေမာင္ခ်မ္းကို ရိုးဂုဏ္ေလးနဲ႔ပဲ မွန္မွန္ေလးဆက္ေရးျပမယ္ေနာ္။
စေနေန႔မနက္ကထဲက လူက တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္ေနတယ္ဗ်။
နာရီတႀကည့္ႀကည့္ျဖစ္ေနပီဟီဟိ။ ဖုန္းခဏခဏေခၚေနမိတယ္။ ဘယ္ဘူတာေရာက္ေနပီလဲ။ ဗိုက္ဆာေနပီလား။ ဘာျပဳတယ္ညာျပဳတယ္ေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ အဲ့ဒီေန႔က ေဆာင္းကာလ(ဒီဇင္ဘာ ေက်ာင္းရက္ရွည္ပိတ္ခါနီး) မႈန္မိႈင္းမိႈင္းရာသီဥတုမွာကို မိုးေတြက တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႔ဗ်။ က်ေနာ့္ျမိဳ႕ကေလးက ပင္လယ္ေဘးမွာရွိတာဆိုေတာ့ ေလကလည္း
တ၀ွီး၀ွီးနဲ႔ဆိုေတာ့ ရာသီဥတုအေတာ္ဆိုးေနတဲ့ကာလေပါ့။ ေန႔ခင္းမြန္းလြဲပိုင္းေရာက္ေတာ့ မိုးကာ အင္းက်ီနက္ျပာတစ္ထည္ေကာက္စြပ္ပီး မိုးေရေတြႀကားထဲမွာပဲ ျမိဳ႕အလယ္ေခါင္ဘူတာရံုဖက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့ ရထားက ဆိုက္သြားပီ။ ေျမေအာက္ဘူတာကေန အေပၚတက္ပီး စူတူတူရုပ္ကေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုေစာင့္ေနရွာတယ္။
က်ေနာ့္ကိုေတြ႕ေတာ့မွာ မ်က္နာက နည္းနည္းေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားတယ္။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းအတင္းဖက္ထားတာခံလိုက္ရေတာ့ လူလည္းရင္ေတြဘာေတြတုန္လို႔ဟီး။ သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ကေလး ဆြဲယူပီး ေက်ာမွာလြယ္လိုက္ရင္း က်ေနာ့္ အခန္းရွိရာကို ပုခံုးေလးဖက္ရင္း တူတူေလွ်ာက္လာခဲ့ႀကတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာရွိလာျပန္ပီ။ အဲ့ဒီကာလက က်ေနာ္တခါက
ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ “ေမာင္ပူစီႏွင့္ဇာေဘာ္လီမမစန္း” ဇာတ္လမ္းထဲက အတိုင္း တကၠသိုလ္အေဆာင္မွာ က်ေနာ္ေန ေနဆဲကာလဗ်။ လံုျခံဳေရးဂိတ္ေတြဘာေတြနဲ႔ ၀င္းႀကီးထဲမွာ ေလးထပ္အေဆာင္ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ တစ္ဘေလာက္ခ္ကို ေက်ာင္းသား၁၆ေယာက္ တစ္ေယာက္တစ္ခန္းစီအဲ့လိုမ်ိဳးေနရတဲ့ေနရာဗ်။ ေက်ာင္းသားဆိုလို႔ ေယာက်္ားေတြခ်ည္းပဲမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းသူေတြေကာ
အကုန္လံုးေရာေနရတာ။ ေမဂ်ာေတြအတန္းေတြဘာေတြကအစ မတူဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ့္အခန္းမွာ ဧည့္သည္ေခၚအိပ္ခ်င္ရင္ ရီပို႔လုပ္ရတာကို ရႈပ္တယ္ဆိုပီး မလုပ္ထားဘူး။ ပီးေတာ့ က်ေနာ့္အခန္းက ေျမညီထပ္မွာ သပ္သပ္ႀကီးေလ။ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္က ဧည့္ခန္းနဲ႔မီးဖိုေခ်ာင္တြဲလွ်က္အခန္းဆိုေတာ့ အေပၚထပ္က ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဆင္းလိုက္တက္လိုက္နဲ႔ သိပ္အေျခေနမဟန္ဘူးဟီး။
ကဲေတာ္ပါပီ လိုရင္းဆက္ေျပာရေအာင္။
အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ အသာေလး ေသာ့ဖြင့္ပီး ကိုယ့္အခန္းေလးထဲ ညီမေလးကို ေခၚသြင္းလိုက္တယ္။
ညီမေလးတစ္ေယာက္အေႏြးထည္အထူႀကီးေတြခၽြတ္ျပဳပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကုတင္ေသးေသးေလးေပၚ တက္လွဲလိုက္ရင္း ဗိုက္ဆာပီလို႔ ပူဆာလာေတာ့ ရယ္ဒီပဲခဏေလးေစာင့္ဆိုပီး မီးဖိုခန္းထဲ၀င္ ႀကက္ဥေမႊေႀကာ္ကို ဓါးနဲ႔ပါးပါးလွီးပီး အသီးအရြက္ စိမ္းစိမ္းစိုစိုေလးေတြနဲ႔ တရွဲရွဲအိုးပူတိုက္ထားတဲ့ အစိမ္းေႀကာ္၊ ႀကက္သားေႀကာ္၊ မက္လင္သီးခ်ဥ္ရည္နဲ႔ ထမင္းတစ္ပန္းျပား အခန္းထဲယူသြားလိုက္ပီး
က်ေနာ့္ စာႀကည့္စားပြဲေပၚမွာပဲ ျပင္ေပးလိုက္တယ္။ ခရီးပမ္းလာလို႔လားမသိဘူး တရွဴးရွဴးနဲ႔ အားရပါးရ အုပ္သြားတယ္။ စားေသာက္ပီးေတာ့ ခ်မ္းတယ္ဆိုပီး က်ေနာ့္အိပ္ယာေပၚ ျပန္တက္သြားပီး ဂြမ္းကပ္ႀကီးျခံဳပီး က်ေနာ့္ စာအုပ္စဥ္ေပၚက ဗမာမဂၢဇင္းတစ္အုပ္နဲ႔ ႏွပ္ေနတယ္ဗ်။ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြေဆးေႀကာ သိမ္းျပဳပီး ေရေႏြးႀကမ္းခြက္ကေလး သူ႔အတြက္ယူလာေပးပီး ကုတင္ေဘးက ျပဴတင္း
ေပါက္ေဘာင္ေပၚတင္ထားေပးလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ ဟိုနားထိုင္လိုက္ ဒီနားရပ္လိုက္ျဖစ္ေနပီ။ ဘယ္ကေနဘယ္လို ဇာတ္လမ္းစရမွန္းမသိဘူးရယ္ေလ ဟီး။ တကယ္ေျပာတာ လူက စိတ္လႈပ္ရွားေနတာဗ်။ ဟာ! ေသာက္ရူးနင့္ကို ခံခ်င္လို႔ ဒီအထိလို္က္လာတာ တက္အုပ္ပစ္လိုက္ လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာခ်င္ေနႀကလိမ့္မယ္။ ဟုတ္တာေတာ့ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ေျပာခဲ့သလို သမီးရည္းစား
မဟုတ္ဘာမဟုတ္ႀကီးဆိုေတာ့ လူႏံုလူအ ေလး ေမာင္ခ်မ္းဘယ္က စရမွန္းကိုမသိတာဟီဟိ။ ကုလားထိုင္ေလးတစ္လံုးဆြဲယူလုိက္ပီး သူအိပ္ေနတဲ့ ကုတင္ေဘးမွာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ထိုင္ပီး သူ႔ကို ႏြားျပာႀကီးေအာက္သြားမရွိဆိုသလို ဟီးဟီးဆိုပီးရယ္ျပေနမိတယ္။ (မ်က္စိထဲျမင္ႀကည့္ႀကစမ္းပါ ဘယ္ေလာက္ေပါေတာေတာႏိုင္လိုက္သလဲလို႔ခြိ) ဒင္းကေတာ့ ခပ္တည္တည္ရယ္။ အဲ့လို ေသာင္တင္ေရမက်အေျခေန
ႀကီးကေန ခဏေနေတာ့ အလင္းေရာင္ေပ်ာက္သြားတယ္။(ေဆာင္းတြင္းဖက္ဆိုေတာ့ ေန႔လည္၃နာရီေက်ာ္ရင္ကိုေမွာင္ပီ) ေညာင္းလာတယ္ ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္ အကုိရာတဲ့။ အဲ့လိုမ်ိဳးလွမ္းေျပာလာေတာ့ က်ေနာ္ နည္းနည္းရင္ထိတ္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ေအာက္ဆံုးထပ္က ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာ မရွိဘူး။ ဒုတိယထပ္က ေက်ာင္းသူ၂ေယာက္(တရုတ္မနဲ႔ကုလားျဖဴမ) နဲ႔သူတို႔အထပ္မွာရွိတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ အိမ္သာကို တူတူရွဲရတာဆို
ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲေပါ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ က်ေနာ့္ေရခ်ိဳးခန္း၀တ္စံုကို သူ႔ကို၀တ္ခိုင္းလိုက္ပီး လူအလစ္မွာ အေပၚထပ္ကို အသာေလးေခၚသြားလိုက္တယ္။ မီးဖြင့္၊ ေရေႏြးပူပူေလးနဲ႔ ေရပန္းေလးဖြင့္ေပးပီး ကဲ!ေဟာ့ဒီစင္ ေပၚက ေခါင္းေလွ်ာက္ရည္ ဆပ္ျပာရည္ေတြက အကို႔ဟာ ယူသံုးလိုက္ဆိုပီး ျပန္ထြက္မလို႔လုပ္ေတာ့ ဟင့္အင္း! ေႀကာက္တယ္ တစ္ေယာက္ထဲမခ်ိဳးရဲဘူးတဲ့။ ေမာင္ခ်မ္းကို ကလည္း အေဖာ္သိပ္မလုပ္ေပးခ်င္ဘူးဆိုေတာ့ကာ
အင္း.. ပီးေကာ ဆိုပီး တံခါးကို အတြင္းကေနေလာ့ခ္ခ်ပီး ေက်ာေပးသလိုလိုဘာလိုလိုလုပ္ရင္းေစာင့္ေပးေနလိုက္တယ္။
ဖင္တံုးလံုးေလးကို မသိမသာတစ္မ်ိဳး၊ သိသိသာသာတစ္မ်ိဳးလွမ္းရိႈးရင္း တဏွာစိတ္က ငယ္ထိပ္တက္ေနပီဆရာတို႔ေရဖူးးးး
အားလံုးပီးစီးပီဆိုေတာ့မွ အသာေလးလက္ဆြဲေခၚပီး ေအာက္ထပ္က က်ေနာ့္အခန္းထဲခပ္သုတ္သုတ္ေလးျပန္၀င္လာခဲ့ႀကတယ္။ မင့္ဟာက ဘာလို႔အဲ့လိုခိုးေႀကာင္ခိုး၀ွက္ေတြလုပ္ေနရတာလဲလို႔ေမးခ်င္ေနပီမလား။ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ရွက္္လို႔ပါဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားျဖစ္ျဖစ္ေက်ာင္းသူျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အေဖာ္ကိုယ္ေခၚပီး အုပ္တာ ဘာဆန္းတာလိုက္လို႔ဟီး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ျပံဳးစိစိအႀကည့္ခံရမွာရွက္လို႔ဗ်။
က်ေနာ္ေျပာခဲ့ဖူးသလိုပဲ ေအာ၀တၳဳေတြေလွ်ာက္ေရးေနေပမယ့္ တကယ့္ေလာက က ေမာင္ခ်မ္းကို က အရွက္အေႀကာက္အင္မတန္ႀကီးတာကလား။ သူမ်ားအျမင္မွာဗ်ိဳင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိကေလးကိုးဟိ။ တခ်ိဳ႕ေကာင္ေတြေကာင္မေတြဆို ကိုယ့္အခန္းမွာကိုယ္ ဘဲေတြ၊ေစာ္ေတြေခၚအုပ္ႀကတာ အိုးရက္စ္၊အား ဟားဒါး ဘာညာကြိကြေတြ ဆူညံေနတာ အတိုင္းသားႀကားေနရတယ္။ ေသာက္ရွက္ကိုမရွိႀကဘူးဗ်။ ဒီလူေတြႀကားထဲ သိကၡာေတာ္ရ
ဆရာေတာ္ႀကီးလိုလိုဘာလိုလို လုပ္ထားတာဆိုေတာ့ ဟီး ရွက္သလိုလိုဘာလိုလိုျဖစ္ေနလို႔ ပုန္းရိႈးကြယ္ရိႈးျဖစ္ေနတာဗ်။
အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ မရေတာ့ဘူးရယ္။
ေရခ်ိဳးတက္လာစ ေမႊးေတးေတးကိုယ္လံုးေလး အ၀တ္အစားေတြလဲပီးကာစ ကုတင္ေပၚအတက္မွာ အေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ပစ္လိုက္မိတယ္။ က်ေနာ္သာ လူမဟုတ္ဘူး ႏြားသိုးႀကီးသာဆို ၀ပ္ထရိန္းးး ဆိုပီး ျမည္သံထြက္လာမလားပဲဟီး။ အဲ့မွာ ၂ေယာက္သားလံုးေထြးပီး ကုတင္ေပၚလဲက်သြားေရာ။ လံုးေနရင္း သူကေအာက္က က်ေနာ္က အေပၚကဖိထားရင္း ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးကို အတင္းစုပ္နမ္းပစ္လိုက္မိတယ္။ သူကလည္း မရုန္းတဲ့အျပင္
အားပါးတရက်ေနာ့္ဂုတ္ပိုးေတြကိုသိုင္းဖက္ပီး ျပန္နမ္းတယ္။ ေရလည္ႀကမ္းကုန္တာဆရာတို႔ေရ။ သူ၀တ္ထားတဲ့ တီရွပ္ကေလးကို အသာလွန္တင္လိုက္ေတာ့ ေအာက္က ဘာမွကိုမ၀တ္ထားတာ ခ်ိဳဗူးအိထြားထြားႀကီးက မီးေရာင္ေအာင္မွာဘြားကနဲပဲ။ အားရပါးရကို လက္၂ဖက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္ေခ်မႊပစ္လိုက္တယ္။ အကိုရာ! ဆိုပီး ရင္ေလးေကာ့တက္လာတယ္။ ေအာင့္ထားတာေတြက မ်ားေနပီဆိုေတာ့ကာ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘူး။ ညီမေလးရဲ႕ေအာက္က ဂြမ္းခံေဘာင္းဘီရွည္
အနီရဲရဲေလးကိုအတင္းဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ (သူလည္းအလိုက္သတိနဲ႔ဖင္ျကြေပးရွာပါတယ္) ေဘာင္းဘီရွည္ေကာ အတြင္းခံပင္တီေလးပါ လိပ္ပီးပါလာတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္၊ ခ်ိဳဗူးေတြကို လက္နဲ႔ဆုပ္ေခ်ကစားေနရာကေန၊ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို စမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြစို႔ေနပီ။ အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာေတာင္ မပ်ိဳးျဖစ္ေတာ့ပဲ ၀တ္ထားတဲ့ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ဒံုးပ်ံက ေသာက္ရမ္းတင္းမာနီရဲထားပီ။ ညီမေလးက ရင္ဖိုေနတဲ့
မ်က္နာေလးနဲ႔ ေျဖာင္းကနဲထြက္က်လာတဲ့ က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံကို ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ထားရင္း ေမာ့ႀကည့္ေနတယ္။ ကဲ!ႀကာပါတယ္ လာထားဆိုပီး အဖုတ္၀မွာေတ့ထားလိုက္တယ္။ အထည့္ခံရေတာ့မယ္ဆိုတာ သိေနတဲ့ ညီမေလးက မ်က္နာေလးရႈံ႕ပီး မ်က္လံုးစံုမွိတ္ထားတယ္။ အားနဲ႔ဖိထည့္ပစ္လိုက္ေတာ့ စီးစီးပိုင္ပိုင္ပဲ၀င္သြားတယ္။ ေရလည္ႀကပ္ပီးစီးေနတာဗ်ာ။ အသြင္းအထုတ္ေတြဘာေတြလုပ္မေနဘူး။ တစ္ခါထဲတဆံုးထည့္ပစ္လိုက္တာ။ လူကိုအံမနည္းႀကိတ္ထားရတယ္။
ဆီးခံုျခင္းထိသြားေတာ့မွ ခ်ိဳဗူး၂လံုးကို စံုကိုင္ထားရင္း ျပန္ထုတ္တယ္၊ျပန္သြင္းတယ္။ ျပန္ထုတ္တယ္၊ျပန္သြင္းတယ္။ ထုတ္တယ္၊သြင္းတယ္။ ၄-၅ခ်က္ ၁၀ခ်က္ ၁၁-၁၂ … က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးတုန္သြားတယ္။ တင္ပါးေတြခြက္သြားတဲ့အထိညွစ္လိုက္မိတယ္။ ဘာမွန္းကိုမသိလိုက္ပဲ သုတ္ရည္ပူပူေတြပန္းထည့္လိုက္မိတယ္။ ဟာကြာ .. သြားပါပီဆိုပီး အဲ့ဒီေတာ့မွသတိထားလိုက္မိတယ္။ ဟားဟား 😛 ဘာမွေတာင္မလုပ္ရေသးဘူး ပီးသြားတာေလ။
ေကာင္းႀကေသးရဲ႕လားဆရာတို႔ရယ္။ ေဆာင့္ဖို႔ေနေနသာသာ၊ ဘာမွမလုပ္ရေသးဘူး။ ပန္းထြက္ကုန္ပီဟီးးး။
ညီမေလးရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေမွာက္လွ်က္ အိပ္ခ်လိုက္ရင္း တစ္ကိုယ္လံုး တသိမ့္သိမ့္တုန္ခါသြားတဲ့ ေအာ္ရယ္ေနမိတယ္ဗ်ာ။
ေအာက္က က်ေနာ့္ညီမေလးကေတာ့ ေတာင့္ေတာင့္ေလးျငိမ္ခံေနရင္း စိတ္ပ်က္သြားရွာတယ္။ ကိုင္း ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲဗ်ာ။ ဒီေနရာမွာ ကိုယ္ေတြ႕မဟုတ္ပဲ ေအာဇာတ္လမ္းဆို ေရလည္ လွန္ျပန္ေနေအာင္ ဆက္ဆံႀကပါတယ္ဆိုပီး ေလွ်ာက္ေရးပီေပါ့။ ဟုတ္ပါတယ္ က်ေနာ္လူပ်ိဳေပါက္ကေလးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမနဲ႔ေသခ်ာမဆက္ဆံတာက ႀကာလွပီေလ။ ပီးေတာ့ စိတ္တအားလႈပ္ရွားေနတာ။ စိတ္တအားထေနတာကို သတိမမူမိေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မထိန္းလိုက္ႏိုင္ခင္မွာ
တပ္ထြက္ႀကီး(တပ္ႀကပ္ႀကီးရဲ႕ေဘာ္ဒါဟီးဟီး) ျဖစ္သြားတယ္။ လူလည္း ဖိုးသိုးဖတ္သပ္ႀကီးဗ်ာ။ အားမလိုအားမရ။ ညီမေလးခမ်ာလည္း အေသအေႀကအားခဲထားရွာမွာ ခုေတာ့ သြားရွာပါေပါ့လားဟီး။ ပန္းထုတ္ပစ္တဲ့ဟာေတြက ဒေလာေဟာဗ်။ (ႏွစ္ခ်ိဳ႕၀ိုင္ေတြဟဲဟဲ) အသာေလး တစ္ရွဴးစေလးခံပီးမွ ဆြဲထုတ္လိုက္ရတယ္။ သူ႔ဟာေလးကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာသုတ္ေပး၊ ကိုယ့္ဖာကိုယ္လည္း သန္႔ရွင္းေရးလုပ္.. ရွက္ရွက္နဲ႔ေဘာင္းဘီေတြဘာေတြျပန္၀တ္(သူကေတာ့ ဘာမွျပန္မ၀တ္ပဲ
ေစာင္ဆြဲျခံဳပီး ေခြအိပ္ေနတယ္) က်ေနာ္လည္း ဘာေျပာရမွန္းသိေတာ့ နဖူးေလးေမႊး၊ပါးေလးေမႊးရင္း သူ႔ကို ခြပီးဖက္ထားေပးရင္း ၂ေယာက္သားျငိမ္ျငိမ္ေလးအိပ္ေနရာက အိပ္ေပ်ာ္သြားႀကတယ္။
ည၈နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ဆတ္ကနဲျပန္ႏိုးလာတယ္။
လူက ခဏမွိန္းလိုက္ရေတာ့ လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္သြားပီ။ အိပ္ယာထဲကထ အခန္းထဲက ေဘစင္မွာ မ်က္နာသစ္၊သြားတိုက္၊ ေရေအးေအးတစ္ခြက္ေသာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ညီမေလးလည္း ျပန္ႏိုးလာတယ္။ ေရဆာတယ္တဲ့။ ေရတစ္ခြက္တိုက္လိုက္တယ္။ ေရေသာက္ပီးေတာ့ က်ေနာ့္ေပါင္ႀကားကို လွမ္းႀကည့္ေနတာေတြ႔ေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေဘာင္းဘီေလွ်ာခ်ပီး သူႀကည့္ေနတဲ့ဟာကို ျပလိုက္တယ္။ ေငါက္ေတာက္ရမ္းတမ္းနဲ႔ အနီရဲရဲဒံုးပ်ံေလဟီး။
ခ်ာဂ်င္ျပန္ျပည့္ထားပီဆိုေတာ့ မတ္ေနတာပဲ။ က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံကို ေငးႀကည့္ရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို လွ်ာနဲ႔သပ္ေနတယ္။ အသာေလး အေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးပီး ခါးေကာ့ေပးလိုက္ေတာ့ အလိုလို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ လာဆုပ္ကိုင္လာတယ္။ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ကေလးေတြ လုပ္ေပးလာတယ္။ ဘယ္ရမလဲဗ်ာ။ သူ႔အိမ္မွာ တံုးက က်ေနာ္သူ႔အဖုတ္လွ်က္ထားေပးပီးေလ။ ခုသူ႔အလွည့္ေပါ့။ ခါးကို ပိုပီးေကာ့ပစ္လိုက္တယ္။ မ်က္နာေလးနား ဒံုးပ်ံႀကီးကပ္လာတယ္။ တစ္ခ်က္ေမာ့ႀကည့္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။ ႏႈတ္ခမ္း၂လႊာထဲ ထိပ္ဖူးကို ညွပ္ပီးစုပ္ေတာ့တာပါပဲ။ ခုမွ အရသာကို အားရပါးရခံစားရေတာ့တာဗ်ိဳ႕။ ေကာင္းခ်က္။ ငံုထားရင္း ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေပးလာေတာ့ အရွိန္တက္လာပီ။ ကုတင္ေပၚေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းတင္၊ ႀကမ္းျပင္ေပၚတစ္ေခ်ာင္းေထာက္ထားရင္း သူ႔ေခါင္းေလးကို လက္၂ဖက္နဲ႔ထိန္းရင္း ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ပီးသြင္းေတာ့တာေပါ့။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အရွိန္လြန္လြန္သြားတဲ့ အခါ အသက္ရွဴမ၀ရွာလို႔ေနမယ္။ နည္းနည္းရုန္းခ်င္တယ္။
က်ေနာ္ကလည္း ေခါင္းကိုလက္၂ဖက္နဲ႔ ညွပ္ထားတာမလႊတ္ေပးဘူး(လူယုတ္မာႀကီးပါဗ်ာဟီး) အဲ့ဒီမွာ အရွိိန္လြန္လြန္သြားတာ ဘယ္ေလာက္ထိျဖစ္သြားလဲဆို ဒံုးပ်ံအေခ်ာင္းရွည္ႀကီး ဆံုးခါနီးအထိထိုးထည့္ပစ္လိုက္ေတာ့ အာေခါင္ထိေရာက္ပီး အဟြတ္အဟြတ္ ေအာ့ေ၀ါ့ ဆိုပီး အန္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားေတာ့မွ ဟယ္! လက္လြန္ကုန္ပီဆိုပီး ဆြဲထုတ္လိုက္ရတယ္။
ရင္ဘတ္ကို လက္ကေလးနဲ႔ဖိပီး က်ေနာ့္ေပါင္ကို လက္သီးဆုပ္ကေလးနဲ႔ထုရင္း .. အဟြတ္အဟြတ္ျဖစ္ေနရွာတယ္။ အကို! ရွင္အရမ္းဆိုးတယ္သိလား တဲ့ မ်က္ရည္ေလး၀ိုင္းလို႔ က်ေနာ့္ကို ငိုမဲ့မဲ့ေျပာေတာ့မွ သနားသြားတယ္။ အသာေလးအိပ္ယာေပၚတက္ပီး ေစာင္ေတြကိုဆြဲလွပ္၊ ေပါင္ႀကားထဲေဆာင့္ေႀကာင့္ေလးထိုင္ အဖုတ္၀မွာေတ့ပီး ဒံုးပ်ံကိုဖိသြင္းလိုက္တယ္။ တဇြိဇြိအရသာနဲ႔အတူ ထစ္ကနဲထစ္ကနဲျဖစ္ရင္း ၀င္သြားတယ္။ အသက္ကိုမွန္မွန္ရွဴသြင္းရင္း တစ္ခ်က္ခ်င္းအသြင္းအထုတ္မွန္မွန္ေလး
လုပ္ေနတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ပထမတစ္ခါလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေသြးေအးေအးနဲ႔ (ဘႀကီးေထာင္လို) ဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္ခံစားေတာ့တာ။ ညီမေလးခမ်ာ ပထမေတာ့ အံႀကိတ္ခံရွာပါေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း လူဆိုးႀကီး ေ၀သာလီခ်မ္းကိုရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မာန္ပါေလပီဆိုေတာ့ကာ အေမ့.. အကိုရယ္..ေျဖးေျဖး..ဟာ..ဟာ.. မရေတာ့ဘူး.. မရေတာ့ဘူးဆိုပီး ေအာ္ဟစ္ေသာင္းက်န္းလာေတာ့တာေပါ့။ (အဲ့ဒီမရေတာ့ဘူး မရေတာ့ဘူးလို႔ေအာ္သံႀကားရင္ အေသသာ ပိတ္ေဆာင့္ပစ္လိုက္ အဖုတ္ကေလး
အတြင္းသားေတြက ရႈံ႕ပြရံႈႈ႕ပြျဖစ္လာပီး အတင္းဆြဲညွစ္လာလိမ့္မယ္ ဆိုလိုတာက သူပီးခ်င္တာကို မခံနိုင္ေတာ့ပဲ ကေယာင္ကတမ္း မရေတာ့ဘူး မရေတာ့ဘူးလို႔ ေလွ်ာက္ေအာ္တာမွန္း က်ေနာ္ရိပ္မိလိုက္တယ္) ပထမ ေလးေလးမွန္မွန္၅မိနစ္ေလာက္ပဲေဆာင့္ေနရာက အရွိန္ရလာေတာ့ ဆက္တိုက္ အသားကုန္ဗ်င္းေတာ့တာ မိနစ္၂၀ေလာက္ႀကာမယ္ထင္တယ္။ က်ေနာ္လည္း မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ပန္းထုတ္ရင္းပီးသြားေရာ။ ဇီးရိုးဒီဂရီေလာက္ပဲရွိေတာ့တဲ့ အပူခ်ိန္မွာ လူကိုအိုက္လြန္းလို႔ အ၀တ္မကပ္ေတာ့ဘူးဟီဟိ။
ဖင္တံုးလံုးခၽြတ္ပီး ၂ေယာက္သားဖက္လို႔ျငိမ္က်သြားႀကတယ္။
အဲ့ဒီမွာ အိပ္ေနတဲ့ ေျမြနဂါးႏိုးလာေတာ့တာပဲ။
ခဏမွိန္းလိုက္။ ျပန္ထလိုက္ ထပ္ဗ်င္းလိုက္။ ေရထေသာက္လိုက္။ ျပန္အိပ္လိုက္။ ထပ္အုပ္လိုက္။ မိုးကိုလင္းတဲ့အထိပဲ ဟီး။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခါဆို သနားစရာေလးဗ်ာ။ က်ေနာ္သူ႔ကို ကုတင္ေဇာင္းမွာ ေပါင္၂ေခ်ာင္းျဖဲခိုင္းထားပီး အေသအုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အကို! ခဏေလးရပ္ေပးပါ ခဏေလးရပ္ေပးပါဆိုပီး အတင္းေတာင္းပန္လို႔ရပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ညီမေလးေသေတာ့မယ္ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူးတဲ့ ႏွလံုးခုန္သံေတြက တအားျမန္ေနတာ။ (အမွန္ကဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ပီးလြန္းလို႔ျဖစ္တာဗ်) အဲ့ဒီေတာ့မွဒီပိုေဇရွင္နဲ႔ဆို
ငါေတာ့ လူသတ္မႈျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုပီး 😀 အသာေလး ေဘးတိုက္ေခြအိပ္ခိုင္းပီး ဖင္တစ္ျခမ္းဆြဲမ တစ္ခ်က္ခ်င္းေဆာင့္တဲ့ အေနအထားနဲ႔ မွိန္းပီးဆက္ေဆာ္ရေတာ့တာ။ သူလည္း မွိန္းပီးဇိမ္ယူလို႔ရတာေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္တေန႔ေရာက္သြားေရာ။ သူက ေနာက္တစ္ညထပ္မအိပ္ႏိုင္ဘူးေလ။ တနင္းလာမနက္ လက္ခ်ာရွိတယ္တဲ့။ ေန႔လည္ရထားနဲ႔ျပန္လိုက္မွရမွာ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေတာင္နဲ႔ေျမွာက္ျဖစ္ေနေတာ့ မလြယ္ပါဘူးဗ်ာ။ စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတယ္။ ၀ေအာင္လင္ေအာင္ေတာင္ မအုပ္လိုက္ရပဲျပန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့
ဟာတာတာႀကီး။ ပိုေဇရွင္ေတာင္ မစံုေသးဘူးအဟီး။
မနက္၁၀နာရီေလာက္ေနေတာ့ မနက္စာေကၽြး၊ သူ႔အထုပ္အပိုးေတြျပင္ေပးပီးေတာ့ က်ေနာ္ေရခဏေျပးခ်ိဳးလိုက္ေသးတယ္။ ေရခ်ိဳးတက္လာေတာ့ သူ႔အေရွ႕မွ ေရခ်ိဳးခန္း၀တ္စံု ခါးကႀကိဳးကိုေျဖျပလိုက္ေတာ့ ေတာင္မတ္ေနတဲ့ဟာႀကီးက ထြက္က်လာျပန္တယ္။ အဲ့ဒီႀကီးကိုေငးပီး ဟင္းးး ကနဲသက္ျပင္းခ် .. ဘာလုပ္ေပးရမလဲ စုပ္ေပးမယ္ပီးလိုက္တဲ့။ ဟင့္အင္း! တစ္ေႀကာင္းထပ္ဆြဲမယ္လို႔ခြိ။ ဘာမွမေျပာရွာပါဘူး။ သေဘာပါဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ႔ ေခါင္းငံု႔ေနတယ္။ အဖုတ္နဲ႔ဒံုးပ်ံက သိပ္အေႀကာင္းမသိေသးေတာ့
သိပ္ေသာင္းက်န္းလို႔မျဖစ္ေသးေတာ့ကာ အသာေလး ေလွႀကီးထိုးရိုးရိုးနဲ႔ တစ္ေႀကာင္းခပ္သုတ္သုတ္ဆြဲပီး ျမန္ျမန္ပီးလိုက္တယ္။ အားေတာ့သိပ္မရလိုက္ဘူး။ ဘူတာရံုလိုက္ပို႔ေတာ့ က်ေနာ့္ကို မခြဲခ်င္တဲ့ငိုမဲ့မဲ့မ်က္နာေလးနဲ႔ ရထားေပၚပါသြားရွာတယ္။ စိတ္ေတာ့ ထိခိုက္တယ္ဗ်ာ။ အေ၀းႀကီးကလာပီး က်ေနာ္လုပ္သမွ်လာခံ၊ ခုေတာ့လည္း တစ္ေယာက္ထဲမ်က္နာငယ္ေလးနဲ႔ အေ၀းႀကီးျပန္သြားရွာပီ။ က်ေနာ္လည္း အေဆာင္ျပန္လာပီး ထမင္းတစ္နပ္၀၀စားပီး ထိုးအိပ္ပစ္လိုက္တယ္။ တေရးႏိုးလာေတာ့ ညေနေစာင္းေနပီ။ ညီမေလးကိုဖုန္း
ေခၚလိုုက္ေတာ့ ႀကားက ဘူတာတစ္ခုမယ္(သူ႔ျမိဳ႕ဖက္ကိုဆက္သြားဖို႔) ရထားေနာက္တစ္စင္းေျပာင္းစီးဖုိ႔ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္တဲ့။ ရင္ထဲမွာ နင့္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ေကာ့လွန္ေနေအာင္ေအးတဲ့ ရာသီဥတုမႈန္မိႈင္းမိႈင္းႀကီးမွာ တစ္ညလံုးက်ေနာ္အုပ္ထားေပးတဲ့ ဒဏ္နဲ႔ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနရွာမယ့္ ပံုစံေလးကို ျမင္ေနမိတာကိုးဗ်။ ဒါနဲ႔ဖုန္းကို မခ်ပဲဆက္တိုက္စကားေတြေျပာေပးေနမိတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ ေနာက္ဆံုးသူ႔အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အထိပဲ။
ေနာက္ရက္ေတြႀကေတာ့ အလြမ္းသယ္ႀကတာေပါ့ဗ်ာ။
မ၀ေသးဘူး ဘယ္လိုထပ္ေတြ႕ႀကမလဲဘာညာေပါ့။ သူကလည္း အုပ္ခဲ့သမွ်အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဟာသေလးေႏွာက်ေနာ္စျမံဳ႕ျပန္တဲ့ အခါတိုင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ အကိုကြာ! အာကြာ! ရွက္တယ္ ေတာ္ဘီ ဘာညာဆိုပီး ဟန္အမူရာေလးပိုလို႔ေပါ့ေလ။ အဲ့ဒီမွာသိပ္မႀကာလိုက္ဘူး။ ဒီဇင္ဘာပိတ္ရက္ရွည္ေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ ပိတ္ရက္ေတြနီးလာေလေလ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္လံုးရင္အခုန္ျမန္ေလေလေပါ့ဗ်ာ။ ပံုမွန္ဒီဇင္ဘာလဆို သူက အိမ္ျပန္ေနႀကတဲ့။ ဒီႏွစ္ေတာ့ မျပန္ဘူးဆိုပဲ။ သူနဲ႔တူတူအိမ္ငွါးေနတဲ့ အျဖဴမ၂ေယာက္က သူတို႔
ထံုးစံအရ ခရစၥမတ္အမွီ အိမ္ျပန္ႀကမယ္ဆိုေတာ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ထဲက်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့မွာေလ။ သူက အစီအစဥ္ေတြဆြဲေနပီ။ အကိုလာခဲ့ က်မဆီတဲ့။ အ၀ါေရာင္စိုက္ခင္းေတြ၊ အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္ေတြ၊ ဆိုက္ပရက္စ္ပင္ေတာအုပ္ေတြရွိတဲ့ ေတာင္ကုန္းေတြဖက္ ေျခလ်င္တူတူသြားႀကရေအာင္တဲ့။ တစ္အိမ္လံုးမွာလည္း ညီမေလးတစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့မွာဆိုေတာ့ ေႀကာက္တယ္တဲ့ဟီဟိ။ က်ေနာ့္မလဲ သိပ္မသြားခ်င္ရွာဘူး တစ္ရက္တစ္ရက္ ပိတ္ရက္ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစ ဆိုပီး ဆုေတာင္းေနရတာဟီး။ ဘူတာရံုအိုေလးရွိတဲ့ မႈန္ကုတ္ကုတ္ျမိဳ႕ကေလး
ထဲမွာ ဆံပင္ဂုတ္၀ဲမေလး က်ေနာ့္ကို ေမွ်ာ္ေနပီဆိုတာ သိေနရေတာ့ အလိုလိုကို အထုပ္အပိုးေတြျပင္ပီး ေျခတျကြျကြေပါ့။ ကိုင္း! ျပန္စမယ္ဗ်ား
အမွန္က မေန႔ညကထဲက ေရးမလို႔ပဲ။ ဘယ္နားေရာက္ေနမွန္းမသိတာေလးေတြ ျပန္ဖတ္ရင္း မုဒ အသြင္းလြန္ရာက ခ်ာခ်ာလည္မူးပီး ေမွာက္သြားတာအဟီး 😀 ဟိုလူႀကီးကိုေပါ က်ေနာ့္ကို ႀကဴတာလူသိသြားလို႔ ရွက္ရမ္းရမ္းေနတာေတြ႔ႀကတယ္မလားဟီဟိ။
ကိုေဇာ္ဦး၊ကိုႀကပ္၊ကိုဆူပါေရခဲ၊ကိုေမာင္ေလး၊ကိုသရဲ.. ေနာက္ထပ္ က်ေနာ္နဲ႔မရင္းႏွီးေသးတဲ့ ကိုေပါလုနဲ႔ညီအကို အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္(သြားေတာ့မယ္လို႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္) က်ေနာ္ျပန္လာပါပီလို႔ ႏႈတ္ဆက္တာ 😛 အရင္က ဒီေတာ့ပစ္မယ္ က်ေနာ္နဲ႔(ခုခါမွာေသသည္
ရွင္သည္မသိရေတာ့တဲ့) ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီးတို႔၂ေယာက္ထဲ ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ႀကိတ္ေနရာကေနခုလို ကိုေဇာ္ဦးနဲ႔ကိုေပါလု ၀င္ေရာက္အားျဖည့္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ။ ဆက္ဆြဲရေအာင္ေနာ္။
ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ရက္စစခ်င္းေန႔ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ အီေဖကိုယ္ေမာင္ခ်မ္း လက္ဆြဲအိတ္အနက္ေရာင္ေလးဆြဲ၊ေက်ာပိုးအိတ္အစိမ္းေရာင္ေလးလြယ္လို႔ ဘူတာရံုကိုဒိုးေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕။
မွတ္မွတ္ရရ ျပႆနာကတက္လိုက္ေသးတယ္။ ႀကိဳ၀ယ္ထားတဲ့ ရထားလက္မွတ္က လက္မွတ္ထုတ္ေပးတဲ့စက္မွာ ထုတ္မရဘူးဗ်ာ ခြီးး။ ဘာလို႔ထုတ္မရတာလဲဆိုေတာ့ အဲ့ဒီလက္မွတ္က ညီမေလး၀ယ္ထားေပးတာေလဟီး။ လက္မွတ္၀ယ္စဥ္က ပက္ဆံေပးထားတဲ့ ခရက္ဒစ္ကဒ္ကို စက္ထဲ
ထိုးထည့္လိုက္မွ လက္မွတ္ကထြက္လာတာမ်ိဳး၊ တျခားကဒ္နဲ႔ဆို လက္မွတ္ထုတ္မေပးဘူးတဲ့။ ကိုယ္ကလည္းမသိဘူးရယ္ေလ။ မနက္ေစာေစာစီးစီး ျပႆနာက အဲ့လိုစတက္ေတာ့တာ။ ညီမေလးက ဘာလို႔လက္မွတ္၀ယ္ေပးတာတံုးဆိုေတာ့ကာ ခင္ညားတို႔ညီေလးေမာင္ခ်မ္းက အဲ့ဒီတံုးက ငမြဲကိုး
(ခုလည္းထူးမျခားနားပါပဲဗ်ာ) သူက ကိုယ္ငမြဲမွန္းသိေနေတာ့ကာ သနားလို႔ရထားလက္မွတ္၀ယ္ေပးရွာတာပါ။ ဒါနဲ႔ခြက်ေနေတာ့ကာ မထူးပါဘူးကြာ ဆိုပီး ခ်က္ခ်င္းေနာက္ထပ္ရထားလက္မွတ္တစ္ေစာင္ေကာက္၀ယ္လိုက္ရတယ္။ (အဲဒီလက္မွတ္ဖိုးသူျပန္ေပးတယ္၊ကိုယ္ကလည္းေသာက္ရွက္မရွိေတာ့ ယူတာေပါ့ဟီးဟီး)
ေစာေစာစီးစီး ဘူပိတ္ခ်က္ေျပာပါတယ္။
လမ္းမွာလည္း ရထားေတြက ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္းနဲ႔ဆိုေတာ့ စိတ္က စႏိုးစေႏွာင့္နဲ႔ တယ္မႀကည္ခ်င္ဘူးဗ်ာ။ (ေနာက္ပိုင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖစ္လာေတာ့မွ မ်က္စိမွိတ္ပီး စီးေတာင္ေရာက္ပါတယ္ျဖစ္လာတာဟိဟိ)
မနက္ခင္း၁၀နာရီေလာက္မွာ ညီမေလးရွိတဲ့ ေတာျမိဳ႕ေလးက ဘူတာရံုအိုေလးကို ရထားဆိုက္သြားတယ္။ က်ေနာ္မွတ္မိေနတာက အဲ့ဒီေန႔က ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးေလးေတြ ျဖာက်လို႔ ရာသီဥတုအင္မတန္သာယာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ထံုးစံအတိုင္းရထားက ဆက္ထြက္သြားတယ္။ က်ေနာ္ညီမေလးကို ဘူတာရံုကေလးထဲမွာ ရွာႀကည့္တာ
မေတြ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ ဘူတာအျပင္ဖက္ထြက္လာပီး အိတ္ေတြကို ခဏခ် စီးကရက္တစ္လိပ္ေလာက္ေကာက္ဖြာေနလိုက္တယ္။ ဟိုႀကည့္ဒီႀကည့္လုပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ကုလားျဖဴအဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္က တကၠသိုလ္ကိုသြားခ်င္ရင္ ဒီေနရာမွာဆိုက္လာမယ့္ ဘတ္စ္ကားကို စီးရင္ေရာက္တယ္လို႔ (ဒီျမိဳ႕မွာက ႏိုင္ငံျခားသားဆိုရင္ ေက်ာင္းသားမွန္းအလိုလိုသိတာကိုး)
လာေျပာလို႔ ေခါင္းျငိမ့္ျပေနတံုး ဘတ္စ္ကားဆိုက္လာတယ္။ ဘတ္စ္ကားေပၚက ဂုဏ္သေရ ရွိအမ်ိဳးသမီးေလးက ခပ္တည္တည္နဲ႔ဆင္းလာတယ္ဗ်ိဳ႕။ ဂုဏ္သေရရွိ အမ်ိဳးသမီးေလးဆိုတာ ညီမေလးကိုေျပာတာပါ။ ၀တ္ထားစားထားတာေလးကိုႀကည့္ဦးေလဗ်ာ။ ကုတ္အင္းက်ီအနက္၊ေအာက္က စတိုင္ပင္န္အနက္၊ ေလဒီရွဴးနဲ႔ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးရယ္။ ကိုင္းအနက္ေရာင္
နဲ႔ မ်က္မွန္အႀကည္ေလးပါတပ္ထားေတာ့ ေရလည္ဂိုက္ဂိုက္ေလးေပါ့။ မ်က္နာက မရယ္မျပံဳးနဲ႔ ခပ္တည္တည္ရယ္။ (စိတ္ထဲမယ္ေတာ့ ဒီေကာင္ငါ့ကို အိမ္ေရာက္ရင္ အေသအုပ္မွာလားမသိဘူး ဟီဟိ ဆိုပီး အူျမဴးေနမွာပါဗ်ာ မသိတာလိုက္လို႔ခြိ)
ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ကားေမာင္းတဲ့ ဒရိုင္ဘာ(အမ်ိဳးသမီး)က နင္တို႔က ေမာင္ႏွမလား ဘာညာနဲ႔ေမးေနေသးတယ္။ ျမိဳ႕က ခပ္ေသးေသးရယ္ဆိုေတာ့ အခ်င္းခ်င္းလည္းရင္းႏွီးေနႀကတာလားဘာလားမသိဘူး။
ဘတ္စ္ကားစီးရတာလည္း ဘာမွမႀကာလိုက္ပါဘူး ငါးမိနစ္ဆယ္မိနစ္ေပါ့ ျမိဳ႕ထဲကိုျဖတ္ပီးတာနဲ႔ တကၠသိုလ္၀န္းဖက္ေရာက္လာတာပဲ၊ ညီမေလးတို႔ရပ္ကြက္ဖက္ကိုျဖတ္တာနဲ႔ ၂ေယာက္သားကားေပၚက ဆင္းလိုက္ႀကတယ္။ ဒရိုင္ဘာအမ်ိဳးသမီးက ဘိုင့္ရီ! ဒါလင္ ဘာညာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ပီးဆက္ေမာင္းသြားတယ္။
ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ကေန သူ႔အိမ္ကိုေရာက္ဖို႔ ေတာပန္းရိုင္းေလးနီနီ၀ါ၀ါေလးေတြပြင့္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္၊ ေရစီးသံ တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ ေျမာင္းကေလး၊ အနီေရာင္အုတ္ျကြပ္မိုး အိမ္ကေလးေတြကို ေကြ႕၀ိုက္ျဖတ္ေက်ာ္ပီးသြားရင္း က်ေနာ္ ငယ္ဘ၀ကိုျပန္ေရာက္သြားသလိုခံစားေနရတယ္။ လက္တစ္ဖက္က ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုဆြဲ၊ ေနာက္တစ္ဖက္က ညီမေလးကို
လက္တြဲထားရင္း အလိုလိုအူျမဴးလာတာဗ်။ ဟိုအရင္တစ္ခါကေတြ႕ခဲ့တဲ့ အ၀ါေရာင္စိုက္ခင္းေတြဆီသြားမယ္ေနာ္၊ ေတာင္ကုန္းေတြဖက္ကိုေကာသြားမွာမလား၊ ျမိဳ႕အျပင္ဖက္က ဆင္ေျခေလွ်ာလမ္းကေလးအတိုင္းထြက္ခ်သြားရင္ ဘြားကနဲေတြ႕ရမယ့္ သစ္ရြက္အနီအ၀ါေတြေျကြက်ေနတဲ့ ေတာအုပ္ေလးေတြဆီကိုေကာ သြားႀကမယ္ေနာ္ အစရွိသျဖင့္ က်ေနာ္က
အူျမဴးေနတဲ့ေလသံနဲ႔ တတြတ္တြတ္ေမးလာသေလာက္ သူကေတာ့ အင္း!အဲ! နဲ႔ က်ေနာ့္ကို မခ်ိဳမခ်ဥ္ႀကည့္ရင္း မပြင့္တပြင့္ရယ္။
အိမ္ေရာက္သြားေတာ့ တံခါးဖြင့္ပီး ၀င္၀င္ခ်င္းမွာကို လူက စိတ္ထဲသရိုးသရီျဖစ္ေနပီ (အုပ္ခ်င္ေနတာကိုေျပာပါတယ္ဟီး)
ဒါေပမယ့္ သူ႔ေဘာ္ဒါ ၂ေယာက္ကေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ ျပန္သြားပီလား ရွိေနေသးတာလား မေသခ်ာေလေတာ့ကာ ဘာမွမလုပ္ရဲေသးဘူး။ အေပၚဆံုးထပ္က သူ႔အိပ္ခန္းေလးထဲေရာက္ပီး အထုတ္အပိုးေတြခ်ပီးတဲ့ အထိ ဘာမွမလႈပ္ရွားျဖစ္ေသးဘူး။ တစ္အိမ္လံုးကလည္းတိတ္ဆိတ္ေနေတာ့ကာ ညီမေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြေကာ ျပန္သြားႀကပီလားလို႔ စကားစ
လိုက္ေတာ့ ဘာလုပ္မလို႔တံုး ဟြန္း တဲ့။ ထမင္းဟင္းေတြေႏြးထားမယ္၊ ေရခ်ိဳးခ်င္ေနတာမလား ျမန္ျမန္ခ်ိဳးေခ် ထမင္းစားမယ္ မနက္ကထဲက ဘာမွစားမလာတာ ဗိုက္ဆာလာတယ္မလား လို႔ ေျပာရင္း က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးလို႔ အိမ္ေနရင္းအ၀တ္အစားေတြလဲ ေနတယ္။ အေပၚက ကုတ္အင္းက်ီကိုခၽြတ္ ဂြမ္းခံအင္းက်ီလက္ရွည္ေလးနဲ႔လဲ၀တ္ပီးေတာ့၊ ေအာက္ကစတိုင္ပင္န္ကို
ခၽြတ္ခ်၊ ဗီရိုတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ပီး အိမ္ေနရင္း၀တ္ဖို႔ ဂြမ္းခံေဘာင္းဘီအရွည္တစ္ထည္ကိုကုန္းကြကြေလး လွမ္းယူေနတာကို ႀကည့္ရင္းစိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ သူ႔ဟာက ေဘာင္းဘီရွည္ခၽြတ္ခ်ထားေတာ့(၀တ္ထားတဲ့အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးက ဂ်ီစတြင္းန္ဆိုေတာ့) ဖင္လံုးေျပာင္ေျပာင္ေလးနဲ႔ကုန္းျပထားသလိုျဖစ္ေနတာကိုး။ လူကေလးက ခါးေလးကသိမ္သေလာက္
ဖင္တံုးႀကီးက ထြားထြားႀကီး။ ထြားရတဲ့ႀကားထဲအသားအရည္က တင္းေျပာင္လြန္းတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာႀကည့္ေပေတာ့ဆရာတို႔ရာ။
က်ေနာ္တစ္ေယာက္ ေလရဲ႕အလ်င္နဲ႔အတူအဲ့ဒီဖင္တံုးႀကီး အေနာက္နားကို ၀ွစ္ကနဲေနေအာင္ေရာက္သြားေတာ့တာေပါ့။ ကုန္းကြကြမေခ်ာေလးရဲ႕ဖင္ေျပာင္ႀကီးကို လက္ဖ၀ါး၂ဖက္နဲ႔ပင့္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ဆတ္ကနဲခါးကိုမတ္လာတယ္။ ေဟ့လူ! ဆိုပီး က်ေနာ့္ကို တံေတာင္ဆစ္နဲ႔ ေနာက္ျပန္တြန္းထားရင္း ေရခ်ိဳးပါဆိုေန၊ ထမင္းေလးဘာေလးေတာ့
အရင္စားႀကရေအာင္ေလကြာတဲ့။ က်ေနာ္က သူ႔ဂုတ္ပိုးေလးကို အားရပါးရေမႊးႀကဴရင္း ခပ္ဖြဖြေလးမနာေအာင္ သြားနဲ႔ဖိကိုက္ရင္း ေဆာ့ကစားလိုက္တယ္။ လက္၂ဖက္ကလည္း ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေနလွ်ိဳပီး ခ်ိဳဗူး၂ခုကို အင္းက်ီအေပၚကေန ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ အဲ့လိုအေနအထားကေန ေအာက္ကလည္း သူ႔ဖင္ေျပာင္ႀကီးကို ဖုထစ္ထစ္ျဖစ္စျပဳလာတဲ့ က်ေနာ့္
ဒံုးပ်ံ(မတင္းမေပ်ာ့) နဲ႔ ၃-၄ခ်က္ေလာက္ ကပ္ေညွာင့္ကေလးေညွာင့္လိုက္ရင္း
“ေဟ့ေအး! ထမင္းဆာဘူး ဒီဟာပဲဆာတယ္” လို႔ ခၽြဲပ်စ္ပ်စ္ေလးညဳတုတုသံနဲ႔ေျပာလိုက္မိတယ္ အေပၚက ေျပာသလို ညစ္တီးညစ္ပတ္ကပ္ခၽြဲေလး ခၽြဲလိုက္ေတာ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ ဆူေဆာင့္ေဆာင့္ေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ဖက္ကိုလွည့္ပီး မ်က္နာခ်င္းဆိုင္လာတယ္ဗ်။
ႏႈတ္ခမ္းေလးစူတူတူနဲ႔ စိတ္တိုခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေပမယ့္ မ်က္လံုးေတြက အေရာင္ေတြလက္လို႔(ရမၼက္ေရာင္ေတြေတာက္တယ္ေခၚမလားေနာ့္) ခ်က္ခ်င္းပဲ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဂေဟဆက္ပစ္လိုက္တယ္။ အင့္! ကနဲျမည္သံနဲ႔ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ပီးေခါင္းေမာ့လွ်က္နဲ႔အနမ္းခံရွာတယ္။
အငမ္းမရပဲ အတင္းစုပ္ထားေပးလိုက္တာ၃-၄မိနစ္ေလာက္ႀကာမလားပဲ။ အနမ္းခံရတဲ့သူေတာ့မသိဘူး နမ္းတဲ့လူက်ေနာ္ေတာင္ အသက္ရွဴရတာ မ၀သလိုျဖစ္လာမွ ခဏရပ္လိုက္တယ္။ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ပင္တီေလးေပၚကေန အဖုတ္ကေလးကိုရြရြပြတ္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ စိုထိုင္းထိုင္းေလးဗ်။
ဒါနဲ႔ေသခ်ာေအာင္ဆိုပီး သားရည္ႀကိဳးေလးအသာဆြဲ ပင္တီေအာက္ကိုလွ်ိဳႏိႈက္ပီး အင္ဂ်င္၀ိုင္ဖမ္းတိုင္းလိုက္ေတာ့ ခၽြဲက်ိက်ိျဖစ္ေနပီ။ လယ္ဒီပဲ ကိုကို! ဆိုတဲ့အေနထား။ ဒါကေတာ့ ထံုးစံပါပဲဗ်ာ။ ေျပာရရင္ အဲ့ဒီလို ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းစုပ္ေနရင္း ေထြးေပြ႕ထားရံုကေလးနဲ႔ကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လဲ
ေရလည္ “ေတာင္” ေနတာဗ်။ ဆိုလိုတာက တစ္ခါႏွစ္ခါေတြ႕ပီးသား အတြဲေလးဗ်ာ.. ေသေသခ်ာခ်ာအားရေက်နပ္ေအာင္ မလုပ္ဖူးေသးေပမယ့္ အရသာခံပီး ခ်စ္ဖူးပီးပီဆိုတဲ့ အေနအထား။ ခုလိုေန႔မ်ိဳး လြတ္လြတ္လပ္လပ္(က်ေနာ့္ အေဆာင္မွာလို ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ဘယ္သူတံခါးလာေခါက္
မလဲေႀကာက္ေနရတဲ့ေနရာမဟုတ္) ၂ေယာက္ထဲ ေတြ႕ႀကေတာ့မယ္ဆိုတာကို ၂ပတ္၃ပတ္အလိုကထဲက ႀကိဳစိတ္ကူးယဥ္ ရင္တဖိုဖိုျဖစ္ထားခဲ့ႀကတာဆိုေတာ့ ဘူတာရံုမွာ သူလာႀကိဳကထဲက၊ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ကထဲက၊ မွတ္တိုင္ကေနအိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္လာကထဲက ၂ေယာက္စလံုးစိတ္လႈပ္
ရွားေနႀကတာကိုး။ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ အဲ့လိုျပန္ေတြ႕ရတဲ့ အေျခေနမ်ိဳးမွာ ဘယ္သူမွ ေသေသခ်ာခ်ာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ “ဖိုးပေလး” လုပ္စရာမလို(လုပ္လည္းမလုပ္)ႀကဘူးထင္တာပဲ။ အဖုတ္ကိုစမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ကရႊဲနစ္ေနတာေတြ႔တာနဲ႔ က်ေနာ္လည္းကမန္းကတမ္းဆိုသလို သူ႔ပင္တီ
ေလးကို ေလွ်ာခ်ပီး ခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ဂ်င္းပင္န္ကိုလည္း ခပ္သုတ္သုတ္ခၽြတ္၊ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုပါ လံုးေထြးပီးခၽြတ္ခ်၊ အေပၚက စပို႔ရွပ္ကိုဆြဲခၽြတ္နဲ႔ ဗလံုးဗေထြးေတြ(ခုခ်ိန္ျပန္ေတြးႀကည့္တာေတာင္ ရယ္ခ်င္တယ္)လုပ္ေနတာ မသိရင္ လူပ်ိဳေပါက္ကေလး”ေမာင္ေမာင္ရဲ” “ႀကီးေမ”
ကို သူ႔အဖြားနဲ႔အိမ္ေဖာ္မေလး အလစ္မွာ ၀ုန္းဒိုင္းႀကဲခါနီး ဇာတ္၀င္ခန္းထဲက အတိုင္းေပါ့(အေပၚမွာ မူးမူးနဲ႔ရိ ထားတာေလးကို ခုလိုသူ႔ဇာတ္လမ္းေလး ထည့္ေႀကာ္ျငာေပးေတာ့ တဟီးဟီးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးခြင့္လႊတ္ေလာက္ကေရာဟဲဟဲ)
က်ေနာ္လည္း ဒံုးပ်ံနီနီႀကီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ ဖင္တံုးလံုးျဖစ္သြားေရာ ညီမေလးကလည္း ေအာက္ပိုင္းဗလာ၊ အေပၚပိုင္းတစ္၀က္တစ္ပ်က္အေနအထားျဖစ္ေနပီ။
တစ္၀က္တစ္ပ်က္ဆိုတာ အင္းက်ီေတြအကုန္ခၽြတ္ပစ္လိုက္ေပမယ့္ ဘရာေတာ့ မခၽြတ္ေသးဘူး။ သူ႔ႏို႔ႀကီးေတြ က်ေနာ္ျမင္မွာရွက္ေနတာလားမသိဘူး လက္ကေလးပိုက္ ကုတင္ေဇာင္းမွာ ေျခခ်ထိုင္ပီး ဂရိ္ဒ႑ာရီထဲကနတ္သားတစ္ပါးကို ေက်ာက္ဆစ္ထုထားသလို ေတာင့္တင္းက်စ္လစ္တဲ့ကိုယ္လံုး
(ဗိုက္ေတာ့ေယာင္ေယာင္ေလးပူေနတယ္ အဲ့တေလာက ဘီယာအေသာက္မ်ားတာကိုးဟီဟိ ခုမပူေတာ့ဘူး) ထြားႀကိဳင္းတဲ့ အနီရဲရဲအတံႀကီးက ေလထဲမွာ ဒံုးပ်ံႀကီးလိုေထာင္လို႔၊ ဂုတ္ေထာက္ေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြနဲ႔ အရိုင္းဆန္ေနတဲ့ သူ႔ကိုကို အီေဖကိုယ္ ေမာင္ခ်မ္း ကိုရင္ဖိုေနတဲ့ အႀကည့္ေလးေတြ
နဲ႔ မ၀ံ့မရဲေလးရွက္၀ဲ၀ဲေလးႀကည့္ေနရွာတယ္ဗ်။ (မူးမူးနဲ႔ကိုယ့္ဖာကိုယ္ ဂုဏ္ေဖာ္ေနတာ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တထိတ္ထိတ္ပဲ ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ့ က်ေနာ့္ကိုခ်စ္ေတာ့ ငါတို႔ေမာင္ခ်မ္း ဘာေပါေပါရပါတယ္ ဆိုေပမယ့္ တစ္ခုခုဆို ႏွိပ္မယ္ဆိုပီးေခ်ာင္းေနတဲ့လူေတြရွိတယ္ဟင္းဟင္း)
ဆံပင္ဂုတ္၀ဲနဲ႔ညီမေလးက ကုတင္ေဇာင္းမွာထိုင္ ဘရာစီယာကိုမခၽြတ္ေသးပဲ လက္ကေလးပိုက္လို႔ သူ႔ခ်ိဳဗူးေတြကို က်ေနာ္ျမင္မွာပဲ ရွက္တာလိုလိုလုပ္ေနေပမယ့္လို႔ ေအာက္ပိုင္းက ဗလာ၊ အဖုတ္ကျပဴးေနတာႀကီး။
ဘာကိစၥရွက္ေနေသးတာလဲမသိပါဘူး အဖုတ္ကျဖင့္ ေသခ်ာႀကည့္လိုက္ရင္ အရည္ေတြေတာက္ေတာက္ယိုေနတာဟီး။ လူနဲ႔ခ်ိဳဗူးနဲ႔မလိုက္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ ခဏခဏ စေနာက္လြန္းလို႔မ်ား ခၽြတ္ရမွာရွက္ေနတာလားေတာ့မသိဘူးေပါ့ေလ။ လိုရင္းကိုဆက္ေျပာရေအာင္ဗ်ာ။ မူးမူးနဲ႔အာလူးဖုတ္တာ ေဘးေရာက္
ေရာက္ကုန္တယ္။ အဲ့ဒီမွာတင္ က်ေနာ္က ေသာက္ရမ္းတင္းေနပီဆိုေတာ့ကာ သူ႔ဘရာစီယာ မခၽြတ္ရေသးတာေတြဘာေတြ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူးဆရာတို႔ေရ။ သူ႔ကို ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္အေနအထားျဖစ္သြားေအာင္ တြန္းလွဲပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲ။ ဆက္တိုက္ဆိုသလိုပဲ သူ႔ကိုယ္ေပၚကို အုပ္မိုးလွ်က္အေန
အထားနဲ႔ ေပါင္၂ေခ်ာင္းႀကားဒူးေထာက္ပီး တအားမာတင္းေနတဲ့ က်ေနာ့္ေကာင္ကို လက္နဲ႔ဖိခ်၊ အရည္ေတြစို႔ေနတဲ့ သူ႔အဖုတ္ကေလးအ၀မွာ ေတ့ပီးဖိသြင္းေတာ့တာပဲ။ အရင္းကေနကိုင္ထားလွ်က္နဲ႔ -စ္ကေလးျမဳပ္ရံုတင္ ဖိဖိသြင္းပီးေဆာ့ကစားလိုက္တာနဲ႔တင္ လူက အီဆိမ့္ေနေအာင္ဇိမ္တာဆရာတို႔ေရ။
သူကလည္း က်ေနာ့္ဂုတ္ကို အတင္းခိုစီးထားရင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္မတတ္ကိုက္ရင္း ေရလည္ခံစားျပေနတာ။ ၂ေယာက္စလံုးေရလည္ေကာင္းေနတာေပါ့။ သူနာသြားမွာစိုးလို႔ ခပ္ဆဆေလး ထိပ္ဖူးျမဳပ္ရံု ေဆာ့ေနတာကို အားမရေတာ့လို႔လားမသိဘူး ေအာက္ကေန တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေကာ့ေပးလာ
တယ္။ အဲ့ဒီေတာ့မွ ကဲကြာ!ဆိုပီး အဆံုးထိထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ ရွီး! ကၽြတ္ကၽြတ္ ဆိုတဲ့ ညည္းသံေလးထြက္က်လာတယ္။ ပူေႏြးစိုအိတင္းႀကပ္ေနတဲ့ အေခါင္းထဲ က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံက ထိုးခြဲပီး၀င္သြားေတာ့မွ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္အရသာကို နင့္ေနေအာင္ရေတာ့တာဗ်ိဳ႕။
ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီကိုယ္ေတြ႕ကို အေပၚပို႔စ္ေတြမွာ ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ တစ္ခုသတိထားမိခဲ့မယ္။
ခုေျပာျပေနတဲ့ က်ေနာ့္ညီမေလးရဲ႕အက်င့္က ခဏေလးနဲ႔ပီးပီးသြားတယ္ဆိုတာေလ။ တစ္ေခါက္ပီးသြားရင္ေတာင္ ထပ္ခါထပ္ခါ အဆက္မျပတ္ လုပ္ရင္လုပ္သေလာက္ ေဆာင့္ရင္ေဆာင့္သေလာက္ ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ထပ္ထပ္ပီးတယ္။ အဲ့ဒါက်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အင္မတန္စိတ္အားရစရာေကာင္းသလိုအားသာ
ခ်က္တစ္ခုလည္းျဖစ္ေနတာဗ်။ ဆိုလိုတာက ခင္ဗ်ားတို႔ပါတနာက ပီးဖို႔အင္မတန္ႀကာတတ္တယ္ဆိုရင္(မိန္းမ အေတာ္မ်ားမ်ားကႀကာတာထက္ ပီးဖို႔ေတာင္မလြယ္) ခင္ဗ်ားက ေစာေစာဇာတ္မသိမ္းသြားဖို႔အေရးႀကီးလာမယ္။ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေလးလုပ္ရမယ္။ အစရွိသျဖင့္ ဇာတ္ရႈပ္တယ္ဗ်ာ။ ခုဟာႀကေတာ့
သူစိတ္ထေနတဲ့ အခ်ိန္ဆို အေသသာပိတ္ေဆာင့္ ခဏေလးတင္ကို သိသိသာသာႀကီး (ဒြန္႔ဒြန္႔ ဒြန္႔ဒြန္႔နဲ႔ အေႀကာေတြဆြဲပီး) ပီးသြားတတ္တယ္။ တခါတေလ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ သတိလက္လႊတ္အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေသးတယ္။ ပီးပီ ပီးပီ!! အဲ့လိုေတြဗ်။ အဲ့ဒီလို ဆိုေတာ့ကာ က်ေနာ္က စပီဆိုတာနဲ႔ အ၀င္အထြက္ေခ်ာ
တာနဲ႔ အေသႀကံဳးေတာ့တာေပါ့။ စိတ္ရွိလက္ရွိ အေပၚကဖိထားေပးပီး အေသအုပ္ေတာ့တာ တဖန္းဖန္းနဲ႔ ဆီးခံုခ်င္းခတ္မိသံေတြကို ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနတာပဲ ဆရာတို႔ေရ။
ဒီေလာက္ႀကီးအေသအေႀက ပ၀ါမကူေရမရွဴ ဆက္တိုက္ႀကမ္းမွေတာ့ ဘယ္ႀကာႀကာခံမလဲဗ်ာ
က်ားႀကီးေရေသာက္ ပိုေဇရွင္(သူက ပက္လက္အိပ္၊ က်ေနာ္က သူ႔ကိုအုပ္မိုးပီး က်ားေရေသာက္သလို တျပတ္ျပတ္ ကုန္းကုန္းပီးႏႈတ္ခမ္းကို လွမ္းစုပ္၊ လည္တိုင္ေလးကိုစုပ္) တစ္ခုထဲနဲ႔တင္ ကိစၥပီး ေတာ့မလိုျဖစ္လာတယ္။ က်ေနာ္သတိထားမိသေလာက္ သူအာေခါင္ျခစ္ေအာ္သံျပဳပီး တြန္႔လိမ္တက္သလိုျဖစ္ျဖစ္သြား
တာ ၃-၄ခါရွိပီဗ်။(၃-၄ခါေလာက္ ပီးသြားတယ္ေပါ့) အားနဲ႔ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း ေသပီကြာ.. ေသပီကြာ!! ဆိုတဲ့ ေအာ္သံေလးက တေျဖးေျဖးအားေပ်ာ့စျပဳလာတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္လိုမွ ဆက္မေအာင့္ထားႏိုင္ေတာ့သလိုျဖစ္လာတယ္။ ဒံုးပ်ံတစ္ေခ်ာင္းလံုးက ထူပူေနေအာင္ကို အဖုတ္ႀကပ္ႀကပ္ေလးထဲ
ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ လုပ္ေနေတာ့ကာ က်ဥ္ဆိမ့္ပီး အရမ္းေကာင္းလာပီ အရမ္းေကာင္းလာပီဆိုတဲ့ အသိက ဦးေဏွာက္ဆီ သတင္းသြားသြားပို႔ေနပီကိုး။ အဲ့ဒီမွာ ခဏေလးရပ္လိုက္တယ္။ ပက္လက္အိပ္ပီး ခံေနရွာတဲ့ ညီမေလးက ဘရာစီယာ မခၽြတ္ရေသးဘူးဗ်။ က်ေနာ္လည္း သူ႔ခ်ိဳဗူးေတြကို ထိကုိမိထိေသးရေသးတာ။
ခဏေလးရပ္လိုက္ေတာ့ ညီမေလးက ဘာလဲဆိုတဲ့ အႀကည့္ေလးနဲ႔ လိႈက္ေမာ ေနတဲ့ႀကားက ေမာ့ႀကည့္လာတယ္။
ခၽြတ္ေပး! ခ်ိဳဗူးကိုင္ပီး ေဆာင့္ခ်င္တယ္..
အဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တင္းတင္းကိုက္ အိပ္ယာနဲ႔ေက်ာလႊတ္ရံုတင္ေလးျကြ ခ်ိတ္ျဖဳတ္ပီး ဘရာကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလးခၽြတ္ေပးရွာတယ္။
က်ေနာ္လည္း အခ်ိန္သိပ္မဆိုင္းေနပါဘူး။ ဘြားကနဲထြက္က်လာတဲ့ ခ်ိဳဗူး၀ါ၀ါ၀င္း၀င္းခဲခဲႀကီး ၂လံုးကို အားရပါးရစံုကိုင္ ပီး အေသကိုဆက္ေဆာင့္ေတာ့တာေပါ့။ အဲ့ဒီေတာ့မွ ေအာက္က ဇြိ ကနဲ၀င္သြားတဲ့ အရသာ၊ ဆံုးသြားတဲ့ အခါ ဆီးခံုျခင္းရိုက္မိရာက ဖန္းကနဲအသံနဲ႔ဖ်င္းကနဲအရသာ၊ လက္၂ဖက္က ဆုပ္ေခ်ထားရတဲ့
ခ်ိဳဗူးအိအိႀကီး၂လံုးဆီက အထိအေတြ႕အရသာ.. အကုန္လံုးေပါင္းသြားတဲ့ ပီးျပည့္စံုတဲ့ အရသာကို အားပါးတရ ရေတာ့တာေပါ့ေလ။
အေရးေကာင္းတံုးဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ဆိုသလို အတိအက်ကိစၥေလးတစ္ခုျဖည့္စြက္ေပးရဦးမယ္။ ေအာ၀တၳဳမဟုတ္ေလေတာ့ ေျပာစရာေလးရွိလာျပန္တယ္။
ညီမေလးက ကြန္ဒံုးအလာဂ်ီ ရွိတယ္ဗ်။ ကြန္ဒံုးစြပ္ရင္ မခံႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္ႀကတိုင္း အျပင္မွာပဲ ဆြဲထုတ္ပီး ပီးႀကရတယ္။ ခုလည္း အေပၚက ေျပာသလို အေသေဆာင့္ေနရာက စိတ္ကိုေလွ်ာ့ပီး ထိန္းမထားေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ကာ ႀကာႀကာကိုမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ိဳ႕။ ပီးခ်င္လာပီ ပီးခ်င္လာပီ ဆိုတဲ့ စိတ္က တအားျဖစ္
လူက ဘယ္လိုမွ မေအာင့္ႏိုင္ေအာင္ အရမ္းအေကာင္းမွာ သတိနဲ႔ ဆတ္ကနဲဆြဲအထုတ္.. က်ေနာ္အဲ့လို လုပ္ေတာ့မွာကို ႀကိဳသိေနတဲ့ ညီမေလးက ပက္လက္အိပ္ေနရာက အတင္းရုန္းပီး လက္ျပန္ေထာက္ ထထိုင္လာပီး က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံကို လက္ျပန္ကိုင္ပီး အတင္းသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးထဲ ဆြဲသြင္းပီး စုပ္ေပးတယ္ဗ်ာ။ တစ္ခ်က္ေလာက္
ဘာျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္သြားေတာ့ ပထမတစ္ခ်က္အပန္းမွာ ထြက္သြားေသးလားမသိဘူးရယ္။ ဒါေပမယ့္ သတိ၀င္လာေတာ့ အတင္း သူ႔နဖူးေလးကို တြန္း၊ ကိုယ့္ဒံုးပ်ံကို ကိုယ္လက္နဲ႔ဖမ္းကိုင္ပီး သူ႔ပါးစပ္ထဲက ဆြဲထုတ္ (က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ မလုပ္ရက္ဘူး၊ သနားသလိုလိုဘာလိုလိုႀကီးရုတ္တရက္ခံစားလိုက္ရတာဗ်) လက္နဲ႔ခပ္သြက္သြက္
ကေလး ၄-၅-၁၀ခ်က္ ကစားရင္း ေအာင့္ထားသမွ်အားပါးတရ ညီမေလးရဲ႕ခ်ိဳဗူးႀကီး၂လံုးေပၚကို အားရပါးရပန္းထုတ္ပစ္လိုက္မိတယ္။အေပၚပို႔စ္မွာ ေျပာခဲ့သလို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမပါ ခပ္သြက္သြက္ကေလး အသားကုန္အုပ္ပစ္လိုက္ႀကတာ ၂ေယာက္စလံုး အီဆိမ့္သြားႀကတယ္ဗ်ာ။
ဘာစကားမွ မဆိုျဖစ္ပဲ အိပ္ယာေႏြးေႏြးေလးေပၚမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဖက္ထားရင္း မွိန္းေနလိုက္ႀကေသးတယ္။ အသားကုန္ဗ်င္းပီးလို႔ အဲ့ဒီလိုေပြ႕ဖက္ထားရင္း အိပ္ရတဲ့ အရသာကလည္း တစ္မ်ိဳးေတာ့တစ္မ်ိဳးပဲေနာ့္။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ႀကံဳဖူးမွာပါ။ အဲကြန္းအခန္း
တို႔၊ အင္မတန္ေအးတဲ့ရာသီဥတုတို႔ဆို ပိုေတာင္ဇိမ္က်ေသး။ ေတာ္ေတာ္ေလးႀကာေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ယာကလူးလဲထ ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္ႀကတယ္။ ဗိုက္က တက်ဳတ္က်ဳတ္ျမည္ေအာင္ဆာလာႀကပီေလ။ ေရခ်ိဳးခန္းမွန္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲက ခပ္ေႏြးေႏြးေရပန္းေအာက္
မွာတိုးေခြ႕ရင္း ကေလးေတြလို ေရ၀င္ခ်ိဳး၊ ဆပ္ျပာေတြဘာေတြ အျပန္အလွန္တိုက္ေပး၊ သူ႔ပစၥည္းကိုယ့္ပစၥည္းေတြ ေဆးေႀကာေပးႀကရင္း သာယာေနႀကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒီမွာဗ်ာ ေဟးး! ေအာက္ထပ္မွာေရေတြယိုကုန္ပီ .. ဆိုတဲ့ေအာ္သံႀကားလိုက္ရလို႔ ဟိုက္! ဆိုပီး လန္႔ျဖန္႔
သြားတယ္။ ညီမေလး.. ေအာက္က ေအာ္ေနတာဘယ္သူလဲ? လို႔ေမးလိုက္မွ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတဲ့။ လူကို ရွက္လိုက္တာဗ်ာ။ သူနဲ႔တူတူေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ခရစ္စမတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အိမ္ျပန္မယ္ဆိုတာ မျပန္ရေသးဘူးတဲ့ ေန႔လည္၂နာရီေလာက္မွ အိမ္ကထြက္မယ္
ဆိုလား။ က်ေနာ္လည္းမသိဘူးေလ။ ေစာေစာကသိရင္ ခ်က္ခ်င္းဘယ္အုပ္မလဲဗ်ာ။ ေအာင့္ထားလိုက္မွာေပါ့။ ေစာေစာကေလးတင္ က်ေနာ္တို႔၂ေယာက္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြက အင္မတန္ႀကမ္းတာေလ။ တဖန္းဖန္း၊တဂြမ္းဂြမ္းနဲ႔ ဒီေလာက္ဆူညံေနခဲ့တာ အဲ့ဒီေကာင္မေလးေတြ
မႀကားပဲေနမလား။ ေသေရာ။ ဒီႀကားထဲ က်ေနာ့္ညီမေလးက သတိလက္လႊတ္အက်ယ္ႀကီးေအာ္တာေတြ။ ရွက္လိုက္တာ ေအာက္ထပ္ဆင္းပီး(ထမင္းစားခန္းက ေအာက္ဆံုးထပ္မွာ) ထမင္းသြားစားရမွာေတာင္ မ်က္နာပူတယ္။
က်ေနာ္ရွက္ေနတာကိုႀကည့္ပီး ညီမေလးက ျပံဳးစိစိနဲ႔ဗ်။ ေကာင္းတယ္ ေရွ႕မႀကည့္ေနာက္မႀကည့္ ႏွာဗူးထခ်င္တာကိုး တဲ့။
ဒါနဲ႔ဒုတိယထပ္ကိုဆင္းပီး ဧည့္ခန္းအေရွ႕တည့္တည့္က မ်က္နာက်က္မီး အ၀ိုင္းကို တက္ျဖဳတ္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ကူလိုက္ေသးတယ္။ ေရွ႕မ်က္နာေနာက္ထားေပါ့ဟီးဟီး။ အေပၚထပ္ေရခ်ိဳးခန္းက ေရလွ်ံရင္ အဲ့ဒီေနရာက ေရစိမ့္ေတာ့ ကြိဳင္တက္
တယ္ဆိုလား။ ထားလိုက္ပါေတာ့။ က်ေနာ့္မ်က္နာက နီရဲေနမွာေတာ့ေသခ်ာတယ္။ ခံုေပၚတက္ပီး မ်က္နာက်က္မီးကို ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ လုပ္ပီး သူတို႔အေရွ႕မွာတင္ ညီမေလးကို ဗိုက္ဆာပီ ထမင္းေကၽြးပါလို႔ ကုလားျဖဴလို ေတာင္းဆိုလိုက္ရင္း က်န္တဲ့သူေတြကိုပါ ထမင္းစားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္အဟီး ဆိုပီး
ေအာက္ဆံုးထပ္ ထမင္းစားခန္းထဲလစ္လာခဲ့တယ္။ ညီမေလးကေတာ့ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဘာေတြဆက္ေျပာေနလဲမသိဘူးက်န္ရစ္ ခဲ့ပီး ခဏေနမွလိုက္လာတယ္။ သိပ္လည္းႀကာႀကာရွက္မေနအားပါဘူး။ ဗိုက္ကေရလည္ဆာ၊ ဟင္းေတြကလည္းပထမတန္းစား
ခ်က္ထားတာဆိုေတာ့ အသားကုန္းပီး ေလြးေတာ့တာပဲ။ ေဘးကေန က်ေနာ့္ပူတူတူးေလးက လူႀကီးသူမလိုလိုဘာလိုလိုနဲ႔ ေရေႏြးခြက္ေလးဘာေလး အတင္းထိုးေပး ျဖည္းျဖည္းစားပါ ေရာ့! ေရေႏြးေလးေသာက္ ထမင္းေတြနင္ကုန္ေတာ့မယ္ ဘာညာနဲ႔ ေဟာက္ေနေသးတာဗ်။
ဗိုက္ေတြဘာေတြကားသြားေတာ့မွ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အိမ္ျပန္မယ့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကားဂိတ္လိုက္ပို႔ရေအာင္ဆိုပီး ေခၚလို႔ အေႏြးထည္ေလးဘာေလးေကာက္၀တ္ပီးလိုက္ပို႔တယ္။ မ်က္နာပူေနေတာ့ကာ ျပံဳးစိစိနဲ႔သာ လိုက္သြားတယ္ စကားသိပ္မေျပာပဲ တံုဏွိဘာေ၀ လုပ္ေနမိတာေပါ့။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို လွမ္းႀကည့္ပီး ကားေပၚတက္ခါနီးဘာေတြေျပာသြားတယ္မသိဘူး။ ကားဂိတ္ကေန တူတူလမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာမွ ေမးႀကည့္ေတာ့..
“ေအးေအးေဆးေဆးျပန္ပီး အားရပါးရအုပ္ႀကေပေတာ့” လို႔ေျပာသြားတယ္တဲ့ဗ်ာ အဟီး
အျပန္မွာ ျမိဳ႕ထဲ၀င္ပီး ခရစ္စမတ္ပိတ္ရက္ကာလအတြက္ ခ်က္စရာျပဳတ္စရာေတြ၀င္၀ယ္ႀကေသးတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတာဗ်။ သူလည္းတူတူပဲထင္ပါတယ္။ ၃ထပ္အိမ္တစ္လံုးထဲ အပူအပင္မရွိ ၂ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့တာကိုးဗ်။အထုတ္အပိုးေတြနဲ႔အိမ္ျပန္ေရာက္လာပီးေတာ့ ၀ယ္လာတာေတြစီစီရီရီ သူ႔ေနရာနဲ႔သူထား
ျပဳပီးတာနဲ႔ ညေနက ေစာင္းေနပီ။ ညဖက္ျမိဳ႕ထဲဖက္ ရုပ္ရွင္သြားႀကည့္မယ္လို႔တိုင္ပင္ထားႀကေတာ့ ညစာကို တစ္ခါထဲ ခ်က္ျပဳတ္ႀကဖို႔ျပင္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သားတက္ညီလက္ညီပါပဲ။ မီးဖိုခန္းထဲ၀ယ္လာတဲ့ အသားငါးေတြခုတ္ထစ္၊ အသားအရြက္ေတြလွီးခၽြတ္၊ ခ်က္ျပဳတ္ေႀကာ္ေလွာ္၊
ေဆးေႀကာစရာရွိတာေတြေဆးေႀကာနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနႀကတာေပါ့။ သူခ်က္ေကၽြးတာေတြပဲစားခဲ့တာဆိုေတာ့ ဒီတစ္ႀကိမ္ က်ေနာ္လက္စြမ္းျပရေတာ့တာေလ။ အမဲသားအတံုးႀကီးႀကီးေတြကို အာလူးအလံုးလိုက္နဲ႔ေရာပီး ႏွပ္ခ်က္ ခ်က္တာတို႔၊ ႀကက္ဥကိုအရင္ေမႊေႀကာ္ ပီးမွ
ကတ္ေႀကးနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာေလးညွပ္၊ အသီးအရြက္စိမ္းစိမ္းစိုစိုအစံုထည့္ပီး မႏြမ္းေစပဲ တရွဲရွဲနဲ႔ေရာေႀကာ္တာတို႔၊ ငရုတ္သီးစိမ္း..ဆား..နံနံပင္..ႀကက္သြန္ျဖဴေရာပီး ေထာင္းထားတဲ့ ငရုတ္သီးဆားေထာင္းအစရွိသျဖင့္ ဟင္းအမယ္ေလးေတြစီကာရီကာ ခ်က္ပစ္လိုက္တယ္။
ဒင္းေလးက က်ေနာ့္လက္ရာေတြကို တန္းတန္းစြဲသြားပါတယ္ဗ်ား။ အဲ့လိုခ်က္ျပဳတ္ေနရင္းသူကလည္း ေဘးကေန က်ေနာ့္ကို ကူေပးေနတာကို ပလြတ္ကနဲနမ္းလိုက္၊ ခ်ိဳဗူးကိုအင္းက်ီေပၚကေနညွစ္ေခ်လိုက္၊ ေဆးေႀကာေနတဲ့ညီမေလးကို ေနာက္ေက်ာဖက္ကေန တင္ပါးကို ေကာက္ေထာက္ပီး
ေညွာင့္လိုက္နဲ႔ ဆြေပး၊ေဆာ့ေပးေနတာေလးေတြကလည္း အဆက္မျပတ္ေပါ့။
ရာသီဥတုကလည္း အသားကုန္ေအးေနတဲ့ကာလဆိုေတာ့ ေစ်းသြားရင္း၀ယ္လာတဲ့ ၀ိုင္အနီေလးကိုယ္စီေမာ့၊ ဆားငံသီးေလးျမံဳ႕ ခ်က္ျပဳတ္စရာေလးေတြခ်က္ျပဳတ္ ဟိုတို႔ဒီထိေလးေတြေဆာ့ရင္း တဟိဟိတဟိဟိနဲ႔ေပ်ာ္စရာေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ္ေဘစင္မွာ အသီးအရြက္အသားငါးေတြေဆးေႀကာေနတာ လက္မအားဘူးျဖစ္ေနတယ္ဆိုပါေတာ့ အေနာက္ကေန ဟီဟိ! ဆိုပီး ၀တ္ထားတဲ့ ဂြမ္းခံေဘာင္းဘီရွည္ကို ေဘာင္းဘီဆြဲခၽြတ္.. က်ေနာ္ကလည္း ဟေရာင္! ေအေဘးေလး ဘာလုပ္တာလဲ လက္မအားဘူးဆိုေနမွ
ျပန္၀တ္ေပးဘာညာနဲ႔ တဟားဟား သေဘာေတြက်ရင္းေအာ္.. သူက ျပန္မ၀တ္ေပးတဲ့အျပင္ က်ေနာ့္ဖင္တံုးေတြကို သူ႔လက္ဖ၀ါးေအးေအးေလးေတြနဲ႔ေလွ်ာက္ညွစ္၊ က်ေနာ္က တြန္႔လိမ္ပီး ဟာကြာ! ေသာက္က်င့္ယုတ္တယ္ဘာညာနဲ႔ေအာ္.. အဲ့လိုေတြရႈပ္ရွက္ကိုခတ္ေနတာဗ်ာ။
ရယ္စရာလည္းေကာင္းသလို ခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားႀကည့္မိတာေတာင္ ေပ်ာ္သလိုလိုျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ဟင္းေတြခ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက မီးဖိုခန္းက ထမင္းစား စားပြဲေပၚမွာ လက္ပေတာ့ေလးဖြင့္ပီး သူ႔အမနဲ႔ ဂ်ီေတာ့ခ္ေတြဘာေတြေျပာရင္းျငိမ္သြားတယ္။
က်ေနာ့္ဟင္းေတြကလည္းက်က္ကုန္ပီ။ ခူးခပ္ပီး ထမင္းစားပြဲေပၚတင္ေနတံုး ဂ်ီေတာ့ခ္ေျပာေနတဲ့ ညီမေလးကိုႀကည့္ရင္း စိတ္ထဲ သရိုးသရီျဖစ္လာတယ္။ အသံေလးစာစာ စာစာနဲ႔ စြာေတးေလးလုပ္ေနတဲ့ဟာေလးကိုႀကည့္ရင္း ဖီးလ္တက္လာတာဗ်။ အသာေလးအနားကပ္သြားပီး
ခ်ိဳဗူးေတြဘာေတြႏိႈက္ေပးေနလိုက္တယ္။ ပထမေတာ့ ဟိုဖက္ကိုစကားလွမ္းေျပာေနရာကေန လက္ေတြဘာေတြကို ဖယ္ဖယ္ပစ္လိုက္ေသးတယ္။ အတင္းႏိႈက္ေနေတာ့ကာ ျပန္ျငိမ္က်သြားပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေကာ။
ဒါနဲ႔က်ေနာ္ကလည္း မထူးပါဘူးကြာဆိုပီး ကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ေနတဲ့သူ႔ကို ဆြဲထူမ လိုက္တယ္။ စားပြဲေပၚလက္ကေလးေထာက္လို႔ ကုန္းကြကြေလးပါလာတယ္ဗ်။
သူ႔ဂြမ္းခံေဘာင္းဘီရွည္ေလးကို အသာေလးဆြဲခၽြတ္၊ အေနာက္ကေနဖက္ထားရင္း အဖုတ္ကိုလွမ္းႏိႈက္၊ ႏို႔ေတြကိုအင္းက်ီေအာက္ကေနလွ်ိဳပီးေခ်၊ ဂုတ္၀ဲေနတဲ့ဆံႏြယ္ေတြႀကားထဲကေန လည္တိုင္ေလးေတြကိုဖြဖြႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ပြတ္ေပးရင္း ဆြေနလိုက္တာ သိပ္မႀကာပါဘူး အဖုတ္က
အရည္ေတြရႊဲနစ္စျပဳလာတယ္။ နားႀကပ္တပ္လွ်က္နဲ႔ ဂ်ီေတာ့ခ္ကေန သူ႔အမနဲ႔ သာေႀကာင္းမာေႀကာင္း သူတို႔အမ်ိဳးေတြအေႀကာင္းအတင္းအဖ်င္းေလးေတြဆက္တိုက္ေျပာေနတဲ့သူ႔ကို အဲ့လိုလုပ္ေပးေနရတာကိုကဖီးလ္ဗ်ဟီး။ သူကလည္းအသံထြက္ျငီးလို႔မရေတာ့ကာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္က်ေနာ့္ကို
လွည့္ႀကည့္လိုက္ အသံမထြက္ေအာင္ မနည္းေအာင့္ထားရတယ္ဆိုတဲ့ ဟန္ေလးနဲ႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ျပနဲ႔ လုပ္ေနတာ။ အဲ့လိုလုပ္ေလေလ က်ေနာ္က စိတ္ထေလေလျဖစ္လာတာကိုးဆရာတို႔ရာ။ တျခားသူတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔အဲ့လိုစကားေျပာေနတံုး လုပ္ႀကည့္တာကလည္း စိတ္ကိုတစ္မ်ိဳး
လႈပ္ရွားေစတာမဟုတ္လားဗ်။ မထူးပါဘူးကြာဆိုပီး ကုန္းကြကြျဖစ္ေနတဲ့ ညီမေလးကို ခါးေလးကို အသာအယာဖိခ်လိုက္ပီး ထမင္းစားပြဲေပၚလက္ေထာက္လွ်က္သားနဲ႔ ကုန္းခိုင္းထားလိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ေတာင္စ ျပဳေနတဲ့ က်ေနာ့္ဒံုးပ်ံကို ေဘာင္းဘီထဲကထုတ္၊ ညီမေလးရဲ႕ဖင္တံုးေဖြးေဖြး
ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး၂ျခမ္းႀကားထဲ အသာေလးညွပ္ပီး ေလွ်ာတိုက္ရင္းေဆာ့ေနလိုက္ေသးတယ္။
သူလည္းမေအာင့္ႏိုင္ရွာေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ကုန္းထားေပးတဲ့ဖင္ႀကီးကို ေနာက္ျပန္တြန္းပီး ဟိုရမ္းဒီရမ္းနဲ႔ အားမလိုအားမရဟန္ေတြလုပ္လာတယ္။
အမယ္! အေရွ႕မွာေတာ့ ဂ်ီေတာ့ခ္ေပၚမွာသူ႔အမနဲ႔ ေသာက္တင္းေတြတုပ္လို႔ေကာင္းေနတာေနာ္။ ကိုင္း! မထူးပါဘူးေလ ဆိုပီး ဖင္တံုးအိအိႀကီး ၂ခုကို အသာေလးဆြဲျဖဲပီး စူေဖာင္းေဖာင္းအရည္ေတြလဲ့ေနတဲ့ အဖုတ္ေႏြးေႏြးအိအိေလးထဲ က်ေနာ့္ ဒံုးပ်ံမာတာတာႀကီးကို ဒူးတစ္ခ်က္ေကြး
အသက္ေအာင့္ပီး ဖိထည့္လိုက္ေတာ့ တင္းႀကပ္ႀကပ္စီးပိုင္ပိုင္နဲ႔တအိအိ၀င္သြားသလို ညီမေလးဆီက အေမ့! ဆိုတဲ့ ကေယာင္ကတမ္းလန္႔ေအာ္သံေလးထြက္လာတယ္။